ข้อคิดของคนที่อยากเป็นสัตวแพทย์
ข้อคิดของคนที่อยากเป็นสัตวแพทย์
จากบทสัมภาษณ์ของ ผศ. ดร. สพญ.ศุกร ฟุ้งลัดดา ที่มาจากนิตยสารแพรว จะขอนำเอาบางข้อความมาให้อ่านกัน (ที่จริงอ่านในนิตยสารแล้วจะรู้สึกทึ่งในจรรยาบรรณของคุณหมอมาก นิตยสารแพรวหน้าปกเจนนี่ เทียนโพธิ์สุวรรณ ฉบับรายปักษ์ 10 พฤศจิกายน 2550) ให้น้องๆ ที่เตรียมตัวจะสอบเข้าสัตวแพทย์ หรือน้องที่ยังเป็นนักศึกษาสัตวแพทย์ได้อ่านกัน
รักษาแมวเล็กๆ ฉีดยานิดเดียว 40 บาทก็พอค่ายาแล้ว อาจจะเหลือสัก 10 บาทเราก็อยู่ได้ เพราะไม่ได้รักษาตัวเดียวแล้วปิดร้านนี่ ใช้วิธีเฉลี่ยให้สมเหตุสมผลตามราคาจริงของค่ายา ไม่ได้คิดตามฐานะของเจ้าของไข้ การไปขูดรีดรักษาเขาเกินราคา บาปนะ ชีวิตนี้อาจอยู่ทำงานได้ 50 ปี ถ้าตลอดเวลานั้นต้องทำบาปทุกวัน หรือเดินไปไหนแล้วมีคนบอก นี่ไง หมอหน้าเลือดมาแล้ว เราคงกินข้าวไม่อร่อย
เคยรักษาจระเข้ด้วย ใส่มาในกระเป๋า เราคิดในใจว่าจระเข้อะไรจะอยู่ในกระเป๋าแค่นั้น ปรากฎว่ากางออกมาพาดเต็มโต๊ะ เพราะเขางอตัวมันมา โชคดีที่มัดปากเรียบร้อย บางทีมีตุ๊กแก บางวันมีแพะ ซึ่งเจ้านี่ทำคลีนิคเลอะไปหมด เพราะยืนไปอึไป ครั้งหนึ่งเด็กผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียวเดินเข้ามาหน้านิ่ง บรรดาเจ้าของไข้คนอื่นกอดหมาแมวของตัวเองไว้แน่น เพราะเธอพางูคล้องแขนมา
พยายามทำใจตัวเองให้เย็นลงได้บ้างกับ โรคเจ้าของทำ เช่น ให้หมา แมวกินพาราเซตามอลสองเม็ดเท่าคน คนน้ำหนักเท่าไร แมวหนักแค่สามกิโลกรัม เหมือนให้เด็กกินยาผู้ใหญ่ ผลคือนอนหน้าบวมนิ่ง ต้องมาเสกวิญญาณเข้าร่างกันใหม่ หรือพวกเซียนเลี้ยงหมาที่ฉีดยาคุมกันเองจนมดลูกอักเสบ หรือฉีดหลังผสมพันธุ์ทำให้คลอดลูกไม่ได้ ถามว่าถ้าคุณต้องถูกฉีดยาโดยคนที่ไม่รู้จริงมั่วๆ ไป เอาไหม
เรื่องฝังชิปหมา คิดดูว่าหมาอยู่กันแค่ 100-200 ตัว น้ำกินแต่ละวันก็แทบไม่พอแล้ว จะมีข้าวที่ไหนให้กิน จะหาเงินหรือคนที่ไหนไปเลี้ยง แล้วถ้าเปลี่ยนจำนวนเป็นแสนตัวตามที่วางแผนจะจับกัน ไม่ทราบว่าคิดได้อย่างไร
สัตวแพทย์ไม่รวย ถ้าอยากรวยต้องทำอย่างอื่น อยากบอกว่าสัตวแพทย์ไม่ใช่อาชีพด้วยซ้ำ แต่เป็นหน้าที่ เงินเป็นผลพลอยได้ สำหรับหมอ รายได้ที่มีมาจากเงินเดือนประจำจากการสอนหนังสือมากกว่า สิ่งที่ได้รับจริงๆ จึงไม่ใช่เงิน แต่เป็นการยอมรับจากคนที่เห็นว่าเรารักษาสัตว์อย่างจริงจัง จริงใจ ซึ่งต้องใช้เวลาสั่งสมหลายปี หรือเด็กที่เราเห็นอุ้มหมามารักษาตั้งแต่ตัวเล็กๆ จนโตเป็นวัยรุ่น และบอกว่าอยากเป็นสัตวแพทย์ ความที่เรารักษากันมานาน จึงไม่ได้คิดว่าเขาเป็นแค่เจ้าของหมา แต่เหมือนคนคุ้นเคยในครอบครัวไปแล้ว ทุกวันนี้เหมือนมีญาติมากมาย มีของกินไม่ขาด เดี๋ยวก็มีคนเอานั่นเอานี่มาฝาก
สัตว์ไม่มีการแกล้ง เจ็บก็เจ็บ มันซื่อสัตย์และรักเราเสมอ ไม่ว่าเราจะเป็นอย่างไร มีคำกลอนหนึ่งที่ติดอยู่ที่โรงพยาบาลสัตว์เกษตร เราเห็นตั้งแต่เรียนปี 1 อ่านแล้วประทับใจและอยู่ในใจตลอด
ยามเจ็บไข้ไร้วาจาเรียกหาหมอ
เฝ้าวอนขอความเมตตาน่าสงสาร
นามมนุษย์สุดประเสริฐเลิศวิญญาณ
โปรดให้ทานแก่สัตว์ไว้ใจปรานี
มีคนถามว่าเหนื่อยไหม ท้อไหม ไม่เคยรู้สึกอย่างนั้น จะเป็นไข้ ปวดท้อง มือเจ็บ ใช้มือได้ข้างเดียวก็ต้องไปรักษา ไม่คิดจะหยุด เจ็บไข้อย่างไรก็จะคลานไปให้ได้ เพราะความสุขของหมออยู่ที่การได้ทำหน้าที่ช่วยเหลือสัตว์ เวลาที่ช่วยใครได้ก็จะยิ่งสุข
ฉะนั้นตราบใดที่ตายังมองเห็น มือยังมีแรง จะขอทำต่อไป
PS.
สาวกอาวุโสบอร์ดASKMEDIA.CO.THรอบรู้เกือบทุกอย่างเรื่องตำนานเทพกรีก อยากรู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเทพกรีก ถามมาได้ แต่ตอบได้หรือไม่อีกเรื่อง
(แล้วตกลงมันรู้จริงๆหรือเปล่าเนี่ย)
23 ความคิดเห็น
อยากเป็นสัตว์แพทย์เหมือนคุณหมอมากๆๆๆค่ะ
คุณหมอใจดีจังเลยอ่า
เด็กผู้หญิงถืองูอ่ะ น่ากลัว -__-""
อยากเปนอ่ะ แต่แม่ไม่ส่งเสริมวักเท่าไหร่ ทั้งที่ก้อเปนอาชีพหมอเหมือนหมออื่นๆอ่ะเหอๆ
PS. ~++ ความรักก็เหมือนกับสายน้ำและสายลม ... เมื่อปล่อยให้มันผ่านไปแล้ว ... ก็ย่อมไม่มีวันที่จะย้อนคืนมาได้ดังเดิม ++~
ชอบ สัตว์แพทย์มากๆๆ อยากเข้ามากๆจิงๆ
อยากเรียนหมอหมาครับ
อยากเป็นมากเลยเพราะสงสารสัตว์ที่มันเจ็บป่วย มันน่าสงสารมากอย่างเช่นสัตว์ที่มันอยู่ข้างถนนมันน่าสงสารมาก เห็นเเล้วจะร้องไห้ค่ะ...ฝากเนื้อฝากตัวด้วยน่ะค่ะ
นู๋จะเป็นสัตวแพทย์ที่ดีแบบนี้ให้ได้ค่ะ
สัญญาด้วยเกียรติ (ที่ไม่ค่อยจะมี) ของตัวเองเลย
คุคุคุ
PS. คุคุคุ
จะเป็นสัตวแพทย์ที่ดีเหมือนคุณหมอให้ได้^^
อีฟอยากเป็นมาก ไม่รู้จะอธิบายยังไงเหมือนกันแต่..ตั้งแต่จำความได้รักสัตว์มากเชื่อไหมคะเกิดมายังไม่เคยตีแมลงสาปเรย อิๆ อยากรู้ว่าทำไมถึงไม่อยากให้อีฟเรียนนะเฮ้ออ
ขอบคุณนะค่ะที่ีให้ความหวังตอนแรกๆไม่ค่อยมีความหวังพอมาอ่านก็เริ่มรุ้สึกฮึดสู้ขขึ้นมาขอบคุณค่ะ
การเป็นหมอสัตว์ขึ้นอยุ่กับว่าเราจะดูแลมันยังไงให้ดีที่สุดไม่ให้มันเป็นสัตว์ที่ไม่มีใครเอาเพราะว่าหนูเป็นคนรักหมารักสัตว์สิ่งเหล่านี้ไม่ได้ขึ้นอยุ่กับว่า"เงินเดือน"มันขึ้นอยุ่กับความรักความรู้หลายๆอย่างครั้งหนึ่งหนูเคยเลี้ยงหมาสองตัวอยุ่ในบ้านหลังเล็กๆมีพ่อแม่พี่น้อง4คนอาม่าอยุ่ด้วยกันมาเกือบจะห้าปีดูแลมาตลอดมีวันหนึ่งเมื่อเดือนเมษาปีที่แล้วได้มีโครงการของกทม.สำหรับคนที่เลี้ยงสุนัขไม่ไหวซึ่งพ่อหนูไม่ชอบสุนัขทั้งเตะทั้งถีบทุกครั้งที่เค้าทำกับมันหนูจะร้องไห้ตลอดพ่อก็โทไปที่กทม.แล้วให้ผู้ชายสองคนมารับตอนนั้นหนูไม่รู้เลยจริงๆว่าเค้าจะทำแบบนี้ได้ลงคอวันนั้นหนูนั่งอยุ่ในบ้านกะน้องและก็หมาหนูสองตัวเล่นกันสักพักพ่อลางานมาเพื่อจะเอาผู้ชายใจร้ายสองคนมาเอาหมาหนูไปตอนนั้นหนูงงมากพ่อทำอย่างงี้ได้ยังไงหนูก็เก็บอาการพอผู้ชายสองคนตัวดำๆมารับทีีบ้านพวกคุณรู้มั้ยว่าเค้าเอากระสอบทรายมากะไอที่เป็นเหล็กแหลมๆมาแล้วมาอุ้มหมาหนูตอนแรกหนูไม่ยอมหมาหนูก็เห่าเสียงดังจนพ่อสั่งให้หนูอุ้มไปทั้งๆที่ไม่อยากจะอุ้มแต่ก้ต้องทำเพราะพ่อหนูดุมาส่งให้เสร็จหนูวิ่งเข้ามาในบ้านแล้วร้องไห้ทั้งวันไม่เคยหยุดสักวินาทีเดียวถึงวันนั้นหนูไม่เคยมีความสุขอย่างเก่าเลยหันไปทางไหนภาพหมาที่หนูเคยเล่นเคยอุ้มทุกวันตอนกลับจากโรงเรียนมันจะดีใจที่เห็นหนูตอนนี้ไม่มีซึ่งตอนนี้หนูไม่รู้เลยว่าหมาหนูอยู่ที่ไหนพอมาเห็นข่าวที่เอาหมาไปค้าโดยผิดกฎหมายหนูร้องไห้หนักมากหมาแต่ละตัวในนั้นน่าสงสารมากมากทั้งตัวมีแจ่รอยแผลที่โดนทารุณข้าวปลาก้ไม่ได้กินคนพวกนนี้มันไม่มีน้ำใจหวังผลประโยชน์ของตัวเองหมอสัตวแพทย์ก้น้อยพอมารู้ว่าน้ำท่วมอีกโหหหหนูแทยไม่อยากอยู่บ้านด้วยซ้ำอยากจะออกไปตามหามันและเอามันกลับมาบ้านของเราแต่ก้ทำไรไม่ได้หมอสัตว์ก้น้อยหนูใฝ่ฝันมาตั้วแต่เลี้ยงหมาแล้วว่าอยากเป็นหมอสัตว์เพราะในใจหนูอยากเป็นและก็รู้แล้วว่าอนาคตจะเป็นอะไรและก้ต้องทำมันให้ได้ทุกวันนี้หนูยังนั่งภาวนาสวดมนขออย่าให้หมาหนูเป็นอะไรอย่าให้หมาอื่นมากัดมันเพราะขนมันสวยมันน่ารักมันไม่เคยกัดใครมันโง่ด้วย55555จนทุกวันนี้ไม่มีวันไหนเลยที่จะไม่คิดถึงมันแล้ว จิงจิง):
อ่านเเล้วเราร้องไห้อ่ะ พ่อเราก็เป็นเหมือนกัน เวลามันคาบรองเท้าของคนอื่นมา มันมักจะโดนพ่อเราเอารองเท้าฟาดปาก ตอนมัน8-9เดือนมันซนมาก ขนาดที่พ่อเราจะเอามันไปทิ้งเราร้องไห้เหมือนกันค่ะตอนนั้น สู้ๆนะคะ ขอให้เจอน้องหมา
หนูจะต้องเป็นสัตวแพทย์ให้ได้คะ
ใช่ค่ะตอนนี้น้องหมามากมายทีไม่มีที่อยู่  ไม่มีข้าวกินหนูก็อไม่เข้าใจเหมือนกันวาทำไมคนเลี้ยงถึงทิ้งมันได้ลงเพียงเพราะว่าตอนเล็กๆเห็นมันน่ารักแต่พอแก่มากลับเอามันไปปล่อยทิ้งสุนัขมันก็มีหัวใจนะค่ะเวลาหิวมันก็บอกเราไม่ได้ เวลาไม่สบายมันก็ไม่มีปากบอกเพราะมันพูดไม่ได้แต่มนุษย์เรากลับปล่อยมันได้ลงคอ สุนัขแก่มันก็เหมือนคนชรานั่นแหละค่ะต้องการคนดูแลเอาใจใส่ ตัวหนูเองอยากเป็นสัตวแพทย์มากค่ะเวลาเห็นข่าวการล่าสัตว์ป่าหรือแม้แต่นำสุนัขไปขายที่ประเทศเพื่อนบ้านก้อรู้สึกเสียใจสัตว์ประเสริฐอย่างมนุษย์ทำไมถึงทำร้ายสัตว์ที่อ่อนแอกว่าได้อย่าโหดร้ายที่สุด  หนูจะพยายามค่ะหนูจะต้องเป็นสัตวแพทย์ให้ได้
PS. อยากรู้จักทุกคนจังเลย
อยากเป็นจัง
อยากเป็นมากค่ะแต่บางเว็บเค้าบอกว่าเวลาเรียนเอาสัตวที่ไม่มีเจ้าของมาวางยาเพื่อการศึกษาจริงหรอค่ะแล้วเค้าบอกว่านคนที่รักสัตว์อย่าทำแต่ถ้าคนที่อยากรักษาจริงๆทำได้ค่ะ แล้วจะหางานยากไหมค่ะเปิดร้านเองจะไม่ผิดหวังใช่ไหมคะ#ขออภัยถ้าขัดข้องนะคะ
สัตวแพทย์? ถึงจะไม่ใช่อาชีพก้เหอะอย่างน้อยก็ให้เราได้คิดว่า สิ่งที่เราจะทำต้องทำด้วยใจจริง ไม่ใช่ทำแล้วเห็นแก่เงินเดือน เงินจะน้อยหรือมากก็ขึ้นว่าเราจะมีใจทำงานสักแค่ไหน แต่ยังไงก็เหอะ ถึงสัตวแพทย์จะรายได้น้อย หนูโตมาจะเป็นสัตวแพทย์ แต่ความจริงก็ไม่เก่งหรอก ถ้าขยันหรือตั้งใจก็จะรวยได้
คณะสัตวแพทยศาสตร์ ^^ ^_^
คือเพื่อนหนูถามว่าโตไปจะไปเป็นอะไร หนูเลยบอกเพื่อนไปว่าเป็นสัตวแพทย์เพราะอยากช่วยเหลือสัตว์ คุณลุงของหนูท่านเป็นสัตวแพทย์ที่ใจดีมากหนูเห็นท่านช่วยเหลือสัตว์แต่ละตัวอย่างไม่ย้อท้อ เพื่อนหนูมันบอกว่าโตไปอาชีพนี้มันไม่ดีหรอก
ไม่มีใครรักสัตว์มากขนาดมันจะตายแล้วให้มันฟื้นหรอก หนูเสีความรู้สึกมากแต่หนูยังไม่ถอดใจหนูสัญญากับคุณลุงไว้แล้ว
แม้ใครจะว่าหนูยังไงก็ช่างว่าสัตวแพทย์ทำแล้วได้เงินน้อยก็ช่าง แต่หนูก็ดีใจนะคะที่ได้ช่วยเหลือสัตว์ที่เจ็บป่วย
สัตว์ทั้งหลายก็มีชีวิตมีลมหายใจเหมือนเราทุกคนฝมีจิตใจมีความรู้สึก
อยากเป็นสัตวแพทย์บ้างจังเลยค่ะ^^
อยากเรียนคณะสัตวแพทย์มากๆ แต่ที่บ้านไม่สนับสนุนให้เรียนบอกให้เรียนเป็นทหาร แต่ยังไงเราต้องเป็นสัตวแพทย์ให้ได้
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?