(ชวนคุย) 'คุณภาพของนิยาย'
ตั้งกระทู้ใหม่
ถ้าพูดถึงเรื่องนิยาย ไม่ว่าจะเป็นนิยายที่แต่งจบแล้ว รีไรท์หลายรอบแล้ว หรือนิยายที่ยังเขียนอยู่ก็ตาม ผมมักจะนึกถึงเรื่อง 'คุณภาพ' ของมันอยู่เสมอ เพราะเป็นนักอยากเขียนที่อยากเขียนนิยายดีๆ สักเรื่อง แต่ยังคงขุ่นข้องหมองใจในเรื่องคุณภาพของมันว่า 'อะไรคือตัววัดคุณภาพของนิยาย' ..
จึงอยากถามความคิดของเพื่อนๆ ว่า 'คุณภาพของนิยายวัดได้จากอะไร' และนิยายแบบไหนคือ 'นิยายที่มีคุณภาพ' ครับผม
ปล.คุยกันเยอะๆ นะครับ อยากอ่านคอมเมนต์ ศุกร์นี้มีสอบ เผื่อจะเอาอะไรไปตอบข้อสอบได้บ้าง #ฮา
Tear Peak
27 ก.ค. 59 เวลา 21:50 น.
1,513
views
24 ความคิดเห็น
ภาษาดี : ไม่ต้องอลังการเว่อร์วังจนเกินประเภทของนิยาย แต่ต้องอ่านรู้เรื่อง มีการเปรียบเปรยหรือเล่นคำบ้างเพื่อไม่ให้น่าเบื่อจำเจ อย่ามีคำสะกดผิดมากเกินไป หากมีการสลับมุมมองระหว่างตัวละครก็ควรทำให้เห็นชัดเจน
เรื่องดี : มีจุดเด่นเฉพาะตัว กระจายบทให้ตัวละครต่างๆ และถ่ายทอดเรื่องราวออกมาได้อย่างสมเหตุสมผล มีเรื่องราวเกิดขึ้นตลอดเวลา มีคติแฝงใจหรือข้อคิดอะไรบ้าง (คติพจน์ที่ทางนิยายมอบให้คนอ่าน ควรจะเป็นการสอดแทรกแบบซึมซาบ มิใช่การยัดเยียด)
ตัวละครดี : ปัจเจกบุคคล มีความเป็นตัวของตัวเอง นิสัยคงที่ (คงที่อันนี้ ไม่ได้หมายความว่าไม่มีการพัฒนา แต่คือการคงความเป็นตัวละครนั้นๆ ไว้ ไม่ใช่แต่งไปแต่งมาแล้วหลุดคาแรกเตอร์ อย่างเช่นเปิดมาตอนแรกพระเอกเย็นชา แต่บทต่อมากลายเป็นคนร่าเริงโดยไม่มีสาเหตุหรือที่มาที่ไประบุ) ต้องมีพัฒนาการหรือตกต่ำลง และแน่นอนว่าต้องสอดคล้องกับพล็อต
ขอบคุณที่ร่วมแสดงความคิดเห็นนะครับ เพียงแค่ 3 หัวข้อหลักๆ เท่านั้นที่ท่านได้กล่าวมา แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่านิยายของผมมันไม่ตรงสักข้อเลยฟระ... 5555 ^^
การวัดเชิงคุณภาพ มีตัวแปรมากมายครับ ทั้งจากตัวผู้วัดและหลักเกณฑ์ต่างๆ
นิยายคุณภาพของแต่ละคนจึงไม่เท่ากัน
แต่อาจบอกได้ว่าการวัดคุณภาพจากผู้ทรงคุณวุฒิและกฏกติกาที่โปร่งใส สามารถการันตีคุณภาพได้ระดับหนึ่ง มากกว่าใครก็ไม่รู้เป็นผู้ชี้วัด
อย่างรางวัลซีไรต์ รางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรม หรือการประกวดที่มีความน่าเชื่อถือ
สำหรับผมตอบแบบไม่คิดมาก นิยายคุณภาพก็คือนิยายที่อ่านแล้วชอบ (ฮา)
เรื่องราวสนุก สำนวนภาษาดี เข้าใจง่ายแม้เป็นเรื่องยาก บรรยายน่าติดตามดึงดูดให้อยากอ่านวางไม่ลง ถ้าแฝงแง่คิดหรือสะท้อนอะไรบางอย่างยิ่งดีเยี่ยม เหมือนอ่านแล้วได้เปิดโลกกว้างพร้อมเสริมจินตนาการ
หลายครั้งอ่านนิยายที่คนอื่นสนุกแต่ผมกลับไม่สนุก มันมีเรื่องของจริตร่วมด้วย (ฮา)
ขอบคุณที่ร่วมแสดงความคิดเห็นนะครับ
นิยายคุณภาพก็คือนิยายที่อ่านแล้วชอบ ถ้าเอาความชอบมาเป็นตัวชี้วัดผมจะรู้สึกดีขึ้นมากมายเลยล่ะครับ อย่างน้อยตัวเองชอบนิยายของตัวเองก็เป็นนิยายที่มีคุณภาพแล้วใช่มั้ยล่ะ 5555 เป็นเหมือนกันที่ว่าคนอื่นชอบเรื่องนี้กันแต่ผมกลับไม่ชอบ แต่เรื่องที่คนอื่นไม่ชอบผมนี่ชอบจัง 555 ^^
ก็ขึ้นกับว่าผมคาดหวังสิ่งใดจากนิยายนั้นครับ
ขอยกตัวอย่างเทียบเคียงกับการ์ตูนละกัน แนวเยอะดี
- การ์ตูนขำขัน
มีคุณภาพคือ อ่านแล้วหัวเราะ หรือได้ผ่อนคลาย เข้าเป้าประสงค์
- การ์ตูนสืบสวน
อ่านแล้วรู้สึกสมจริง จนคิดตาม และรู้สึกอยากลองไขคดีให้ได้มาลุ้นกับสุดท้ายตรงกับตัวเอกไหม
- การ์ตูนทำอาหาร
อันนี้อาจมีหลายแนวทาง เช่น อ่านแล้วหิวกินข้าวอร่อย หรืออาจเป็นอ่านแล้วอยากลองเอาสูตรในนั้นไปทำตามบ้าง
- การ์ตูนแนวหลอนๆ
อ่านแล้วเครียด จิตตก หรือสะใจ หรืออื่นใดที่เป็นผลโดยตรงจากแนวนี้
ประมาณนี้ได้ครับ
แต่ส่วนตัวแล้วผมจะมีคะแนนความสมจริง หรือไม่ก็คะแนนข้อคิด ปรัชญาแอบแฝง คำคมสวยๆ หรือสิ่งดีๆที่สอดแทรกให้ผู้อ่านด้วยครับ ไม่ว่าแรงผลักดัน แรงกระตุ้น แรงบันดาลใจ หรือแม้แต่กุศโลบาย
ถ้ามีส่วนนี้แล้วสอดแทรกอย่างลงตัวล่ะก็ คุณภาพผ่านเกณฑ์ของผมแน่นอน
ขอบคุณที่ร่วมแสดงความคิดเห็นนะครับ
สรุปได้ว่าวัดจากเป้าประสงค์ ความสมจริงแล้วก็ข้อคิดนะครับ //เงยหน้ามองเพดานแล้วนึกว่านิยายเรามีอะไรบ้าง... 555 ^^
สำหรับผมก็ นิยายที่อ่านจบแล้วรู้สึกคุ้มค่าต่อเวลาและทุนทรัพย์ที่เสียไป
อยากซื้อเก็บ อยากบอกต่อ อยากเก็บไว้ให้ลูกอ่านด้วย
และไม่อายที่จะบอกใครว่าเราชอบนิยายเล่มนี้!
ถ้าพูดเป็นรูปธรรมก็คือ ภาษาดี ชัดเจน อ่านเข้าใจ (ไพเราะหรือไม่คือส่วนเสริม)
มีสาระหรือความคิดบางอย่างแฝงอยู่ อ่านจบแล้วไม่ได้รู้สึกเหมือนฟังหูซ้ายทะลุหูขวาไม่มีอะไรเลย
ที่สำคัญคืออ่านแล้วอิน! สนุก อยากอ่านต่อจนจบ จะเป็นความสุนทรีย์ ฮา ดราม่า หวานซึ้งหรืออะไรก็ได้
และไม่เป็นพิษต่อคนอ่าน ไม่ใช่ขนมที่กินแล้วส่งผลเสียต่อร่างกาย
และที่ขาดไม่ได้ก็คือ ความสมเหตุสมผล เป็นไปตามกฎของโลกที่ผู้แต่งสร้างขึ้นมา ไม่จำเป็นต้องตรงกับโลกจริงก็ได้ แต่ให้ความรู้สึกสมจริง
ของผมก็ประมาณนี้ล่ะครับ
ขอบคุณที่ร่วมแสดงความคิดเห็นนะครับ
เอ...ว่าแต่เป็นพิษกับคนอ่านนี่ยังไงบ้างครับ?
สำหรับผมนิยายที่อ่านแล้วรู้สึกคุ้มค่าที่จะซื้อมาแล้วเก็บไว้มีแค่ไม่กี่เรื่องเองครับ ส่วนใหญ่รู้สึกเหมือนเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา ไม่รู้นิยายตัวเองจะเป็นแบบนั้นกับคนอ่านบ้างหรือเปล่าแฮะ ไม่ดีเลยนะเนี่ย.. 555 ^^
ที่เป็นพิษก็อย่างเช่น นิยายส่งเสริมความรุนแรง ทำให้คนอ่านเชื่อว่าความรุนแรงคือสิ่งถูกต้อง
เขียนให้นางอิจฉาโดนรุมโทรมแบบอ่านแล้วสะใจ, พระเอกมีชู้แล้วเท่ส่วนนางเอกกลับโดนประหาร(นางวันทอง), สอนวิธีใช้ยาเสพติด+ข้อดีของมันโดยไม่พูดถึงข้อเสียเลย ชี้มุมมองฝั่งเดียว ฯลฯ
ประเภทที่ทำให้คนอ่านรู้สึกดีในสิ่งเลวร้ายทั้งหลาย ส่งเสริมให้คนอ่านจิตใจเสื่อมลง
อะไรพวกนี้น่ะครับ
กลับกันฟาสฟูสอย่างพิซซ่า ประโยชน์ก็ไม่ได้มากมาย แก้หิวได้ กินแล้วอิ่ม ที่สำคัญอร่อย เท่านี้ก็มีคนกิน มีคนซื้อแล้ว
'อาหารที่แม่ทำให้ผมกิน'
คืออาหารที่ทำด้วยความหวังดี(พูดแล้วจะร้องไห้5555T^T) ลูกจะต้องได้กิน ของที่มีประโยชน์ กินสิ่งที่ดีต่อสุขภาพ อืมม แต่ก็ต้องอร่อยด้วย! ใช่ไหมล่ะครับ แม่ของพวกเราก็ทำอาหารให้เราแบบนี้ ด้วยความคิดแบบนี้ ไม่ใช่แค่มีประโยชน์แต่มันต้องอร่อย มันต้องมาควบคู่กัน และอาหารแบบนี้
สุดท้ายขอให้ จขกท. และทุกๆคน ประสบความสำเร็จในเส้นทางสายนี้ และมี'ความสุข'อยู่เสมอด้วยจ้า >-<
ขอบคุณที่ร่วมแสดงความคิดเห็นนะครับ
โอ จริงเลยครับ นิยายดีๆ หลายเรื่องที่ผมช๊อบชอบถูกมองข้ามไปเพราะ 'กระแส' ที่เป็นอยู่ตอนนี้ ในนั้นมีทั้งประโยชน์ (ข้อคิด) มากมาย ความกลมกล่อม (สมเหตุสมผล) อร๊อยอร่อยย แต่กลับไม่ได้โด่งดั่งจนใครๆ ก็อยากจะซื้อไปทานกัน//พูดแล้วก็ขอให้แม่ทำอะไรให้ทานสักหน่อยเถอะ หิวแฮะ 5555
แล้วก็แนวคิดการทำ 'พิซซ่าสลัด' อย่างที่ท่านว่าก็น่าเอาไปปรับใช้มากเลยล่ะครับ นิยายที่ผมแต่งอยู่ก็ (น่าจะ) เป็นแนวกระแสนะ ถ้าใช้ทฤษฎีนั้นบ้างก็คงออกมาดีไม่น้อยเลยล่ะครับ
ปล.เดี๋ยวจะลองเข้าไปอ่านนะครับ จริงๆ ก็เห็นว่ามันขึ้นเป็นนิยายแนะนำอยู่หน้าเว็บนะ ตอนนั้นยอมรับว่าเห็นตัว 'Y' ขึ้นต้น พออ่านไปแล้วมันไม่ใช่ Y ก็เลยกดออก 55555
ปล.2 ชอบการบรรยายนะครับ อ่านแล้วนึกถึงตัวเอง ออกแนวฮาๆ คลายเครียดดีครับ ^^
ครับผมด้วยความยินดีครับ^^
ตอนแรกผมก็เขียนนิยายไปเรื่อย แต่หลังๆเริ่มเหงาละครับ มาเล่นบอร์ดบ้างไรบ้าง
ได้อ่านแนวคิดความคิดของเพื่อนๆนักเขียนคนอื่นๆ แล้วก็ได้เขียนได้แสดงความเห็นของตัวเอง สนุกดีเหมือนกันครับ ว่าแล้วก็ไปตั้งกระทู้บ้างดีกว่ามีเรื่องสงสัย55555
เดี๋ยวจะตามไปอ่านบ้างนะครับ //เหงาเหมือกัน หุหุ
คิดเหมือนผมเลยครับ สำหรับผมนิยายคือความบันเทิง แต่จะบันเทิงก็อยากให้มีประโยชน์ด้วย
ที่ผมคิดไว้คือ อยากทำเค้กแครอท ของหวานที่มีประโยชน์ในเวลาเดียวกัน
เน้นความอร่อยก่อน เพราะถ้าเห็นแล้วไม่อยากกิน ก็อย่าหวังถึงประโยชน์จากมันเลย
แต่กินแล้วต้องได้อะไรบ้าง
อยากให้เด็กรู้ว่าผักมันก็อร่อยได้ และให้ผู้ใหญ่รู้ว่าขนมเองก็มีประโยชน์ได้เหมือนกัน
'อยากให้เด็กรู้ว่าผักมันก็อร่อยได้ และให้ผู้ใหญ่รู้ว่าขนมเองก็มีประโยชน์ได้เหมือนกัน'
แหม่ ชอบประโยคนี้จังเลยครับ เค้กแครอท เปรียบเทียบได้ชวนน้ำลายไหลมากครับ(เฮ้ย จริงๆนะเนี่ย55555) นิยายที่ผมเขียนก็อยากให้เป็นประมาณนั้นเหมือนกันครับ สู้นะครับๆ คุณพลทวน!
...อุ๊บ?! ยาวขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย?
ขอบคุณที่ร่วมแสดงความคิดเห็นนะครับ
อ่านแล้วนึกถึงน้ำเสียงออกเลยครับ (มั้ง) 5555 นึกภาพออกด้วยกับประโยคที่ว่า 'คิดว่าเจ้าตัวคุณภาพมันไวต่ออารมณ์เหมือนกันนะ บางครั้งโกรธ ๆ ใครมา แล้วมาดูมาอ่านเรื่องที่เคยรู้ว่ามีมันอยู่กลับเป็นว่าบางครั้งก็ไม่เห็นมันซะงั้น' เพราะเป็นบ่อย ปกติชอบอ่านนิยายเล่มนึง พอเวลาอารมณ์ไม่ดีแล้วไปอ่านเล่มนั้นกลับคิดว่ามันไม่สนุกแล้วซะอย่างนั้น
สรุปว่าเจ้าตัว 'คุณภาพ' เนี่ย มันไม่แน่ไม่นอนใช่ไหมล่ะครับ ขึ้นอยู่กับจริตหรือความชื่นชอบของแต่ละคน ใครชอบเขาก็บอกว่า 'นิยายเรื่องนี้มีคุณภาพนะ' ส่วนที่ไม่ชอบเขาก็บอกว่าไม่มี...เพียงแค่แต่งนิยายให้ดูน่าดึงดูดคล้อยตาม สอดแทรกข้อคิดไว้ในเนื้อหาที่ผู้เขียนต้องการให้ผู้อ่านรับรู้และเข้าใจได้ ก็นับว่ามีคุณภาพเพียงพอแล้ว....ผมเข้าใจถูกไหมขอรับ
ประมาณนั้นเลยครับ (^ ^) 'ตัวคุณภาพ' นี่เซียน Hide and Seek เลยล่ะครับ
สำหรับเรา มี 3 อย่าง
ข้อหนึ่ง เนื้อหา จริงจัง มีสาระ ไม่ใช่อ่านแล้วไม่ได้อะไรคิดกลับมา เราอายุพอประมาณนึงแล้ว(ไม่แก่และไม่เด็กไป 55555) เลยไม่ชอบแนวอ่านเอาตลก เพลินๆไปวันๆ ทุกอย่างต้องสมเหตุสมผล ไม่ใช่โผล่มาไม่มีการรองรับอะไรซักอย่าง อยากเลวก็เลว อะไรโผล่มาก็โผล่มาเลย
กับไอเดียที่แปลกใหม่ ชัดเจน อ่านแล้วเห็นเลยว่าไอเดียดี หรือ การสร้างโลกในนิยายนั้น เห็นถึงความตั้งใจเลยว่ามีดีเทลแน่น ข้อมูลแน่น เตรียมพร้อมกับพล็อตที่วางมาแล้วตั้งใจเขียนให้คนอ่านมาก นี่ผ่านขั้นแรกไปละ
ข้อสองก็การบรรยาย เราชอบอ่านภาษาสวย แต่ไม่ต้องขนาดเวอร์วัง ลิเกขนาดนั้น แต่สวยงาม พอดิบพอดี อ่านแล้วลื่นไหล เป็นธรรมชาติ เนียนตา
แต่ถ้าภาษากลางๆก็อ่านได้ ไม่ได้เจาะจงว่าต้องสวย ถ้ากระชับ จังหวะเรื่องดี นี่ก็เข้าตาเราได้เหมือนกัน
ข้อสุดท้าย ถ้าผ่านสองข้อแรกมา ตัวละครมีเสน่ห์ ตรงนี้มักจะเป็นคนเขียนที่วางคาแร็กเตอร์มาชัดเจน บุคลิกต่างๆทำให้เราอยากอ่านชีวิตตัวละครต่อ
ถ้าเอาคุณภาพแบบมาตรฐานตัวเองก็คงเป็นนิยายที่อ่านแล้ว ร้องโอ้! โว้! ว้าว! สุดยอด! ได้ไงเนี่ย! อยู่ในใจเป็นพักๆ พอจบแล้วแทบอยากจะเทิดทูนบูชาหนังสือนิยายเรื่องนั้นเอาไปเลี่ยมทองขึ้นหิ้ง 555 อันนี้ไม่ได้เว่อร์นะคะ เคยรู้สึกอย่างนั้นกับนิยายที่อ่านจริงๆ แต่อธิบายเป็นคำพูดลำบาก ><
ส่วนถ้าเป็นคุณภาพแบบมาตรฐานสากลทั่วไปก็คงตามความเห็นบนๆ เลยค่ะ
สำนวนลื่นไหล ภาษาสวย สำหรับข้าน้อยต้องเป็นภาษาสวยที่เข้าใจง่ายด้วยนะคะ อ่านไปนั่งแปลไทยเป็นไทยไป วันนึงอ่านจบบทนึงอันนี้ก็...ไม่ไหวค่ะ ถือว่าสอบตกภาษาไทยเพื่อการสื่อสารอย่างแรง เพราะข้าน้อยถือว่านิยายคือเครื่องมือสื่อสารระหว่างนักเขียนและนักอ่าน ถ้าต้องคอยแปลตลอดเวลาทั้งที่เป็นภาษาเดียวกันคงไม่ใช่ละ
ดำเนินเรื่องได้อย่างแยบยลไม่เดาง่ายแต่ก็ไม่ยากเกินไป มีคุณค่าข้อคิดแฝงเอาไว้บ้าง คนอ่าน อ่านแล้วต้องรู้สึกได้อะไรติดไม้ติดมือ ถึงจะไม่มีประดับสมอง เปิดโลกทัศน์ก็ต้องส่งเสริมให้กำลังใจ สร้างความสุขกันบ้าง และไม่ดำเนินเรื่องแบบเยิ่นเย้อเที่ยวทะเลจนเกินไป
น่าจะประมาณนี้ล่ะค่ะ ^^
มันขึ้นอยู่กับคนอ่านละมั้ง ว่าเคยอ่านนิยายเกรดไหนมาบ้าง เดี๋ยวนี้นิยายที่เขียนให้อ่านฟรีๆมีเยอะ นักเขียนหน้าใหม่บางคนไม่ได้สนใจเลยว่านิยายที่ดีควรเขียนอย่างไรบ้าง เอาใจคนอ่าน อยากได้คอมเม้นต์ ขอฉากบางประเภทเยอะๆก็ใส่ซะเต็มที่ จนเนื้อเรืองไม่เดินไปไหนวนๆอยู่แค่ห้องนอนกับระเบียง แน่นอนกลุ่มคนที่ชอบก็จะบอกว่าดี ของอย่างนี้มันนานาจิตตังครับ
ปกติผมอ่านนิยายเน้นความสนุกเป็นหลักครับ
ชอบอ่านแบบเบาสมอง
แต่ถ้าพูดถึงคุณภาพที่โยงมาถึงความสนุก
สิ่งแรกที่นึกถึงคือนิยายนั้นต้องไม่เสนอเรื่องผิดศีลธรรมครับ
เช่นพระเอกข่มขืนนางเอก หรือตัวเอกไปแย่งผัวแย่งเมียคนอื่น อันนี้หมดสนุกครับ
ถ้าพูดถึงคุณภาพกันจริงๆ
จากที่ได้ฟังเขาบอกมา (เพราะปัญญาผมไม่ถึงที่คิดเรื่องแบบนี้)
นิยายที่ทีคุณภาพคือนิยายที่มีอิทธิพลต่อผู้คนและต่อสังคมครับ
เช่น "ประวัติจริงของอา Q " ของ หลู่ซิ่น นิยายเรื่องนี้มีส่วนสำคัญต่อการปฏิวัติของประเทศจีนเลยทีเดียว
หรือเรื่อง ความตายของ อีวาน อิลิช โดยตอลสตอย ก็ทำให้คนอ่านฉุกใจคิดถึงเรื่องคุณค่าและความหมายที่แท้จริงของชีวิต
หรือเรื่อง Les Misérables หรือที่รู้จักกันแพร่หลายในชื่อไทยว่า “เหยื่ออธรรม” เป็นวรรณกรรมชิ้นเอกของโลก ที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากและได้รับการยกย่องว่า “...เป็นดอกไม้แห่งชีวิต เป็นความหวังของผู้ที่หมดหวัง เป็นคัมภีร์ของผู้ที่สุภาพอ่อนโยน เป็นหนังสือที่จรรโลงโลกให้สะอาดหมดจดด้วยไฟแห่งความรัก...”
(นี่เป็นสำนวนของไทยรัฐครับ)
คุณภาพสำหรับเราก็คือนิยายที่เขียนด้วยภาษาที่อ่านแล้วเข้าใจง่าย ตัวละครแต่ละตัวมีเอกลักษณ์ชัดเจน ไม่งี่เง่างอแง (เหมือนนางเอกขี้งอนอะไรแบบนี้ ไม่ค่อยปลื้ม รักตัวละครที่มีเหตุผลการกระทำของตัวเอง) อ่านแล้วได้ข้อคิด (แบบที่ไม่รู้สึกว่ายัดเยียดเกินไป ค่อยๆ สอดแทรกระหว่างการดำเนินเรื่อง) แต่เอาจริงๆ สุดท้ายเราว่าคำว่า "คุณภาพ" มันอยู่ที่ตัวคนอ่านตัดสินเองมากกว่า ถ้าเราอ่านแล้วชอบ เราก็จะบอกว่าสนุก ซึ่งบางคนอาจจะอ่านแล้วไม่ชอบก็ได้ มาตรฐานใครมาตรฐานมันว่างั้นดีกว่า เพราะสำหรับเราหนังสือที่ได้ซีไรต์ เราอ่านแทบไม่รู้เรื่องเลย อาจจะเข้าใจยากเกินไปสำหรับเรา
จรรโลงใจคนอ่าน และ จรรโลงใจสังคมขอรับ
อุ๊ย! ชอบอ่านคอมเม้นท์เหรอจ๊ะเนี่ย....
ส่วนตัวคุณภาพคือ
1. ภาษา ต้องถูกต้อง มีการตรวจคำผิด อ่านแล้วเข้าใจ นึกภาพออก
2. เนื้อหา ไม่ผิดศีลธรรม ส่วนตัวชอบตัวเอกมีคุณธรรม มีน้ำใจ หนักแน่น เสียสละ จะโดนใจสุด ๆ ค่ะ
3. อ่านแล้วทำให้รู้สึกประทับใจ ที่ไม่ใช่แค่สนุก มันส์ เท่านั้น แต่ต้องให้ข้อคิด คติสอนใจได้ด้วยจ้า
อืมม แค่อ่านแล้วรู้สึกสนุก กับไม่ชี้นำคนอ่านทำเรื่องไม่ดี ก็ถือว่ามีคุณภาพแล้วล่ะครับ
นิยายคุณภาพสำหรับเราคือ ภาษาน่าดึงดูด น่าอ่าน
โครงเรื่องดี นิยายเรื่องนั้นสอดแทรกข้อคิดที่เป็นประโยชน์ต่อสังคม ผู้อ่านงี้อ่ะค่ะ
นิยายนางเอกตบ พระเอกจูบ จากนั้นลากกันขึ้นเตียงเพื่อXXX ตั้งแต่ครั้งต้นๆที่เจอกัน
จากนั้นXXX อีกสองสามครั้งแล้วนางเอกรักพระเอก เราขอบายค่ะ ทำให้นึกถึงหนังโป๊ที่เคยดู (อุยยยย เปืดเผยความลับซะได้)=_=
ภาษา สำนวน การเดินเรื่องไม่สำคัญเลยเพราะไม่ได้ชี้วัดคุณค่าของงานเขียนโดยตรง มันแค่เป็นตัวเพิ่มอรรถรสในการอ่านและความน่าติดตามเท่านั้น
คุณภาพเหรอค่ะ....
แอบตอบยากแฮะ
แต่สำหรับเราคิดว่าดูปฏฺิกิริยาตอบรับจากนักอ่านมากกว่าค่ะ
เพระาเรื่องภาษาอะไรพวกนั้น ไม่ต้องไปดูหรอก นักเขียนแต่ละคนย่อมมีสไตล์ของตัวเองอยู่แล้ว อันนี้วัดไม่ได้
แต่สิ่งที่วัดได้จริงๆและเห็นกลับมาเลยคือความเห็นของนักอ่าน ว่าเขารู้สึกยังไงกับนิยายของเรา
อย่างถ้าเราต้องการให้เขาอ่านแล้วคิดว่ามันคลายเครียด ก็เท่ากับว่าบรรลุเป้าหมายแล้วนั่นแหละ
น่าจะ...ประมาณนี้
คำว่าคุณภาพของผมมันคือการมองภาพโดยรวมเนื้อหาของนิยายครับ(เอาเฉพาะที่มีการผ่านพิจารณาจากสำนักพิมพ์แล้วนะ เพราะไม่เช่นนั้นมันจะเหมารวมไปถึงการใช้คำสะกดว่าถูกต้องหรือไม่) ซึ่งในบางเรื่องเนื้อหาช่วงต้นของเรื่องมันเขียนชวนติดตามมาก แต่พอช่วงกลางและช่วงท้ายแย่มาก หรือจะพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือเขียนเพื่อดึงดูดนักอ่านเท่านั้น แต่ในเนื้อหาภาพโดยรวมแล้วกลับไม่สนุกเลย ก็มีนะ แต่ในบางเรื่องมันช่างเสมอต้นเสมอปลายดีจริง
ฐานข้อมูลดี พล็อตดีครับ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?