พ่อแย่ขึ้นทุกวันๆ (อ่าน+เม้นหน่อยเถอะ เราตั้งมาเป็นกระทู้ที่สามที่สี่แล้ว ไม่มีใครสนใจเลย เราท้อจริงๆ)
ตั้งกระทู้ใหม่
ตอนนี้เราแย่มากเลย เงินไปรรก็ไม่มี แถมยังมีค่างานกลุ่ม ค่างานห้องเข้ามา เราก็ไม่รู้จะทำไง หางานก็ไม่ได้มีแต่ 18 ปีขึ้นไปทั้งนั้น คือหมดหนทางมากตอนนี้ แต่โชคดีมีเพื่อนดีที่คอยช่วยอยู่ แต่มันก็ช่วยมากแล้วป่ะ จ่ายค่านั่นให้ค่านี่ให้ค่ากินก็ช่วยออกให้ คือเราก็เกรงใจเป็นไง ไม่อยากจะเอาอะไรจากเพื่อนอีกแล้ว
หลายคนสงสัยว่าพ่อแมาเราล่ะ พ่อแม่เราแยกทางจ่ะแต่ติดต่ออยู่ ตอนแรกอยู่กับพ่อแต่พ่อติดหญิงจนทำตัวแย่ลงทุกวัน หลายคนนึกออกนะติดหญิงกผ้ต้องอยากดูดี เงินที่มีก็หมดไปด้วย ถึงขนาดไม่มีเงินให้ลูกตัวเองไปรร.หรือซื้อข้าวกิน อาทิตย์นี้เรายังไม่ได้เงินจากพ่อสักบาท อาศัยข้าวเปล่าคลุกน้ำปลาจากอาที่ไม่ค่อยสนิทเท่าไหร่(ที่เราอยู่เป็นบ้านพักคนงาน ตอนแรกพ่อก็อยู่แต่มีเรื่องจนต้องย้าย แต่เรายังอยู่ที่เดิมได้เจ้านายให้อยู่ ฟรีค่าน้ำค่าไฟ เสียตรงที่มีผู้ชายแยะและมีโรคจิต) แค่ขอเงินซื้อไข่สักฟองสองฟองยังไม่มีให้
ไม่นานมานี้พ่อชวนไปกินข้าวที่ห้อง พ่อมีข้าวสาร ปลากระป๋อง ปลาเค็ม ปลาสลิด มาม่าสักเจ็ดแปดห่อ ส่วนเรามีข้างเปล่าคลุกน้ำปลาที่ไปเอาของเขามาด้วยซ้ำ(เราไม่อยากขออาเพราะอาดูเหมือนจะไม่ค่อยชอบเรากับพ่อ) เราลองทดสอบอยู่สองสามครั้ง ปรากฏว่าพ่อมีเงินไปซื้อผักบุ้ง น้ำแข็ง ไข่ และเราเห็นซองบุหรี่ ไม่รู้แหละว่านานยังบุหรี่อะ แต่คือเราเห็นก็แทบอยากร้องไห้ เราเป็นเด็กที่ไม่มีอะไรเลย ถ้าเราไม่ได้ไปกินข้าวกับพ่อคือเราไม่มีอะไรกินเลยทั้งอาทิตย์
พ่อมีเงินเติมเน็ตให้ตัวเอง เราก็อยากเล่นเน็ตบ้างแต่ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าพ่อมีเน็ต และต่อมาเราก็รู้ว่าพ่อโกหก คือพ่อจิ้มโทรศัพท์ตลอดอะ แต่เราก็ไม่อะไร อีกวันเราก็บ่นอยากเล่นเน็ต สักะักพ่อก็บอกจะแชร์ให้พ่อมีเน็ต คือไร? วันนี้เราอยากเล่นเน็ตเราโทรหาพ่อ ใช้ใจดีให้ยืมเอา พ่อไม่เติมให้บอกไม่มีๆ(ต้องเข้าใจนะคะว่าเราเด็กยุคนี้ไอทีมาแรง เราไม่มีเน็ตไม่ตายหรอก แต่นานๆทีก็อยากเล่น คนเคยมีเน็ตเล่นทุกวัน แต่ตอนนี้กลับแทบไม่มีเลยแต่พ่อดันมีซะงั้น เด็กกับผู้ใหญ่อะ จริงๆ)เราจะไม่งอแงเลยถ้าพ่อไม่มีอย่างที่พูดจริงๆ
คือโทรหาก็บล็อคเบอร์ คงไม่ยอมเติมให้แหละ และคือพรุ่งนี้เราก็ไม่มีอะไรกินเหมือนเดิม อาทิตย์กว่าแล้วที่เราแทบไม่ได้กินอะไรเลย ข้าวเปล่าคลุกน้ำปลาน่ะหรอ กินยังไงก็ไม่อร่อย ฝืนกินไปก็อ้วกออกมาซะงั้น ณ จุดๆนี้อยากนอนหลับไปสักสามสี่วัน หลับแบบไม่รู้เรื่องอะ
เราอยากหลับไปแล้วตื่นมาอีกทีมันคือความฝัน กรือจะอยู่รพ.ก็ได้ คือแบบร้องไห้หนักมาก พ่อเราแย่ขึ้นทุกวันๆจริงๆนะ เรารู้ว่าพ่อโกหกว่าไม่มีนั่นไม่มีนี่ แต่เราทำอะไรไม่ได้ไง...
ใครมีเคล็ดลับ มีวิธีทำให้หลับยาวๆบอกหน่อยนะ ไม่เอากินยานะ เราแค่อยากนอนไม่อยากตาย อีกอย่างถึงแนะนำชื่อยามาเราก็ไม่มีเงินซื้ออะจริงๆ ถ้าถามว่าไม่มีเงินเก็บหรอ ก่อนหน้านี้อะมี แต่พ่อเป็นแบบนี้มาก็เกือบปีแล้ว และเราเป็นนร.ค่าใช้จ่ายนั่นนี่ก็มีมา เราก็ใช้เงินเก็บเราจ่ายไง ไม่อยากดร็อปอะจรองๆ เคยคิดอยากดร็อปเหมืแนกันแต่นั่นก็แค่ชั่ววูบ นั่นแหละเงินเก็บน่ะหมดไปนานแล้ว อ้อ มีส่วนหนึ่งพ่อเรายืมไปด้วย
เหมือนกับพ่อเราเป็นคนไม่ดี ใช่! เลวร้ายขึ้นทุกวันๆ ทุกวันนี้ที่ๆเราอยู่น่ะไม่ใช่บ้านของเรา คนงานที่นี่ที่เคยเป็นเพื่อนขอวพ่อก็ไม่ชอบพ่อ ขนาดอายังไม่ค่อยชอบเลย เราดูออก แต่ก่อนพ่อเราเป็นคนดีมาก ไปที่ไหนก็มีแต่คนชม แต่ตอนนี้สิ ไม่มีใครอยากต้อนรับพ่อเราสักคน!
อันที่จริงจุดประสงค์ของกระทู้นี้คือ อยากรู้ว่าเราควรทำไงต่อไป หรือบอกวิธีให้หลับยาวๆ หรืออะไรก็ได้ เราเป็นคนคิดมาก คิดแง่ลบด้วย จะบังคับให้คิดบวกมันไม่ได้ ถ้าได้เราคิดไปนานแล้ส
Sawitreemagic Pink
30 ก.ค. 59 เวลา 19:33 น.
1,331
views
8 ความคิดเห็น
ใจเย็นๆนะ ค่อยๆคิด ถ้าเธออยากนอนยาวๆโดยไม่สนใจอะไรเลย แล้วแม่เธอล่ะ จะรู้สึกยังไง
มันก็เหมือนเธอทิ้งภาระไว้ให้คนอื่น เธอจะไม่ต่างอะไรกับพ่อเธอเลย หนีปัญหา สู้กับมันสิ เดี๋ยวทุกอย่างมันก็เปลี่ยนไป ส่วนมันจะเปลี่ยนไปแบบไหน ดีขึ้นหรือเลวลง ก็ขึ้นอยู่กับเธอ ว่าเธอจะดิ้นรนได้มากแค่ไหน ชีวิตเราคล้ายกัน พ่อมีปัญหาเหมือนกัน แต่เราสู้นะ เราหางานทำ ล้างจาน เสิร์ฟอาหาร ทำหมดอ่ะ อยู่ให้ได้นะ เราเชื่อว่าเธอเอาอยู่ เธอทำได้
เราจะพยายาม และเราต้องมีชีวิตต่อ เราอาจจะต้องดรอปเรียน TT
สู้ๆค่ะ
คนขยันไม่มีคำว่าอด -ที่มันอดเพราะมันขี้เกียจ ไม่มีเงินซื้อกับข้าวกินแต่ซื้อบุหรี่ได้เผลอๆซื้อเหล้าด้วย ชีวิตจะฉิบหายก็เพราะเหตุปัจจัยเหล่านี้คือ เป็นนักเลงสุรา-เหล้าทุกวัน นักเลงผู้หญิงเลี้ยงสาวน้อยสาวใหญ่เลี้ยงได้ทุกคนยกเว้นลูกกับเมีย เป็นนักเลงการพนันไม่ต้องอธิบายรู้ๆกันอยู่ คบเพื่อนเลวทรามมันก็เลยพาไปหาผิดพาไปอยู่ผิดที่พาไปกินผิดอย่างพาไปทำเรื่องไม่เป็นเรื่อง เป็นคนขี้เกียจไม่ทำการงานสารพัดข้ออ้างที่จะไม่ทำงาน เที่ยวดูการละเล่นดูสิ่งไร้สาระไม่มีประโยชน์ไม่ได้ทำให้ฉลาดขึ้น เที่ยวตามตรอกซอกซอยดึกๆดืนๆไม่หลับไม่นอนแต่มานอนเอาตอนเวลาที่ไม่ควรหลับ นี้คือหนทางแห่งความฉิบหายของชีวิต ถ้าไม่เลิกก็เตรียมพบกับความหายนะได้เลย ส่วนที่ว่าพ่อนิสัยไม่ดีไม่รักลูกก็อย่าไปคาดหวังอะไรมากแค่เขาเลี้ยงเรามาขนาดนี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว ความจริงเราก็น่าจะโตพอแล้วถึงจะยังไม่โตเต็มวัยอย่างน้อยก็หากินเองได้ไม่ต้องรอให้ใครมาป้อน บินเองได้แล้วอาจจะเร็วไปที่จะบินแต่ทำงัยได้สถานะการณ์มันบีบบังคับถึงจะยังไม่พร้อมเต็มที่ก็ต้องบิน แล้วในที่สุดเราก็จะรู้ว่าเราบินได้ไกลกว่าที่้เราคิด ไอ บี ลิฟ ยู แคน ฟราย
สู้ๆ สงสารอ่ะจิงๆ แล้วแม่ละลองติดต่อไปดู เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ถ้าไม่มีเงินจริงลองหาทางคุยกับพ่อพูดคุยให้ชัดเจนว่าไม่มีเงินหรือบอกพ่อว่าคิดถึงแม่ขอลองคุยกับแม่ดู ถ้าไม่ได้ช่วยอะไรเลยก็พยายามหางานที่ง่ายๆทำใกล้บ้าน ถามเพื่อนว่าพ่อแม่เพื่อนแนะนำอะไรให้ได้บ้าง ถ้าโชคดีพ่อแม่เพื่อนอาจจ้างให้ทำงานบ้านเล็กๆน้อยๆก็ได้ สู้ๆค่ะ ชีวิตมีอุปสรรคมากมายการหนีปัญหายังไงปัญหามันก็ไม่หายไป
ตอนนี้ไม่ค่อยจะดีทั้งกับแม่และญาติสักเท่าไหร่ พ่อจะส่งเราไปหาญาติที่กำแพงเพชร แต่เรายังอยากเรียนเลยถามว่าถ้าไปจะได้เรียนมั้ย ปรากฏว่าเขาให้เรอป เราเลยไม่ไป คือแบบเราตัดสินใจทุกอย่างตัดใจทุกอย่าง แต่ผลสุดท้ายตอนนี้คือไม่เหลืออะไรเลยอะจริงๆ TT
สู้ๆน้าจ๊ะ คือ...พ่อของเราก็ทำตัวไม่ค่อยดีเหมือนกันล่ะ(ถึงจะไม่แย่เท่าพ่อของเธอก็เหอะ)
เรากลับบ้านทีไรพ่อก็ทะเลาะกะแม่ทุกที...
เออๆ ช่างเหอะ ดูแล้งเรื่องของเราเล็กกว่าเยอะ
เราแนะนำนะ คือ...พยามหาพวกโรงเรียนทุนอ่ะ
เอาพวกที่เป็นโรงเรียนประจำ จะได้ไม่ต้องกลับบ้านบ่อยๆ เราไม่รู้ว่าเธออยู่ ม.อะไร อยู่แถวจังหวัดไหนอะนะ แต่ถ้ายังอยู่ ม.3อยู่
แล้วเรียนเก่งๆหน่อย เธอไปสอบพวกมหิดลก็ได้นะ
เราก็มีปัญหาที่บ้าน้หมือนกัน เราก็้ลยมาวอบเข้าที่ จุฬาภรณ์ ปทุมอ่ะ ทีนี่มีงบค่าข้าวให้จันทร์ถึงศุกร์วันล่ะร้อยจ้า เราก็อยากอนะนำที่นี่เหมือนกันนะ แต่นี่มันมีทุนให้รุ่นสุดท้ายเเล้วอ่ะ._.
ยาวไปล่ะ พอๆๆ หวังว่าคำแนะนำจะช่วยได้ไม่มากก็น้อยน้า
เราม.5 อะจ่ะ ตอนนี้เรียนอยู่สามโคก ที่ว่าฟรีทุกอย่างนะ แต่รู้อะไรมั้ย ถึงจะฟรีเรียน ปต่ค่างานกลุ่ม ค่าห้อง ค่ากิจกรรมต่างๆก็ต้องมา แล้วค่ากินค่าใช้ของเราอีก TT เนี่ยตอนนี้มีเรื่องกลุ้มอีกแล้ว ที่มันทำให้เราอาจจะต้องดรอป TT
เราก็เป็นคนคิดมาก ทะเลาะกับแม่บ่อย แต่ก้ไม่เชิงทะเลาะ เพราะเป็นเราที่ต้องยอม เถียงไม่ได้ จนเก็บกด เราก็รุ้สึกอยากหลับไปยาวๆเหมือนกัน ไม่ก็หายตัวไปไกลๆ ไปที่ๆไม่ต้องเจอแต่เรื่องเครียด พอมาเจอปัญหาของจขกท.แล้วก็รุ้สึกว่าเรื่องของเราเล็กไปเลย ขอบคุณนะที่ให้เรามีสติมากขึ้น ตอนแรกคิดอยากหนีออกจากบ้านแล้วล่ะ แล้วก็ขอโทษที่เราแนะนำอะไรไม่ได้มากไปกว่ามองโลกให้กว้างขึ้น ชีวิตคนเราไม่ได้มีทางเลือกแค่ทางเดียว ไม่ได้เรียนไม่ได้แปลว่าชีวิตจะประสบความสำเร็จไม่ได้ บางทีอาจจะสำเร็จกว่าคนที่เรียนไปงั้นๆ หรือคนที่เดินตามกรอบชีวิตด้วยซ้ำ แต่ไม่ได้หมายความว่าให้ยอมแพ้แล้วเลิกเรียนนะ ถ้าไม่หยุดขวนขวาย ชีวิตก้ไปต่อได้เรื่อยๆ เรารู้ว่าเธอทำได้ แล้วก็อย่ากลัวที่จะขอคำปรึกษาหรือความช่วยเหลือจากครูอาจารย์ บางทอาจช่วยเราได้มากกว่าที่คิด
ปล. ถ้ามองภาพไม่ออก ให้ลองหาหนังเรื่องForest Gumpดู ดูแล้วให้ข้อคิดแรงบันดาลใจเยอะจริงๆ
ขอบคุณมาก ตอนนี้เราคิดดรอปเพราะมีเหตุผลหลายอย่าง คนรอบข้างเหมือนจะให้เราดรอปด้วย ยกเว้นอ.และเพท่อนที่รร.อยากให้เราไปเรียนต่อ แต่คือไม่มีเงินไง เพื่อนบอกให้ยืม มันก็มากไปเราไม่กล้า เราพึงเพื่อนคนนี้มาเยอะแล้วเกรงใจมากเลย
กะว่าจะดรอปแล้วหางานทำเป็นค่าใช้จ่ายต่างๆและเก็บเงินเป็นค่าเรียนไปด้วย ขอบคุณมากนะ ถึงใครจะว่าทางออกนี้มันไม่ดี แต่เราเลือกแล้วล่ะ ^^
สู้สู้นะ กศน. ก็ได้ เรียนด้วย ทำงานด้วย งานเยอะแยะ เช่น ตักแกงขายในตลาด เป็นลูกมือร้านอาหาร ดูแลร้านกาแฟเพื่อนที่รู้จักกันก็เรียน กศน. ส่งตัวเองและทำงาน อายุ 17-18 หลายคน ทำงานโรงงานก็เยอะ
เราต้องทำไงบ้างอะ คือเรียนปีหน้าได้มั้ย คือปีนี้เราคงต้องดรอปแล้วล่ะจริงๆ พ่อเราไม่ได้บอกไม่ให้เรียนนะ แต่เขาบอกว่า"เอางี้มั้ย อยู่กับพ่อไปก่อนแล้วทำงาน พอมีเงินค่อยเช่าห้องแยก..."คือรู้เลยว่าไม่มีทางที่จะได้ไปเรียนอีกแล้ว TT
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?