มหาลัยปีหนึ่ง..นึกว่ามันจะดีกว่านี้!
ตั้งกระทู้ใหม่
เราเป็นคนเงียบๆเวลาอยู่กะคนอื่น ไม่ค่อยมั่นใจในตัวเอง ไม่รู้จะพูดอะไร รู้สึกเกรงๆ ไม่เป็นธรรมชาติ เลยไม่ค่อยมีเพื่อน
แต่คิดนะว่า มหาลัย เราจะต้องมีเพื่อนเยอะกว่านี้ เราจะต้องเฟรนด์ลี่ คุยได้กะทุกคน เฮไหนเฮนั่น ไปไหนไปกัน มีโมเมนต์ที่น่าจดจำเยอะๆ เอาวะ ไหนๆมอปลายไม่มีเพื่อน มหาลัยคงมีความสุขกว่านี้เยอะ
กลัวการเข้าสังคมมากกก กลัวทุกๆอย่าง อิตฉาคนที่มีเพื่อนเนอะ เพื่อนที่เข้าใจ เวลาเราอยู่ในกลุ่มเราอึดอัดมาก เหมือนไม่เป็นธรรมชาติเลย พยายามเฟรนลี่เเล้ว เเต่มันทำไม่ได้จริงๆ เรียนก็ห่วย จากติดว่าจะทำอะไร ก็ไม่ได้ทำเลย เพราะติดคำว่า กลัวสังคม ก็รุ้เเหละว่ามหาลัยต้องเพิ่งตัวเอง เพราะว่าส่วนใหญ่เราอยู่คนเดียวบ่อย เเค่อยากมีเพื่อนบ้าง มันเลยท้อ เพราะมีคนเกลียด เพราะเป็นคนอยู่ด้วยเเล้วอึดอัด เพราะโดนเพื่อนทิ้ง เพราะเราโง่เรียนไม่เก่ง เลยไม่มีใครเข้าหาเลย เลยไม่อยากเรียนเเล้ว อยากซิ่ว แต่ก็สงสารแม่ บางครั้งเพื่อนเข้าหาเพราะหวังใช้งานเรา เบื่อมากๆ ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกะเราจริงๆ อิจฉาคนมีเพื่อนเนอะ เพื่อนสนิทน่ะ เราจะมีไหม ต้องทำไงอ่ะ เครียดตายอยู่เเล้ว TT
Kikikuman
21 ก.ย. 59 เวลา 20:19 น.
44,480
views
42 ความคิดเห็น
คิดมากเกินไปแล้ว
ลองลดความกลัว ความคิดมาก ของตัวเอง แล้วเปิดใจคุยกับเพื่อนให้มากขึ้นดู
เราเข้าใจความรู้สึกนี้นะ ปกติเราเป็นคนขี้อาย คิดมากด้วย
แต่ถ้าเอาแต่เงียบ คนอื่นก็ไม่รู้ว่าเราคิดอะไรอยู่ ไม่รู้ว่าจะเข้าหายังไงเหมือนกัน
ลองสังเกตเพื่อนๆ ดู ว่าปกติเขาคุยเรื่องอะไรกัน ลองหาหัวข้อที่เขาสนใจไปพูด
แล้วดูว่ามีกิจกรรมอะไรบ้างที่เราชอบทำ คนอื่นก็ชอบทำ ก็ลองไปเข้าร่วม
เรื่องที่โดนด่า โดนว่าลองไม่เก็บมาคิดมากบ้าง ถ้าคำนินทาอะไรที่เป็นความจริงก็ลองปรับปรุงดู
ถ้าเขาเห็นเราเปลี่ยนแปลง เดี๋ยวมันก็กลายเป็นแค่ลมปากเองแหละ
ในฐานะที่ปี1ด้วยกัน เราอยากแนะนำอะไรตัวเองหน่อย เราไม่ได้เรียนในกรุุงเทพ เราเรียนเชียงราย เราเองตอนมอปลายมีเพื่อนสนิทเป็นกลุ่มใหญ่ มีเพื่อนสนิทมากๆ มาเรียนด้วยที่นี่ ถึงจะเรียนคนละสำนักวิชาก็เถอะ อย่างแรก อยากให้มั่นใจในตัวเอง ถ้าเธอไม่มั่นใจเธอทำอะไรไม่ได้หรอกนะ เพื่อนทิ้งเราก็เคย ทั้งมอปลายและมหาลัย เพื่อนมหาลัยนี่สลับกันโกรธเราอาทิตย์ละคน ช่วงนั้นจิตตกร้องไห้อยากซิ่วมาก แต่สงสารพ่อแม่ เราเลยฮึดสู้ คิดซะว่าเราไม่ได้เกิดมาเพื่อเพื่อนกลุ่มนั้น ตอนนี้ก็เฟดตัวเองออกมา อยู่กับเมท โชคดีเมทดีอีก ถึงแฟนเมทคนนึงจะไไม่ดีเท่าไรก็เหอะ ยังไงก็ตาม มั่นใจไว้ซะ นี่มันชีวิตของเธอนะ อย่าฝห้คนอื่นมาทำเธอดาวน์เพราะความไม่มั่นใจของเธอ สู้ๆ เราเป็นกำลังใจให้นะ
เป็นคล้ายๆกันเลยอ่ะ
สู้ๆละกัน
ชะตากรรมเดียวกันเลย สู้ต่อๆ️️️
ปี1ไม่ได้น่ากลัวทุกอย่าง อย่าง้ราก็เป็นคนเพื่อนเยอะนะแบบก็มีอ่ะเพราะพูดมากแต่ก็มีคนเกลียดเช่นเดียวกันเพราะเราเป็นคนตรงมากๆเลยมีคนไม่ชอบแต่เราคิดว่าในมหาลัยเราจะวางตัวใหม่ซึ่งก็นะมันไม่ง่ายหรอกมันเหมือนใส่หน้ากากเข้าหากันแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะตลอดเวลาเพื่อนดีๆก็มีเยอะมันแล้วแต่โอกาสมากกว่า มันไม่มีหรอกเพื่อนที่คบกันเพราะเรียนเก่งรึเปล่า เพราะยังไม่ทันสอบมิทเทอมไม่มีใครรู้หรอกว่าใครเก่งจริงหรือไม่จริง มันอยู่ที่มุมมองและการทำตัวของ จขกท. มากกว่า กล้าที่จะลองเปิดใจแต่ก็ต้องระวังในการพูด อย่าคิดว่าฉันเงียบๆไปดีกว่าเพราะสุดท้ายเราก็จะไม่มีเพื่อนเพราะเขาไม่กล้าที่จะคุยหรือเข้าหาแล้วก็คิดว่าเราไว้ใจไม่ได้เหมือนที่จขกท.คิดกับคนอื่นนั้นแหละคะ
เราเองก็ปี 1เราเองก็เรียนที่ กทม. คือเราอยู่ กทม.อยู่แล้ว เราขอบอกอะไรหน่อยนะ สังคมในมหาลัยมันยาก เพื่อนในมหาลัยมีหลากหลายรูปแบบ
ซี่งแน่นอนว่าแกต้องเจออะไรมากกว่านี้ แต่ชีวิตมหาลัยมันจะสอนแกเอง
แกจะเข้มแข็งขึ้น เพื่อนบางคนที่ดีๆก็มี เปิดใจให้กว้างๆ อย่าอ่อนแอ
แกต้องเข็มแข็งเข้าไว้ ตั้งเป้าหมายว่าฉันจะจบ เรื่องเรียนเก่งหรือไม่เก่ง ไม่ใช่ตัวตัดสินทุกอย่างในชีวิตนะ คนเราพัฒนากันได้ เราเชื่อว่าสักวันแกต้องมีเพื่อนแน่ๆเราเอาใจช่วย
ลองเปลี่ยนความคิดดูนะคะ เปิดใจ มั่นใจในตัวเองหน่อย คิดบวกเข้าไว้ค่ะ ตอนพี่ปี1 ก็แบบนี้เหมือนกัน แต่ก็อย่างว่าเพื่อนบางคนคบไม่ได้จริงๆค่ะ แต่เพื่อนดีๆก็มีเยอะแยะนะคะ. คิดบวกค่ะ ลองเปิดใจ ถ้าอึดอัด ค่อยๆออกมาหากลุ่มใหม่อยู่ บางที ก็ไม่ใช่ไลฟ์สไตร์เราค่ะ สู้ๆนะคะ
ทิ้งเรื่องเพื่อนไป เอาเรื่องเรียนให้ดี แล้วเพื่อนก็จะมีเอง ถ้ามัวแต่เอาชีวิตไปคิดถึงแต่คนอื่น ชีวิตเรามันก็พินาศอยู่อย่างนั้นแหล่ะ เราออกจากวังวนนั้นมาแล้ว เธอล่ะ พร้อมจะออกมารึยัง?
ไม่ต่างกันค่ะ อ่านแล้วรู้สึกเหมือนชีวิตตัวเอง แต่เราไม่ได้กลัวเราแค่ไม่รู้จะเข้าหายังไงดี เราเป็นประเภทไม่ค่อยไว้ใจใครแต่ก็ไม่แสดงออกว่าไม่ไว้ใจ ทุกวันนี้มีเพื่อนแต่เหมือนอยู่คนเดียว
ยังไงก็สู้ๆนะคะ
ลองทำกิจกรรมกับคนใหม่ๆ ดู อะไรที่มันทำให้เราไม่สบายใจก็อย่าไปใส่ใจ มองโลกในแง่ดีไว้ค่ะ ไม่มีอะไรเลวร้ายไปหมดหรอก
อยู่ที่ไหนแล้วสบายใจก็ไปอยู่ที่นั่น
เรามาผ่านเรื่องนี้ไปพร้อมกันเถอะ //กอดดด
จากใจคนที่เคยประสบปัญหาแบบนี้เช่นกัน แต่ของเราโดนแบนทั้งห้องแล้วก็เอาเราไปนินทากันสนุกปาก จนเราเป็นโรคซึมเศร้า แต่ก็เพราะพ่อแม่ละที่ทำให้เราต้องสู้กับปัญหาพวกนี้ เนื่องจากเราเป็นลูกคนโตเป็นความหวังของครอบครัว มันเลยต้องสู้ต่อไป
เราอยากแนะนำเธอว่า ถ้าเจอปัญหาอะไรขอให้ยิ้มสู้กับมันซะ เพราะรอยยิ้มไม่เคยเป็นยาพิษสำหรับใคร
PS. อยากคุยกับคนแปลกหน้าแบบไม่เกร็ง ลองไปทำงานจิตอาสาหรือออกค่ายอาสาสิ. (เราลองมาแล้ว สนุก แถมได้เพื่อนทั่วมหาลัยเลย ทั้งอาจารย์ รุ่นพี่ รุ่นน้อง พ่อยาม.แม่บ้าน พี่ๆพนักงาน และเพื่อนต่างคณะ)
PSS. ถ้าเธอไม่เปลี่ยนแปลงตอนนี้ ในภายภาคหน้าสังคมในที่ทำงานยิ่งจะแย่กว่านี้อีก ให้ประสบการณ์แย่ๆในครั้งนี้เป็นบทเรียนที่สอนให้เธอพร้อมที่จะก้าวต่อไป
อยากมีเพื่อนต้องเข้าหาเพื่อนนะคะ มหาลัยแล้วเราต้องปรับตัวที่จะเข้าหาบ้าง บางทีการอยู่คนเดียวมันก็ดูปลอดภัยแต่เมื่ออยากมีเพื่อนดีๆซักคนลองทำความเข้าใจแล้วลองคุยดู บางทีการที่เป็นแบบนี้เพื่อนก็ไม่เข้าใจนะว่าเราคิดอะไรอยู่ มองโลกในแง่ดีเข้าไว้ อย่าคิดลบกับตัวเองมันจะพาลให้มองโลกในแง่ร้าย นี่พึ่งปีหนึ่งยังเข้ากันไม่ได้ไปเรื่อยๆเดี๋ยวก็จะมีซักคนดีๆเองคะ นี่ยังอยู่ในช่วงเริ่มต้นอยู่เลย สู้ๆนะคะ
พออ่านกระทู้แล้วนึกถึงตัวเองเลย เราติดม.รัฐในกรุเทพค่ะ เราเป็นคนเงียบๆถ้าไม่สนิทจริงๆจะไม่มีทางรู้นิสัยเราเลย เราเรียนไม่เก่งถึงขั้นโง่ดักดานเลยก็ว่าได้ เพื่อนก็ไม่ค่อยมีหรอกไม่กล้าคุยกับใครก่อนด้วยรอให้เขามาคุยกับเราเอง เป็นคนที่เข้าสังคมไม่เก่ง กิจกรรมไม่เอาไหนไม่เข้า เจอรุ่นพี่บางคนพอหวัดดีก็ทำเหมือนไม่เห็นเรา เราเลยไม่ค่อยกล้าหวัดดีใครเลย เราก็มีความคิดแบบเธอนะว่าขึ้นมหาลัยแล้วเราจะต้องหาเพื่อนให้ได้เราจะต้องเฟรนลี่เข้าไปคุยกับคนอื่นก่อน เราเครียดมากเรื่องเพื่อนถึงขนาดนอนไม่หลับเลยล่ะเราเข้าใจนะ ตอนแรกน่ะเราคิดว่าถ้าไม่มีเพื่อนจริงๆเราก็จะอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง เราเลยไปปรึกษาญาติผู้พี่ว่าจะทำไงหาเพื่อนยากไหมแล้วจะมีคนที่นิสัยเหมือนเราไหม พี่บอกว่าให้ลองไปคุยกับเขาก่อนกล้าๆหน่อย ถึงจะบอกมาแบบนี้แต่เราเข้าไม่ได้จริงๆทำไม่ได้อ่ะ เราเจอเพื่อนที่มาเรียนคนเดียวเหมือนกันเขาเข้ามาคุยกับเราก่อนนิสัยเหมือนกันเลยพอไปกันได้2คน เธอก็สู้ๆนะลองหาๆดูนะไม่ต้องเครียดนะ
พี่มีนิสัยและปัญหาเรื่องเข้าสังคมแบบผมเลย ไม่มีรูป ไม่มีอะไรทั้งนั้น เพื่อนฝูงเหรอ... ผมเข้าใจมันมากสำหรับความรู้สึกแบบนี้ TT
แนะนำให้เริ่มจากการทำกิจกรรมค่ะ พี่เป็นคนหนึ่งที่ไปเรียนมหาลัยแบบไม่มีเพื่อน คนอื่นมาจากจังหวัดเดียวกัน โรงเรียนเดียวกัน จำได้ว่าปี 1 ไปคนเดียว แต่พี่เริ่มจากการยิ้ม การทำกิจกรรม อย่าไปกลัวการเข้าสังคมค่ะ ไม่มีอะไรเลย เราแค่ไม่เปิดใจเองเอาแต่โทษตัวเอง น้องไม่ได้โง่นะคะ และการเรียนไม่รุเรื่องไม่ใช่ปัญหาว่าน้องจะมีเพื่อนหรือไม่มี น้องแค่ไม่เปิดใจ แต่เพื่อนมหาลัยหายากจะคะ พี่พูดจริงๆ เพื่อนที่รับฟังที่เข้าใจ มหาลัยส่วนใหญ่ก็คบๆกันอ่ะค่ะ แต่ไม่ได้สนิทใจไปซะทุกอย่าง แต่ก็พยายามนะคะ สู้ๆ เริ่มจากยิ้ม ทำกิจกรรม ตอนเข้ามาปี 1 พี่ไม่รุจักใครเลย ไม่มีใครรู้จัก ไม่มีใครอยากคยเพราะพี่เงียบ ดูโลกส่วนตัวสูง แต่พอเริ่มทำกิจกรรม ยิ้มแย้ม ตอนนี้มีสังคมเยอะมาก รู้จักทุกเอก สู้ๆนะคะ บางทีเพื่อนแท้ก็มาในรูปแบบของรุ่นพี่เอกอื่นเหมือนกัน เปิดสังคมให้กว้าง [bb-009]
สู้ๆนะ พี่อยู่ปี2แล้วขอพูดเลยว่ามันเป็นแค่จุดเริ่มต้น ขอยกตัวอย่างเรื่องเพื่อนนะ พี่มีเพื่อนสมัยเรียนม.ปลายมาเรียนด้วยกัน ตอนม.ปลายพี่กับเขาไม่ได้สนิทกันมากมายแต่อยู่ห้องเดียวกัน พอมาเจอกันที่มหาลัยเราเลยสนิทกันมากจนคนอื่นคิดว่าแฟน ทุกๆอย่างมันดีมากเลยแหละตอนพี่ปี1 พี่เข้าได้กับทุกคน แต่พอมาช่วงปี2ก็เริ่มแตกเริ่มหักกับเพื่อนในคณะ จนมาถึงเพื่อนที่สนิทที่สุด ตอนนี้ก็ไม่ต้องสงสัยนะ พี่ไม่ได้คุยกับเพื่อนเลย ไม่คุยกันจริงๆ เรียนด้วยกันก็ไม่คุยกันหน้าก็ไม่มองกัน สาเหตุก็คงพี่ไปจุกจิกเพื่อนไปมั้ง555555 แต่ก็อย่าไปคิดมากเลยนะ เรื่องแบบนี้มันคือเรื่องธรรมชาติ อยุ่ในสังคมหมุ่มากก็ต้องมีปัญหาเป็นธรรมดา ขอให้น้องสู้ๆนะต้ังใจเรียนนะเป็นกำลังใจให้
ลองให้เวลากับตัวเองดูนะ การปรับตัวเข้ากับสังคมเป็นสิ่งจำเป็น และมันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต แรกๆมันอาจจะยากหน่อย แต่ถ้าเราฝึกบ่อยๆเดี๋ยวมันก็จะง่ายขึ้นเอง
เราก็เป็นคนยิ้มยากนะ ยากมากๆเข้าขั้นก้อนหิน เคยคิดว่าใครจะมองยังไงก็ช่างเขา เราไม่แคร์! แต่.. มันเหมือนเป็นการผลักคนดีดีให้ไกลออกไปจากเราด้วยอะ ลองมองอีกมุม ถ้ามีคนเข้ามาคุย ทักทาย ยิ้มแย้มกับเรา เราก็รู้สึกดีและอยากทำแบบนั้นกับเขาบ้าง ลองให้ดููก่อน เดี๋ยวก็จะได้รับกลับมาเอง
ค่อยๆเปลี่ยนตัวเองเพราะเราไปเปลี่ยนคนอื่นไม่ได้ ใครไม่ดีก็ช่างเขา ทำตัวเราให้ดีก็พอ #สู้ๆนะคะ
สู้ๆนะจขกท.พี่ก็เคยเป็นแบบเราแหละทั้งโดนรุ่นพี่ด่า เพื่อนแบนพี่ก็เยอะ ดีหน่อยที่เพื่อนในกลุ่มยังคุยกับพี่ แต่พี่ปรับปรุงตัวก็ผ่านมาได้นะ เราไม่ต้องสนใจเก็บมาคิดหรอก ตั้งใจเรียนให้สมกับที่พ่อแม่ส่งเรามาเรียนดีกว่า สู้ๆนะน้องพี่เอาใจช่วย อย่าเครียดๆๆ หาเรื่องที่ชอบทำก็ได้เพื่อให้มีความสุข
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?