หนุ่มเทคนิคเปิดใจ คู่อริยังยิ้มให้เรา!

              สวัสดีจ้า น้องๆ ชาว Dek-D ที่น่ารักสุดคน วันนี้พี่เกียรติมีเรื่องสั้นมานำเสนอ เป็นเรื่องสั้นที่กลั่นจากใจของน้องสายอาชีพ/อาชีวะ ลงชื่อมาอย่างสุดแนวว่า "โก๋อาร์ต บางปู" ชาววิทยาลัยเทคนิคแห่งหนึ่ง ปวช.2 แผนกวิชาชีพช่างอิเล็กทรอนิกส์ ที่บอกว่ากำลังมุ่งมั่นฝึกภาษาอังกฤษเพื่อเตรียมพร้อมรับประชาคมอาเซียน และตามฝันไปทำงานเมืองนอกจ้า

          ตอนที่ตัดสินใจมาเรียนสายอาชีพ ก็ยังหวั่นๆ อยู่ว่าจะไปรอดไหม เราจะมีฝีมือพอที่จะเรียนสายนี้ไหม เพราะเคยได้ยินมาว่า สายอาชีพนั้นเขาเน้นฝีมือล้วนๆ และมีทฤษฏีนิดหน่อย ซึ่งเราอยู่บ้านหรือทำงานกลุ่ม เราไม่ค่อยมีฝีมือด้านงานที่ต้องลงมือลงแรงเลย แถมโรงเรียนสายอาชีพมักขึ้นชื่อเรื่องการทะเลาะวิวาทของนักเรียนคู่อริต่างสถาบันด้วย แต่พอเราเข้าไปเรียน ไปเจอเพื่อนใหม่บางคนก็หน้าตาเถื่อนๆ (เชื่อว่าเด็กช่างทุกคนอาจจะเป็นทุกคน ฮาๆ) แต่พอได้รู้จักกัน ว้าว!!!เขาเหล่านี้นิสัยดีมาก




   
          เริ่มวิชาแรกเราก็ได้เรียนงานฝึกฝีมือเลย จำได้ตอนนั้นเขาให้เรียนวิชาเชื่อมโลหะเหล็ก เราไม่เคยเชื่อมมาก่อน อาจารย์เขาก็สอนทฤษฏีเล็กๆ น้อยๆ และเทคนิคในการเชื่อมต่างๆ ให้ได้สวยงาม ถูกต้อง เราก็ฟังทฤษฏีมา เออ! มันก็น่าจะง่ายนะ แต่พอมาลงมือทำจริง  โอ้! พระเจ้า คนละเรื่องกันเลย  เหมือนที่พ่อเราสอนก่อนจะมาเข้ามาเรียนว่า "เรียนแต่ทฤษฏี หากไม่ลงมือทำจริงๆ สักที ก็ไม่มีวันรู้ว่าของจริงมันคืออะไร" และเป็นอย่างนั้นจริงๆ ด้วย

         อาจารย์บอกให้วางลวดเชื่อมประมาณนี้ คำนวณเท่านี้ แต่พอมาทำจริงๆ เรากับต้องใช้การคาดเดา และฝีมือของเราจริงๆ เท่านั้น ทฤษฏีที่เรียนมาแทบไม่ได้เอามาใช้แม้แต่น้อย มันต้องอยู่ที่ไหวพริบในการลงมือปฏิบัติงาน 





                พอเราเรียนไปเรื่อยๆ เรามีเพื่อน พี่น้อง ที่รักกันจริง ไม่เคยทะเลาะกันเลย เพราะถูกปลูกฝังจากรุ่นสู่รุ่นให้รักกัน นี่ก็คือข้อดีนะ แต่เราก็ไม่เข้าใจว่า พอเจอกลุ่มโรงเรียนต่างสถาบัน ทำไมไม่เอาหลักที่ถูกปลูกฝังมาใช้ให้เกิดประโยชน์บ้าง อย่างเวลานั่งรถมาเรียน มันก็สอนให้เรารู้จักระวังตัว (กลัวระเบิดลงหน้าวิท'ลัย) อย่าเผลอเรอ อย่าวอกแวก ต้องมีสติ และสมาธิที่แน่วแน่ตลอดเวลาที่เกิดเรื่องอะไร ขึ้น  

        แต่เรื่องตีกันมันก็ไม่ได้มีทุกวันนี้ บางครั้งเราเจอโรงเรียนคู่อริก็ยังยิ้มให้เราเลย เราคิดว่ากลุ่มที่ตีกันเป็นแค่กลุ่มเล็กๆ ในวิทยาลัยที่ไปก่อเหตุข้างนอก แล้วทำให้ชื่อเสียงส่วนใหญ่เสื่อมเสียไปเลย แต่ประสบการณ์แบบนี้ไม่ใช่จะหามาได้ง่ายๆ นะ อย่าเพิ่งคิดว่ามันแย่ไปเสียหมด อยากให้มองถึงทักษะที่เราได้เรียนจริงๆ มากกว่า มาเล่าสู่กันฟังแค่นี้แหละครับ