ภาวะ "สัปหงกซินโดรม"

หาวๆๆๆๆ

     ชาว Dek-D.com เคยเรียนไปหาวไปกันบ้างไหมคะ ที่หาวกันอยู่หลักๆก็มาจากความง่วงนั่นแหละค่ะ ทั้งง่วง เพราะเมื่อคืนนอนดึก อากาศเย็นน่านอน เสียงติวเตอร์ไพเราะขับกล่อมให้เคลิ้มไป หรือเบื่อสุดๆ ก่อนจะสู่อาการงึกๆงักๆ คล้ายๆจะเป็นอาการ "สัปหงกซินโดรม" ซึ่งวันนี้พี่แนนมี 3 ระยะ ของอาการที่ว่านี้ มาบอกชาว Dek-D.com กันค่ะ

     สัปหงกซินโดรม ไม่ใช่โรคร้ายแรงค่ะ ไม่ต้องกลัวไป พบได้ในห้องกวดวิชาเวลาเข้าไปเรียนแล้วประมาณ 20-30 นาที บางรายอาจไวกว่านั้น สังเกตุได้จากอาการของผู้เรียนในห้อง แบ่งออกเป็น 3 ระยะอาการ คือ

{pic-desc}

     ระยะที่ 1 - เคลิ้มๆ ขำๆ
     อาการออกเล็กน้อย ตาปรือปรอยเกือบสนิท แต่ยังพยายามดึงตัวเองให้หลุดจากความง่วงที่รุมเร้า อาจจะกระพริบตาบ่อยๆ บิดตัวไปมา แต่หาววว ไม่หยุดเลย ระยะนี้ยังพอแก้ไขได้ เพราะสติยังอยู่ รู้ตัวตลอด ก็หาทางแก้ง่วงกันไป

     ระยะที่ 2 - วูบหายไปหนึ่งสติ
     ตอนนี้เริ่มเข้าขั้นสติหายแล้วค่ะ น้องๆ หลายคนที่มองข้ามอาการในระยะแรก จะเริ่มมีอาการนี้ตามมาแล้ว เรียกว่าเริ่มเลื้อยหาที่พิง มีการเท้าคางยังเอาไว้จะดี พอถึงอาการหลุด หัวหลุดจากมือ หงึก!!! เหมือนจะพยักหน้าเข้าใจที่ติวเตอร์สอน เหอๆ ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา บางคนพอรู้สึกตัวหายง่วงไปก็มี

     ระยะที่ 3 - หลับสนิท ศิษย์ส่ายหน้า
ระยะสุดท้ายแล้วค่ะ เรียกว่า ไม่มีอะไรมาฉุดรั้งได้อีกต่อไป ยิ่งถ้าที่นั่งของใครอยู่มุมมืด มุมอับ มองไม่ค่อยเห็น ยิ่งเป็นโอกาสเลย ขอฟุบลงไปกับโต๊ะ จัดท่าทางให้เข้าที่ แล้วก็ ราตรีสวัสดิ์...เย้ยยย แล้วเจอกันอีกทีเมื่อเรียบจบ บางคนเรียบจบแล้วยังไม่ตื่น ถึงกับต้องมีคนมาปลุกเลยนะคะ