ถ้าแต่งนิยายแบบไม่มีปม
ตั้งกระทู้ใหม่
แต่ช่วงนี้ยังไม่สะดวกเข้ากระทู้ไปขอบคุณโดยตรง แต่ความเห็นที่ได้ทำให้คิดอะไรได้เยอะเลยค่ะ
สำหรับวันนี้ก็มีเรื่องมาขอความเห็นอีกแล้ว ค…คือตามหัวกระทู้เลย….
ชอบแต่งไปเรื่อยๆตามความรู้สึก และตอนจบของเรื่องยังไงก็คือพระนายหรือพระนางรักกันแน่ๆ (เคยมีแต่งแล้วให้นางเอกตายด้วย แฮร่ๆ )
แต่ระหว่างดำเนินเรื่องก็จะมีเหตุการณ์เกิดขึ้นแต่มันก็คงไม่เรียกว่าปม? เป็นคนที่แต่งแบบนั้นมาตลอด แต่จะทำยังไงให้มันน่าสนใจเหรอคะ
คือตัวเองเป็นคนที่ความคิดและเขียนเรื่องได้กลวงมาก แต่ชอบแบบนั้น… แต่ว่านะคะ แต่…แต่… นิยายไม่มีปมได้ไหมคะ
#เป็นการถามที่วกวนมากกกก แต่หากใครเข้าใจหรือพอจะมีคำแนะนำขอความกรุณาด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ …
Ar Style
30 ก.ค. 59 เวลา 16:47 น.
1,473
views
14 ความคิดเห็น
ถ้าตามทฤษฎีนะ หนึ่งในสิ่งที่ทำให้นิยายต่างจากสารคดีคือตรงที่นิยายต้องมีปมขัดแย้ง (แต่คำจำกัดความตามทฤษฎีกับความหมายของท่านจขกท.น่าจะคนละแบบ)
แต่เท่าที่อ่านจากเนื้อหากระทู้ ดูเหมือนว่าน่าจะมีปมขัดแย้งแหละ (ตามคำจำกัดความในทางทฤษฎี) แต่ไม่ได้แบบซับซ้อนซ่อนเงื่อนเพื่อนทรยศ เลยขอตอบแบบนี้ละกันว่า ถ้านิยายรักหวานแหววแบบที่ตัวละครไม่มีความขัดแย้งอะไรมากมาย ถ้าจะดึงความสนใจคนอ่าน ข้าน้อยแนะนำให้เล่นกับความฟินขอรับ เอาความฟินของพระนางเข้าสู้ (ไม่ได้หมายถึงให้มีบทรักพัวพันแบบ 18+ นะ มีวิธีมากมายที่สร้างให้ฟินกระจายโดยไม่ต้องอาศัยฉากพวกนั้น) จะทำให้นิยายเรื่องนั้นเป็นที่ชื่นชอบของคนอ่านขอรับ
นิยายส่วนใหญ่มีปมหรือ conflict ทั้งนั้นแหละค่ะ มันคือสิ่งที่ทำให้นิยายมันไม่จบในหน้าเดียว5555 แม้แต่นิยายรักหวานแหววก็มี นางอิจฉา การไม่เข้าใจกัน อุบัติเหตุ พ่อแม่ไม่สนับสนุน คลุมถุงชน พระเอกเป็นเกย์ นางเอกเป็นเบี้ยน นิสัยเข้ากันไม่ได้ ไม่มีเงินสู่ขอ หน้าไม่สวยไม่หล่อ พวกนี้ก็เป็นปมทั้งนั้น ปมเรื่องไม่จำเป็นต้องซับซ้อนซ่อนเงื่อนอะไรเลย สิ่งธรรมดาๆ ที่ทำให้เกิดความขัดแย้งก็ถือเป็นปมทั้งนั้นแหละค่ะ
เราไม่ค่อยมีความรู้เรื่องนี้นะคะ เลยจะขอตอบในมุมมองนักอ่านคนหนึ่ง
ไม่รู้ว่าเราเป็นคนเดียวรึเปล่าที่ไม่ชอบนิยายมีปมเยอะ ปมซับซ้อน ปมชวนปวดหัว นิยายออนไลน์ถ้ามีแบบนั้นสังเกตได้ว่าตัวเองจะเริ่มห่างๆนิยายเรื่องนั้นไป จนสุดท้ายไม่อ่านอีกเลย
แต่ไม่มีปมเลยก็รู้สึกไร้จุดหมาย รู้สึกว่ามันยืดไป เราชอบอ่านแบบมีปมนิดๆหน่อยๆพอเป็นพิธี ถ้าจะเยอะแล้วเราทนอ่านได้ก็เพราะนักเขียนแต่งสนุกมากเท่านั้นน่ะค่ะ '-'
มันจะเรื่อยๆเอาน่ะสิครับ ถ้าขายความเพลินๆก็คงไม่เป็นไร
พวกการ์ตูนใน 4ช่องจบ ส่วนใหญ่ก็ไม่ค่อยมีปมเหมือนกัน ขายมุกไปเรื่อยๆ แซวนั่นทีนี่ที ฉากจบก็อาจมีเรื่องบทสรุปความรักของคู่พระคู่นางแต่พองาม
ประเด็นคือขนาดการ์ตูนยังดูเรื่อยๆ เบื่อก็พักเลยน่ะสิครับ (แถมช่วงหลังเน้นขายพวกตัวละครโมเอะ หรือเน้นที่นิสัย เช่นเก็บตัว เงียบๆใจดีแต่หน้าน่ากลัว อะไรเป็นต้น
กับนิยายแล้ว เกรงว่าถ้าไม่มีปม อาจทำให้แรงกระตุ้นให้อยากอ่านต่อน้อยลงไปมากเลยทีเดียวครับ
ควรให้มีปมนะคะ ไม่งั้นมันโคตรจะน่าเบื่อและโคตรจะตันเลย 55555
นี่ล่าสุดเราตันๆ ดองๆ เรื่องที่พยายามปั่นมาเป็นครึ่งปี ก็ยังไม่คืบหน้า
ให้พี่เขาช่วยดูให้ สรุปคือยังไม่มีปมนี่เองถึงได้ตันเบอร์นี้ 5555
ปัญหาต่อมาคือคิดปมไม่ออก สร้างปมยังไงดี? พี่เขาก็ช่วยแก้โดยการป้อนถามคำถามลงไปในแต่ละจุดที่ดูเหมือนจะเป็นจุดหลวมของเรื่อง
เท่านั้นแหละค่ะ พล็อตนี่ไหลปรู๊ดปร๊าดราวกับกินยาถ่ายเลยอะ ฮือ 55555555555555555555555555555
เราว่าปมทำให้เรื่องน่าติดตามนะคะ ถ้าไม่มีมันจะเปื่อยๆเรื่อยๆอารมณ์แบบไม่ลุ้นอ่ะค่ะ ยังไงมันก็คงจะดีอยู่แล้ว ไม่ค่อยน่าติดตาม ประมาณนั้น
ในความเห็นผมว่าเป็นไปไม่ได้ที่นิยายจะไม่มีปม แต่นิยายที่ตรงๆ ไม่ซับซ้อนก็เป็นได้ คืออย่างหนังชีวิตคนมันก็เนื้อเรื่องตรงๆ ไม่มีอะไรซับซ้อน แต่ออกมาแล้วต้องได้ความหมายซึ่งก็คือปมของเรื่อง ซึ่งอะไรประเภทนี้ก็เป็นอะไรที่แบบลึกซึ้งกินใจและอิ่มเอมดีนะครับ
เราเคยเขียนค่ะ 555555555
ไม่มีปม รักกันเกือบทั้งเรื่อง เขียนไปเรื่อยๆ แต่ก็มีจุดที่แบบสร้างสีสันให้ชีวิตพระนางบ้าง
แต่เน้นแบบทะเลาะเร็ว มีเรื่องเร็ว คืนดีเร็ว 55555
คือแนวนี้ไม่มีอะไรมาก เอาความฟินเข้าสู้อย่างเดียวค่ะ อิอิ
เป็นแนวนิยายอ่านสบาย อ่านไปยิ้มไป
อันนี้คุณเพื่อนที่เป็นนักอ่านเค้าบอกมาอีกทีค่ะ เค้าบอกว่าเพื่อนของเพื่อนเราก้แต่งนิยาย แต่แต่งแบบเรื่อยๆ ไม่สนุก ส่วนมุมมองของเรา เราว่าปมของเรื่องคือองค์ประกอบของนิยายนะคะ แนะให้ใส่ปมด้วยค่ะ
นิยาย คือบันทึกเหตุการณ์อันไม่ปกติที่เกิดขึ้นกับชีวิตประจำวันของตัวละคร
นิยายที่ไม่มีปม มันจะเป็นได้แค่ ไดอะรี่ ตื่นเช้า กินข้าว ไปทำงาน กลับบ้าน อาบน้ำ นอน
ผมเคยแต่งนิยายที่ไม่มีปมส่งให้สำนักพิมพ์นะครับ
แล้วเขาก็ตอบกลับมาว่า "อยากให้เพิ่มปมปัญหาภายในเรื่องให้มากกว่านี้"
ถ้าเขียนสนุกๆ เอาไว้ให้คนอื่นอ่านเล่นๆ ก็ทำได้นะครับ
แต่นิยายประเภทนี้จะขายไม่ค่อยได้ เพราะผู้อ่านส่วนใหญ่ (อาจเกือบทั้งหมด) ต้องการให้มีปมปัญหาเพื่อให้มีจุดเปลี่ยนอารมณ์ของเรื่องบ้าง ยกเว้นผู้เขียนจะมีความสามารถเขียนเรื่องที่ไม่มีอะไรเลยให้มีความน่าสนใจขึ้นมาได้ แต่สำหรับผมแล้ว มันยากเกินไปครับ
มันก็ต้องมีปมหรือความขัดแย้งบ้างอ่ะค่ะ ไม่นั้นจะดูรายเรียบไป ถ้าเป็นแนวรัก ก็น่าจะเป็น conflict ระหว่างตัวละคร หรือเหตุการณ์ต้างๆที่ประดังประเดเข้ามาทดสอบคนทั้งคู่ แต่คงไม่ต้องถึงกับสืบสวน มีใครตาย หรืออันที่จริงแล้วนางเอกสืบเชื้อสายมาจากเทพเจ้า อะไรขนาดนี้หรอก
ปมทำให้อยากรู้อยากติดตาม จุดสำคัญของนิยายเลยนะคะ ถ้าไม่มีก็คงเอื่อยๆ ดำเนินเรื่องไปแบบไม่มีอะไรน่าติดตาม
ง่ายๆเลยมันจะน่าเบื่อและ...น่าเบื่อมากๆค่ะ 55555
คิดว่าจขกท.น่าจะถนัดเขียนแนว fluff หรือไม่ก็ slice of life ซึ่งไม่ต้องมีปมลึกลับซับซ้อน ดราม่าอลังการล้านแปด จุกตับ เสียดไต ต้องใช้ไหรองน้ำตาเวลาอ่าน
เราคิดว่านิยายทุกเรื่องต้องมี conflict (คิดว่าน่าจะใช่อย่างเดียวกับ "ปม" ของจขกท.) นะคะ แต่จะหนักเบาก็ต่างกันไป อาจะจะไม่ถึงขั้นสาหัสทำนอง แกฆ่าพ่อชั้น ชั้นรักแกไม่ได้ หรือ เขามีเมียอยู่แล้ว ชั้นต้องหอบลูกหนี แค่เรื่องเล็กๆแบบ จะสารภาพรักกับเพื่อนสนิทแต่ไม่กล้า กลัวเสียเพื่อนนี่ก็ถือว่าเป็น conflict ที่จะทำให้เรื่องดำเนินต่อไปได้และเห็นพัฒนาการของตัวละครแล้วนะคะ
เราเคยอ่านงานแนวfluff มาบ้าง ชอบที่เป็นฟิคแนวฟีลกู้ด ไม่มีฉากดราม่าปวดตับอะไรมาก จบแฮปปี้ เอนดิ้ง เรื่องไปเรียบๆ เรื่อยๆ แต่มีดีที่ฉากหวานและฉากฟิน สำนวนและภาษาที่ดีงามสามโลกของคนเขียนค่ะ เราไม่คิดว่าการไม่มีดราม่าบาดจิตจะเป็นข้อด้อย มันขึ้นอยู่กับรสนิยมคนอ่าน แต่ถ้าจขกท.กังวลใจในประเด็นนี้ก็อาจจะต้องหาจุดแข็งอื่นๆมาชดเชยอย่างที่คห.บนๆว่าไว้ค่ะ ไม่วาจะเป็นภาษา พลอต หรือตัวละคร แทน
เราไม่คิดว่าจขกท.จะต้องฝืนเขียนอะไรที่มันไม่ใช่แนวนะคะ เขียนแนวที่ชอบ แนวที่ถนัด แนวที่สบายใจ สบายมือเราน่าจะดีที่สุดค่ะ (แต่ถ้าอยากพัฒนาฝีมือตัวเอง ลองเขียนแนวที่ไม่ถนัดนั่นก็ว่าไปอย่าง) อาจจะจับใจนักอ่านสายดราม่าไม่ได้ แต่นักอ่านสายหวานมุ้งมิ้งกระดิ่งแมวก็ยังมีอยู่นะคะ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?