คำพูดของผู้ใหญ่ที่วัยรุ่นฟังแล้ว "เจ็บ"

คุณแม่ของผมเป็นคนนึงที่คัดค้านการใช้เหตุผลแบบงี่เง่าของผู้ใหญ่นะครับ ท่านมองว่า การตอบคำถามที่ดีของผู้ใหญ่จะแสดงถึงภาวะทางความคิดที่แท้จริงของผู้ใหญ่คนนั้นๆ คุณแม่ของผมฝากตอบมาครับ ว่า - ทำไมไม่ทำตัวเหมือนลูกคนอื่นเขาบ้าง >>ก็คุณเป็นผู้ใหญ่ที่ดีเหมือนพ่อแม่คนอื่นเขาหรือยัง? - เป็นพี่ต้องเสียสละให้น้อง >>อันนี้เป็นเรื่องของจิตวิทยาและสติปัญญาของพ่อแม่ เด็กโตคิดเป็นแล้ว แถมน้อยใจเป็น เราต้องเอาใจใส่เขามากๆ เด็กเล็กคนน้องที่ยังเป็นทารกยังคิดไม่เป็น น้อยใจไม่เป็น ถ้าเราเอาใจใส่คนพี่ให้มากกว่า เขาก็จะแบ่งปันความรักนั้นมาให้น้องเอง คือ สอนให้เขารู้จักรักน้องสงสารน้อง มิใช่หมั่นไส้น้อง - เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่ต้องยุ่ง >>ส่วนใหญ๋เรื่องของผู้ใหญ่ที่กุยุ่งบังเอิญมันเกี่ยวกะกุด้วยไม่ใช่เร๊อะ - ฉันเคยเป็นเด็ก ฉันรู้ว่าเธอคิดจะทำอะไร >>ขอตอบเป็นสองข้อ 1. อย่าเอาความคิดเด็กยุคโดดหนังยาง มาเทียบกะเด็กยุคดิจิตอล 2. ฉันต่างหากที่รู้ว่าเทอคิดอะไร เพราะความคิดเธอมันโบราณแล้วอ่านทางง่าย - เป็นใบ้เหรอ >>เปล่าเป็นใบ้ แค่ไม่อยากเถียงให้เสียใจ เพราะรู้ว่าเถียงผมไม่ขึ้น - เลิกทำตัวปัญญาอ่อนเสียที >>ทำตัวเป็นผู้ใหญ่ให้ดูแล้วจะร้อง (ยกตัวอย่างง่ายๆ ระหว่างเด็กติดเกมส์กะเด็กติดสัตว์ อะไรน่ากลัวกว่ากันครัช)- - หยุด! ไม่ต้องมาอ้าง >>คำนี้อันตรายนะ อันนี้ถือว่าคุณใจแคบแล้วไม่ฟังเขา ถ้าเด็กเขาไม่สามารถคุยกะคุณได้ทุกเรื่อง เขาก็จะเลือกไปคุยกะคนอื่น ถ้าเจอคนดีก็ดีไป ... (แล้วอย่ามาเสียใจทีหลังละกัน) คุณแม่ผมสอนไว้ว่า "ไม่มีเด็กที่เกิดมาเลว มีแต่เด็กเลวเพราะพ่อแม่ที่ไร้วุฒิภาวะ และความพร้อมที่จะมีลูก แต่-ทะลึ่งมีลูก"

แปลกมั้ย เด็กอาจไม่เข้าใจผู้ใหญ่ เพราะเด็กยัง"ไม่เคย"เติบโตเป็นผู้ใหญ่

แต่        ผู้ใหญ่ไม่เข้าใจเด็ก ทั้งๆที่ ผู้ใหญ่ "เคย" เป็นเด็ก

แม่ชอบเอาลูกเพื่อนแม่มาเปรียบกับเราอ่ะเค้าดียังนุ้นยังงี้ 

พออธิบายเหตุผลก็หาว่า '' เถียง''

อย่าว่าแต่ "พ่อแม่" "ครู" ก็เป็นคะ

#เราเชื่อว่าเด็กไทยต้องเจอแบบนี้

"โง่" "ไม่น่าให้เกิดเลย"ไ

คำนี้ค่ะ โดนประจำเจ็บประจำ

เหมือนทำอะไรก็ผิดอะ ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง

เหมือนทำอะไรก็ผิดอะ ทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง

แม่ชอบเอาลูกเพื่อนแม่มาเปรียบกับเราอ่ะเค้าดียังนุ้นยังงี้ 

พออธิบายเหตุผลก็หาว่า '' เถียง''

เราโดนแม่ด่ากระทบแล้วเอาลูกหลานของชาวบ้านมาเปรียบเทียบยกย่องออกหน้าออกตา

เราเลยตอบโต้แม่กลับไปว่าถ้าแม่รักลูกหลานของคนอื่นมากกว่าลูกตัวเอง

แม่ก็ไปขอลูกของเขามาเลี้ยงเป็นลูกเลยสิ  เห็นลูกของคนอื่นดีกว่าลูกของตัวเอง 

สุดท้ายแม่ก็เลยเลิกเอาเราไปเปรียบเทียบกับลูกหลานของชาวบ้านทันที

อย่าว่าแต่ "พ่อแม่" "ครู" ก็เป็นคะ

#เราเชื่อว่าเด็กไทยต้องเจอแบบนี้

ไม่เคยเจอคำพวกนี้ค่ะ เจอแต่ "หนูควรทำได้ดีกว่านี้ ระวังจะแพ้เด็กเตรียมฯ เด็กสาธิตฯ ที่เค้าเก่งๆ" เจอตอนบอกคะแนน 7 วิชาให้พ่อรู้น่ะค่ะ ไทย 90 สังคม 56 อังกฤษ 61.25 ร้องไห้เป็นชั่วโมงเลยค่ะ พลางน้อยใจว่า แล้วทำไมสามปีที่แล้วไม่ส่งหนูไปเรียนเตรียมซะเลยล่ะ จริงๆพ่อบ่นยาวกว่านี้ เสียใจมาก แต่ก็นะ ทำอะไรได้ล่ะ *แบะมือ* เข้าใจว่าเค้าเป็นห่วงกลัวไม่ติดมหาลัย แต่คำพูดที่ใช้หนูเจ็บนะ 555555

แปลกมั้ย เด็กอาจไม่เข้าใจผู้ใหญ่ เพราะเด็กยัง"ไม่เคย"เติบโตเป็นผู้ใหญ่

แต่        ผู้ใหญ่ไม่เข้าใจเด็ก ทั้งๆที่ ผู้ใหญ่ "เคย" เป็นเด็ก

ทำไมแม่ต้องมองว่าหนูเป็นเด็กอยู่เลื่อย หนูโตแล้วจริงๆนะ

"โง่" "ไม่น่าให้เกิดเลย"ไ

คำนี้ค่ะ โดนประจำเจ็บประจำ

"พ่อกับแม่ สัญญาจ๊ะ!!!!!!" เชื่อว่าคำนี้ได้ยิน แม้แต่ปัจจุบัน!!!!!!!

พ่อแม่เราไม่ค่อยเป็นแบบนี้ค่ะ (ก็รู้สึกดีไปที่พ่อกับแม่เข้าใจ)

แต่ส่วนใหญ่จะเป็นคุณครูซะส่วนมากที่พูด

คือไม่เข้าใจอ่ะ...ทำไมชอบเอาห้องนู้นมาเทียบกับห้องนี้ทั้งๆ ที่รู้ว่าแต่ละห้องก็มีดีต่างกันไป

พอจะอธิบายให้เข้าใจว่าเราไม่ผิดก็หาว่าเถียง พอไม่ตอบก็หาว่าไม่พูด

ไม่ก็ยืนรับฟังเฉยๆ แล้วด้วยความที่มีมารยาทก็มองหน้าครูไปด้วยแล้วดันโดนหาว่าจ้องหน้าครูทำไม ไม่พอใจอะไรก็พูดมาสิ

คือแบบ...ถ้าครูอาบน้ำร้อนมาก่อนจริงทำไมไม่เข้าใจล่ะค่ะว่าเด็กกำลังอยู่ในช่วงไหน

ไหนบอกว่าอาบน้ำร้อนมาก่อน เป็นเด็กมาก่อน โธ่! 

คหสต.ค่ะ ไม่พอใจเชิญข้ามไปเลย

คือเเบบชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกะคนอื่นอ่ะ เราไม่ชอบเลย เเล้วก็ชอบหาว่าเราตะคอกเราเถียงทั้งๆที่เราแค่อธิบายให้ฟังอ่ะ แล้วบางทีคะเเนนเราตกลงก็หาว่าเราโง่เเละ -*-

ครอบครัวเราไม่ใช่พี่ต้องเสียสละให้น้องค่ะ น้องต้องเสียสละให้พี่ พี่สำคัญกว่าน้องเสมอ พี่ทำอะไรไม่ผิด น้องไม่ได้ทำอะไรผิดโดนด่าก่อน โดนเอาไปเทียบกับพี่ตลอด

ตามนั้นค่ะ

 

มีอยู่คำนึงโดนพ่อด่าตั้งแต่ม.1จนตอนนี้ยังจำได้เลย "หัวมีไว้ทำไม มีไว้แค่คั่นหูรึไง" กับเมื่อเทอมที่แล้วเกรดออกมาห่วย คือเราได้3.24อ่ะแต่ที่โดนด่าหนักคงเพราะเมื่อเทอมที่แล้วได้3.95ไง แต่เทอมนี้มันเรียนยากจิงๆเจอแต่ครูโหดๆพอเกรดน้อยแม่พูดเลยว่า "ไม่ต้องให้มันกินดีมากหรอก กินไปสมองก็ไม่ได้พัฒนาขึ้นมีแต่แย่ลง" เป็นอะไรที่ฝังใจมากอ่ะ ถึงจะไม่เจ็บเท่าตอนเด็กๆก็เถอะ เพราะแบบโดนด่าจนชินแล้วอ่ะ แต่ยังไงมันก็ยังฝังใจนะ

แต่ละคำนี่เจ็บสุดๆ    

คือแบบมึนกับผู้ใหญ่จัง แล้วเราก้อมึนกับตัวเแงด้วยว่าผิดตรงไหน

เรื่องของผู้ใหญ่ เป็นเด็กอย่าใส่ใจเลย มีหน้าที่เรียน เข้าใจด้วย คือ ไม่คิดจะรับรู้ความรู้สึกเราเลย ที่บอกว่าอย่าใส่ใจอ่ะ เด็ก ก็ มี หัว ใจ มี สมอง คิด เหมือน กัน นะ!

เอาแต่คิดว่าตัวเองไปผู้ใหญ่ อะไรๆก็ผู้ใหญ่ ผู่ใหญ่ที่ไม่รู้จักโตน่ะสิไม่ว่า ไร้เหตุผลชะมัด เกลียดคนแบบนี้จริงๆเลย

เราเป็นคนไม่เถียงนะ ไม่อธิบาย และจะไม่พูดอะไรทั้งสิ้น แต่ถ้าผู้ใหญ่ถามอย่างเช่นว่า ได้ไหม? เข้าใจไหม? เราก็จะตอบว่าได้ค่ะ เข้าใจค่ะ คือถ้าปริปากพูดไปซักคำเนี่ยจะกลายเป็นว่าเรา "เถียง" ไปโดยปริยาย ในเมื่อไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่โตก็ต้องเงียบ รับฟัง และยอม ต้องพยายามไม่ใส่ใจกับคำพูดอ่ะ ถึงเขาจะดุด่าว่าเราเราก็ต้องเข้าใจว่าเขาทำไปก็เพราะรักเพราะห่วง เพียงแต่แสดงออกมาในด้านที่รุนแรงก็เท่านั้น แต่มีเหตุการณ์นึงที่ทำให้เราเกลียดคำๆนึงไปเลย... "เป็นใบ้หรอ" เคยมีครั้งนึงเราบังเอิญไปเจอลูกแมวตกน้ำที่บ้านของญาติของญาติอ่ะ แล้วคือเรายังเด็ก ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะช่วยมันยังไงก็เลยไปเรียกเจ้าของบ้านมาช่วย พอช่วยมันเสร็จเขาก็เรียกเราไปคุย ว่าไปทำอิท่าไหนให้มันตกน้ำอย่างนั้น แล้วทำไมไม่ช่วยมัน ต้องให้มันตายก่อนหรือไง บลาๆ คือด่าเหมือนเกลียดเรามาแต่ชาติปางก่อนอ่ะ เราก็คิดนะว่าอะไรวะ เรียกให้มาช่วยนี่ไม่ถือว่าเป็นการทำดีใช่ไหม? แล้วเราก็ยังเด็กจะไปทำอะไรได้ เกิดพลาดไปทำมันตายคามือล่ะ? แล้วพอเราเงียบไม่โต้ตอบก็มาถามเราว่า "ทำไมไม่พูด เป็นใบ้หรือไง" แล้วอีกคนก็พูดขึ้น "เป็นไงล่ะ สมน้ำหน้า" โหหห...ตอนนั้นเราปรี๊ดมากอ่ะ คือกุทำอะไรผิดนักหนาวะ! แมวมันก็ตกน้ำเองไหม ถ้าเราเป็นคนโยนมันลงไปก็ว่าไปอย่าง แล้วคือพวกคุณเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรมาว่าหนู เคยเลี้ยงดู เคยมีบุญคุณต่อกันไหม...ก็ไม่ แล้วมาพูดแบบนี้คือไม่ไหวนะ เราไม่ได้ทำผิดอะไรเลย คือเหมือนพวกเขาฝังใจแล้วไงว่ายังไงเราก็ต้องผิด คือยังไงก็ต้องได้ด่า เหมือนสนองความอยากด่าอ่ะค่ะ ทุกวันนี้เลยฝังใจสุดๆอ่ะ ไม่ได้อยากไปเหยียบบ้านนั้นเลยนะ แต่ญาติเรามันขอร้องให้ไปเป็นเพื่อน คิดดู...ขนาดญาติเราเป็นญาติกับพวกเขาแท้ๆยังไม่อยากจะไปเลย เหอะ! --> ควรจะพิจารณาตัวเองได้แล้วนะ ที่เล่าให้ฟังก็เพราะอยากให้รู้ว่าผู้ใหญ่บางคนก็ไม่ไหวจริงๆ เฮ้อ...

เคยโดนเปรียบเทียบกับลูกหลานคนอื่นว่า"ทำไมไม่เรียนให้ดีแบบเขา"(พื้นฐานของคนถนัดไม่ถนัดแต่ละวิชานี่เหมือนกันมะ???) "ทำไมไม่ฉลาดแบบลูกคนอื่นนะ"(ก่อนจะมาว่าดูก่อนมะว่า'ให้'ได้เท่าพ่อแม่ของเด็กที่เป็นอัจฉริยะรึเปล่า) "ทำไมไม่ช่วยงานบ้าน"(แค่เรียนพิเศษกับทำงานร.ร.ให้ได้คะแนนดีๆก็จะตายละ) "นั่งว่างๆไม่คิดจะทำตัวให้มีประโยชน์เลยเหรอ?"(คืออยากจะบอกว่าตรูเพิ่งพัก-_-) "ทำไมไม่เรียนให้ได้เกรด4" (คือแบบถ้าเรียนได้เกรด4ง่ายขนาดนั้นนะ ร.ร.คงจนเพราะหาซื้อรางวัลมอบให้เด็กเรียนดีล่ะนะ) และอีกบลาๆๆๆ ไม่รู้จักจบสิ้น......

พูดแล้วขึ้นว๊อยยยยยยยยยยยยย

อยากจะบอกว่าจะพูดอะไร ช่วย คิด ถึง ความ เป็น จริง และ ความ แตก ต่าง หน่อย!!!!!

ได้แต่ทำใจ