แสดงความคิดเห็น
ถูกเลือกโดยทีมงาน
ยอดถูกใจสูงสุด
เป็นจังๆ ข้อเก้าอ่ะ
เคยกรีดข้อมือตัวเอง =_= พกคัตเตอร์หนีบกระเป๋าเสื้อตลอดเวลา แล้วก็หนีบใส่กระเป๋าไปโรงเรียนสองสามอัน เหมือนโรคจิต แต่ไม่เคยกรีดข้อมือตรงเส้นเลือดใหญ่จริงๆซักที
แต่ติดกรีดตัวเอง ตรงขาบ้าง แขนบ้าง เอะอะก็กรีด จนแบบ เสพติด ไม่รู้เป็นอะไรจนเรื่องไปถึงหูของครูคุมหอ ครูยึดคัตเตอร์ไปหมด แล้วก็ถามว่าเราเป็นอะไร แต่ก็บอกว่า ไม่ได้เป็นอะไร ตอบไม่ได้ ฮา เพราะตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเหมือนกัน
แม่รู้แม่ร้องไห้ เราก็เลยรู้สึก ตัวเอง บาป หลังจากนั้น หลังๆเลยเลิกกรีด จนตอนนี้หายไปแล้ว เพื่อนสนิทก็รู้ ยังเขียนในเฟรนชิพให้อยู่เลย เราเป็นพวกอารมณ์รุนแรงมากกว่าคนปกติมั้ง ไม่ถึงขั้นเหวี่ยง แต่จะโกรธแล้วเกลียดนานจนเก็บไปแค้น ประมาณว่า ชาตินี้ มึ.งอย่าได้เจอกูอีกเลย
จริงๆก็พอรู้ตัวแหละว่า ตัวเองเป็นโรคจิตแบบ อ่อนๆ บางวันก็นั่งเหม่อๆ เหม่อได้ทั้งวัน นอนได้ทั้งวัน ฮา
ตอนนี้โตขึ้น เลยพอรู้เรื่องขึ้นเลยพอคิดได้มั้ง กร๊ากกกก เอาเป็นว่า พอเข้าใจคนอาการนี้ค่ะ
เคยกรีดข้อมือตัวเอง =_= พกคัตเตอร์หนีบกระเป๋าเสื้อตลอดเวลา แล้วก็หนีบใส่กระเป๋าไปโรงเรียนสองสามอัน เหมือนโรคจิต แต่ไม่เคยกรีดข้อมือตรงเส้นเลือดใหญ่จริงๆซักที
แต่ติดกรีดตัวเอง ตรงขาบ้าง แขนบ้าง เอะอะก็กรีด จนแบบ เสพติด ไม่รู้เป็นอะไรจนเรื่องไปถึงหูของครูคุมหอ ครูยึดคัตเตอร์ไปหมด แล้วก็ถามว่าเราเป็นอะไร แต่ก็บอกว่า ไม่ได้เป็นอะไร ตอบไม่ได้ ฮา เพราะตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเหมือนกัน
แม่รู้แม่ร้องไห้ เราก็เลยรู้สึก ตัวเอง บาป หลังจากนั้น หลังๆเลยเลิกกรีด จนตอนนี้หายไปแล้ว เพื่อนสนิทก็รู้ ยังเขียนในเฟรนชิพให้อยู่เลย เราเป็นพวกอารมณ์รุนแรงมากกว่าคนปกติมั้ง ไม่ถึงขั้นเหวี่ยง แต่จะโกรธแล้วเกลียดนานจนเก็บไปแค้น ประมาณว่า ชาตินี้ มึ.งอย่าได้เจอกูอีกเลย
จริงๆก็พอรู้ตัวแหละว่า ตัวเองเป็นโรคจิตแบบ อ่อนๆ บางวันก็นั่งเหม่อๆ เหม่อได้ทั้งวัน นอนได้ทั้งวัน ฮา
ตอนนี้โตขึ้น เลยพอรู้เรื่องขึ้นเลยพอคิดได้มั้ง กร๊ากกกก เอาเป็นว่า พอเข้าใจคนอาการนี้ค่ะ
แล้วตอนนี้คุณเป็นยังไงบ้างคะ ได้รับการรักษารึยังคะ แล้วใช้ชีวิตอย่างปกติสุขมั้ย มีคนที่พร้อมจะคุยด้วยได้รึยัง
คือคุณเหมือนกับเราเลยที่คิดว่าตัวเองเป็นโรคจิตอ่อนๆ เรามาตั้งแต่มอต้น จนตอนนี้ปีสอง
ไม่คุยกับใครไม่ไว้ใจใคร ไม่กล้าไว้ใจใคร แม้แต่คนในครอบครัว เราก็มองว่าเป็นคนนอก เราวิตกจริตไปหมด ชอบพูดคนเดียวด้วย 55 คนรอบข้าง เพื่อนๆเกือบทุกคนในมหาวิทยาลัยก็มองพฤติกรรมเราแล้วก็ว่า นินทา ล้อเลียน ว่าเราเป็นบ้า เป็นคนจิตไม่ปกติ จนเราอยากจะทำร้ายร่างกายคนพวกนี้ทีเดียว เราอยากจะไปให้หมอบำบัดมาก แต่เงินไม่มี เพราะค่ารักษาต่อครั้งก็ประมาณครึ่งหมื่นเลยทีเดียว แล้วก็ไม่อยากที่จะรักษาหรือปรึกษาใครในมหาวิทยาลัย เพราะกลัวจะโดนบันทึกประวัติว่าเป็นคนโรคจิต แล้วก็จะหางานทำยาก
ปล.เราเคยกรีดข้อมือตัวเอง เป็นลายนู่นนั่น ชื่อตัวเองบ้าง กรีดแขน มีแค่เลือดซึมๆบ้าง และจะทรมาณตอนอาบน้ำมาก แสบบบ แต่ก็ไม่กล้ากรีดลึก กลัว 555 แล้วก็คิดฆ่าตัวตายทุกวัน ร้องไห้เกือบทุกวัน อับอายกับอดีต พูดคนเดียว ขังตัวเองอยู่ในห้องไม่คุยกับใครเป็นเดือนๆ
เราเชื่อว่าอาการที่เรากับคุณเป็นมันสามารถรักษาได้ค่ะ ถ้าเราได้พูด ได้ระบายออกไปบ้าง กับคนที่เข้าใจ ไม่ต้องเป็นพ่อแม่ก็ได้ ถ้าเรายังไม่สามารถพูดกับท่านอย่างสบายใจ อาจจะเป็นเพื่อนสนิท ตอนนี้เราก็บอกได้เลยว่าเราไม่มีเพื่อนสนิท แต่ก็พอจะรู้ว่าใครหวังดีกับเราพอตัว เราก็เล่าให้เค้าฟัง และที่สำคัญคือเราต้องหัดเชื่อใจคนอื่นเสียก่อน แค่บอกเรื่องของเราไป แล้วเค้าจะคิดอะไรก็ชั่งเค้า แต่ผลที่ได้คือ เราสบายใจขึ้นค่ะ ยังไงก็จะพยายามบำบัดนิสัยตัวเองด้วยตัวเองไปก่อน แล้วก็ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด อย่างการเรียนหนังสือ รักตัวเองให้มากๆ ยังไงคุณก็สู้ๆนะคะ (เรามาคอมเม้นแล้วเล่าให้คุณฟัง เราก็สบายใจขึ้นนิดๆเหมือนกัน แต่กลัวคุณจะรำคาญเราจัง 555)
กำลังโหลด
คำตอบคือ...
เป็นทุกข้อเลย!!!
เป็นทุกข้อเลย!!!
กำลังโหลด
เป็นหมดเลยอะ
กำลังโหลด
**เอ่อ......เป็นทุกข้อเลยอ่ะ T^T **
กำลังโหลด
เผื่อน้องๆ จะกังวลใจหรือตกอกตกใจ โรคซึมเศร้าหรือโรคอื่นๆ นะ โรคกลุ่มนี้ไม่ได้เป็นกันง่ายๆ เน้อ (ถึงสมัยนี้อะไรจะวุ่นวายและกดดันมากๆๆๆขึ้นก็ตาม) เพราะฉะนั้นใครรู้สึกว่าภูมิคุ้มกันตัวเองชักต่ำแล้ว ตอนนี้อาจแค่เครียดก็ได้นะคะ ต้องดูแลและสังเกตตัวเองดีๆ อย่าเพิ่งตกใจไปนะคะ เป็นห่วงน้องๆ นะ นอนพักผ่อน หากิจกรรมผ่อนคลายกันด้วยนะ แต่ถ้าใครสงสัย ชักไม่ไหวจริงๆ ต้องปรึกษาผู้ใหญ่แล้วไปพบคุณหมอนะจ๊ะ
กำลังโหลด
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการที่จะลบความเห็นนี้ใช่หรือไม่ ?
75 ความคิดเห็น
เป็นปีแล้วด้วยที่มีอาการแบบนี้
จะถือว่าเข้าขั้นมั๊ยเนี่ย?
เหนื่อยใจเหมือนกัน
เป็นทุกข้อเลย!!!
เป็น...หมดเลย...T o T
แต่มันจะมีโอกาสเป็นโรคนี้ไหมหว่า...?
ต้องปรับปรุงๆ
เราเป็นอันสุดท้ายแฮะ
เคยกรีดข้อมือตัวเอง =_= พกคัตเตอร์หนีบกระเป๋าเสื้อตลอดเวลา แล้วก็หนีบใส่กระเป๋าไปโรงเรียนสองสามอัน เหมือนโรคจิต แต่ไม่เคยกรีดข้อมือตรงเส้นเลือดใหญ่จริงๆซักที
แต่ติดกรีดตัวเอง ตรงขาบ้าง แขนบ้าง เอะอะก็กรีด จนแบบ เสพติด ไม่รู้เป็นอะไรจนเรื่องไปถึงหูของครูคุมหอ ครูยึดคัตเตอร์ไปหมด แล้วก็ถามว่าเราเป็นอะไร แต่ก็บอกว่า ไม่ได้เป็นอะไร ตอบไม่ได้ ฮา เพราะตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรเหมือนกัน
แม่รู้แม่ร้องไห้ เราก็เลยรู้สึก ตัวเอง บาป หลังจากนั้น หลังๆเลยเลิกกรีด จนตอนนี้หายไปแล้ว เพื่อนสนิทก็รู้ ยังเขียนในเฟรนชิพให้อยู่เลย เราเป็นพวกอารมณ์รุนแรงมากกว่าคนปกติมั้ง ไม่ถึงขั้นเหวี่ยง แต่จะโกรธแล้วเกลียดนานจนเก็บไปแค้น ประมาณว่า ชาตินี้ มึ.งอย่าได้เจอกูอีกเลย
จริงๆก็พอรู้ตัวแหละว่า ตัวเองเป็นโรคจิตแบบ อ่อนๆ บางวันก็นั่งเหม่อๆ เหม่อได้ทั้งวัน นอนได้ทั้งวัน ฮา
ตอนนี้โตขึ้น เลยพอรู้เรื่องขึ้นเลยพอคิดได้มั้ง กร๊ากกกก เอาเป็นว่า พอเข้าใจคนอาการนี้ค่ะ
แหงก เป็นเกือบทุกข้อเลยอ่า T T