ลูกรู้สึกอย่างไร เมื่อพ่อแม่ทะเลาะกัน
พี่เกียรติ
- Community Master
ถนัดแฝงตัวตามกระทู้เด็กดี มีความสนใจเป็นล้านเรื่องขึ้นอยู่กับดราม่าขณะนั้น
แสดงความคิดเห็น
ถูกเลือกโดยทีมงาน
ยอดถูกใจสูงสุด
เขาชอบพูดว่า
ไม่ต้องสนใจหรอก มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่
มีหน้าที่อะไรก็ทำไปเถอะ
-_-! โอ้ว _พระเจ้า คือพ่อกับแม่จะรู้บ้างไหมว่า ลูกๆที่อยู่ตรงกลางนะทรมานแค่ไหน
เซ็งจิตกับคำพูดแบบนี้ของพวกผุ้ใหญ่ ไม่เข้าใจหัวอกคนเป็นลูกเล้ยยยยย
กำลังโหลด
เราคิดว่าเราชินแล้ว...
พ่อกับแม่ทะเลาะกัน เมื่อก่อนเวลาเราเห็น เรากลัว เราเสียใจ ต้องแอบไปร้องไห้
คิดน้อยใจว่าทำไมพ่อกับแม่ไม่ดีกันเหมือนกับพ่อแม่ของคนอื่นบ้าง
ตอนนี้เราเรียนอยู่ต่างจังหวัด เมื่อก่อนเราอยากกลับบ้าน เราคิดถึงบ้าน
แต่ตอนนี้...ต้องบอกเลยว่าเราไม่อยากกลับบ้านแล้ว...
เราโตขึ้น ความคิดอะไรก็มากขึ้น เวลาเห็นเขาทะเลาะกันเราก็คิดมาก
บางทีเวลาทะเลาะกันก็ชอบมาลงที่เรา เรารู้สึกกดดันอ่ะ เดี๋ยวนี้ก็กลาเป็นความรู้สึกเบื่อ และเสียใจลึกๆ
แม่ก็เคยบอกว่าแม่อยากเลิกกับพ่อ...แต่กลัวเราจะกลายเป็นเด็กมีปัญหา กลัวโดนเพื่อนล้อ
เราทำอะไรไม่ได้แล้ว เวลาอยู่ต่อหน้าพ่อ หน้าตาเราจะไร้ความรู้สึกไปเลย เราไม่พูดอะไร ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะเหมือนเคย แววตาเราก็ไร้ความรู้สึก จากที่เมื่อก่อนเราเป็นคนยิ้มง่าย...
มันทำให้เด็กหนึ่งคนเปลี่ยนไป...กดดัน และเรารู้สึกเหมือนจะเป็นโรคเครียด โรคซึมเศร้า เวลาอยู่กับเพื่อนก็ไม่ค่อยมีใครอยากคบ เพราะเราเป็นคนเงียบๆ ชอบเก็บตัว :(
นี่เข้ามาระบายซะงั้น ฮ่ะๆๆ ขอโทษนะคะถ้าข้อความนี้รบกวน...
พ่อกับแม่ทะเลาะกัน เมื่อก่อนเวลาเราเห็น เรากลัว เราเสียใจ ต้องแอบไปร้องไห้
คิดน้อยใจว่าทำไมพ่อกับแม่ไม่ดีกันเหมือนกับพ่อแม่ของคนอื่นบ้าง
ตอนนี้เราเรียนอยู่ต่างจังหวัด เมื่อก่อนเราอยากกลับบ้าน เราคิดถึงบ้าน
แต่ตอนนี้...ต้องบอกเลยว่าเราไม่อยากกลับบ้านแล้ว...
เราโตขึ้น ความคิดอะไรก็มากขึ้น เวลาเห็นเขาทะเลาะกันเราก็คิดมาก
บางทีเวลาทะเลาะกันก็ชอบมาลงที่เรา เรารู้สึกกดดันอ่ะ เดี๋ยวนี้ก็กลาเป็นความรู้สึกเบื่อ และเสียใจลึกๆ
แม่ก็เคยบอกว่าแม่อยากเลิกกับพ่อ...แต่กลัวเราจะกลายเป็นเด็กมีปัญหา กลัวโดนเพื่อนล้อ
เราทำอะไรไม่ได้แล้ว เวลาอยู่ต่อหน้าพ่อ หน้าตาเราจะไร้ความรู้สึกไปเลย เราไม่พูดอะไร ไม่ยิ้ม ไม่หัวเราะเหมือนเคย แววตาเราก็ไร้ความรู้สึก จากที่เมื่อก่อนเราเป็นคนยิ้มง่าย...
มันทำให้เด็กหนึ่งคนเปลี่ยนไป...กดดัน และเรารู้สึกเหมือนจะเป็นโรคเครียด โรคซึมเศร้า เวลาอยู่กับเพื่อนก็ไม่ค่อยมีใครอยากคบ เพราะเราเป็นคนเงียบๆ ชอบเก็บตัว :(
นี่เข้ามาระบายซะงั้น ฮ่ะๆๆ ขอโทษนะคะถ้าข้อความนี้รบกวน...
เราในตอนนี้เลยนะนี่ 
กำลังโหลด
เวลาพ่อแม่ทะเลาะกัน เราได้แค่เดินก้มหน้าแล้วแอบร้องไห้อยู่เงียบๆ
เหมือนกันเลย แอบร้องไห้แล้วพอพ่อแม่เดินผ่านเรารีบล้างหน้าแล้วก็คุยกันแบบไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่เจ็บมากจริงๆ T^T เรามีแค่เพื่อนเท่านั้นที่เราปรึกษาได้ เราเคยลองถามพ่อแม่นะว่าเราชอบสีอะไร อยากทำอาชีพอะไรแล้วพ่อแม่ก็ตอบผิดหมดแต่พอเราถามเพื่อน เพื่อนเราตอบถูกหมด เรารู้สึกว่าเราอยู่กับเพื่อนแล้วรู้สึกดีกว่าที่อยู่กับพ่อแม่ พ่อแม่ไม่เข้าใจเรามีแค่เพื่อนแหละ
กำลังโหลด
เมื่อก่อนก็แค่เบื่อๆ เห็นทะเลาะกันเป็นเรื่องปกติ แต่หลังๆ พอเขาแก่ตัวขึ้น การทะเลาะของเขาก็หนักขึ้นเรื่อยๆ ต่างคนต่างแรงจนผมต้องปรามๆ ยิ่งทะเลาะกันบนรถยิ่งน่ากลัว หลายครั้งที่แอบคิดว่าถ้าหากเราไม่อยู่บนรถด้วยแล้วเขาทะเลาะกัน พ่อจะแกล้งขับรถชนคันหน้ารึเปล่า...
สองปีมานี้จะว่าดีก็ดี ว่าไม่ดีก็ไม่ดี เพราะตอนนี้บ้านผมแยกกันอยู่คนละทิศละทางด้วยหน้าที่ของแต่ละคน ดีตรงที่แม่เป็นคนขี้เหงา จะกลับบ้านไปอยู่กับพ่อตลอดแล้วเดินทางกลับมาทำงานในวันอาทิตย์ แต่ไม่ดีตรงที่การทะเลาะกันของเขาก็แรงขึ้นตามลำดับด้วยเหมือนกัน...
ตอนนี้รู้สึกไม่อยากกลับบ้านเลยครับ แต่ไม่กลับก็ไม่ได้เพราะสงสารน้องที่เหมือนจะถูกปล่อยเคว้งๆ แอบทำใจอยู่เหมือนกันว่าถ้าเขาจะหย่าก็ให้หย่าไปเหอะ ถ้าเขาหย่ากันจริงๆ ผมก็คงยอมไม่เรียนต่อโทเพื่อทำงานส่งน้องเรียนแทนเขาทั้งคู่ล่ะ ฮ่ะๆ จะปล่อยให้น้องไปอยู่กับใครคนหนึ่งผมคงยอมไม่ได้หรอก...
มันคงเป็นข้อเสียหลักๆ ของครอบครัวขนาดเล็กในปัจจุบันนี้ ถ้าหากว่าอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ๆ มีปู่มีย่า คุณลุงป้าน้าอา เรื่องการทะเลาะแบบนี้คงจะเบาลงเยอะเพราะมีคนช่วยปราม...
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 26 สิงหาคม 2554 / 17:21
สองปีมานี้จะว่าดีก็ดี ว่าไม่ดีก็ไม่ดี เพราะตอนนี้บ้านผมแยกกันอยู่คนละทิศละทางด้วยหน้าที่ของแต่ละคน ดีตรงที่แม่เป็นคนขี้เหงา จะกลับบ้านไปอยู่กับพ่อตลอดแล้วเดินทางกลับมาทำงานในวันอาทิตย์ แต่ไม่ดีตรงที่การทะเลาะกันของเขาก็แรงขึ้นตามลำดับด้วยเหมือนกัน...
ตอนนี้รู้สึกไม่อยากกลับบ้านเลยครับ แต่ไม่กลับก็ไม่ได้เพราะสงสารน้องที่เหมือนจะถูกปล่อยเคว้งๆ แอบทำใจอยู่เหมือนกันว่าถ้าเขาจะหย่าก็ให้หย่าไปเหอะ ถ้าเขาหย่ากันจริงๆ ผมก็คงยอมไม่เรียนต่อโทเพื่อทำงานส่งน้องเรียนแทนเขาทั้งคู่ล่ะ ฮ่ะๆ จะปล่อยให้น้องไปอยู่กับใครคนหนึ่งผมคงยอมไม่ได้หรอก...
มันคงเป็นข้อเสียหลักๆ ของครอบครัวขนาดเล็กในปัจจุบันนี้ ถ้าหากว่าอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ๆ มีปู่มีย่า คุณลุงป้าน้าอา เรื่องการทะเลาะแบบนี้คงจะเบาลงเยอะเพราะมีคนช่วยปราม...
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 26 สิงหาคม 2554 / 17:21
กำลังโหลด
รู้สึกรำคาญ เพราะดูงี่เง่ามาก โตๆกันแล้วน่าจะคิดได้มากกว่านี้ - -*
บางทีเหมือนเราเป็นผู้ใหญ่กว่าท่านอีกด้วยซ้ำ
ใช่เลยอะ
กำลังโหลด
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการที่จะลบความเห็นนี้ใช่หรือไม่ ?
93 ความคิดเห็น
แต่หนูก็คิดไว้เหมือนกันว่า ถ้าพ่อเเละเเม่ทะเลาะกัน ก็คงจะรู้สึกเช่นเดียวกับคนอื่นๆ...
เอิ่ม.....ถ้าเรากับพี่ทะเลาะกัน ก็คงจะเป็นอีกเรื่อง =w=;; เหอะๆ
สองปีมานี้จะว่าดีก็ดี ว่าไม่ดีก็ไม่ดี เพราะตอนนี้บ้านผมแยกกันอยู่คนละทิศละทางด้วยหน้าที่ของแต่ละคน ดีตรงที่แม่เป็นคนขี้เหงา จะกลับบ้านไปอยู่กับพ่อตลอดแล้วเดินทางกลับมาทำงานในวันอาทิตย์ แต่ไม่ดีตรงที่การทะเลาะกันของเขาก็แรงขึ้นตามลำดับด้วยเหมือนกัน...
ตอนนี้รู้สึกไม่อยากกลับบ้านเลยครับ แต่ไม่กลับก็ไม่ได้เพราะสงสารน้องที่เหมือนจะถูกปล่อยเคว้งๆ แอบทำใจอยู่เหมือนกันว่าถ้าเขาจะหย่าก็ให้หย่าไปเหอะ ถ้าเขาหย่ากันจริงๆ ผมก็คงยอมไม่เรียนต่อโทเพื่อทำงานส่งน้องเรียนแทนเขาทั้งคู่ล่ะ ฮ่ะๆ จะปล่อยให้น้องไปอยู่กับใครคนหนึ่งผมคงยอมไม่ได้หรอก...
มันคงเป็นข้อเสียหลักๆ ของครอบครัวขนาดเล็กในปัจจุบันนี้ ถ้าหากว่าอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่ๆ มีปู่มีย่า คุณลุงป้าน้าอา เรื่องการทะเลาะแบบนี้คงจะเบาลงเยอะเพราะมีคนช่วยปราม...
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 26 สิงหาคม 2554 / 17:21
แต่เราก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก แต่ก็ยังรักพ่อแม่เหมือนเดิม
ถ้าพ่อกับแม่ต้องอยู่ด้วยกันเพราะมีพันธะคือลูก มันก็คงไม่มีความสุข
ให้พ่อกับแม่แยกกันคงจะดีกว่า เพราะพ่อแม่คงจะมีความสุขกว่า
พ่อกับแม่จะมีแฟนใหม่ก็เฉยๆนะ เพราะนั่นก็คือความสุขของพ่อแม่
เราเป็นแค่ลูก ถ้าเห็นพ่อแม่อยู่ด้วยกันแล้วมันอึดอัด เราก็ไม่ยึดเขาเอาไว้หรอก
เพราะเราเองก็จะทุกข์สุดๆ
แต่พ่อแม่จะมีแฟนใหม่หรือไม่ เราก็จำไว้แค่ว่า เรามีพ่อแค่คนเดียว มีแม่แค่คนเดียว
คนอื่นก็ถือแค่เป็นคนอุปการะก็พอ จบ ไม่เครียด
รู้สึกตัวอีกทีกลายเป็นคนขึ้ระแวง แอบเก็บกด แค่ได้ยินคนตะหวาดใส่เล่น ๆใจยังสั่นเป็นแผ่นดินไหว ยินตะคอกใส่หน้านี่น้ำตาไหลเลย.... -___-
ตอนนี้ก็เกือบชินแล้ว มั้งงง เอาตรง ๆๆ ว่าเบื่อ เกี่ยวกับเรื่องนี้ที่สุด
เหนื่อยเนอะ :(
ผมเห็นจนชินแล้วครับ
แต่บางครั้งก็ไม่ไหวจนหนีไปบ้าป้าที่อยู่ใกล้
หรือตอนนั้นก็หนีออกจากบ้านไปบ้านย่าคนเดียว กลางคืนด้วย แต่ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร
คิดแค่ ไม่อยากเห็นภาพที่น่าสมเพช ก็เท่านั้น
ส่วนความจำที่หายเราก็หายไปด้วย (แม่ของพ่อเรา = ย่า เลี้ยงเราแทน) บางวันพ่อก็จำเราได้สักพัก
ตอนนี้ได้ยินมาแม่แต่งงานใหม่กับคนฟรั่งเศษ ตอนนี้อยู่ฟรั่งเศษมีลูกอีก 2 คน (นานๆๆๆทีก็มาเวะหาเรา)
ส่วนพ่อแต่งงานใหม่อีกมีลูก 1 คน อยู่เมืองไทยที่เดือม
>>> ตอนนี้เราย้ายมาอยู่เมือกนอกกับป้า และ ลุง (ป้าเรามีลูกไม่ได้เลยขอเรามาเลื้ยงต่อจากย่า)
สงบสุข ป้า กับ ลุง ไม่ทะเลาะไม่สังนิด
สรุป เราไม่เคยเห็นพ่อ กับ แม่ ทะเลาะกัน เพาะมีก็เหมือนไม่มี
คอนนี้พ่อกับแม่เราก็แยกกันอยู่เพราะทะเลาะกันนี่แหละ
ตอนนั้นเรายังเด็กอยู่เลย ร้องไห้ตั้งหลายรอบตอนที่พ่อกับแม่แยกกัน
แต่ตอนนี้โอเคแล้วล่ะ โชคยังดีที่พ่อกับแม่ยังเป็นเพื่อนกันได้
ลองคิดดูนะคะเวลาที่แม่มองหน้าเราเขาก็ทำท่าไม่ค่อยดี ก็พอจะเข้าใจอยู่หรอกคงจะเหมือนเห็นพ่อในตัวเรา
แล้วไม่รู้คิดไปเองรึปล่าวเหมือนถูกเอาอารมโกรธ เกลียด ชิงชัง มาใส่เราด้วย
ทนอยู่กับแม่นานๆแทบไม่ได้เลยล่ะ
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 26 สิงหาคม 2554 / 18:39
รู้สึกรำคาญ เพราะดูงี่เง่ามาก โตๆกันแล้วน่าจะคิดได้มากกว่านี้ - -*
บางทีเหมือนเราเป็นผู้ใหญ่กว่าท่านอีกด้วยซ้ำ
ใช่เลยอะ
จนไม่อยากจะอยู่บ้าน จนไม่อยากจะคุยกับพวกเค้า
จนไม่อยากจะทำอะไร จนไม่อยากจะรับรู้ถึงความรู้สึกของพวกเค้าด้วยซ้ำ
มันเป็นเรื่องที่บ้ามากๆ ที่คนคนนึงถ้ารักกันเเล้วจะมาเเต่งงานกันทำเพื่อ ?
ทะเลาะก็ขอมีขอบเขตไม่ใช่มาทะเลาะเเต่เรื่องไร้สาระหาความไม่ได้เเล้วชอบพาลมาถึงลูก
จนหนูจะกลายเป็นโรคหนายเเล้วล้ะค้ะ
เมื่อไม่นานมานี้ถึงขั้นลงไม้ลงมือกันด้วยผมเลยต้องเข้าไปห้ามทัพ
แต่สุดท้ายพ่อกับแม่เขาก็มาคืนดีกันเหมือนเดิม
ไม่รู้นี่เขาเรียกว่ายิ่งทะเลาะกันแล้วยิ่งรักกันรึป่าวครับพี่ๆ
เขาชอบพูดว่า
ไม่ต้องสนใจหรอก มันเป็นเรื่องของผู้ใหญ่
มีหน้าที่อะไรก็ทำไปเถอะ
-_-! โอ้ว _พระเจ้า คือพ่อกับแม่จะรู้บ้างไหมว่า ลูกๆที่อยู่ตรงกลางนะทรมานแค่ไหน
เซ็งจิตกับคำพูดแบบนี้ของพวกผุ้ใหญ่ ไม่เข้าใจหัวอกคนเป็นลูกเล้ยยยยย