ยุคที่ปริญญากลายเป็นแค่เศษกระดาษใบหนึ่ง

[0917243557]

คุณเคยคิดไหมว่า เราเรียนไปเพื่ออะไร เรียนไปทำไม เรียนไปอาจตกงาน อาจไปเรียนแค่เสียเวลา หรือเพียงอยากจะอวดคนรู้จักว่าฉันเป็นคนมีการศึกษา ฉันเป็นปัญญาชน หรือเพียงอยากจะใสชุดนักศึกษาเพืออวดคนที่ไม่ได้เรียน หรือเพียงแค่อยากอวดว่าฉันสามารถสอบเข้ามหาลัยรัฐดังๆ หรือ เรียนเอกชนแพงๆ พ่อแม่ผมรวย ครับๆ สาวๆ ความรู้สึกเหล่านี้เรียกว่า ทิฎฐิ หรือเปล่า ส่วนใหญ่แล้วเพื่อนๆหลายคนเลือกที่จะเรียนด้านการแพทย์ ไม่ว่า จะเป็น แพทย์ พยาบาล ทันตแพทย์ สัตวแพทย์ เภสัชกร เทคนิคการแพทย์ 

แต่อัตตราส่วนการสอบติดต่ำ ต้องหัวดี เรียนเก่ง และพวกที่เหลือ ก็อาจมองคณะที่จบแล้วมีงานทำ เช่น วิทยาศาสตร์ การอาหาร คหกรรมการประกอบอาหาร คอม วิศวะ. ภาษา อื่นๆ  ผมเองหัวไม่ดี เรียนไม่เก่ง หน้าตาแย่ หญิงไม่แร บ้านทำไร พ่อ เป็น ชาวนา แม่ ทำไร แต่ พยายามส่งผมเรียน ผมเป็นนิสิตชั้นปีที่ 2  ภาควิชา นิติศาสตร์ จุฬา ความฝันอยากเป็นหมอ แต่กลัว อาจาย์ใหญ่ สยองครับ อนิจังวัตสังขารา อุปทวธรรมมิโน อุปัชชิตวานิรัชันติ เตสังโวปัสโมสุโข อนิจัง ทุกขัง อนัตตา

 เขียนผิดก็ขออภัยนะครับ เมือต้องเรียนหนัก ผมท้อหลายครั้ง คิดหาเหตุผลของการหนี้ ผมเรียนไปทำมัย ยังไม่มีใครมารับประกันว่าได้ทำงานดีกว่าคนอื่น ผมมาเรียนเพื่ออะไร เพื่อตัวเองหรือพ่อแม่ พ่อแม่และครอบครัวผมแบกรับค่าใช้จ่ายของผมอยู่ ผมท่องมาตรานี้ทุกวัน ประหยัด มัทยัท อดทน เพราะเราจนยังไงละ จำขึ้นใจ ไม่ต้องไปสน ผมเคยคิดอยากจะออก จุฬา ไปเรียนรามคำแหง เพราะถ้าปริญญากล่ายเป็นกระดาษเปล่าขึ้นมา มีไว้ประดับข้างฝา จะได้ไม่เสียดายค่าเทอมที่ เรียนมา ความรู้ก็แน่น แถมประหยัดอีกต่างหาก