บางนาสู่ลำปาง เส้นทางรับน้อง ม.เนชั่น
เนชั่นป๊ะกันล้ะจ้าว! คือชื่อกิจกรรมแสนประทับใจ ที่พาคนกรุงไปแอ่วเมืองไกลถึงจังหวัด ลำปาง! (วันที่ 17-21 ส.ค)
ก็ศูนย์ใหญ่ของ มหาวิทยาลัยเนชั่น อยู่ที่ลำปางนี่หน่า เด็กจากศูนย์บางนาอย่างเราก็ต้องไปโดนรับน้องที่ลำปางเช่นกัน (ที่บางนายังโดนไม่พอ อิอิ) ขอไม่อธิบายรายละเอียดอะไรเนอะ เพราะขี้เกียจ เอ้ย อยากระบายความรู้สึกมากกว่า
บอกก่อนเลยว่าผมไม่เคยนั่งรถไฟมาก่อน พอรู้ว่าต้องนั่งรถไฟไปถึงลำปาง โอ้ว มีความตื่นเต้นผสมกลัวเล็กน้อย (กลัวเมา) น่ะ แต่ถึงกลัวก็รีบไปหัวลำโพงแต่เช้าเลยจ้า ผมเตรียมกระเป๋าไปสองใบ ใบนึงใส่เสื้อผ้าขาไป อีกใบไว้ใส่เสื้อผ้าขากลับ ฮ่าๆๆ
ออกจากหอพักราวเจ็ดโมงเช้า แล้วยิงยาวไปหัวลำโพง ในที่สุดก็ถึงที่หมายราวสิบโมงเช้า ก็จะเจอเพื่อนๆที่นั่งรวมตัวบนพื้นกลางหัวลำโพง แลดูคล้ายกับพวกอพยพ ฮ่าๆๆๆ ซึ่งเป็นธรรมดาก่อนการเดินทางที่จะมีการตื่นเต้นกันบ้าง เมื่อบวกกับความหิวจึงทำให้พวกเราไปเหมาร้านขายไก่ทอดแถวนั้นซะเกลี้ยงร้าน ยังไม่พอต้องต่อด้วย KFC , ข้าวจาก 7-11 และอีกมากมาย คนแถวนั้นคงคิดว่าเราอดอยากมาจากไหนแน่ ฮ่าๆๆ
หลังจากเที่ยวไปทั่วหัวลำโพง ก็ได้เวลาออกเดินทางซักที ซึ่งรถไฟได้ออกจากชานชาลาประมาณบ่ายโมง ทางเนชั่นได้เหมาตู้รถไฟให้เราสองตู้ด้วยกัน ตอนแรกเขากะจะให้ตู้นึงทำกิจกรรม อีกตู้ไว้พักผ่อน ซึ่งพอเริ่มเข้ากิจกรรมจริงๆ โอ้วก็อต ปกติเป็นคนชอบเมารถเมาเรืออยู่แล้ว นี่ต้องมาทำกิจกรรมอีก แถมตู้รถไฟก็เล็กนิดเดียว แต่ถึงอุปสรรคจะเยอะแค่ไหนพี่ปีสองก็พยายามที่จะจัดกิจกรรมให้น้องๆสนุกให้ได้ นับถือใจพี่ๆเลยครับ เต้นไปเต้นมาจนเหนื่อยทั้งพี่ทั้งน้อง พี่ๆจึงปล่อยให้น้องๆไปพักตามสบาย
ว้าว! สำหรับการนั่งรถไฟครั้งแรก ผมไม่รู้จะพูดอะไรนอกจาก ว้าว! นี่มันอารมณ์ที่ตามหามานาน ฮ่าๆๆ รถไฟเป็นอะไรที่เหมาะกับคนชอบความเรื่อยๆ สโลว์ไลฟ์จริงๆ ผมได้นั่งริมหน้าต่างจึงได้สัมผัสถึงความฟินเมื่อรถไฟค่อยๆออกห่างจากเมืองกรุงเทพฯแสนวุ่นวาย แล้ววิวทิวทัศน์ก็ค่อยๆสวยขึ้นเรื่อยๆๆ ไม่น่าเบื่อเลย เหมือนได้ดูสไลด์โชว์ภาพวิวสวยๆแบบเสมือนจริง ที่มีทั้งลมทั้งฝนทะลุจอ ฮ่าๆๆๆ ชอบตรงที่สามารถเปิดหน้าต่างได้เต็มบาน ทำให้สามารถยื่นหน้าไปรับลมเย็นได้อย่างสบายใจ ยิ่งถ้าคุณมีเพลงที่เหมาะกับบรรยากาศแล้วล่ะก็ ผมเชื่อว่าคุณจะไม่เบื่อแน่นอน (สำหรับผมนะ) ระหว่างทางก็กินดื่นของที่ซื้อเตรียมไว้ ได้อารมณ์ครันทรี่สุดๆ
จุดไคลแม็กมันอยู่ตอนที่เราเริ่มเข้าภาคเหนือตอนใกล้ค่ำ ป่าเริ่มหนาขึ้นและลมยิ่งหนาวเย็น ก่อนหน้านี้แค่ ว้าว! แต่พอถึงฉากนี้ต้องร้อง อู้วว้าว!! อารมณ์แรกที่รู้สึกคือ ในป่ามันต้องมีไดโนเสาร์แน่ๆ เพลงธีม Jurassic Park ลอยมาเลย ฮ่าๆๆๆ (ดูหนังมากไปและ) ผมกับเพื่อนก็ไม่รอช้าที่จะยื่นหน้าออกไปรับลมหนาวพร้อมกับต้องหลบป้ายข้างทาง หยั่งกะเล่นเกม ฮ่าๆๆ ทางที่รถไฟผ่านคือผ่านกลางป่าจริงๆ ทำให้เราตื่นเต้นกันมาก แม้อากาศจะเริ่มหนาวขึ้นแค่ไหน แต่เราก็อบอุ่นไปด้วยผองเพื่อนที่ต้องนั่งจ้องหน้ากันเกือบครึ่งวัน ฮ่าๆๆ
ถึงแล้ว!! ในที่สุดก็ถึงเมืองรถม้า ราวตีสาม พวกเราที่ง่วงเต็มที่ก็รีบลงจากรถไฟ ตอนแรกที่คิดไว้ว่าอากาศต้องหนาวแน่เลย แต่พอลงไปปุ๊ป อ้าว! ไม่เห็นหนาวซักนิด! ก็แหงล่ะ มันไม่ใช่ฤดูหนาวซักหน่อย เลยอดสัมผัสคำว่า ลำปางหนาวมาก ไปตามระเบียบ ฮ่าๆ ไม่นานเกินรอก็มีรถม้า เอ้ย รถสองแถวมารับเพื่อนำพวกเราไปยัง มหาวิทยาลัยเนชั่น จังหวัดลำปาง แน่นอนว่าภารกิจในคืนแรกนั้นคือ! นอน!! เรียกว่าสลบน่าจะถูกกว่า ฮ่าๆ
สนุกจนไม่มีรูป! (ข้ออ้างอีกละ) กับกิจกรรม Walk rally ในตอนบ่าย มันก็คือกิจกรรมรับน้องดีๆนั่นแหละ เรียกซะหรูเชียว ฮ่าๆๆ เป็นกิจกรรมที่พี่ๆทั้งลำปางและบางนา ร่วมกันจัดเกมสนุกๆให้น้องๆปีหนึ่งเล่นกัน เราจากบางนาก็ได้รวมกับลำปางด้วย เป็นครั้งแรกที่จากบางนาและลำปาง ตอนแรกก็เขินๆบ้าง แต่ไม่นานบางคนก็สนิทกันแล้ว ฮ่าๆๆๆ
(ขอบคุณภาพจากพี่ๆ)
ยิ่งง่วงต้องยิ่งเต้น! เมื่อถึงเวลาพลบค่ำก็ถึงเวลาของกิจกรรมสันทนาการแล้ว เย้ๆ อารมณ์ก็เหมือนเล่นรอบกองไฟอะแหละ แค่ไม่มีไฟ แต่ชาวเนชั่นไม่หมดไฟง่ายๆ แม้เหนื่อยแค่ไหน เพลงมาต้องเต้น! เต้นกันจนหยุดไม่ได้(โดยเฉพาะรุ่นพี่ ฮ่าๆๆ) และยังมีเกมต่างๆให้เล่นมากมาย ชอบสุดก็คือได้เล่นกับสาวๆจากลำปาง อันนี้ไม่อ้อมค้อมเลย ฮ่าๆๆๆ แหมก็นิสัยน่ารักเป็นกันเอง สไตล์สาวเหนือกันทุกคนเลย ป้อจายจากกรุงเทพก็มีตื่นเต้นเป็นธรรมดา ชอบที่สุดคือเกมล้อมวัวไม่ให้-ิน (ลืมชื่อ ฮ่าๆๆ) ผมได้เป็นวัวครับ ซึ่งก็มีหลายตัว แต่เสือเยอะกว่า!! ที่ชอบก็เพราะดันกันไปมาจนผมล้ม เกือบโดนคนเหยียบตาย เหมือนถูกรุมกระทืบเลยครับ แต่ที่ฮาคือ มีสาวลำปางคนนึงใช้เท้ายันผมไม่ให้ล้มทับหล่อน คือเราสนิทกันจนใช้เท้าได้ละเหรอ ฮ่าๆๆๆๆ
เช้าที่สอง ณ ลำปาง...ตอนเช้าก็มีการปฐมนิเทศอย่างเป็นทางการ ก็ได้เจอผู้ใหญ่ใจดีที่กล่อมให้เราหลับ เอ้ยไม่ใช่ พูดให้เรามีกำลังในการศึกษาเล่าเรียนมากขึ้น ขอบคุณครับผม
มาถึงเมืองเหนือทั้งที! ต้องบายศรีสู่ขวัญ! ซึ่งจัดขึ้นในตอนเย็น มีฝนตกพรมน้ำมนต์ด้วยนะเออ พวกเราก็รู้สึกดีใจที่ได้รับการต้อนรับจากชาวเหนืออย่างอบอุ่น เมื่อเสร็จสิ้นพิธีบายศรี ก็ต่อด้วยการให้อาจารย์ผูกข้อไม้ข้อมือให้ ขอบคุณมากครับอาจารย์ทั้งลำปางทั้งบางนาเลย
ต้องต่อด้วยขันโตก ถึงจะครบสูตร! แน่นอนว่าอาหารสำหรับต้อนรับคนต่างถิ่นที่เลื่องชื่อของภาคเหนือคือ ขันโตก ซึ่งเป็นชุดเซ็ตอาหารสำหรับห้าคน พร้อมนั่งชมการแสดงสุดพิเศษ ไม่ว่าจะเป็นรำฟ้อนต่างๆ โชว์เล่นไฟ และอีกมากมาย แหมอาหารอร่อย โชว์สนุก ช่างเจริญพุงซะจริง ฮ่าๆๆๆ แต่! ยังไม่จบ ในตอนสุดท้ายเรายังมีปล่อยโคมลอยกันด้วย!! อู้ววว ผมก็รีบไปหาสาวๆจากลำปาง เผื่อจะมีใครยอมให้ปล่อยโคมลอยด้วย อิอิ (ไม่บอกว่ามีมั้ย ฮ่าๆๆ)
เช้าสุดท้าย ณ ลำปาง... เป็นเช้าที่เราต้องตื่นเร็วหน่อย เพราะกิจกรรมวันนี้คือ เดินขึ้นดอย! ระยะทาง 7 กิโล!! แต่ระดับชาวเนชั่นแล้ว เดินแบบสบายได้ไง ฝนตกสิครับ ฮ่าๆๆ แต่เราก็ไม่ย่อท้อที่จะมุ่งขึ้นสู่ดอย เส้นทางเป็นทางที่ใกล้ชิดธรรมชาติจริงๆ บวกกับบรรยากาสฝนตก ต่อมอินดี้ก็เริ่มแตก จากตอนแรกเดินอยู่กลุ่มหลังๆ พอใส่หูฟังแล้วเปิดเพลง ความคิดถึงทะลุสายฝน กับเพลง ไว้ใจได้ก๋า รู้ตัวอีกทีก็เดินนำห่างจากกลุ่มหลักแล้ว ผมกับเพื่อนอีกคนจึงรุดหน้าเดินอย่างเข้มแข็ง ผ่านเส้นทางที่เย็นสบาย เป็นบรรยากาสที่หาได้ยากมากๆๆ ระยะทางเจ็ดกิโลก็สั้นลงทันทีเมื่อมีบรรยากาศดีๆกับเพลงเพราะๆไปตลอดทาง ผมพยายามเก็บเกี่ยวบรรยากาศตอนนั้นให้มากที่สุดเพราะคงหาไม่ได้ง่ายๆแน่นอน
(ขอบคุณภาพจากพี่ๆ)
เดินเพลินมากเลยครับ จนไปถึงที่หมายคนแรกๆ ฮ่าๆๆ ซึ่งที่หมายของเราคือ วัดสามัคคีธรรม เราจึงได้พักทานอาหารที่นี่พักใหญ่เลย จนได้เพื่อนชาวเหนือหลายคนเลยแหละ
พักหนำใจ ก็ถึงกิจกรรมต่อไป ก็คือการร่วมปลูกต้นฝ้าย ซึ่งเป็นไฮไลท์ของงานนี้ ซึ่งเมื่อฝ้ายออกดอกผล ก็จะนำฝ้ายพวกนี้ไปทอเป็นผ้าจีวรสำหรับพระสงฆ์ให้เสร็จภายในวันเดียว หรือเรียกว่า จุลกฐิน นั่นเอง! ซึ่งอย่างที่บอกไปว่าฝนตก ทำให้ดินที่เตรียมไว้ปลูกฝ้าย เละ!! เลาะกันสุดๆ แต่ก็สนุกดีครับ
วิ่งไปด้วยกัน รันทูยอดดอย! เมื่อกี้เราเดินขึ้นดอย คราวนี้ต้องวิ่ง เป็นการวิ่งขึ้นทางชันมาก เพื่อพิสูจน์ใจและความรักสามัคคีที่ต้องพาเพื่อนๆทั้งคณะวิ่งไปสู่จุดหมายด้วยกัน ก่อนวิ่งก็จะมีการบูมเพื่อความหึกเหิมกันก่อน(ผมยืนหน้าสุด) อารมณ์ตอนนั้นไม่ต่างจากก่อนออกรบเลย พอเริ่มวิ่ง พวกเราก็ตะโกนโดนไม่ได้นัดหมาย หยั่งกับจะวิ่งไปต่อสู้กับข้าศึกไม่มีผิด ฮ่าๆๆๆๆ เมื่อถึงยอดดอยกันได้สำเร็จ เราก็ได้พบกับพระพุทธรูปขนาดตระการตาอยู่ตรงหน้า หายเหนื่อยเลย :)
(ขอบคุณภาพจากพี่ๆ)
งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา... ก่อนมาคิดว่า 5 วันนั้นนานมาก แต่เอาเข้าจริงมันสั้นมากๆ เรายังไม่ทันตั้งตัว ก็ต้องจากลาซะแล้ว ต้องจากลาเพื่อนใหม่ จากลามิตรภาพของชาวเนชั่นลำปาง จากลาเมืองลำปางที่ทำให้เราหลงรักได้ภายในสามวัน จนมีความคิดที่อยากอยู่ต่อ แต่ก็เป็นแค่ความคิด อารมณ์ตอนนั้นมันหดหู่ชอบกล เหมือนเราต้องตื่นจากฝันที่สวยงาม(ลำปาง) ไปเจอโลกแห่งความจริง(กทม.) ผมรู้สึกได้เลยว่า คงไม่มีห้าวันไหน ดีกว่านี้อีกแล้ว (มั้ง ฮ่าๆๆ)
ราวหกโมงเย็น ชาวเนชั่นบางนาก็พากันขึ้นรถบัส(ทัวร์)ที่จะพาเรากลับ กทม. แต่! ยังไม่หมด เรายังมีภารกิจสุดท้ายในตอนค่ำ คือการเดินเที่ยวกาดกองต้า หรือก็คือตลาดไนท์พลาซ่าของลำปางแหละเนอะ มีของกินเสื้อผ้าแบบท้องถิ่นเยอะแยะจนลายตาเลยทีเดียว ของกินอร่อยดีครับ หลังจากเดินเกือบสองชั่วโมง ก็ถึงเวลากลับแล้ว ก่อนกลับก็เจอซิกเนเจอร์ของลำปาง คือรถม้านั่นเอง ถือว่ามาถึงลำปางอย่างสมบูรณ์ ฮ่าๆๆ พอขึ้นรถกันครบถ้วน รถบัสก็พามุ่งลงใต้นำพวกเรากลับกรุงเทพโดยสวัสดิภาพ
สำหรับกิจกรรมในครั้งนี้อยากบอกว่าได้อะไรเยอะมาก ได้ฝึกความอดทน ต้องสู้ทั้งความง่วง ความเพลีย ความกลัว และความเปียก ฮ่าๆๆ และยังได้มิตรภาพดีๆจากชาวเนชั่น ลำปาง รวมไปถึงเพื่อนบางนา ที่ช่วยเหลือผ่านอุปสรรคไปด้วยกัน ยิ่งรักกันมากขึ้น ว่าเราจะจบไปด้วยกันนะรหัส 59 สุดท้ายนี้อยากขอบคุณทาง มหาวิทยาลัยเนชั่น และรุ่นพี่ปี2 ปี3 รวมไปถึงชาวลำปางที่น่ารัก ทุกคนที่ร่วมกันสร้างประสบการณ์ดีๆ ที่ผมจะไม่มีวันลืม กับความประทับใจที่อัดแน่นในห้าวัน เป็นทริปที่สุดยอดจริงๆ ผมยังคิดถึงลำปางอยู่ทุกวัน ซักวันต้องกลับไปให้ได้!
ขอบคุณที่อ่านจนจบนะครับ ผิดพลาดอะไรก็ขออภัยด้วยจ้าว
ปล. ใช้กล้องโทรสับถ่ายเน้อแถมรูปน้อยอีก แฮะๆ
ภาพบางส่วนถูกลบโดยทีมงานเนื่องจากมีลักษณะท่าทางที่ไม่สุภาพ
1 ความคิดเห็น
ชอบตอนนั่งรถไฟฟฟ
ผมอยากนั่งอีกมากกกกก
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?