เผยชีวิตเด็กนอก เจอโฮสท์แฟมิลี่สั่งให้ล้างส้วม !

             สวัสดีค่ะน้องๆ ชาว Dek-D.com .... มาๆๆๆๆ มาแล้ว ประสบการณ์เด็กนอกสุดฮอตมาเสิร์ฟกันทุกๆ วันพฤหัสพร้อมกับ พี่เป้ อีกแล้วนะคะ ^^ สำหรับวันนี้เป็นเรื่องราวจากดินแดนเสรีภาพหรืออเมริกา(เช่นเคย) กับชีวิตของสาวน้อยคนหนึ่งที่ทุกอย่างเหมือนจะดูดีมีความสุข แต่มันกลับไม่เป็นอย่างนั้น !! เอ๊ะ แล้วมันจะเป็นยังไงล่ะ??? ถ้าอยากรู้ก็ไปหาคำตอบกันได้เลยค่ะ

สวัสดีค่ะเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ชาว Dek-D ทุกคน ชื่อ "เจินๆ" พลอยณิศา ธนาภพพิศาล ตอนนี้กำลังศึกษาชั้น ม.6 ที่ โรงเรียนราชวินิตบางแก้วในพระบรมราชูปถัมภ์ค่ะ วันนี้เจินก็มีเรื่องเล่าประสบการณ์จากการเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนตลอด 10 เดือนที่เคยได้รับมาฝากเพื่อนๆ ทุกคนนะคะ ถึงแม้ว่าการเดินทางของเจินจะไม่ได้สวยหรูเหมือนของคนอื่น แต่เจินก็อยากให้เพื่อนๆ ได้เรียนรู้ประสบการณ์อันล้ำค่านี้ไปพร้อมๆ กับเจิน       เจินไปของโครงการ EDUWORLD 2009-2010 ค่ะ เจินได้โฮสท์กะทันหันมาก แล้วก็ได้ช้ากว่าเพื่อน คือเจินได้โฮสท์แบบว่า ได้วันนี้อีก 5 วันบิน ตอนแรกหม่าม้าเจินก็ให้เลื่อนออกไปก่อน เหมือนที่บ้านยังทำใจไม่ได้ เพราะมีลูกสาวคนเดียวแล้วก็เป็นคนเล็ก ไม่เคยปล่อยไปไหนไกลๆ แบบนี้มาก่อน 55+ ปรากฎโฮสท์บอกว่าไม่ได้แล้ว เพราะโรงเรียนของเจินที่นู่นเปิดวันจันทร์ที่กำลังจะมาถึง เราก็ต้องตาลีตาเหลือกหาตั๋วเครื่องบิน แต่ตั๋วเครื่องบินก็จองไม่ได้อีกเพราะมันเต็มทุกไฟลท์ แต่จนแล้วจนรอดก็ได้ตั๋วในอีกวันถัดมา ในที่สุดเจินก็จากบ้านเกิดเมืองนอนมาสู่ดินแดนเสรีภาพ! โอ้วการเดินทางไกลมาก คนเดียวและครั้งแรกในชีวิต

              เจินเปลี่ยนเครื่องที่นาริตะ ประเทศญี่ปุ่น เปลี่ยนอีกครั้งที่ซานฟรานซิสโก USA และมาถึงที่เมือง Phoenix รัฐ Arizona โอ้ววมายก๊อดด!!!!!! นี่หรือที่ๆ เราจะต้องอยู่ไปอีก 10 เดือน ทำไมมันมีแต่ทะเลทรายและทุ่งหญ้า!!!!!!!! ที่สำคัญอากาศร้อนมากกกกกก แบบว่าหนีเสือจากเมืองไทยมาเจอจระเข้ที่เมกาอีก อุณหภูมิที่เจินไปตอนนั้นประมาณ 45-48 องศา เป็นอะไรที่ร้อนมากกกกก

              พอไปถึงปุ๊บก็เจอปัญหาเลย คือสรุปว่าเจินหาโฮสท์ไม่เจอ แอบตกใจเพราะกลัวโดนทิ้ง เจินก็ทำใจมั่นๆ เดินตามคนอื่นๆ ไปเอากระเป๋า ระหว่างรอกระเป๋าก็มีเด็กคนนึงเค้าเดินมาชูป้ายชื่อแล้วก็ถามว่าใช่เจินมั้ย เจินก็ใช่ๆ เค้าเลยพาโฮสท์มา เจินก็เลยดีใจมากเพราะคิดว่าเรารอดแล้ว!

              พอเจอหน้าโฮสท์ครั้งแรกก็ตกใจนิดนึงเพราะเค้าตัวสูงใหญ่กว่าเจินมาก เน้นว่ามากกกกๆ หรือว่าเจินเตี้ยก็ไม่รู้ ฮ่าๆ ครอบครัวเจินมี mom dad แล้วก็น้องสาวอีกคนชื่อ Kaytlyn โฮสท์พ่อเจินยังเรียนอยู่เลยค่ะ ส่วนแม่ทำงานเป็นพี่เลี้ยงเด็ก บ้านเจินเป็นบ้านชั้นเดียว เค้าก็ดูแลเราดีมากทุกอย่าง จนถึงวันเปิดเรียนก็คือวันรุ่งขึ้นนั่นเอง

              โรงเรียนเจินชื่อ Maricopa High school แอบช็อกนิดนึงคือโรงเรียนใหญ่มากพอสมควร เกินครึ่งเป็นคนเมกซิโก และอีกครึ่งเป็นคนเอเชีย!! ส่วนใหญ่แล้วเป็นคนฟิลิปปินส์กับเวียดนาม ความหวังที่อยากจะเป็นที่รู้จักมีเพื่อนเยอะๆ จะได้อยู่อย่างสนุกๆ เฮฮาเนื่องจากเราเป็นคนเอเชียก็หายไปทันที เพราะว่าคนเอเชียเยอะมากกกกก แต่น่าเสียดายที่ส่วนน้อยมากจะรู้จักเมืองไทย

ตอนแรก เจินอยู่คนเดียวมาเกือบ 2 เดือน คนเดียวแบบว่าคนเดียวจริงๆ นะคะ เพราะว่าที่นี่คือเค้าเรียนแบบเป็นคลาสๆ เจอหน้ากันเฉพาะตอนที่เรียนคลาสเดียวกันเท่านั้น เพราะงั้นแล้วตารางเรียนจะไม่เหมือนกันเลยสักคน เจินเริ่มเกิดอาการไม่อยากไปโรงเรียนเพราะว่าไม่มีเพื่อนสนิท ทั้งที่เราพยายามทำความรู้จักด้วยภาษาอังกฤษงูๆ ปลาๆ ของเรา แต่เหมือนเค้าก็มีกลุ่มเพื่อนของเค้าอยู่แล้ว เราก็รู้สึกว่าอยากอยู่บ้าน อยากอยู่กับโฮสท์ เพราะโฮสท์เรานี่ล่ะน่ารักที่สุด       พอย่างเข้าสู่เดือนที่ 3 เจินก็เริ่มเป็นที่รู้จักของคนในคลาสเพราะว่าเจินเรียนเก่งมาก(ที่เมกาเท่านั้นนะคะ^0^) โดยเฉพาะวิชาเลข ปกติอยู่ไทยเจินไม่เคยชอบวิชานี้ แต่พออยู่เมการู้สึกว่าเป็นวิชาแจ้งเกิดเจินมาก แต่คลาสไหนก็ไม่เท่าคลาสเรียนสุดท้ายนั่นคือ Chemistry หรือเคมีเนี่ยล่ะคะ เพราะว่าเจินมีเพื่อนสนิท 3 คน เค้าคอยช่วยเหลือดูแลเจินดีทุกอย่างตลอดจนถึงเจินจะกลับ

              เรื่องที่เจินประทับใจสุดๆ เป็นเรื่องตอนงานวันเกิดค่ะ ตอนวันเกิดเจินโฮสท์แม่ก็น่ารักมากกกกก เค้าเอามือถือเจินที่เค้าให้ใช้ไว้ บอกว่าขอยืมไปเช็คสัญญาณหน่อย มือถือเค้าโทรออกไม่ได้ ปรากฏว่าเค้าเอาไปจดรายชื่อ+เบอร์โทรเพื่อนของเจินทั้งหมดที่มี นัดเพื่อนทุกคนมาที่บ้าน แล้วก็พาเจินออกไปข้างนอกเพื่อที่เค้าจะได้เตรียมการกัน พอเจินกลับมาก็ทำเซอร์ไพรส์วันเกิด เจินประทับใจมากค่ะ เป็นอะไรที่แบบน่ารักและซึ้งใจมากๆ ไม่คิดว่าเค้าจะดีกับเราขนาดนี้

             อีกอย่างโฮสท์เจินเค้าก็ช่วยให้เจินมีรายได้พิเศษเพิ่ม คือให้เจินช่วยรับเลี้ยงเด็กตามบ้านแทนเค้า ปกติพ่อแม่เด็กจะเอาเด็กมาส่งไว้ที่บ้านแล้วก็มารับกลับตอนเย็น แต่บางทีก็เกิดความจำเป็น อยากให้เราไปเลี้ยงที่บ้านเค้าเลย เค้าก็จะมาจ้างเจินช่วงเสาร์อาทิตย์หรือตอนเย็นๆ ของวันต่างๆ เจินก็จะได้เงินครั้งละประมาณ 20-50 ดอลเลยล่ะค่ะ ตอนนั้นเจินเริ่มรู้สึกว่าชีวิตเราโชคดีจั งแม้ว่าเราจะต้องอยู่คนเดียวแต่เวลาอยู่กับโฮสท์แล้วเราก็มีความสุขมาก รู้สึกชีวิตชักมันส์ การอยู่เมกาครั้งนี้เริ่มรู้สึกว่าคุ้มค่ากับเงินที่จ่ายไปมากแล้ว

             จนในที่สุด...เค้าว่ากันว่าความสุขมักอยู่กับเราได้ไม่นาน หลังจากที่เจินมาอยู่แล้วได้ 3 เดือน โฮสท์แม่เริ่มตั้งท้องอ่อนๆ บ๊ะ!! มาท้องซะแล้ว ช่วงนี้อารมณ์เค้าหงุดหงิดมาก เค้าใส่อารมณ์เราบ่อย เราก็ไม่สนใจทำลืมๆไปเพราะเค้า ท้อง ท้อง ท้อง เจินก็ย้ำคำนี้ งานบ้าน การทำกับข้าว ที่เจินเคยออกปากว่าจะ ”ช่วยทำ” กลับกลายเป็นงานที่เจิน “ต้องทำ” ถ้าวันไหนเจินไม่ทำก็จะโดนว่า และเนื่องจากว่าโฮสท์แม่ทำอาชีพรับเลี้ยงเด็ก นอกจากว่าเค้าจะชอบเอาเด็กมานอนร่วมห้องนอนกับเจิน แล้วเด็กเนี่ยก็จะร้องไห้ปลุกเจินตลอดเวลา เสาร์อาทิตย์เจินก็ต้องตื่นเช้าตลอดเวลาเพราะว่าที่บ้านเป็นบ้านชั้นเดียว เด็กเล่น ร้องไห้เสียงจะดังมาก ใครที่เคยไปเมกามาแล้วจะรู้ว่า บ้านที่นี่มีกำแพงห้องบางสุดๆ คือห้องข้างๆ พูดอะไร คุยอะไร ได้ยินหมด - -*

             แล้วก็ยังเรื่องห้องครัวเป็นอะไรที่งานหนักสุดๆ เนื่องจาก จาน+แก้วน้ำแล้วก็เศษขนมต่างๆ จะหกหล่นเยอะมากๆ เจินก็จะต้องทำหน้าที่เก็บกวาดทุกวันหลังเลิกเรียน แล้วก็ยังต้องทำมื้อเย็นให้เค้าทานรวมถึงเก็บกวาดด้วย แต่คือถ้าวันไหนเจินทำอาหาร เค้าก็จะเป็นคนเก็บกวาดแทนเรา และแล้วเรื่องนี้ก็เกิดขึ้น เพราะว่าเจินไม่ได้ทำความสะอาดหลังจากที่เค้าทำมื้อเย็นให้เจินทาน เพราะว่าวันรุ่งขึ้นเจินมีสอบ แล้วเจินก็เหนื่อยมากเพราะต้องตื่นตี 5 ครึ่งทุกวัน เลิกเรียนแล้วก็ยังต้องกลับมาทำความสะอาดให้ทุกวันอีก เช้าวันรุ่งขึ้นเค้าก็ส่งข้อความมาว่าเราว่า “ทำไมเมื่อคืนไม่ทำความสะอาด ทิ้งไว้แบบนี้เค้ารับไม่ได้ กลับมามาล้างห้องน้ำด้วย!” เจินก็ช๊อก ขอครูแอบไปร้องไห้ที่ห้องน้ำ ตอนนั้นเรารู้สึกว่าเราเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนนะไม่ได้มาเป็น maid ให้คุณ เจินเกิดอาการท้อมาก เพราะก่อนหน้านี้ก็ไม่ใช่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวที่เจินโดน เลยตัดสินใจโทรหาแม่ เล่าไปร้องไห้ไป อยากจะกลับแล้วทนไม่ไหวแล้ว แต่สุดท้ายเจินก็ตัดสินใจสู้ต่อโดยการกลับไปทำให้เค้า แล้วก็ทำเหมือนทุกอย่างเป็นเรื่องปกติ เค้าก็ทำลืมๆไปเนียนๆ เลยอ่ะ

             หลังจากวันนั้นเจินก็ยังคงโดนอีกเรื่อยๆ หลายคนบอกว่าทำไมเจินไม่เปลี่ยนโฮสท์ เพราะด้วยปณิธานว่า หากเจินเจออะไรที่ไม่เฉียดเข้าใกล้ 1.โฮสท์ลวนลาม 2. บ้านสกปรก 3.สิ่งแวดล้อมขโมยเยอะ เจินก็จะไม่เปลี่ยนเด็ดขาดจะอดทนสู้จนถึงที่สุด และแล้วเจินก็ได้สู้สมใจเลยค่ะ =[]=

              ตลอด 10 เดือนที่ผ่านมา แม้ว่าชีวิตเจินจะไม่ได้สวยหรูเหมือนของเพื่อนๆ คนอื่นๆ แม้ว่าความเหงาโดดเดี่ยวจะมีมาก เพราะว่าเจินต้องใช้ชีวิตเหมือนอยู่คนเดียวจริงๆ ตอนเป็นไข้ก็ต้องลุกขึ้นมาทำข้าวต้ม หายากินเองทุกอย่าง นานๆ จะได้ออกไปเที่ยวกับเพื่อนที เพราะว่าเมืองเจินไกลจากตัวเมืองมาก ต้องทำงานบ้านให้โฮสท์ตลอด แต่เจินก็รู้สึกว่ามันคุ้มค่ามากนะคะ ที่เราได้เจอทั้งทุกข์ทั้งสุขไปพร้อมๆ กัน  เจินก็อยากจะฝากเพื่อนๆ หรือน้องๆ คนไหนที่อยากไปเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนนะคะ ว่าชีวิตนักเรียนแลกเปลี่ยนมันไม่ได้แจ๊กพ๊อตแบบเจินทุกคน หากแต่เจินก็อยากให้ทุกคนเข้าใจว่า เมื่อเกิดอะไรขึ้นเราก็ควรจะต้องปรับตัวแล้วก็สู้กับมัน ผ่านมันไปให้ได้ เพราะมันก็เหมือนบททดสอบชีวิตอันหนึ่งที่อยากจะรู้ว่าความมุ่งมั่น ความเข้มแข็ง อดทนของคุณจะมีมากแค่ไหน หากเราต้องอยู่โดยปราศจากพ่อแม่ เพื่อนๆ และถิ่นกำเนิดของเรา แต่ใครที่กำลังตัดสินใ จเจินแนะนำนะคะว่า ถ้ามีโอกาสแล้วก็เลือกที่จะไปเถอะค่ะ แล้วคุณจะรู้ว่ามิตรภาพอีกฝั่งโลก ประสบการณ์ดีๆ จากดินแดนอันไกลโพ้นกำลังรอคุณอยู่.. :]

               จริงๆ แล้ว พี่เป้ ว่า ถ้าโฮสท์แม่ของน้องเจินไม่ท้อง เค้าอาจจะไม่อารมณ์แปรปรวนขนาดนี้ก็ได้นะคะเนี่ย :( ถ้าเป็นเราก็คงจะทำอะไรไม่ถูกเหมือนกันเนาะ จากดีกันมาตลอด วันนึงกลับมาว่ามาด่าแบบนี้ น่าน้อยใจจริงๆ เฮ้อ แต่อีกไม่นานก็จะได้กลับไทยแล้ว ยังไงน้องเจินและน้องๆ คนอื่นก็อดทนไว้นะคะ ไม่มีที่ไหนดีเท่าบ้านเราอีกแล้วล่ะ ^^ ส่วนใครมีประสบการณ์เด็กนอกสนุกๆ ก็ส่งมาได้เหมือนเดิมที่ pay@dek-d.com อดใจรอ แล้วเจอกันแน่นอน !!

                   อ้อ แล้วถ้าใครยังจำประสบการณ์เด็กนอกเรื่องที่ผ่านๆ มาได้ ก็คงจะไม่มีทางลืมเรื่องของ "แพร" เด็กไทยที่มีโอกาสเข้าไปทำงานในวงการบันเทิงเกาหลี ตอนนี้เรื่องของแพรไม่ได้อยู่แค่ในเว็บ แต่ถูกตีพิมพ์เป็นพ็อคเกตบุคในเรื่อง Wonder Prae เมื่อฉันไปดังที่เกาหลี !? วางแผงแล้วที่ร้านหนังสือซีเอ็ดและร้านชั้นนำทั่วประเทศ หรือใครสนใจสั่งซื้อผ่านเว็บไซต์ก็ คลิก ได้เลยค่ะ