ช่วยแปล กลอนดอกสร้อยรำพึงในป่าช้า ให้หน่อยค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
ใครจะยอมละทิ้งซึ่งสิ่งสุข        เคยเป็นุข์ห่วงใยเสียได้ง่าย
ใครจะยอมละแดนแสนสบาย  โดยไม่ชายตาใฝ่อาลัยเอย
40 ความคิดเห็น
ห่วงเอ๋ยห่วงอะไร                  ไม่ยิ่งเท่าห่วงดวงชีวิต
แม้คนลืมสิ่งใดได้สนิท            ก็ยังคิดขึ้นได้เมื่อใกล้ตาย
ใครจะยอมละทิ้งซึ่งสิ่งสุข        เคยเป็นุข์ห่วงใยเสียได้ง่าย
ใครจะยอมละแดนแสนสบาย  โดยไม่ชายตาใฝ่อาลัยเอย
ตอนที่ใกล้จะตาย  คนเรามักจะห่วงหาอาลัยอาวลาภ ยศ ชื่อเสียง เงินทอง  และสิ่งๆๆต่างๆที่อยู่รอบกาย 
ขอบคุนค่ะ
รำพึงในป่าช้า
อยากให้ช่วยแปลบทนี้ด้วยค่ะ
นกเอ๋ยนกแสก                                  จับจ้องร้องแจ๊กเพียงแถกขวัญ
อยู่บนยอดหอระฆังบังแสงจันทร์            มีเถาวัลย์รุงรังถึงหลังคา
เหมือนมันฟ้องดวงจันทร์ให้ผันดู            คนมาสู่ซ่องพักมันรักษา
ถือเป็นที่รโหฐานนมนานมา                  ให้เสื่อมผาสุกสันต์ของมันเอย
ขอบคุณมากน่ะค่ะ
บทแรก ถอนทีละบาทนะครับ
บาทที่ 1 -ห่วงเอ๋ยห่วงอะไร  ไม่ยิ่งเท่าห่วงดวงชีวิต
คนมีความห่วงที่สุดคือห่วงชีวิต
บาทที่ 2 -แม้คนลืมสิ่งใดได้สนิท  ก็ยังคิดขึ้นได้เมื่อใกล้ตาย
เมื่อเวลาเราใกล้ตาย มักจะรำลึกถึงสิ่งที่ได้เคยกระทำ แม้กระทั่งสิ่งนั้นจะลืมไปแล้วก็ตาม
บาทที่ 3 -ใครจะยอมละทิ้งซึ่งสิ่งสุข เคยเป็นทุกข์ห่วงใยเสียได้ง่าย
ใครก็ไม่อยากทิ้งความสุข (ทรัพย์ ยศ อิ่ม อำนาจ มิตร ชีวิต) มาสู่ความทุกข์ (แก่ ตาย จน เจ็บ อด ทาส)
บาทที่ 4 -ใครจะยอมละแดนแสนสบาย  โดยไม่ชายตาใฝ่อาลัยเอย
ทำนองบาทที่ผ่านมาครับผม
บาทที่ 1
นกเอ๋ยนกแสก                                  จับจ้องร้องแจ๊กเพียงแถกขวัญ
นกแสกเมื่อร้องก็ก่อให้เกิดความน่าสะพรึงกลัว
บาทที่ 2
อยู่บนยอดหอระฆังบังแสงจันทร์            มีเถาวัลย์รุงรังถึงหลังคา
อันนี้ให้ภาพพจน์หน่ะครับ
หมายถึงนกแสกชอบเกาะตามยอดหอระฆัง
บาทที่ 3
เหมือนมันฟ้องดวงจันทร์ให้ผันดู            คนมาสู่ซ่องพักมันรักษา
นกแสกเหมือนเป็นผู้อารักขาสุสาน (ซ่องพัก=เชิงตะกอน ในที่นี้หมายถึงที่พักที่สุดท้านของชีวิต)
บาทที่ 4
ถือเป็นที่รโหฐานนมนานมา                  ให้เสื่อมผาสุกสันต์ของมันเอย
เป็นที่เฉพาะของคนตาย ที่ทำให้นกแสกมีความสุข (บาทนี้ใช้ปฏิพากษ์)
ปล. คห 6
บาท 4 เป็นการถามคนมีชีวิตว่า ใครจะยอมทิ้งความสุขเพื่อความทุกข์หล่ะ
ช่วยแปลบทที่ 33
ไห้หน่อยน้าค่ะ
ต้องใช้ค่ะ น้า
แปลบทที่10-12ให้หน่อยครับ(จำเป็น)
บทที่10
ตัวเอยตัวหยิ่ง
เจ้าอย่าชิงติซากว่ายากไร้
เห็นจมดินน่าสลดระทดใจ
ที่ระลึกสิ่งไรก็ไม่มี
ไม่เหมือนอย่างบางศพญาติตบแต่ง
เครื่องแสดงเกีตรติเลิศประเสริฐศรี
สร้างสถานการบุญหนุนพลี
เป็นอนุสาวรีย์สง่าเอย
บทที่11
ที่เอ๋ยที่ระลึก
ถึงอธึกงามลบในภพพื้น
ก็ไม่ชวนชีพที่ดับให้กลับคืน
เสียงชมชื่นเชิดชูคุณผู้ตาย
เสียงประกาศเกียรติเอิกเกริกลั่น
จะกระเทือนถึงกรรณนั้นอย่าหมาย
ล้วนเป็นคุณแก่ผู้ยังไม่วางวาย
ชูเกียรติญาติไปกายภาคหน้าเอย
บทที่12
ร่างเอยร่างกาย
ยามตายจมพื้นดาษดื่นหลาม
อย่าดูถูกถิ่นนี้ว่าที่ทราม
อาจขึ้นชื่อลือนามในก่อนไกล
อาจจะเป็นเจดีย์มีพระศพ
แห่งจอมภพจักรพรรดิกษัตรืย์ใหญ่
ประเสริฐด้วยสัตตรัตน์จรัสชัย
ณ สมัยก่อนกาลบุราณเอย
ขอบคุณครับ
ช่วยแปล บทที่ 25 หน่อยค่ะ
๒๕. ท่านเอ๋ยท่านสุภาพ                            ผู้ใคร่ทราบสนใจศพไร้ศักดิ์
รู้เรื่องราวจากป้ายจดลายลักษณ์            บางทีจักรำพึงคิดถึงตน
มาม้วยมรณ์นอนคู้อยู่อย่าง                  คงจะมีผู้สังเกตในเหตุผล
ปลงสังเวชวาบเสียวเ่ยวกมล                เหมือนกับตนท่านบ้างกระมัง เอย
อ่า~นะ
เราแปลไม่เป็นอ่ะ
อยากช่วยอ่ะนะ
ขอโต๊สที่T/^\T
บทที่12
ร่างเอยร่างกาย
ยามตายจมพื้นดาษดื่นหลาม
อย่าดูถูกถิ่นนี้ว่าที่ทราม
อาจขึ้นชื่อลือนามในก่อนไกล
อาจจะเป็นเจดีย์มีพระศพ
แห่งจอมภพจักรพรรดิกษัตรืย์ใหญ่
ประเสริฐด้วยสัตตรัตน์จรัสชัย
ณ สมัยก่อนกาลบุราณเอย
ช่วยแปลหน่อยน๊าคร๊ะ น๊าๆๆๆๆๆ
ขอบคุฯค่ะ
แปลไม่เป็นอ่าค่ะ
แหะๆๆ -*-""
แปล บทที่ 10
  คนที่หยิ่งไม่ควรดูถูกเหยียดหยามสากศพของคนยากไร้  ที่ไม่มีการตกแต่งใดๆซึ่งไม่เหมือนกับบ้างศพที่ร่ำรวย มีเครื่องแสดงเกียรเชิดชูศักดิ์ศรีของผู้ตาย
แปล บทที่ 11
  การจัดงานศพที่ยิ่งใหญ่ มีการประกาศเกียรติคุณของผู้ตาย ไม่อาจจะเรียกให้ชีวิตของผู้ตายนั้นกลับคืนชีพได้
แปล บทที่ 12
  เราไม่ควรดูถูกหรือว่าคนที่ตายไปแล้ว ว่าเขาเป็นคนเลวทรามเพราะไม่แน่ว่า คนที่ตายอาจจะเป็นคนดี มีคนนับถือมาก่อนและได้ยกย่องด้วยการสร้างเจดีย์ขึ้น
แปลบทที่ 13 อ่ะจ๊ะ
ช่วยหน่อยน้า
ช่วยแปลบทที่ 6 หน่อยฮะ11
บทที่ 19 นะๆๆๆๆ
บทที่ 30 เหอๆ จะมีคัยแปลให้มั้ยเนี่ย
งงไปหมด
ช่วยแปลบทที่ 32-33หน่อยน้า3,5,15
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?