เคยไหม? นิยายที่เราติดตามอ่านอยู่ แต่นักเขียนกลับหายไปนานมากหรือไม่ก็ยกเลิกเขียน จนรู้สึกอยากขอมาเขียนแทน
ตั้งกระทู้ใหม่
คุณต้องการจะลบกระทู้นี้หรือไม่ ?
11 ความคิดเห็น
แวบหนึ่งก็คิดนะคะ แต่แวบต่อมาก็คิดได้ว่าเราคงเขียนได้ไม่ดีเท่าเขาแน่ๆ นิยายดีๆ จะเสียหมด เลยยอมให้มันหายไปพร้อมกับสิ่งดีๆ ที่เหลืออยู่ดีกว่า
น้อ... นิยายเขาดีมากเลยอ่ะ พล็อตเรื่องก็ดี อ่านแล้วตื่นเต้น อยากให้กลับมาเขียนต่อมาก แต่หายไปนาน ก็อดเสียดายไม่ได้เน๊าะ
ทีมฟินิกซ์!
เรายืมตัวละครในเรื่องของเขามาเลยค่ะ
เป็นตัวละคร OC (Original Character) ในแฟนฟิค
เป็นตัวละครที่ปรากฏตัวในเรื่องเพียงตอนเดียวก็หายไปราวกับเป็นตัวประกอบที่ถูกจ้างมาเล่น
อ่านครั้งแรกนึกว่าสองตัวละครนี้จะมีบทบาทเด่นนะ
แต่ที่ไหนได้ ดันเป็นตัวประกอบซะงั้น
พอเราเอาสองตัวละครนี้มาเขียนในแฟนฟิคของตัวเองกลายเป็นตัวละครที่มีบทบาทสำคัญ
แต่ไม่ใช่ตัวละครหลักนะ แต่เป็นตัวละครที่กุมความลับ
ความรู้สึกอยากเขียนแทนมีบ้างแต่คิดว่าไม่สนุกเท่าเจ้าของจริงๆ
คิดว่าถ้าจะหายไปเลิกเขียนนี่ อยากให้ตัวผู้เขียนสรุปเรื่องราวทั้งหมด
เอาง่ายๆ ก็เฉลยพล็อตปมปริศนาต่างๆ ใครคู่ใคร หรืออะไรยังไงจบแบบไหนมากกว่า
คือถึงไม่เขียนต่อก็เคลียร์เรื่องให้ผู้อ่านรู้ก็ยังดี
จะได้ไม่มีคาใจว่าเรื่องมันจะจบแบบไหน จะเป็นอย่างที่หวังหรือมีอะไรหักมุม
เพราะเราเชื่อว่านักเขียนมีเรื่องคร่าวๆ จุดเริ่มต้น จุดพีค และจุดจบ อยู่ในใจก่อน
ถึงได้ลงมือแต่งสักเรื่องขึ้นมา แต่ที่หายไปเพราะ...
เกิดอาการเขียนไม่ออกบรรยายไม่ถูกแล้วก็ท้อแล้วก็หายไป ด้วยเหตุผลสารพัด
นักอ่านอย่างเราก็รู้สึกหลากหลายนะ ทั้งเซ็ง โกรธ เสียใจ
โดยเฉพาะกับนิยายที่รับสมัครตัวละคร
บางทีอยากตามไปถึงบ้านดูซิว่าแม่มยุ่งจนไม่มีเวลาหายใจอย่างที่บอกหรือเปล่า
หรือ... คอมแม่มจะมาเสียอะไรหลังลงนิยายได้ 3-5 ตอน
(และ 3-5 ตอนนั้นคือ ดีเทลล์,ใบสมัคร ประกาศผล,คอมเม้นท์ตัวละคร,หน้าคาแรคเตอร์ บทนำ,บทที่ 1)
คือเจอมาเยอะจริง สารพัดเหตุผล เรียนหนักเลิกไม่มีเวลา,เสียใจจริงๆ แต่คอมเจ๋ง,เดี๋ยวมาอัพหลังสอบเสร็จ วันที่... และหายไปเลย,หรือบอกตรงๆ ว่าตันแต่งไม่ออก,ไม่มีกำลังใจเพราะไม่มีคอมเม้นท์,ลบนิยายไปดื้อๆ แล้วเปิดIDใหม่ ด้วยเรื่องเดิม,
เคยนะ นี่คิดว่าจะทำอยู่ แต่จะขอคนแต่งก่อน ถถถ คือเขาแต่งดีมาก แต่เขาตันอะ แล้วเราไม่ตันไง มันยังมีทางที่ไปแล้วสนุก หลายครั้งที่อ่านแล้วฟิคมันจบแบบตะหงิด ไรท์ขี้เกียจแต่งต่อแน่ๆเพราะเราก็เคย 555555
อารมณ์ตอนนี้เลย! แบบ..เราชอบพล็อตเรื่อง การดำเนินเรื่อง คาแรกเตอร์ตัวละคร และสำนวนการเขียนของผู้แต่งคนนึงมากกกก แล้วเขาก็หายไป(เมื่อประมาณห้าปีที่แล้ว นานมั้ยล่ะ 555+)
อยากแต่งต่อแทนเขานะ มันค้างมากอ่ะ แต่สำนวนการแต่งนักเขียนคนนั้นลอกเลียนแบบยากจริงๆ TT
กรรม นานกว่าของเราอีก สยบเลยเนี่ย = =
น่าสนใจนะครับ
เขาคงจะมีเหตุผลส่วนตัว เช่นติดเรียน หรือ หมดไฟ หรือ อื่น ๆ
แต่ก็ไม่ควรจะไปเอาของเขามาเขียนเองนะครับ
ไม่หรอกค่ะ อยากขออนุญาตก่อนมากกว่า แต่มันก็ยากนะ เพราะเราไม่ใช่คนคิดพล็อตขึ้นมา มันอาจจะทำให้บรรยากาศต่างจากเจ้าของเรื่องเลยล่ะ
เคยลองขอพล๊อตนิยายพี่มาเขียนต่อ เพราะมันเขียนค้างมาสามปีละ โดนพี่ตอกกลับมาสั้น ๆ ว่า ...
"แกไม่มีวันเข้าถึงตัวละครของฉันหรอก"
สั้น ๆ ง่าย ๆ แต่เคลียร์ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
มีเพียงตัวผู้เขียนต้นฉบับคนเดียวที่ เขียนได้ลึกซึ้ง น่าติดตาม เพราะเขาเป็นคนสร้างตัวละคร เรื่องราวต่าง ๆ ที่แอบปิดบัง ปมสำคัญต่าง ๆ เอาไว้ พร้อมพล็อตต่าง ๆ ที่ผู้อ่าน อยากอ่านอยู่นั้นแหละครับ
หรือสรุปง่าย ๆ คือ นักเขียนที่ดีจะ นำหน้า นักอ่านหนึ่งก้าวเสมอ ๆ จึงจะสร้างความประทับใจ ตื่นเต้น เมื่อยามที่เราได้อ่านผลงานของเขาอะครับ
"แกไม่มีวันเข้าถึงตัวละครของฉันหรอก" เขาพูดถูกนะคะ เพราะเราไม่ใช่คนสร้างตัวละครนี่เน๊าะ ตอนนี้อยากให้เขากลับมาแต่งต่อมาก หายไปนานแล้ว นานจนเกินคำว่าไม่ว่างล่ะ
คงไม่ถึงขนาดเอามาเขียนเองต่อหรอกค่ะ เพราะยังไงก็ไม่เหมือนกัน และเราก็ไม่รู้ว่าเนื่อเรื่องต่อไปที่เขาเคยวางแผนไว้จะเป็นยังไงต่อ
แต่เราเข้าใจความรู้สึกนะ เพราะเราเจอมาหลายคนที่ดองยาว(จนน่าจะเลิกเขียนไปแล้วแหละ) ทั้งๆที่นิยายสนุกมาก
เจอสิ ถ้าไม่ใช่เรื่องที่ชอบมากเราเฉยๆ
แต่เรื่องไหนที่ชอบมาก ตอนนี้ก็ยังรออยู่นะ เผื่อมันจะกลับมาให้อ่านอีกครั้ง~
ส่วนเรื่องที่อยากเขียนแทน ไม่มีนะ
ในความคิดเราไม่มีใครเข้าใจเรื่องราวและตัวละครได้ดีเท่าผู้ให้กำเนิดค่ะ แต่บางคนก็ดึงหรือถ่ายทอดจากต้นฉบับออกมาได้ดีนะ
สรุปคือรอเป็นผู้อ่านดีกว่า
ถึงความหวังจะริบหรี่เกือบสิ้นหวังก็ยังรอคอยต่อปายยย
เราก็รออยู่ ทั้งที่ดูๆแล้วไม่มีเป้าหมายให้หยุดรอได้เลย ตอนนี้ยังกดติดตามเขาอยู่ จนคนอื่นเริ่มทยอยยกเลิกไปหมดล่ะ เสียดายพล็อตอ่ะ คือมันเป็นพล็อตที่หายากมากด้วย ไม่ค่อยมีใครแต่งแนวนี้
เคยเจอค่ะมีอยู่สองเรื่อง คือทั้งสองเรื่องเขียนได้ราว ๆ 70-80% ทั้งคู่เลยนะคะ นักเขียนก็ทิ้งช่วงไปข้ามปีทั้งสองเรื่องเลย #ซับน้ำตา
เราเลยปลงค่ะ ถอนfavไป จะได้ไม่เห็นแล้วปวดใจ
แต่ความคิดที่อยากจะเอามาแต่งแทนก็ไม่มีนะคะ เพราะเราไม่ใช่เจ้าของไอเดีย คิดว่าถ้านำมาแต่งเป็นฟิคชั่นอะไรทำนองนี้คงดำเนินเรื่องได้ไม่ดีเท่าผู้แต่งแน่ ๆ
ซ้ำจะให้คิดฉากหรือสถานการณ์ถัด ๆ ไปก็เกรงว่าจะตันอีก... เพราะฉะนั้นก็ถือว่าตัดจบตรงที่ไรต์เตอร์เขาดองเอาไว้นั่นล่ะค่ะ #ปวดใจ
เคยคิดอยากขอแต่งฟิคเรื่อง #มิสเตอร์หวง ต่อจากกีต้าร์ แต่แบบ...เกรงใจน้อง เราคิดว่าเราอาจทำได้ไม่ดีเท่า ก็เลยได้แต่มโนเนื้อเรื่องต่อไปคนเดียว ฮืออออ คิดถึงฟิคเรื่องนี้ T^T
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?