แฉชีวิตเด็กแลกเปลี่ยน เมื่อเจอโฮสท์จิตไม่ปกติ !

                สวัสดีค่ะน้องๆ ชาว Dek-D.com .... มาเจอกับ พี่เป้ และคอลัมน์เล่าประสบการณ์เด็กนอกทุกๆ วันพฤหัสเช่นเคยนะคะ สำหรับวันนี้เป็นเรื่องราวที่แบบว่า ... อ่านแล้วทั้งสนุกและหดหู่ในเวลาเดียวกัน สนุกในเรื่องบรรยากาศโรงเรียน แต่หดหู่ในเรื่องโฮสท์แฟมิลี่ ไม่พูดพร่ำทำเพลงมาก เราไปอ่านเรื่องราวประจำสัปดาห์นี้กันเลยค่ะ

                แล้วพอถึงวัน Homecomming Games ก็เป็นเหมือนวันงานกีฬาของโรงเรียน มีการแสดงต่างๆ มากมาย ป๊อบได้ลงเรียนคลาสร้องเพลง และในวันนั้นก็ได้ไปร้องเพลงชาติอเมริกาในพิธีเปิดด้วยค่ะ! การที่คนไทยได้ไปร้องนำเพลงชาติอเมริกา มันเป็นเรื่องที่น่าทึ่งสำหรับตัวป๊อบเองค่ะ มันเป็นอะไรที่น่าภูมิใจมาก แล้ววันถัดไปก็จะเป็น Homecoming Dance วันนี้จะเป็นวันที่ทุกคนรอคอยมากที่สุด เพราะจะได้ปลดปล่อยความเครียดกันอย่างเต็มที่ ชายกับหญิงจะไปกันเป็นคู่ๆ ถ้าผู้หญิงคนไหนมีผู้ชายมาขอไปเดท ก็จะใส่ดอกไม้ที่ผู้ชายเอามาขอไว้ที่ข้อมือเวลาไปงานค่ะ

                ที่โรงเรียนจะสนุกมากๆ สำหรับคนที่อยากมาแลกเปลี่ยน ควรจะเตรียมอุปกรณ์ในการเผยแพร่วัฒนธรรมไทยมาเยอะๆ ค่ะ ป๊อบเองเป็นอีกคนนึงที่ไม่ได้เตรียมอะไรมามากมาย พอมาถึงที่นี่ โอ้โห ฝรั่งสนใจในตัวเรามากๆ เข้ามาถามโน่นนี่เยอะแยะไปหมด อยากจะเอาโปสการ์ดสวยๆ ให้เค้าดูก็ไม่มีเลยค่ะ เลยได้แต่โชว์แบงค์ยี่สิบของไทยให้เค้าดู แล้วบอกว่าคนที่อยู่ในรูปนี้ คือคนที่ชาวไทยรักมากที่สุด ผู้คนหกสิบกว่าล้านคนรักท่าน เพราะสำหรับคนไทยทุกคนแล้ว ท่านคือ the King of King! ฝรั่งก็จะอึ้งมากๆ ค่ะ เค้าบอกว่ามันน่าทึ่งมากที่คนไทยรักในหลวงขนาดนี้ เค้าบอกว่าเค้าไม่เข้าใจ แต่พอได้เห็นรูปในเว็บไซต์ที่เป็นงานครบรอบครองราช 60 ปี แล้วมีผู้คนใส่เสื้อเหลืองไปมากขนาดนั้น เค้าก็ขนลุกค่ะ .....

                สำหรับเรื่องโฮสท์ ป๊อบบอกได้เลยค่ะว่า ป๊อบเป็นคนนึงที่มีปัญหามากๆๆ ภายในระยะเวลา 1 อาทิตย์ ป๊อยย้ายบ้านและเปลี่ยนโฮสท์มาแล้วทั้งหมด 4 ครั้ง!! เนื่องจากโฮสท์แรกมีปัญหากัน เค้าจิตไม่ปกติ ที่จริงป๊อบก็ไม่รู้หรอกว่าเค้าจิตไม่ปกติ....

                ตอนแรกที่มาอยู่ใหม่ๆ ขอเค้าเข้าห้องน้ำ แล้วเค้าบอกห้ามล็อกประตู วันรุ่งขึ้นมา ปรากฏเค้าถอดกลอนออกเลยค่ะ -*- ตอนนั้นก็ยังไม่คิดอะไร เพราะคิดว่าเป็นวัฒนธธรมอเมริกัน เค้าคงไม่ถือกัน ก็เลยปล่อยไป ต่อมา ห้องนอนเค้าก็ห้ามปิดประตูค่ะ อันนี้พอเข้าใจเพราะห้องลูกเค้าก็ไม่ได้ปิดเหมือนกัน แต่ว่าเวลาจะเปลี่ยนเสื้อผ้า จะทำยังไงล่ะ แบบเราเป็นผู้หญิงนะ ส่วนลูกเค้ายังเด็ก แต่นี่เราเป็นสาวแล้ว มันก็ลำบากสิคะ เลยไปขอเค้าว่าขอปิดเป็นบางเวลาได้มั้ย? เท่านั้นแหละ เค้าโมโหบ้านจะแตกเลยค่ะ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน บางทีไปเดินห้าง อยู่ๆ เค้าก็กรี๊ด เพราะว่าแย่งกันเข็นรถเข็นกับลูกค่ะ T_T ป๊อบเองก็ไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ได้ระแวงอะไร เพราะตอนนั้นคิดว่าคนอื่นคงเป็นแบบนี้หมด คิดว่าโฮสท์เราคือคนปกติทั่วไปแบบอเมริกันอะค่ะ T__T 

               แล้วบางวันกลับจากโรงเรียนมา ถ้าเค้ากำลังโมโหอะไรสักอย่าง เค้าก็จะตรงมาที่เราทันที ขุดเรื่องสารพัดมาว่าเรา ด่าว่าเราเป็นเด็กไม่ดี ยูอย่าคิดนะว่ายูจะได้กลับไทย !!! เค้าตีไหล่ด้วย ตอนนั้นแหละที่ป๊อบเริ่มกลัวเค้า ช่วงนั้นแย่มากๆ เลยค่ะ เคยคิดนะว่าแม่ของเราเองยังไม่เคยตีเลย แล้วทำไมเราต้องเสียเงินมาหลายแสนเพื่อให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้ด่าทุกวันด้วย ยิ่งอยู่ไปก็ยิ่งไม่สบายใจ ป๊อบเลยไปคุยกับ grandma คือแม่ของโฮสท์ เค้าบอกว่าอะไรรู้มั้ยคะ เค้าบอกว่า คุณรู้ไหมว่ายาที่เค้ากินตอนเช้าคือยาระงับประสาท ฉันอยากให้คุณเข้าใจเธอ  ....

               โอ้โห ความรู้สึกป๊อบตอนนั้น อึ้งเลยค่ะ นี่เราอยู่กับคนมีปัญหาทางจิตมาตลอดเกือบเดือนเลยหรอ???? จากนั้นป๊อบก็เลยโทรบอกองค์กรทันทีเลยค่ะ แล้วผู้ประสานงานเค้าก็มารับออกทันทีเลย ทั้งๆ ที่ยังหาที่อยู่ใหม่ไม่ได้ด้วย แล้วในระหว่างที่ย้ายออกมา ก็เลยทำให้ป๊อบไม่มีบ้านอยู่ ต้องไปขออาศัยตามบ้านคนอื่นที่เค้าเป็นโฮสท์เหมือนกัน บ้านละสองคืน มันเป็นช่วงเวลาที่ลำบากมากๆ ในตอนนั้น จนถึงวันนี้ ป๊อบก็ยังได้รับข้อความจากโฮสท์คนนั้นอยู่ทุกวันเลยค่ะ แรกๆ เค้าก็ถามที่อยู่ค่ะ บอกว่าจะมารับตัวกลับไป ป๊อบกลัวมาก ก็เลยบล็อกเค้าไป แต่เค้าก็ส่งมาทางเมลอีก ถามว่าบล็อกทำไม สนุกมากหรือไงที่ทำแบบนี้ เค้าส่งข้อความมาว่า

Why did you hide us off facebook?
Does it hurt you too much to see us? My girls and I would like to know.
Would it be better to remove us all together?
hard to see you and not be able to write on your wall. Understand?!!!

               เค้าบอกว่าเค้าจะติดต่อองค์กรแล้วจะมารับป๊อบกลับไปด้วย ตอนนั้นป๊อบกลัวมากๆ อย่างแรกที่คิดได้คือต้องบอกองค์กรก่อน บอกกันไว้ก่อนที่เค้าจะโทรไปถาม ป๊อบก็เลยรีบจัดการทุกอย่าง ตอนนี้ก็เลยมีองค์กรคอยระวังให้ เลยสบายใจขึ้นแล้วค่ะ ในวันนี้..จากเด็กที่ติดแม่มากๆ อยู่ที่ไทยไม่เคยแก้ไขปัญหาอะไรด้วยตัวเองเลย กลับต้องมาช่วยตัวเองทุกอย่าง สถานการณ์ที่นี่มันสอนให้เราเป็นผู้ใหญ่ขึ้นด้วยค่ะ ถ้าไม่คิดแก้ปัญหาเอง ก็ไม่มีทางเลือกอื่น ก็จะเอาตัวไม่รอด ตอนนี้ป๊อบรู้สึกได้เลยว่าป๊อบเองเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก ไม่ได้นอนร้องไห้หาแม่เหมือนวันแรกที่มาถึงแล้ว

               มาพูดถึงเรื่อง Homesick กันบ้าง หลายๆ คนที่อยากเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนแล้วลังเลกลัวว่าจะโฮมซิก คิดถึงบ้าน คิดถึงไทย คงอยากรู้ใช่มั้ยคะว่ามันเป็นยังไง แล้วมันทำให้อะไรๆ แย่ลงไปหมดเลยรึป่าว ไม่เลยค่ะ โฮมซิกเป็นเรื่องปกติที่จะต้องเกิดขึ้นกับเด็กนักเรียนแลกเปลี่ยน 98%  ใครจะเป็นมากเป็นน้อยก็ขึ้นอยู่กับความเข้มแข็งของแต่ละคนนั่นแหละ ป๊อบเองเป็นโฮมซิกตั้งแต่วันแรกที่มาถึงค่ะ ขั้นรุนแรงด้วย แทบไม่อยากจะออกไปนอกห้องนอนเลย นอนร้องไห้ ยิ่งได้คุยกับแม่ ยิ่งไปกันใหญ่เลยค่ะ ถ้าจะถามว่าทำยังไงให้หายอาการโฮมซิก ป๊อบให้คำตอบไม่ได้จริงๆ นะ เพราะในกรณีของป๊อบเอง ทุกอย่างมันอยู่ที่เวลา ตอนแรกก็ไม่คิดว่าจะผ่านมาได้ ตอนนั้นป๊อบหาทางจองตั๋วกลับไทยแล้วด้วยซ้ำ แต่พออยู่ไปนานๆ แล้วความเข้มแข็งมันก็จะเข้ามาโดยที่เราเองก็ไม่รู้ตัว

               สำหรับคนที่อยากเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนบ้าง ป๊อบแนะนำให้สอบสักสองรอบ ลองสอบหลายๆโครงการ คือรอบแรกไปสอบเพื่อเอาแนวข้อสอบ ยังไม่ต้องหวังว่าเราจะได้หรอกค่ะ แล้วพอรอบที่สองก็ให้เอาแนวข้อสอบที่ไปจำมาจากรอบแรกนั่นแหละมาใช้ เพราะแต่ละโครงการ ส่วนมากเป็นข้อสอบแนว Slep test เหมือนกันหมดทุกโครงการเลยค่ะ ^^ ตลอดเวลาที่ได้มาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่นี่ ถือว่าได้ประสบการณ์ที่แปลกใหม่เยอะแยะเลยค่ะ ทั้งประสบการณ์ที่ดี และแปลกๆ บ้างปะปนกันไป แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยว่า เพื่อนๆ คนไหนคิดว่ามาแล้วจะสบาย อยากมาเพราะจะได้เป็นอิสระ อยากมาเพราะอยากเที่ยว เพื่อนๆ คิดผิดมหันต์เลย! เพราะป๊อบเองก็เคยคิดแบบนั้นค่ะ แต่พอมาถึงจริงๆ มันไม่ใช่ ทุกอย่างมันแตกต่างกับที่ไทยไปซะหมดเลย มันก็เป็นประสบการณ์ที่ “ไม่ลอง ไม่รู้” จริงๆ 

               โอ้โห ... โฮสท์น่ากลัวมากๆ T^T ถ้าเป็น พี่เป้ คงไม่ทันได้โทรแจ้งผู้ดูแลโครงการ เพราะคงได้หนีออกจากบ้านก่อนอะ ไม่ไหวจริงๆ ไม่อยากนึกเลยว่าถ้าอยู่ต่อจะเจออะไรบ้าง แต่ก็อย่างที่น้องป๊อปบอกแหละค่ะว่า การที่เราไปแลกเปลี่ยนแบบนี้ ความเข้มแข็งมันจะค่อยๆ เกิดขึ้นเอง แต่มากน้อยขึ้นอยู่กับคน ถ้าใครมีความเข้มแข็งมาก ต่อให้เจอเรื่องอะไรก็ไม่หวั่นแน่นอนค่ะ !! ส่วนถ้าใครมีประสบการณ์เด็กนอกสนุกๆ อยากส่งมาบ้าง ก็ส่งมาได้ที่ pay@dek-d.com แล้วเจอกันแน่นอนค่ะ !