Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

มาดู คดีสุดท้ายของโคนันกัน(ตอนจบ)

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
ยาวไปหน่อยนะค่ะ อ่านแล้วโพส+โหวดกันด้วยนะจ๊ะ พสีส

คดีสุดท้ายของโคนัน ตอนที่ 1

หลังจากที่โคนัน (หรือจริง ๆ แล้วชินอิจินั่นแหละ) เข้าไปอาศัยอยู่ที่สำนักงานนักสืบโมริเป็นเวลานานหลายเดือน ในที่สุดวันนี้ วันที่เขารอคอยก็มาถึง

โมริ โคโกโร่ ได้รับแจ้งให้ไปสืบคดีฆาตกรรมคดีหนึ่งที่โรงแรมควีนกลางกรุงโตเกียว คดีฆาตกรรมปิดฉากลงเรียบร้อยด้วยฝีมือการคลี่คลายของโคนัน (ถึงแม้ความดีความชอบจะตกเป็นของโคโกโร่ก็เถอะ) แต่โคนันสืบได้ว่าคดีนี้เกี่ยวข้องกับพวกชายชุดดำ เขาเจอสมุดบันทึกเล่มนึงของผู้ตาย และเขาก็เก็บเอามาแล้วด้วย เขาแอบมันไว้ในเสื้อ

หลังคดีปิดลงก็มืดพอดี โคนัน รัน โคโกโร่เดินกลับบ้าน ระหว่างทาง
"พี่รันฮะ คุณลุง ผมจะไปค้างบ้านดร.นะฮะ ตอนกลางวันดร.โทรมาบอกว่ามีของเล่นชิ้นใหม่จะให้เล่น ผมไปนะฮะ" พูดจบโคนันก็วิ่งออกไปทันที ทิ้งให้อีกสองคนมองตามอย่างครุ่นคิด

'นึกว่ามันจะไม่ใช่เด็กธรรมดาซะอีก เฮ้อ สงสัยคิดมากไป' โคโกโร่คิด

'ความรู้สึกแบบนี้ เหมือนตอนนั้นเลย' รันคิดทันใดก็มีน้ำตาเอ่ออยู่ที่ตา

โคนันวิ่งมาจนถึงหัวมุมหนึ่ง เขาไม่ได้ไปบ้านดร.อากาสะ เขาหยุดอยู่ที่หัวมุมนั้น หยิบเอาบันทึกของผู้ตายขึ้นมา เปิดไปที่หน้าที่เขาคั้นเอาไว้ มันเป็นบันทึกของปีที่แล้ว

วันที่ 19 เดือน 9 ช่วงนี้มีคนสะกดรอยตาม พวกมันอยากได้อะไรกันนะ หรือว่าพวกมันต้องการชีวิตฉัน ไม่นะ ฉันยังไม่อยากตาย

วันที่ 21 เดือน 9 เมื่อไหร่พวกมันจะเลิกสะกดรอยตามซะทีนะ พวกมันต้องการอะไรกันแน่

วันที่ 30 เดือน 9 และแล้วความอดทนของฉันก็สิ้นสุดลง วันนี้เองที่ฉันต้อนพวกมันออกมาได้ฉันขู่มันว่าถ้าไม่ออกมาฉันจะแจ้งความ พวกมันออกมา พระเจ้า มันแต่งชุดดำทั้งชุด แม้แต่แววตาของพวกมันยังส่อให้เห็นถึงแววตาโหดมแววตาของปีศาจ หัวหน้าของมันยิ่งหน้ากลัวใหญ่ ผมยาวของมันยิ่งทำให้เค้าหน้ามันดูโหดมยิ่งขึ้น มันบอกฉันว่ามันมีธุระกับฉัน มันจะติดต่อกับฉันอีกที

"คงจะเป็นยีน ครั้งนี้พวกแกพลาดครั้งใหญ่เลยนะ ปล่อยให้เหยื่อทิ้งหลักฐานชิ้นโตเอาไว้แบบนี้น่ะ" โคนันพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ยแล้วอ่านบันทึกเล่มนั้นต่อ

วันที่ 3 เดือน 10 หลังจากรอพวกมันให้ติดต่อมาอยู่หลายวัน หลังจากที่ฉันต้องอยู่ในอาการหวาดผวามาตลอด วันนี้หลังกลับจากไปกินเลี้ยงฉันเจอกระดาษแผ่นนึงวางอยู่บนโต๊ะทำงานของฉัน พระเจ้า ฉันอยากจะร้องไห้เหลือเกิน กระดาษแผ่นนั้นเขียนด้วยลายมือเลือด มันน่ากลัวเหลือเกิน แล้วฉันก็ต้องตกใจหนักเข้าไปอีก พวกมันรู้ มันรู้อดีตของฉัน พระเจ้า มันขู่ให้ฉันร่วมมือกับมัน ไม่งั้นมันจะบอกตำรวจ ฉันจะทำยังไง คงต้องร่วมมือกับพวกมันกระมัง

"บ้าจริง อดีตอะไรกันนะ นายนานาตะมีอดีตอะไรกันแน่นะ" โคนันเริ่มหงุดหงิดแล้วจึงอ่านต่อ

วันที่ 5 เดือน 10 ฉันตัดสินใจเด็ดขาดแล้วฉันจะร่วมมือกับพวกมัน

วันที่ 7 เดือน 10 พวกมันติดต่อมาแล้ว พวกมันบอกให้ฉันไปหาที่โรงแรมควีน วันพรุ่งนี้

วันที่ 8 เดือน 10 พวกมันบอกให้ทำจริง ๆ ทำในสิ่งที่ฉันเลิกทำมานับสิบปี

วันที่ 10 เดือน 10 ฉันกำลังเริ่มทำ ทำงานให้พวกมัน คิดดูแล้วก็คุ้มเหลือเกิน ทำงานแค่ชิ้นเดียวแต่ได้เงินเยอะเป็นบ้า

"งานอะไรนะ ทำอะไรกันแน่ นายนานาตะคนนี้มีอดีตอะไรกันนะ มันต้องเป็นอดีตที่ผิดกฎหมายแน่ ๆ ไม่งั้นคงไม่กลัวตำรวจ" โคนันชักโมโห แล้วเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ เขาหยิบโทรศัพท์รูปต่างหูออกมาแล้วโทรไปหาดร.อากาสะ

"ดร.ช่วยสืบหาข้อมูลของคนที่ชื่อ นานาตะ ซามากิ ให้ผมหน่อยนะครับ"พูดจบก็วางหูทันที

"นานาตะ ซามากิ" คนอีกฝั่งทวนชื่อนี้ช้า ๆ ด้วยน้ำเสียงครุ่นคิด

"ใครโทรมาเหรอ หนูไอ" ความจริงแล้วคนรับโทรศัพท์คือ ไฮบาระ ไอ!!!

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เค้าโทรผิดน่ะค่ะ หนูขอตัวขึ้นข้างบนก่อนนะค่ะ" ระหว่างเดินขึ้นบันไดก็คิดอะไรไปมากมาย

'เกิดอะไรขึ้น ทำไมหมอนั่นถึงต้องการข้อมูลของนานาตะ หรือว่า…' คิดได้แค่นั้นก็แสดงสีหน้าตกใจออกมา

"บ้าจริง ฝนตก" โคนันพูดอย่างหงุดหงิดเต็มที เขาวิ่งมาหาที่หลบฝน วิ่งมาจนถึงร้านกาแฟแห่งนึง เขาจึงเดินเข้าไปข้างใน นั่งลงที่โต๊ะนึง แล้วอ่านบันทึกต่อ

วันที่ 16 เดือน 10 และแล้วฉันก็หาส่วนประกอบที่ต้องการทั้งหมดได้ครบแล้ว เอาล่ะ ฉันจะเริ่มทำให้มันเป็นรูปเป็นร่างซะทีล่ะนะ

"ลูกพี่ วันนี้สะใจจริง ๆ เลยนะ" เสียงใครสักคนที่นั่งอยู่หลังโคนันดังขึ้น

'พูดเสียงดังอย่างงี้ แย่จริง เสียสมาธิหมด' โคนันคิด

"พูดเบา ๆ ซิวะ อยากให้ใครเค้าได้ยินรึไง" เสียงนี้ทำให้โคนันถึงกับสะดุ้ง

"ว็อดก้านี่นา" โคนันพูดกับตัวเองเบา ๆ

"ฮะฮ้า มาให้ดมกลิ่นถึงที่เลยนะ คงไม่ปฏิเสธล่ะ" โคนันพูดเบา ๆ แล้วแอบฟังพวกคนชุดดำคุยกัน

"แต่ทำไมวันนี้เราไม่ใช้ยานั่นล่ะพี่" อีกเสียงดังขึ้น

"ลูกพี่ใหญ่สั่งห้ามใช้" คงหมายถึงยีนนั่นเอง

โคนันนั่งฟังชายชุดดำคุยกันอย่างสนใจ เขาเก็บสมุดบันทึกเอาไว้ในเสื้อตามเดิม สั่งโกโก้ร้อนมากินไปด้วยเพื่อไม่ให้ใครสงสัย แต่เค้าไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่ามีใครคนนึงกำลังแอบมองเขาอยู่เหมือนกัน

"เหยื่อติดเบ็ดแล้วซินะ" คน ๆ นั้นพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงมเกรียม

"ว่าไงนะ ได้ ได้ จะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้ล่ะ" เสียงว็อดก้าคุยโทรศัพท์ โคนันรีบจ่ายเงินทันที
ว็อดก้ากับลูกน้องกำลังออกไปแล้ว โคนันรีบตามทันที เค้าเอาเครื่องดักฟังรูปกระดุมติดไปที่ลูกน้องของว็อดก้าอย่างยากลำบาก แต่ก็สำเร็จ ข้างนอกฝนหยุดตกแล้ว

"เอาล่ะ เดี๋ยวค่อยตาม" เขาพูดกับตัวเองเบา ๆ โดยไม่รู้เลยว่ามีใครกำลังตามเขามาอย่างเงียบ ๆ

"ทำไมดร.ไม่โทรกลับมาซะทีนะ" โคนันพูดกับตัวเองอีกครั้งในขณะที่เดินอยู่ ตอนนี้เขากำลังสะกดรอยตามพวกชายชุดดำอยู่

"เอ๋ พวกมันจะไปไหนกันนะ ทำไมสัญญาณมันเคลื่อนที่เร็วอย่างงี้ล่ะ คงจะไปรถซินะ เอาล่ะ ยืมหน่อยนะ" พูดกับตัวเองแต่ก็คว้ารถจักรยานเด็กที่จอดอยู่ใกล้ ๆ ไป
"ชิ" เสียงดังขึ้นจากริมฝีปากของใครคนหนึ่งที่สะกดรอยตามโคนันมา มันรีบเดินไปคว้ารถจักรยานอีกคันที่เป็นของผู้ใหญ่ตามโคนันไป

"หรือว่ามันจะรู้ตัวแล้ว" ใครคนนั้นเหมือนจะพึมพำกับตัวเองซะมากกว่า

"ไม่หรอกน่า ไม่มีทางหรอก" มันพูดอีกครั้ง

"อ้าว จะไปไหนน่ะ" เสียงของโคโกโร่ดังขึ้น

"หนูรู้สึกใจไม่ดีน่ะค่ะพ่อ จะไปดูโคนันที่บ้านดร.ซะหน่อย" รันตอบ

"นั่นซินะ วันนี้พ่อเองก็ใจไม่ดีเหมือนกัน รู้สึกเป็นห่วงเจ้าเปี๊ยกนั่นตะหงิด ๆ ไปดูมันซะหน่อยก็ดี ไปเถอะ" โคโกโร่ว่า

โคนันสะกดรอยตามพวกว็อดก้ามาจนถึงโรงงานแห่งหนึ่ง โรงงานที่น่ากลัวเหลือเกิน โรงงานที่ให้บรรยากาศเหมือนโรงฆ่าสัตว์ โรงงานที่ทำให้คนมองอยากจะเบือนหน้าหนี

"นี่คงเป็นรังของพวกมัน" โคนันพึมพำเบา ๆ เขาเอารถจักยานไปแอบไว้หลังพุ่มไม้ แล้วค่อย ๆ ย่องเข้าไปในโรงงานแห่งนั้น เกิดรอยยิ้มมขึ้นที่หน้าของใครอีกคนที่ตามโคนันมา

"ได้เวลาแล้วซินะ คุโด้ ชินอิจิ" ใครคนนั้นพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงของซาตาน


"อ้าว พี่รัน จะไปไหนค่ะ" มีเสียงทักขึ้นข้างหลัง รันจึงหันไปดู

"อ้าว อายูมิ พี่จะไปบ้านดร.น่ะจ้ะ เอ๋ อายูมิไม่ได้อยู่ที่นั่นหรอกเหรอ" รันพูดทำหน้าครุ่นคิด

"เปล่านี่ค่ะ ทำไมเหรอค่ะ" อายูมิจังถาม

"โคนันบอกพี่ว่าดร.ทำของเล่นชิ้นใหม่ได้น่ะจ้ะ"

"แย่จัง ไม่เห็นมีใครบอกอายูมิเลยนี่ค่ะ คอยดูนะพรุ่งนี้อายูมิจะโวยวายให้ดู" พูดพลางทำหน้าจริงจังไปด้วย

"อายูมิจัง กลับบ้านเถอะลูก" แม่ของอายูมิมาตาม

"ค่ะ ไปนะค่ะพี่รัน" อายูมิโบกมือให้รัน รันได้แต่ยืนมองด้วยแววตาเศร้า ๆ เท่านั้น ในใจเธอเป็นห่วงโคนันเหลือเกิน

"ในที่สุดก็ถึงซะที ดร.ค่ะ ไฮบาระ โคนัน" รันยืนตะโกนเรียกอยู่หน้าบ้านดร. แต่ทุกอย่างเงียบ ไม่มีใครออกมา ไม่มีเลย

"ไม่อยู่กันหรอกเหรอ ไปไหนนะ" รันพูด พลางน้ำตาของเธอก็ไหลออกมา เธอนั่งลงที่หน้าบ้านของดร.แล้วปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่นึกอายใคร เธอเป็นห่วงโคนันเหลือเกิน เธอเป็นห่วงเค้าคนนั้น


ยังมีต่อนะค่ะ เพิ่งกดแกไข้ใหม่ค่ะ ลองเลื่อนๆหาไปนะ (จะอยู่คอมเม้นหลังๆนะค่ะ 120-123)


แสดงความคิดเห็น

>

151 ความคิดเห็น

~P:Nut [DevilchiiNoll]~ 18 พ.ค. 50 เวลา 14:36 น. 1

หง่าโพสกันเยอะๆๆๆๆๆนะ


PS.  ข้าขอสัญญาว่า"ข้าจะรักและชอบนารูโตะตลอดไป" อ่า เราเปลี่ยนเมล์ใหม่แล้วนะ เป็นnini_25471@hotmail.com
0
Masato_kun\'s 18 พ.ค. 50 เวลา 15:07 น. 2

อืมมม เป็นฟิครึเปล่าเนี่ย จบเหมือนหนังไทยเลย ^^
( แอบนึกว่าเป็นฟิค อาจจะจริงก็ได้ ใครจะรู้นิ )
สนุกดีครับ ดีเหมือนกันที่เอามาลง

0
ไม่แน่ใจนะ 18 พ.ค. 50 เวลา 16:14 น. 5

เราว่าคงไม่ใช่หรอกเพราะเราเคยถามเพื่อนเราที่บ้ากาณตูณนะมันบอกว่า ตอนจบนะทุกคนก็รู้เรื่องโคนันว่าเป็นใครแต่โคนันไม่ได้กินยาก็เลยตัวเล็กเหมือนเดิม

อีกอย่างที่เราได้ยินมาจากเพื่อนว่า คนแต่งยังไม่ได้แต่งตอนจบเลย

ป.ล. เราก็ไม่แน่ใจนะ

0
หนูผกา 18 พ.ค. 50 เวลา 16:39 น. 6

จริงไม่จริงไม่รู้ แต่ยาวโคสๆ
ถ้าจบแบบนี้ก็แฮปปีเอนดิ้งดี คือเราคิดไว้ว่ายังไงไฮบาระต้องตายแน่ๆอะตอนจบไม่ว่าแบบไหน

แต่ที่สารวัตรเมงุเระเป็นแบบนี้ เอ่อ มันแปลกเกินไปนะ

แต่ก็สนุกดีอะ ชอบนะ

0
tomatony 18 พ.ค. 50 เวลา 18:48 น. 9

วันหลังจะอ่านอะไรจะอ่านคอมเม้นก่อน
มั่วจิงดีเนี่ย อ่านจนจบเลยอะ...โง่เปล่าเรา
แต่ก็นะ อาจจะเป็นไปได้ก้ได้อะ....อือๆ

0
Lu$i@ 18 พ.ค. 50 เวลา 20:46 น. 10

ตอนแรกอ่านไปงงๆนิดนึงอ่ะนะ  แต่หลังๆก็ดีง่ะ
แต่ไม่น่าจบแบบนี้เลย


PS.  ~Be LovelY Be FriendlY to MeeT EveryonE~ ~Be HospitalilY Be AnxiouS to TakE CarE FriendS~ ~Be ReticenT Be SeriouS to WorK AlL TimE~ ~That'S All Is Me~
0
~อัศวิuจิ้Jจ๐ก|งิu_†-* 18 พ.ค. 50 เวลา 21:06 น. 11

ตกลงเป็นแบบนี้หรอ เหอๆ จริงอ่ะ มะอยากเชื่อเมงุเระทำงี้ได้ไง แล้วที่ผ่านๆมาอ่ะ มานอารัยกาน ?? เหอๆ


PS.  เ ด็ ก มี ปั ญ ห า เ ค้ า เ ป็ น แ บ บ เ ร า รึ ป่ า ว ? ? ม ะ มี ค น เ ข้ า จั ย
0
muggle 19 พ.ค. 50 เวลา 15:36 น. 12

งืมมม
มันหักมุมโคดๆอ่าๆ สารวัตรเมงูเระ ไม่น่าจะเป็นคนขององค์กรอ่าๆๆ
ไม่รุ้ดิ อาจจะเป็นฟิกมั้ง..
ตอนจบมันไม่น่าจะจบแฮปเอนดิ้งเกินไปอ่าๆ ในความคิดของเราอ่านะ


PS.  I'm in love, and always will be....
0
Rachel Mour 19 พ.ค. 50 เวลา 17:17 น. 13

อืม... เท่าที่อ่านมานะ มันเป็นฟิครึเปล่านะ -0- เพราะ โคนันยังสรุปตอนจบไม่ได้เลยนะจ๊ะ
ศิษย์น้องสุดเลิฟ


PS.  คนเรามีชีวิตเดียว ไม่จำเป็นต้องเลือกทางเดินให้มันเกินกำลัง อยากอยู่หรืออยากตายก็แล้วแต่ใจ... เพียงแต่... ที่สำคัญก็คือไม่ว่าเธอจะเลือกวิถีชีวิตแบบไหน ก็อย่าลืมเลือนที่จะปกป้องคนที่มีค่าต่อเธอ
0
~P:Nut [DevilchiiNoll]~ 25 พ.ค. 50 เวลา 14:12 น. 14

เราก็ไม่รู้อ่ะนะเเต่เราว่าจะเป็นฟิกเหมือนกันนะ เราไปเอามาจากเว็บอื่นง่ะ


PS.  ข้าขอสัญญาว่า"ข้าจะรักและชอบนารูโตะตลอดไป" อ่า เราเปลี่ยนเมล์ใหม่แล้วนะ เป็นnini_25471@hotmail.com
0
coolkid 2 ธ.ค. 50 เวลา 12:23 น. 15

ตอนจบซึ้งจีงๆเยย[ใช่ตอนจบจีงป่าวเนี่ย] เราชอบโคนันมา 10 ปี แล้วคัยที่ชอบโคนันก็มาคุยกันได้นะ
coolguy-conan_4869@hotmail.com

0
o o e ♥ 25 มี.ค. 52 เวลา 13:21 น. 17

มานเป็น...ฟิค...แล้วเจ้าของกระทู้นั้นก้อบอกแล้วว่าคิดเอง วันนี้กะลังจะไปดูเล่ม 60


PS.  o o e L o J ... l l X a :
0
nawanrat 31 ก.ค. 52 เวลา 21:29 น. 19

ผมว่ามันจะหักมุมมากไปหน่อยนะ ครับ&nbsp สารวัตรเมงูเระเป็นหัวหน้าองค์กรชุดดำเนี่ย เเละยีนก็เป็น FBIเนี่ย
&nbsp &nbsp 

เเต่ก็ สนุกดี ครับ109

0