~~~~~เมื่อแม่รู้....ว่าผมขายตัว~~~~~~~

[แค่เด็กผู้ชายคนหนึ่ง]

เชื่อเถอะว่าไม่มีใครอยากทำหรอก แต่คนที่ทำมีหลากหลายสาเหตุแต่สาเหตุสำคัญ ๆที่ใหญ่ที่สุดก็คือ เงิน

แต่สำหรับผมนั้นมันก็ไม่แน่ใจว่าทำเพราะมันหรือเปล่า?

ตอนนี้ผมอายุ 20 แล้วแหละ อยู่ ปี 3 ที่มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งใน กรุงเทพ

ผมจำได้ วันแรกที่ขายตัว แต่ก่อนที่ผมจะเล่าผมขอเล่าถึงเรื่อง ราวเกี่ยวกับครอบครัวของผมก่อนนะคับ

ผมเป็นลูกคนเล็ก มีพี่ชายหนึ่งคน พ่อผมเสียไปไม่นาน แต่แยกทางกับแม่ตอนที่ผมเล็ก ๆ แม่มีพ่อใหม่ เป็นคนจีนอะคับ แม่ทำธุรกิจส่วนตัว เลยไม่มีเวลาให้ทางบ้าน ส่วนพ่อเลี้ยงก็ทำงานธุรกิจเหมือนกัน เพราะฉะนั้น ฐานะทางบ้านผมจึงเป็นครอบครัวที่มีฐานะ แม่ผมซื้อ คอนโดมิเนียมสองห้อง(ตีทะลุเข้าเป็นห้องเดียวกัน) ให้กับพี่ชายของผม ส่วนตัวผมแม่ซื้อ บ้านจัดสรรให้ ส่วนแม่ก็อยู่ที่บริษัทของเขา พ่อก็มีบริษัทเป็นของตัวเอง เพราะฉะนั้น ครอบครัวผม สี่คน ต่างคนต่างอยู่ พี่ชายผมก็ทำงานแล้ว

ผมกับแม่ จะเจอกันก็ประมาณ เดือนหนึ่งครั้งหนึ่ง เจอกันก็แค่ สามสี่ชั่วโมงแม่ก็ต้องไปทำงานต่อ ส่วนพี่ชาย ก็นาน ๆ หลาย ๆ เดือนกว่าจะมาหาผมทีหนึ่ง ส่วนพ่อเลี้ยงก็ คล้าย ๆ กับแม่ ผมจึงอยู่คนเดียวมาตั้งแต่ ม 3 ตอนนี้ก็ยังอยู่บ้านคนเดียวอยู่

ส่วนเรื่องเงินผมก็จะใช้บัตร โดย มีสามบัตร 1 บัตรเอทีเอ็ม เดบิท 2. บัตรเอทีเอ็ม 3.บัตรเครดิต(บัตรอันที่ 3 นี้แม่ตั้งกฎว่าห้ามใช้เด็ดขาด จนจะมีเหตุจำเป็นจริง ๆ) อันที่จริงสองบัตรแรกก็ใช้พอแล้วแหละนะ

วันหนึ่งแม่จะโอนให้วันละ 500 จนถึง 1000 แล้วแต่ ถ้าวันเสาร์ อาทิตย์ก้ให้ปรกติ แต่ถ้าไปเที่ยวหรือว่าไปไหน(ที่ไม่ได้ไปเรียน) แม่จะโอนให้ 1000-2500 ต่อวันอะ ส่วนพ่อเลี้ยง ด้วยที่เขาเป็นคนจีนและผมเป็นผู้ชายเขาจึงรักมากกกกกก(ขอย้ำ) พอถึงเทศกาลสำคัญของจีนละก็ ผมแทบจะนับเงินไม่ไหวเลยแหละ

แต่ก็น่าแปลก มีเท่าไร ผมก็ใช้หมดแหละ (ยังไม่รู้แหละว่าใช้อะไรหนักหนา) แต่ก็อย่างว่า จะใช้เท่าไร ก็ขอแม่แม่ให้เสมอ (เลี้ยงลูกด้วยเงินงะ เพื่อน ๆ คงเข้าใจนะ)

ส่วนเรื่องหน้าตา ผมก็ขอพูดตรง ๆ เลยว่า ผมหน้าตาค่อนข้างจะดีทีเดียว โดดเด่นมากในห้อง และสายชั้น ก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไง(เขินคับ) ง่าย ๆ ผมได้เป็นเดือนของคณะตอนปี 1 แต่ไม่ได้เป็นเดือนมหาลัยเพราะว่าความสามารถไม่เด่นพอ

เข้าเรื่องเลยนะคับ

ด้วยความที่ผมอยู่บ้านคนเดียวจะกลับกี่โมงก็ได้ ไม่มีใครสน แต่แม่จะโทรมาเช็คกับผมตลอดว่าอยู่ไหน

ผมก็เลยเที่ยวไปเรื่อย ๆ (คนเดียว)ตามห้าง บ้าง ตามที่ต่าง ๆบ้าง จนผมรู้จักคน  ๆ หนึ่งโดยบังเอิญ ไม่รู้ว่าบังเอิญเปล่านะ เพราะว่ามันมาขอเบอร์ผมอะ ผมก็ให้

มันชื่อ ปิง เป็นลูกครึ่งไทยจีน ขาวตี๊ หล่อที่เดียวแหละ(มาขอเบอร์ผม เหอะเหอะ) ผมกับมันก็คบกันเป็นเพือ่น ที่ไม่ธรรมดา มันอายุ 20 ตอนนั้นผม อายุ 17 เอง

แรก ๆ ก็คบไปเรื่อย ๆ แต่พอหลัง ๆ มันเริ่มโผล่หางของมันออกมา มันบอกว่ามัน ขายตัวคับพี่น้อง (ตอนแรกฟังก็อึ้ง ๆ เหมือนกัน) แต่พอมันเล่าให้ฟังก็ ตลกดี ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด

มันบอกว่า ขายตัวมีหลายแบบ จะมีขายตามข้าง ๆ ถนน(ฟังดูไม่ดีเลยอะ) แถว ๆ สนามหลวงอะ เพื่อน ๆ คงรู้ดีนะ และก็ตามผับบาร์เกย์ เหมือนนั่งในตู้กระจกแล้วให้แขกมาเลือก และที่สุดท้ายคือ แบบไซ้ไลน์(ไม่รู้เขียนถูกเปล่านะ) คือ จะมีนายหน้าแล้วเมื่อมีแขกก็จะโทรมาตามเรา โดยเราต้องถ่ายรูปให้เขา อะ ส่วนมากวิธีนี้จะมีแต่พวกเด็ก ๆที่อายุไม่ถึงจะที่เข้าไปในผับบาร์ได้ และเป็นที่นิยมเลยทีเดียวเพราะว่าจะมีแต่เด็ก ๆ อายุ 15-20 อาจจะมีมากกว่านี้ก็ได้นะ เพราะข้อมูลผมก็ไม่รู้มากเท่าไร
ครั้งแรกที่ผมขายตัวนะคับ(ฟังดูน่าตื่นเต้น)

ผมก็กลัวมากและตื่นเต้น(แต่ก็ทำท่าทางเหมือนไม่เป็นอะไร)

นายหน้าโทรให้ไปที่ ๆ หนึ่ง(เป็นบริษัทของนายหน้าอะ ฟังดูดีปะละ)

แล้วสักพักก็มีแขกมารับตัวไป (แรก ๆ ก็แบบคิดว่า กรูมาทำอะไรที่นี้เน่ยะ)

คนแรกของผม ก็เป็นผู้ชายวัยกลางคน อะ หน้าตา ดีทีเดียว

คำถามแรกของเขาที่ถามผมคือ จะให้เขารับหรือว่าให้เขารุก (ผมก็ งง อะ เพราะว่า ปิงไม่ได้บอกว่ามันคืออะไร)

ผมก็บอกว่ามันคืออะไรเหรอ? รุก รับ พี่เขาได้ยินก็หัวเราะ เขาบอกว่าใจจิงอยากให้ผมรุกเขา แต่ดูแล้วคงทำไม่เป็น ก็เลยให้ผมเป็นฝ่ายรับ  

ผมก็โอเค โดยไม่รู้หรอกว่ามันเป็นแบบไหน หลังจากมีอะไรกันเสร็จก็เพิ่งจะรู้ แต่ที่รู้ ๆ คือ เจ็บชะมัดเลยแหละ

ส่วนเรื่องเงินนั้นจะตกลงกับนายหน้าแล้วก็หักค่าตัวผมให้นายหน้าอีกต่อ แต่ทิปที่แขกให้นั้นก็อีกเรื่องหนึ่ง ตกรายหนึ่งก็ประมาณ 4000 อาจจะน้อยหรือมากก็แล้วแต่ทิปด้วยแหละนะคับ

แต่มีพี่บอกผมว่า หน้าตาอย่างผมน่าจะได้เยอะ ถ้าหากปากหวานสักหน่อย แต่ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไง เพราะว่าผมได้เดือดร้อนเรื่องเงินเลยไม่ค่อยสนใจเท่าไร

หลังจากนั้นผมก็ขายตัวเป้นฝ่ายรุกมาตลอด 555+ ตลกตัวเองจิง ๆ

ส่วนทางบ้านผมก็ยังคงทำงานข้ามวันข้ามคืนอยู่เหมือนเดิม

ผมขายตัวตอนอายุ 17 จนถึง 19 มีอะไรหลาย ๆ อย่างที่เพิ่งจะรู้ในอาชีพนี้ มีคนมาซื้อบริการหลากหลายรูปแบบ บางคนเป็นคนรวยมาก เป็นนักธุรกิจ บางคนก็เป็น นักการเมือง บางคนเป็นดาราก็มี แต่พวกนี้จะไม่มาซื้อด้วยตัวเองหรอก แต่จะมีคนซื้อติดต่อและก็ส่งตัวให้
แต่ผมคงบอกไม่ได้ว่าเป็นใครหรอกนะ ดาราก็ยังคงมีผลงานอยู่ในตอนนี้ เป็นพระเอกซะด้วย

ผมขายจนอายุ 18 ก็เจอ คน ๆ หนึ่ง เขาเป็นผู้ชายอายุ ประมาณ 35-40 เขาซือ้ผมไปในโรงแรมแห่งหนึ่ง เป็นคนแรกที่ผมเจอแล้วไม่มีอะไรกัน ทั้ง ๆ จุดประสงค์ของเขาคืออะไร เขามองหน้าผมในตอนแรก และถามอายุ ผม ผมก็บอกว่า 18 เขาก็ถามเรื่อย ๆ (แรก ๆ ก็กลัวว่าเป็นพวกนักข่าวซะอีกที่มาถามข้อมูลจากผม) ตอนนั้นเพิ่งเข้ามหาลัยได้ไม่กี่เดือน และมีตำแหน่งเดือนพ่วงท้ายอีกต่างหาก หลัง ๆ เลยเริ่มกลัว เพราะว่าเดี๋ยวเจอกับเพื่อน ที่ มหาลัย ซวยอีก คงได้ย้ายมหาลัยหนีแน่ ๆ แถมเป็นเดือนอีก ยิ่งเด่นไปใหญ่เลย จำได้ง่ายอีกต่างหาก

เขาก็บอกให้ผมเลิกทำงานนี้ แล้วเขาจะเลี้ยงผมเอง(อย่างไงมันก็ขายตัวอยู่ดีละวะ) โดยจะให้เงินผม(อันนี้ผมไม่เห็นเดือดรอ้นเพราะที่บ้านก็ให้อยู่แล้ว) ผมก็ลังเล อะ ที่จริงก็อยากจะเลิกอยู่แล้วเพราะเซ้งมาก ทำไปเหมือนไร้ศักดิ์ศรี ทำไปเพื่ออะไรก็ยังไม่รู้ ไร้เหตุผล คนอื่นทำเพราะเงินก็น่าเข้าใจ แต่ผมทำเพราะว่าอยากรู้อยากเห็นหรอืว่าอยากสนุกเหรอ? ถ้าอย่างนั้นก็คงเพียงพอแล้วสำหรับปีหนึ่ง

ผมก็โอเคเลิก ก็เลิก เขากับผมก็แลกเบอร์กัน แล้วเขาก็พาผมไปกินข้าวไปเที่ยว ดูภายนอกเหมือนพ่อกับลูกเลยละ

จากนั้นผมก็ไม่ได้ขายตัวอีก เพราะว่าเซ็งแล้ว และก็งานที่มหาลัยเรียนหนักมาก เหนื่อย จริง ๆ และที่สำคัญที่สุดคือ เงินที่แม่กับพ่อเลี้ยงให้นั้นเพิ่มเป็นเท่าตัวเพราะอยู่มหาลัยแล้ว ก็เลยไม่รู้ว่าจะทำไปทำไม

ส่วนคน ๆ นั้น ก็ยังคบอยู่ ผมกับเขาก็มีอะไรกันตามระเบียบโดยผมรุกเขารับ และเงินเขาก็ให้ผมทุก ๆ วัน ไปเที่ยวหลังเลิกเรียนก็ได้อีก แต่เรื่องของเขาเขาไม่เคยบอกผมว่าเขาทำงานอะไร แต่ดูจากภายนอกน่าจะเป็นนักธุรกิจแหละ แต่ไม่รู้ว่าทำอะไร

จนผมกับเขาคบกันนานนนหลายเดือน เขาซื้อโน๊ตบุคให้ผม ในวันเกิด และหลังจากนั้นเขาก็ซื้อรถ มือสองให้ผม เป็น city Zx แต่เป็นชื่อเขานะขับ แต่ผมเป็นคนขับ 5555+

จนแม่ผมรุ้สึกแปลกใจว่า ลูกชายทำไมมีของใช้ ราคาแพง แถมมีรถขับอีก เลยถาม ผมก็บอกว่า โน๊คบุค และของใช้ก็เก็บเงินซื้อ ส่วนรถ ก็เป็นของเพื่อน เพื่อนให้ยืมมาขับ (เหตุผลฟังไม่ขึ้นเลยยย) แม่ผมก็ไม่เชื่อไง เพราะโน๊คบุครุ่นนั้นมันแพงมาก จนผมไม่มีความสามารถเก็บเงินซือ้เองได้หรอก ถ้าได้ก็ต้องประหยัดจริง ๆ อะ ส่วนเรื่องรถ ถึงมหาลัยผมจะไฮโซแค่ไหน เพื่อนจะรวยแค่ไหน คงไม่ให้รถมายืมขับเป็นแน่ แม่ก็ซักไซร้ผม ถามอยู่นั้นแหละ จนผมเล่าความจริงให้แม่ฟัง (ไม่รู้ดิ ผมว่าผมไม่อายนะ เพราะว่ามันไม่เสียหายอะไรนิ ผมเป็นผู้ชายเรือ่งแบบนี้ผมไม่อายหรอก)แต่แม่ผมสิฟังแล้ว ร้องไห้จนผมตกใจเลยอะ น้ำตาร่วงแล้วร่วงอีก ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไง เพราะว่าผมกับแม่นาน ๆ เจอกันทีก็เลยไม่สนิทอะ หลังจากนั้น แม่ผมก็ขอร้องไม่ให้ผมทำอีก ผมก็โอเค แม่บอกว่าอยากได้อะไรแม่จะหามาให้ แต่ไม่ให้ผมทำเรือ่งแบบนั้น

ผมก็เลยไปบอกผู้ชายคนนั้น พี่เขาก็ดีนะ เข้าใจผม ผมก็เลยคืนของที่เขาซื้อมาให้ พวกนาฬิกา สร้อย โนคบุค ของอื่น ๆ อีก แต่พี่เขาก็ยกให้แต่รถนั้น เอาคืนอะ(แน่จริงก็ให้ดิ)

ตอนนี้ก็เลิกแล้วอะ ผมว่าผมทำไปเพราะว่าเหงา อยากรู้อยากเห็น และมั่นใจในตัวเองมากเกินไป จนทำให้ทำเรื่องบ้า ๆ แบบนั้นไป ตอนนี้ก็ได้ประสบการณ์ที่ไม่สมควรได้ เป็นคติประจำใจ

อันที่จริงมีอะไรเยอะแยะทีอยากจะเล่า แต่ขี้เกียจจะพิมพ์ อะ

Comments

[ต้น]

แล้วตอนนี้นายยังอยากมีอะไรแบบที่เคยบ้างป่าวคับ ผมก็อยากจะเจอกับนายจัง เมล์มานะคับที่ Ton_Nawapat@hotmail.com  จะรอคับ

[สมัน]

^
^
^
^
^
^ ข้างบนเอาจิงเปล่าเนี่ย กึ๋ยส์สสสสสสสสสสสส....................

[chocolate_kitz]

...  ทำไร  ต้องนึกถึงคนที่เรารักก่อนก็ดีนะคับ  

แต่ก็  นานาจิตตัง    

เรื่องทุกเรื่องที่ทุกคนทำ  ย่อมมีเหตุผลของตัวเอง   ไม่ว่าจะทำผิดหรือถูกก็ตาม  เราเชื่ออย่างนั้นอ่ะนะ
ปล.  เพื่อนๆๆๆ  ไม่ได้ใช้เมลล์นี้แร้วเน้อ  เข้าไปมายไอดีนะวุ้ยเขียนฝากไว้   แล้วเด๋วส่งเมลล์อันใหม่กลับ

[bronz]

เห้ย ค.ห.1 เค้าเลิกแล้วนะ เค้าไม่ได้มาโฆษณาตัวเองนะ
เค้าเอาประสบการณ์มาเล่าให้ฟัง
มันเป็นวงจรที่ไม่ดีอ่ะ นายออกมาได้ก็ดีแล้ว
อีกอย่างอนาคตนายมันก็อีกไกล ไกลมาก
ถ้ามีคนขุดคุ้ยแล้วเอามาแบล็คเมล์คงจะแย่

อืม..สุดท้าย เจ้าของกระทู้ "เราว่านายไม่เคารพตัวเองเลย สงสารแม่นาย"
ชีวิตนายต้องมีเป้าหมายดิ ไม่ใช่เงินก็มีอยู่แล้วทำไรก็ทำได้หรือไม่ได้เงินก็ไม่เดือนร้อน
นายยังต้องอยู่อีกนานโลกใบนี้น่ะ

[Iรuนี่~JaNg]

5555+

พี่อะเลิกแหละดีแล้วคะทำไปไม่มีไรดีหรอกนะ

---

PS.  When I wipe your tears so don't your hand seems never let it go

[เด็กทุน พ.ก.]

-*- กำ อ่านแล้วก็งงๆ

ไม่มีเหตุผลที่จะต้องทำ ?

แล้วทำเพื่อ ?

เพราะเหงาหรอไง

ในโลกนี้มันไม่ไรมากกว่าคำว่าเหงานะ

หัดสงสารแม่ตัวเองบ้างดิ

เค้าทำงานก้เพราะอยากให้นายสบาย

เรื่องแค่นี้ไม่รู้เหรอ หัดมองคนที่ไม่มีจะกินบ้างเหอะ - - *

[เด็ก มอ กะ เสด]

แม่เคยเสียใจเพราะเรากี่ครั้ง........แต่....เราเคยเสียน้ำตาเพราะแม่สักครั้งหรือป่าว

[COLONE]

อือ   เป็นเกย์ซะงั้น  = =

แต่เนอะ  อะไรๆ  มันก็คือสีสันของโลก  ฮ่าๆๆ

แต่พี่   ไม่น่าทำแบบนั้นเลยนะคะ  

"น่าสงสารแม่พี่มากๆๆ"  แต่ที่น่าสงสารที่สุด     """คือตัวพี่นั่นแหละ"""

[เนอะ]

อยากรู้ดาราอะ

[||-HeDw!g & P!gw!Dgeon-||]

โชคดีนะคะที่หลุดออกมาได้
โชคดีจังที่คุณแม่ของพี่ใจดี มีอะไรก็หาให้ ขอบคุณสำหรับประสบการ(หยึย~)ที่เล่าสู่กันฟัง

สงสารคุณแม่ของพี่จัง แล้วคุณพ่อ(เลี้ยง)เค้าไม่ว่าอะไรเหรอ

เห็นด้วยกะคห.8ว่าเป็นสีสันของโลก..ว่าแต่เคยไปตรวจร่างการบ้างมั้ยอ่ะ ไม่กลัวติดโรคเหรอ

---

PS.  Me? Full time Harry Potter fan! A Harry-Potteraholic girl.

[ฉลาดกว่าเอ็งอ่ะ]

ตีค่าตัวเองต่ำจัง.....ไอควาย
ขอแช่งให้เป็นเอดส์.........ว้าย

[เรย์&เลย์]

ดีแล้วที่พี่เลิกทำ...สงสารคนเป็นแม่
แต่ผู้ชายนี่ก้อดีเนอะ...ไม่เหมือนผู้หญิง...

---

PS.  อย่าปล่อยให้โชคชะตาลิขิตชีวิตเราทั้งหมด ...แต่จงใช้มันเป็นเครื่องนำทางในการดำเนินชีวิต

[nuburinjunk]

อืม... สงสัยคงเหงาจริง  ลองทำบลอกดูดิ เล่าเรื่องของตัวเอง จะได้เข้าไปอ่านอย่างน้อยก็จะได้มีเพื่อน แล้วก็จะไม่เหงาอีก
                         
8

[นู๋มุข]

ถ้าพี่หล่อจิงๆน่ะ
ไม่น่าเปนเกเล้ย
เสียดายคนหล่อง่ะ
ถามจิง
ตอนเเรกเพ่ไม่เสียดายเวอร์จิ้นมั้งเหรอ
ที่ให้กับ  .. ผ.. ..ผู...ผู้ชายดว้ยกานอ่ะ
หนูชอบรุ่นเพ่คนนึงเเหละ
เเต่ทุกคนหาว่าเปนเก
เซ็งชะมัดเลย
หล่อ  น่ารักด้วย
พี่อ่ะเลิกก็ดีเเล้ว
บาย

[kom]

เออนายแน่มาก.....

[ton]

บริการคับ สูง181 หนัก 73 อายุ27 0847672352

[เอกกี้]

พี่เขาน่าจะรวยนะ เพราะว่าลูกค้าส่วนใหญ่ ก็มักจะแถมทองให้ด้วยละมั้ง 555