มีกระทู้ในบอร์ดเด็กดีเรื่องหนึ่งที่ได้รับความนิยมมากๆ เป็นกระทู้เกี่ยวกับ "ความอิจฉา" ค่ะ
ช่วงเวลาวัยรุ่นเป็นช่วงค้นหาตัวเอง จึงไม่แปลกที่จะมองหาทั้งแบบอย่างจากคนที่มีชื่อเสียง แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่อยากแตกต่างจากคนใกล้ตัว เลยมองหาแบบอย่างจากเพื่อนๆ และเทียบเคียงกับตัวเอง และถ้า(รู้สึก)ว่าเพื่อนหรือพี่น้องแตกต่างจากตัวเองไปทางเหนือกว่า ก็จะรู้สึกอยากเอาชนะ ซึ่งแม้จะมีแนวโน้มผลักดันตัววัยรุ่นให้ไปในทิศทางที่ดีได้ แต่บางครั้งก็เป็นเพียง "ความอิจฉา" ที่ยิ่งก่อความทุกข์ในใจตัววัยรุ่นเองเท่านั้นค่ะ
ความอิจฉามาจากไหน
บ่อเหตุของพฤติกรรมขี้อิจฉาของแต่ละวัยแตกต่างกันค่ะ อย่างเด็กเล็กมักขี้อิจฉาเมื่อพ่อแม่มีน้องใหม่ และพ่อแม่หันไปสนใจดูแลน้องคนใหม่มากกว่า (เพราะเพิ่งเกิดยังดูแลตัวเองไม่ได้) แต่ลูกที่เคยได้รับความสนใจมาตลอดก็รู้สึกว่าน้องคนใหม่แย่งความรักของพ่อแม่ไป เลยทำให้แสดงอาการขี้อิจฉาออกมาค่ะ ส่วนในวัยรุ่นมักอิจฉาความแตกต่างของคนใกล้ตัวอย่างกลุ่มเพื่อนหรือพี่น้องวัยใกล้กัน หรือคนที่เข้ามาเกี่ยวข้องกันในชีวิตจริง อาจเกิดจากความไม่มั่นใจในตัวเอง และการคิดลบกับตัวเอง ความไม่รู้สึกพอใจในตัว เป็นความรู้สึกด้อยกว่าผู้อื่น หรือ เกิดจากการคิดว่าตัวเองดีกว่าคนอื่น แต่ไม่ได้รับการยอมรับเหมือนคนอื่นค่ะ
จริงๆ แล้ว เด็กและวัยรุ่นทุกคน รับรู้พฤติกรรมที่เรียกว่าอิจฉาจากแบบอย่างรอบตัวนะคะ อย่างพ่อแม่แสดงบทบาทต่อคนอื่น เช่น อาจจะนินทาข้างบ้านให้ลูกเห็น บทบาทของตัวละครที่ชอบอิจฉาและแก้แค้นในละคร ขึ้นอยู่กับว่าวัยรุ่นจะเลือกรับสารและทำตามพฤติกรรมไหนเป็นสำคัญ แต่ที่น่ากลัวคือ เด็กวัยกำลังเรียนรู้จะจดจำบทบาทร้ายๆ ได้ง่ายกว่าค่ะ ผู้ใหญ่จึงควรสังเกตและให้คำแนะนำเพื่อให้วัยรุ่นรับมือกับความขี้อิจฉาของตัวเองได้อย่างเหมาะสมค่ะ
จริงๆ แล้ว เด็กและวัยรุ่นทุกคน รับรู้พฤติกรรมที่เรียกว่าอิจฉาจากแบบอย่างรอบตัวนะคะ อย่างพ่อแม่แสดงบทบาทต่อคนอื่น เช่น อาจจะนินทาข้างบ้านให้ลูกเห็น บทบาทของตัวละครที่ชอบอิจฉาและแก้แค้นในละคร ขึ้นอยู่กับว่าวัยรุ่นจะเลือกรับสารและทำตามพฤติกรรมไหนเป็นสำคัญ แต่ที่น่ากลัวคือ เด็กวัยกำลังเรียนรู้จะจดจำบทบาทร้ายๆ ได้ง่ายกว่าค่ะ ผู้ใหญ่จึงควรสังเกตและให้คำแนะนำเพื่อให้วัยรุ่นรับมือกับความขี้อิจฉาของตัวเองได้อย่างเหมาะสมค่ะ
อิจฉา ริษยา
ถ้าอิจฉาแต่ไม่ลงกับคนอื่น ตัวเองก็จะอึดอัด รำคาญใจ เกลียดตัวเองเป็นแบบนี้ แต่ก็เลิกอิจฉาคนอื่นไม่ได้ แต่ถ้าอิจฉาจนริษยา มันจะทำให่ไปสู่พฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม พูดจิกกัด หาเรื่องทะเลาะ นินทาลับหลัง วางแผนแทงข้างหลัง คาใจเพื่อน เก็บเป็นชนวนชวนทะเลาะในอนาคต
สิ่งเดียวที่จะระงับความขี้อิจฉา คือปล่อยวาง
แต่ถ้าทุกคนปล่อยวางกันได้ง่ายๆ โลกนี้คงไม่มีคนขี้อิจฉา จริงๆ แล้วคนเราจะไม่อิจฉาคนเด่นคนดังไกลตัวที่ไหนเลยนะคะ เวลาเรามองดารา เรามักมองเป็นแรงบันดาลใจ หรืออาจจะไม่สนใจเลยก็ได้ แต่ถ้าเรามองคนใกล้ตัว ถ้าเป็นคนรู้จักเมื่อไหร่แทนที่จะปล่อยผ่านก็จะเข้าสู่โหมดอิจฉาทันใด ถ้าเรากำลังอิจฉาใคร หมายความว่าเรากำลังนำตัวเองไปเปรียบเทียบตัวเองกับเขาอยู่ เด็กไม่ชอบให้ผู้ใหญ่เปรียบเทียบเรากับคนอื่นฉันใด เราก็อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับใครฉันนั้นเหมือนกันค่ะ
ถ้าปล่อยวางไม่ได้ล่ะ?
เชื่อไหมว่า คนเราไม่ได้สมบูรณ์เฟอร์เฟ็คไปตลอดหรอกค่ะ ต้องมีอะไรสักอย่างที่ทำให้เพื่อนแตกต่างจากเราแน่นอนค่ะ แม้เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยมากๆ แต่เป็นข้อดีของตัวเราเป็นสิ่งที่เรามีคนเดียวค่ะ ดังนั้น ถ้าปล่อยวางไม่ได้จริงๆ ก็ลองเปลี่ยนมาหาข้อดีที่เราแตกต่างจากตัวเขาค่ะ
การมองหาข้อดีของตัวเอง ไม่ใช่การมองเพื่อเหยียบย้ำข้อด้อยของคนอื่นนะคะ แต่เป็นการหาข้อดีเพื่อให้เชื่อมั่นในความดีงามของตัวเราค่ะ เชื่อและภูมิใจในตัวของเราค่ะ ไม่ต้องเสียเวลาอิจฉา มาเสียเวลาหาข้อดีของตัวเองดีกว่าค่ะ
หาข้อดีในตัวเราและจงภูมิใจในตัวมัน ไม่ต้องให้คนอื่นชื่นเรา แต่เราชื่นชมตัวเองก็เพียงพอแล้วค่ะ แค่เพียงเราภูมิใจในตัวเองและหมั่นพัฒนาข้อดีของเราต่อไป ถ้าเราพอใจและภูมิใจในตัวเอง เราจะรับมือเจ้าขี้อิจฉาตัวร้ายได้ค่ะ และข้อดีของตัวเราจะค่อยๆ ผลักดันเราไปสู่ก้าวสำคัญในเรื่องอื่นๆ และโอกาสอนาคตที่ดีก็จะตามมาแน่นอนค่ะ
11 ความคิดเห็น
อะไรคือฝนตกแต่ไม่เคยเปียกนิ =▲=
กับน้องนี่ใช่เลยอ่ะ!!คือแบบ....เราเนี่ยเป็นเด็กที่โตสุดในครอบครัวแล้วคือเกิดก่อนไงตอนแรกๆญาติๆก็ซื้อของเล่นมาให้เราบ่อยๆ
แล้วพอน้องเกิดมาทุกคนก็ซื้อให้น้องใหญ่เลยแล้วมันจะรู้สึกแปลกๆเหมือนขาดอะไรไป
สุดท้ายเลยลงเอยด้วยการที่อิจฉาน้องตลอดแถมบางทีเคยแอบแกล้งทำอะไรแปลกๆแล้วหาว่าน้องเป็นคนทำด้วยนะ แต่พ่อแม่ก็บอกว่า "ไม่เป็นไรหรอกน้องยังเด็กไม่รู้ผิดรู้ถูก" แล้วมันจะรู้สึกเจ็บแปลบๆอะว่าแบบ"ไม่น่าโตเลย"ไรงี้
อายยุเราก็ห่างกับน้อง6ปีเราอยู่ป.6แล้วแต่รู้สึกเหมือนน้องเป็นตัวแย่งความรักอยู่เลยอ่ะ
ทำไงดีอ่า มันไม่หายสักทีอยากรักน้องก็ทำไม่ได้สักที
กับน้องนี่ใช่เลยอ่ะ!!คือแบบ....เราเนี่ยเป็นเด็กที่โตสุดในครอบครัวแล้วคือเกิดก่อนไงตอนแรกๆญาติๆก็ซื้อของเล่นมาให้เราบ่อยๆ
แล้วพอน้องเกิดมาทุกคนก็ซื้อให้น้องใหญ่เลยแล้วมันจะรู้สึกแปลกๆเหมือนขาดอะไรไป
สุดท้ายเลยลงเอยด้วยการที่อิจฉาน้องตลอดแถมบางทีเคยแอบแกล้งทำอะไรแปลกๆแล้วหาว่าน้องเป็นคนทำด้วยนะ แต่พ่อแม่ก็บอกว่า "ไม่เป็นไรหรอกน้องยังเด็กไม่รู้ผิดรู้ถูก" แล้วมันจะรู้สึกเจ็บแปลบๆอะว่าแบบ"ไม่น่าโตเลย"ไรงี้
อายยุเราก็ห่างกับน้อง6ปีเราอยู่ป.6แล้วแต่รู้สึกเหมือนน้องเป็นตัวแย่งความรักอยู่เลยอ่ะ
ทำไงดีอ่า มันไม่หายสักทีอยากรักน้องก็ทำไม่ได้สักที