ไหนๆๆๆ น้องๆ Dek-D คนไหนชอบดูภาพยนตร์สยองขวัญบ้างคะ เคยเจออารมณ์แบบนี้รึเปล่าคะ ประมาณว่าดูหนังจบแล้วแต่ยังหลอนไม่เลิก ยังมีความรู้สึกระแวงหลังอยู่ -*-
พี่เหมี่ยวขอยืนยันเลยค่ะว่าอาการหลอนไม่เลิกนั้นเกิดขึ้นได้จริงๆ เพราะนักวิจัยได้ทำการศึกษามาแล้วว่าหนังสยองขวัญนั้นสามารถทำให้ผู้ชมหลอนไปตลอดชีวิตได้เลยทีเดียว
งานวิจัยชิ้นนี้ได้ทำการศึกษาโดยการสอบจากการสอบถามกลุ่มตัวอย่างวัยผู้ใหญ่นับร้อยคน โดยศาสตราจารย์แคนเตอร์ได้สำรวจพบหนังที่ทำให้ขวัญผวาที่สุด 5 เรื่อง ได้แก่ จอว์ส, ไซโค, อิต, อะ ไนท์แมร์ ออน เอล์ม สตรีท และโปลเตอร์ไกสต์
|
จากการศึกษาในจากกลุ่มตัวอย่าง ศาสตราจารย์โจแอนน์ แคนเตอร์ พบว่าซาวนด์แทร็คบีบหัวใจใน จอว์ ยังคงทำให้ผู้ชายสั่นจนถึงวันนี้ และในภาพยนตร์เรื่อง ไซโค ที่ฉายในปี 1986 ที่สร้างจากนิยายของสตีเฟน คิง ตัวเอกที่เป็นโรคจิตที่ย่องเข้าไปฆ่าหญิงสาวในห้องน้ำ ฉากเหล่านั้นยังทำให้เด็กๆ ไม่ค่อยอยากอาบน้ำ และความกลัวนั้นฝังหัวมาจนถึงตอนโตอีกด้วย
ในภาพยนตร์ไซโค ผู้กำกับภาพยนตร์ใส่ความสยองเข้าไปในสถานที่ที่คุ้นเคยกันที่สุด และกิจกรรมปกติที่คนส่วนใหญ่ทำเป็นประจำทุกวันด้วย |
การให้ตัวเอกย่องเข้าไปฆ่าคนขณะอาบน้ำ แถมยังใส่ดนตรีประกอบสุดระทึก ผู้หญิงมากมายที่ได้ดูหนังเรื่องนี้ ยังรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเวลาอาบน้ำมาจนถึงวันนี้
ผลการศึกษายังพบว่าภาพยนตร์ อะ ไนท์แมร์ ออน เอล์มสตรีทที่ออกฉายเมื่อปี 1984 ทำให้หลายคนนอนไม่หลับ เพราะกลัวว่าเฟร็ดดี้ ครูเกอร์ จะตามล่าตามล้างในฝัน นอกจากนี้หนังบางเรื่องสั่นประสาทคนบางกลุ่มอายุมากกว่าคนวัยอื่น ตัวอย่างเช่นเด็กมักกลัวเรื่องที่คนแปลงร่างเป็นมนุษย์หมาป่าหรือสัตว์ต่างๆ ขณะที่ผู้ใหญ่กลัวการคุกคามของมนุษ์ต่างดาว
ศาสตราจารย์โจแอนน์ แคนเตอร์ อธิบายให้ฟังว่า ยกตัวอย่างง่ายๆ เช่น ถึงเรารู้ว่ามนุษย์ต่างดาวไม่มีจริง แต่เราไม่สามารถมั่นใจได้จริงๆ ว่าจะไม่มีมนุษย์ต่างดาวโผล่มา เพราะนักวิทยาศาสตร์บอกว่าเรื่องนี้เป็นไปได้ และเรายังรู้ว่านวนิยายมีส่วนเชื่อมโยงกับความจริงในระดับหนึ่ง เพราะฉะนั้นถ้ามีคนบ้าวิ่งถือมีดไล่แทงผู้หญิงในหนัง เรารู้ว่านั่นคือนักแสดง แต่ขณะเดียวกันเราก็รู้ว่าแม้เป็นไปได้ยาก แต่คนแบบนั้นมีอยู่จริงเพราะฉะนั้น หนังแนวนี้จึงกระตุ้นการรับรู้ว่าเหตุการณ์ดังกล่าวอาจเกิดขึ้นได้ |
|
|
งานวิจัยชิ้นนี้ได้ระบุถึงประเด็นที่น่าสนใจอย่างหนึ่งคือ หนังสยองขวัญกระตุ้นส่วนพื้นฐานที่สุดในสมองที่เรียกว่า "อะมิกดาลา" ที่เตรียมพร้อมร่างกายของเราในการต่อสู้หรือหนีเมื่อมีภัยเกิดขึ้น โดยมีกระบวนคือสมองส่วนหน้าที่มีวิวัฒนาการมากกว่าอาจรู้ว่าไม่มีเหตุผลที่จะต้องกลัว แต่เหตุผลเหล่านั้นถูกหักล้างโดยอะมิกดาลา
แม้อะมิกดาลาไม่ได้ควบคุมความคิดของเรา แต่ควบคุมสัญชาติญาณในการตอบโต้ของร่างกายต่อเหตุการณ์ต่างๆ ดังนั้น เมื่อเราเจอเหตุการณ์ที่น่ากลัว ไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ร่างกายจึงมีการตอบสนอง จากนั้นความจำในส่วนฮิปโปแคมปัสจะเชื่อมโยงกับสิ่งที่คุณรู้สึกเมื่อคุณพบเหตุการณ์นั้นครั้งแรก
ด้วยกระบวนการดังกล่าวจึงเป็นเหตุผลที่คนที่มีปฏิกิริยาแง่ลบต่อภาพยนตร์เรื่องจอว์ส (ภาพยนตร์ที่เกี่ยวกับปลาฉลามมหาโหด) ไม่เพียงกลัวการลงทะเลเท่านั้น แต่ยังกลัวเวลาลงเล่นน้ำในสระ แม้รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่ฉลามจะไปโผล่ในสระก็ตาม |
เรียกว่าชมภาพยนตร์สยองขวัญสั่นประสาทกันแค่ครั้งเดียวก็ทำให้เป็นโรค Phobia (โรคกลัว) กันไปเลยนะคะเนี่ย แบบนี้เวลาจะดูหนังสยองขวัญครั้งต่อไปคงต้องคิดให้หนักซะแล้วล่ะค่ะ
ข้อมูลอ้างอิง : www.dailymail.co.uk
ภาพประกอบ : grassinthefield.com , movie.classifiedthai.com |
62 ความคิดเห็น
T_____________T;"
เราก็กลัวฝังใจเลยอ่ะ โคตร!!!
ทำไงได้ ; D
ป.ล. ชอบหนังผี GTH ที่สุด !
รอฆาตกรก้นครัว จิระ มะลิกุล.
แต่ถ้าแบบฮาๆนี่ชอบอ่ะ=w=
แต่ก็ยังดูอยู่ดีนั่นแหละค่ะ =w=
แม้ในใจจะหวาดหวั่นยังไง... แต่มันก็อดไม่ได้อยู่ดีนั่นแหละ ใช่มั้ยล่ะ~
เรื่องสยองขวัญนี่ ไม่ว่ายังไงมันก็ถือว่าเป็นเรื่องอันดับ 1 แห่งความน่าสนใจอยู่แล้วอ่ะเนอะ ><
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 23 กรกฎาคม 2553 / 19:35
ชอบ ... ไอเรื่องอย่างนี้ แต่กลัว
ง่ะ
หนังสยองขวัญหรือหนังผีเนี่ย ชอบดูนะ ชอบมาก
แต่เวลานั่งอยูหน้าจอทีไร จะต้องมีอุปกรณ์เสริม อย่างเช่น หมอน ผ้าห่ม ตุ๊กตาตัวใหญ่ ๆ ทุกที
ถ้าบางครั้งหาไม่ได้จริง ๆ ก็สองมือนี่แหละ เวิร์คสุด
แล้วเวลาดูหนังพวกนี้ จากที่มีสองตาก็จะเหลือแค่ครึ่งตาไปโดยอัตโนมัติ (ไม่ต้องบอกนะ ว่าเพราะอะไร)
บางครั้งก็แอบเก็บเอาไปหลอนเหมือนกัน แต่ไม่บ่อยหรอก
อาจเป็นเพราะว่า เจอ (ผี) บ่อยด้วยมั้งก็เลยไม่ค่อยกลัว
ใช่ปลาฉลามไม่ไปโผล่ที่สระน้ำหรอกนะ
เราเคยดูหนังฝรั่งเรื่องนึง เป็นเรื่องในทะเล มีแมงกระพรุนเยอะแยะ กลัวเลย เคยขนาดนั่งๆอยู่ แล้วร้องไห้ รู้สึกว่ามีแมงกระพรุนอยู่ข้างๆตัว ตลอดเวลา T^T
แต่มันน่าดูที่สุดเลยนะคะแนวนี้
ต้องนั่งลุ้นนั่งเสียวตลอด
มันตื่นเต้นมีสีสันดีกว่าแนวอื่น
แป๊บๆ เดี๋ยวก็ลืม...
เราหนักสุดก็ดู5แพร่งไม่กล้าอาบน้ำไปวันนึง 555
จากนั้นก็ปกติไม่หลอนแล้ว
ชอบดูหนังผีอ่ะ มันแบบกระตุกขวัญเล่นๆอะโดยเฉพาะดูกับเพื่อนในโรงนะ โคตรจะมันส์อ่า 555
ตอนก่อนที่หนังจะมาใช่ปะมันจะมีให้ร้องเพลงเคารพใช่มะ
เพื่อนเรามันร้องกันแบบเสียงโอเปร่าอะ ฮาก๊ากกเลย
ดูๆไปผีโผล่กรี๊ดลั่นโรง มือไปชนป็อปคอร์นหกอีก ยังไม่พอยังเก็บมากิน 555
เป็นเราอ่ะถ้าเลี่ยงอะไรเกี่ยวกับผีๆ หรือ เรื่องสยองๆได้อ่ะ
จะเลี่ยงหมดเลย
เพราะของพวกนี้เจอไปแค่ครั้งเดียว
จะติดตาไปนานเลยอ่ะ TT
ไม่ชอบจริงๆเลยหนังผี
จ้างให้ยังไม่อยากจะดู [- - ' ]
ตอนนี้เห็นพวกน้ำทะเลหรือน้ำน่ากลัวๆ
แล้วหลอนไปเลยอ่ะ T^T
เหมือนจะจมน้ำ แล้วก้ไม่ค่อยกล้าเล่นทะเล
ทำนองว่าหลังจะเย็น ๆ ต้องมีอะไรติดหลังตลอด
เราจะลูบหลังเป็นระยะ ๆ เพราะกลัวอ่ะ หรือไม่ก็เดินติดเพื่อนเลย
ไม่กล้าไปไหรคนเดียว
แต่แค่2-3วันก็หาย ><;;
แล้ว...
มันจะมีเรื่องแบบว่า
เด็ก: ฮึกๆ หนูกลัวผี
ผู้ใหญ่:โถ่ แม่/พ่อ/ครู อยู่มาจนป่านนี้แล้วยังไม่เคยเจอเลย ผีเผอที่ไหน
มันมักจะเป็นแบบนี้ แต่...ในทางกลับกัน...
คนที่ทำให้เรารู้จัก'ผี' เป็นคนแรกๆคงเป็นพี่/เพื่อน แล้วพี่/เพื่อนเอามาจากไหนล่ะ ก็ผู้หใญ่อีกแหละ
แล้วก็ความเชื่อสมัยก่อนด้วยเช่นนั่งตรงบันไดจะเห็นผี ไม่ให้ไปเล่นใกล้ตนกล้วยตอนเย็น แม้จะเป็นการสั่งสอนเด็ก แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันทำให้เด็ก'กลัวผี'
บางคนกลัวจนไม่กล้าไปไหนคนเดียวทั้งชีวิตก็มี - -*
แล้วเราไม่มีวิธีเลยหรอที่จะสั่งสอนเด็กๆโดยไม่ให้พวกเค้ากลัวจนไม่ทำอะไร :(
มากสุดหลอนแค่ 3 -4 วันผมก็ลืม
วิธีไล่ผีถ้าดูหนังผีแบบเฟรดดี้ ครูเกอร์ มันมีเล็บยาวใช้ไหม ?
ตอนนอนถือที่ตัดเล็บไว้ด้วยสิคะ 555+
หรือเรามาดูตอนโตแล้ว 555