เรื่องเล่าเขาชนไก่ ผลัด 2 : สวยสุดในเขาชนไก่..

          "ทำไมวัวตัวนี้ ช่างสวยเหลือเกิน.. สายตาช่างหวาน ปากช่างแดงได้ใจจริงๆ และที่สำคัญหน้าเหมือนภรรยาที่บ้านด้วย..555.." ในสายตาครูฝึกท่านนี้ วัวตัวเมีย คงจะเป็นสิ่งที่สวยที่สุดในตอนนั้นครับ..อิอิ.. แต่สำหรับสิ่งที่สวยงามในสายตา เหล่า รด. ทั้งหลายหละก็ พี่ลาเต้ ต้องยกให้กลุ่มพรางชมพูของแต่ละโรงเรียน..

          งานนี้หากไม่ได้พวกเธอคงจะขาดสีสันไปเยอะ.. มีอยู่เหตุการณ์หนึ่งที่ พี่ลาเต้ จำได้แม่น วันนั้นเดินทางไกลมาเหนื่อยมากๆ ครูฝึกก็ปล่อยให้เข้านอนแต่หัวค่ำ.. ก่อนเข้านอนทุกคนก็ต่างจัดแจงถอดเสื้อผ้า นุ่งผ้าเช็ดตัวไปอาบน้ำ.. แต่ชุดอาบน้ำใครที่ว่าแน่ ยังต้องแพ้พวกเธอ..

          จำได้ว่าเดินเข้าไปห้องน้ำ นึกว่าลานประกวดนางงาม โอ้โห.. ชุดอาบน้ำเธอช่างได้ใจจริงๆ ผ้าคาดอกกันให้พรึบ บางคนห้อยสร้อยมาด้วยก็มี 7 สีไปเลย.. แต่มีอยู่คนหนึ่งเด็ดสุดๆ เอาผ้าถุงมาจากไหนไม่รู้.. แถมมีหมวกอาบน้ำด้วย.. อาบอยู่ๆๆ เพื่อนดันแกล้งไปกระชากผ้าถุงลง.. โอ้แม่เจ้า พี่ลาเต้ ไม่ขอบรรยายนะให้นึกภาพเอาเอง..

   360 องศาเวลาปลดทุกข์..  

          เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ พี่ลาเต้ อดที่จะไม่เล่าไม่ได้.. กับทำเลทองที่ตั้งห้องส้วม น้องๆเชื่อไหมครับว่า 7 วันที่ไปค่ายเขาชนไก่มา พี่ลาเต้ ไม่ปวดท้องเลย และไม่คิดจะปวดด้วย.. หากเป็นห้องน้ำในที่รวมพลก็ค่อยยังชั่วหน่อย แต่หากเป็นห้องน้ำตามป่าเขาที่เราต้องเดินทางไกลไปหละก็ ต้องบอกว่า "นรกชัดๆ"

          ไม่ต้องบรรยายมาก ให้นึกภาพดูว่า ระหว่างที่เรานั่งปลดทุกข์ เราจะมีทุกข์อย่างมาก เพราะด้านหน้า ด้านหลัง ด้านซ้าย ด้านขวา หรือด้านบน จะมีเพื่อนๆที่มารอต่อคิวยื่นหน้ามาให้กำลังใจเราอยู่เสมอ.. สโลแกนของห้องน้ำนี้คือ ทุกอย่างต้องเปิดเผย แม้กระทั่งความเป็นส่วนตัวของเราก็ต้องเปิดเผย..

          คนที่อดได้ ก็อดไป แต่คนที่อดไม่ได้ คงต้องเปิดเผยความเป็นส่วนตัวในครั้งนี้.. พี่ลาเต้ เคยได้ยินครูฝึกเล่ามาไม่รู้จริงหรือเปล่าว่า หากไม่อยากเจอชะตากรรมแบบนี้ก่อนเดินทางมาเขาชนไก่ ให้กินยาถ่าย.. จากนั้นก็ถ่ายให้หมด ให้หมดไส้ หมดพุง เวลามาที่เขาชนไก่จะได้ไม่เหลืออะไรให้ถ่าย..อิอิ.. แต่หากใครอยากอันซีนไทยแลนด์ด้วยห้องน้ำ 360 องศาก็ไม่ขัดศรัทธาครับ..555..

   เดินมา 10 แต่ทำไมนับได้ 11 คน..  

          เป็นเรื่องที่พูดกันไม่จบซักที กับเหตุการณ์ตอนเดินทางไกล ที่ก่อนจะเดินได้เช็คยอดว่ามีครบ 10 คน แต่ทำไมเวลาเดินเข้าป่าไปแล้ว กลับนับได้ 11 คน อีก 1 คนมาจากไหน.. บรรยากาศในตอนนั้นจำได้แม่นว่า มืดมากๆ เข็มทิศที่ส่องทางก็แทบจะมองไม่เห็น เวลาเดินก็ต้องจับไหล่กัน เพราะไม่งั้นจะหลง และแตกกลุ่มจากกัน.. ระหว่างทางที่เดินไปมีแต่ป่าอ้อย นานๆจะเจอบ้านคนซักที..

          บ้านร้าง บ้านมีคนอยู่ก็สลับกันไป.. เดิน เดิน เดิน จนกระทั่งได้ยินเสียงหัวหน้าหมู่ร้องขึ้นมาว่าให้เช็ดยอด ก็นับตั้งแต่ต้นแถว ไปจนถึงปลายแถว 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11? 11? 11? ทำไมมี 11 คน.. นับอยู่สามรอบก็มี 11 คน..

          เอาหละ.. ต่างคนต่างจับไหล่กันแน่น บางคนถึงขั้นบีบกันเลยก็มี.. ทุกคนรู้ในหมู่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ไม่มีใครกล้าทัก หรือกล้าโวยวาย ทุกคนกลั่นใจเดินไปที่รวมพล.. ซึ่งก็มีแสงสว่างพอที่จะให้เห็นว่าแท้ที่จริงแล้วมีกี่คนที่ร่วมเดิน ปรากฏว่ามี 10 คน..?

          จากนั้น.. ทุกคนไม่รอช้า เดินไปรายงานครูฝึกต่อเหตุการณ์ที่ประสบพบเจอทันที.. ซึ่งก็ได้คำตอบจนตั้งท่ายืนไม่ถูกว่า.. "ไม่ต้องกลัว เป็นอย่างนี้แหละ..เจอทุกปี.." ??????

>> พบกับ เรื่องลี้ลับแห่งเขาชนไก่ ตอนต่อไป 26 ม.ค.นี้ <<