จากปี 1 ที่เกลียดว๊าก พอขึ้นปี 2 ดันเป็นว๊ากซะเอง!

         สวัสดีค่ะ กระแสการรับน้องของชาว Dek-D.com ตอนนี้เดือดสุดๆ โดยเฉพาะในบอร์ดแอดมิชชั่น ที่มาโพสกระทู้แชร์ประสบการณ์รับน้องอันทรหดจนแทบแตก (ไม่เชื่อคลิกที่นี่) บางกระทู้เป็นกระทู้ที่พูดถึงระบบว๊าก หรือ SOTUS ว่ามีความเหมาะสมแค่ไหน รับได้กันหรือไม่ ซึ่งความคิดเห็นก็มีหลากหลายนะค่ะ ทั้งการยกข้อดีข้อเสีย หรือประสบการณ์ตรงจากหลายๆ คน จนคนอ่านมันส์ และระทึกไปตามๆ กัน - -" 

         อย่างตัวพี่แนนเอง เคยเป็นทั้งน้องใหม่ใสกิ๊งที่เข้าไปเป็นเด็กปี 1 ให้ว๊ากใส่ แล้วพอขึ้นปี 2 ดันกลายมาเป็นว๊ากเกอร์ที่น้องๆ ยี้ใส่ ไม่มีใครรัก แต่ยังพอเคารพอยู่บ้าง เหอๆ วันนี้จึงอยากจะขอแชร์เรื่องราวประสบการณ์รับน้องซะหน่อย เป็นยังไงลองอ่านดูนะคะ

          ระบบ SOTUS เท่าที่พี่แนนไปหาข้อมูลมา หลักๆ คือ ระบบการให้ความเคารพรุ่นพี่ ปฏิบัติตามกฎ รักษาธรรมเนียมประเพณี สามัคคี และมีจิตใจเข้มแข็ง แต่มาช่วงหลังที่มีปัญหาร้องเรียนต่างๆ ก็ไม่ได้เกิดจากระบบ SOTUS หรอกค่ะ มันอยู่ที่วิธีการมากกว่า การตีความระบบนี้ของแต่ละสถาบันก็ต่างตีความแตกกันออกไป และยิ่งนำมาใช้ก็ต่างกัน ยิ่งไปกันใหญ่ 

>>> เข้ากิจกรรมปี 1 เกลียดระบบว๊ากเข้าไส้

           อย่างตอนปี 1 พี่แนนเพิ่งเป็นเฟรชชี่น้องใหม่เข้าไปเรียนในมหาวิทยาลัย ก็ได้ไปเจอกับการว๊าก ตอนนั้นก็คิดเลยว่า รุ่นพี่ที่เป็นว๊าก แก่กว่าเราแค่ปีเดียว มีสิทธิอะไรมาสั่งเราได้ ซึ่งกิจกรรมรับน้องของพี่แนน รุ่นพี่จะมีแบ่งเป็นฝ่ายสันทนาการ ฝ่ายเสบียง ฝ่ายพยาบาล และฝ่ายว๊าก ซึ่งฝ่ายว๊ากนี่ นึกจะมาก็มา

           ตอนพี่สันทนาการสอนร้องเพลงกัน อยู่ๆ ก็ลงมาโวยวาย บอกว่ามีคนกินแรง ร้องใหม่ๆ ร้องดังๆ แล้วก็สั่งให้เลิก เพราะร้องไม่ได้เรื่อง - -" แล้วก็ให้ปี 1 ก้มหน้า หลับตา แล้วก็ต่อว่า ทำไมทำได้แค่นี้ ใครไม่อยากทำก็ออกไป สารพัดจะกดดันด้วยคำพูด ตอนนั้นพี่แนนของขึ้นเลย อะไรของพวกเค้าเนี่ย !!

             เวลาทำกิจกรรมซ้อมเชียร์ของคณะ พี่ว๊ากก็มากดดันว่า คณะเราชนะมาตลอด พวกพี่เค้าทำกันไว้ดีขนาดนี้ จะมาเสียที่รุ่นพี่นี้แหละ โอ้ย ดูถูกมาก แล้วก็จะกำหนดว่าวันนี้ จะต้องมีเด็กปี 1 มากี่คน (รุ่นพี่แนนมีทั้งหมด 200 คน แต่มาร่วมกิจกรรมจริง 40 กว่าคนเอง) ถามว่า อีก 100 กว่าคนหายไปไหน ไม่ใช่ว่าเค้าไม่อยากร่วมกิจกรรม แต่บางคนก็มีภาระ หรือไม่สะดวก บ้านไกล บางคนก็ไม่ชอบที่รุ่นพี่มาสั่งๆ แบบนี้หล่ะ  แต่ดีที่ว่าเพื่อนที่ไม่เข้ากิจกรรม ก็ไม่เคยมาดึงคนที่ร่วมกิจกรรมออก มีแต่คนทำกิจกรรมนี่และพยายามโน้มน้าวให้คนไม่ร่วมมาร่วม เพราะการซ้อมเชียร์ จะต้องใช้คนจำนวนมาก ถ้าเอาคนมาตามเกณฑ์ไม่ได้ ประธานปี 1 จะโดนลงโทษ หรือเรียกกันว่า "โดนซ่อม" ค่ะ

>>> ต้องมาเสียน้ำตา เพราะพี่ว๊าก !!

              การโดนซ่อม ก็จะได้แก่ การวิ่งไปกลับสนามบอล ตามจำนวนคนที่ขาดจากจำนวนที่ตกลงไว้,ปั่นจิ้งหรีด,สะพานโค้ง ฯลฯ ดีว่าไม่มีการให้กินของประหลาดๆ แล้วคนที่โดนซ่อมมากที่สุด ก็ต้องประธานปี 1 ค่ะ เพราะต้องเป็นคนจัดการตามคำสั่ง ถ้าทำไม่ได้ก็ต้องโดนรับโทษ ยิ่งคนขาดมาก ก็โดนหนัก !! 

             ตอนนั้นสงสารเพื่อนมาก เพราะไม่ใช่ความผิดของประธานเลย บางครั้งที่ประธานโดนโทษหนัก เพื่อนผู้ชายพี่แนนบางคน วิ่งลงจากสแตนด์เลย วิ่งไปช่วยประธานซ่อม ตอนนั้น พี่แนนกับเพื่อนอีกหลายคน ต่างเสียน้ำตากัน เพราะทั้งกดดัน สงสารเพื่อน และคิดว่าไม่ถูกต้อง แต่ว่าพวกเราก็ทำอะไรไม่ได้

            ใจพี่แนนตอนนั้นก็ไม่อยากทนเหมือนกันนะคะ อยากจะเลิกทำตั้งหลายครั้ง เพื่อนๆก็จะมาให้กำลังใจ และบอกว่า "ต้องช่วยกัน ต้องทำให้พวกพี่ๆเห็นว่า ปี 1 ทำได้" และถ้าพี่แนนเลิก เพื่อนๆก็ต้องเดือดร้อน ประธานโดนซ่อมอีก เลยต้องอดทน ไปทำให้รุ่นพี่เห็นให้ได้

             จนวันแข่งเชียร์ระหว่างคณะ รุ่นพี่แนนก็ได้รางวัลชนะเลิศมา วันนั้นพวกพี่แนนมีความสุขมาก 40 คนที่มีกันอยู่ พวกเราดีใจกันที่สุด และภูมิใจว่า พวกเราทำได้ และพี่แนนก็ได้เข้าใจวันนี้เองค่ะว่า สิ่งที่พวกพี่ทำมาทั้งหมด มันก็ได้กับตัวเองทั้งนั้น จึงได้เข้าใจรุ่นพี่มากขึ้น และก็ได้รู้จักตัวตนพี่ว๊ากจริงๆก็คราวนี้

>>> วินาทีต้องมาสวมวิญญาณพี่ว๊าก ที่น้องๆ เกลียดทั้งคณะ

             พอปี 2 คนที่เกลียดการว๊ากเข้าไส้อย่างพี่แนน ดันได้มาเป็นว๊ากซะอย่างนั้น จึงได้รู้ว่า เป็นว๊าก ก็ไม่ได้สบายเลยค่ะ เพราะพี่ว๊ากเอง ก็โดนกดดันจากพี่ปี 3 ปี 4 มาอีกทีว่า ต้องดูแลน้อง ให้น้องทำให้ได้ น้องแต่งตัวผิดกฎมหาวิทยาลัย ต้องเตือนน้อง เตือนไม่ได้ โดนซ่อม น้องไม่เข้าซ้อมเชียร์ โดนซ่อม น้องเหนื่อยแค่ไหน พี่ต้องเหนื่อยกว่า น้องกลับดึก พี่กลับดึกกว่า

             คนที่บ้าๆ บอๆ อย่างพี่แนน ต้องมานั่งเก๊กขรึม ปั้นหน้าดุ และโหด คิดดูว่าอึดอัดแค่ไหน จะหลุดก็ไม่ได้ ห้ามยิ้ม ห้ามหัวเราะ เจอเพื่อนเล่นมุกตลกให้น้องดู ยังต้องวิ่งไปแอบหัวเราะ ทรมานสุดๆ

             และสิ่งสำคัญของการเป็นว๊ากของคณะพี่แนนคือ ไม่แตะเนื้อต้องตัวน้องเด็ดขาด!! เพราะฉะนั้นการลงโทษ จะไม่มีการลงไม้ลงมือแน่นอนค่ะ การลงโทษก็จะออกแนวเหนื่อยๆ กีฬาๆ ทรมานร่างกาย ซึ่งการลงโทษทุกอย่าง พี่ว๊าก จะโดนเป็นสองเท่าของรุ่นน้องตลอดค่ะ ตอนนั้นทั้งกดดัน ทั้งเหนื่อย ท้อด้วย เพราะน้องก็ไม่ค่อยมาร่วมกิจกรรม อยากจะเลิกอีกเหมือนกัน แต่ก็เลิกไม่ได้ ดีว่าหน้าที่นี้ มีแค่ 1 เทอมเท่านั้น คือหลังกิจกรรมเชียร์เสร็จค่ะ

               จากพี่แนนเจอมากับตัว ทำให้พี่แนนได้แง่คิดจากทั้ง 2 สถานะเลยค่ะ เป็นทั้งรุ่นน้องที่โดนว๊าก และเป็นทั้งพี่ว๊ากจนโดนน้องเกลียด โชคดีว่าวิธีการรับน้องของรุ่นพี่ก็ไม่ได้มีการใช้กำลังรุนแรง พี่แนนเลยผ่านมาได้ วันนี้เลยอยากมาแชร์ประสบการณ์กับน้องๆ กันค่ะ

               สุดท้ายนี้ พี่แนน สนับสนุนกิจกรรมรับน้องที่ถูกหลักทุกกิจกรรมนะคะ แต่ที่ "แอนตี้" สุดๆ ก็คือการที่รุ่นน้องไม่เคารพรุ่นพี่ และรุ่นพี่ไม่เคารพรุ่นน้องค่ะ ฉะนั้น พี่แนนว่า การใช้ระบบ SOTUS มันไม่ใช่เรื่องผิดค่ะ แต่ต้องใช้ให้ถูกวิธี และเหมาะสมเท่านั้นเอง ^_^

               ชาว Dek-D.com หล่ะคะ มีประสบการณ์รับน้องแบบไหนกันบ้าง แล้วคิดว่าการว๊ากนี่เหมาะหรือเปล่า มาแชร์กันนะคะ หรือจะเข้าไปแชร์กับเพื่อนๆ กลุ่มใหญ่ คลิกที่นี่ ได้เลย