ภัยเงียบ...ของวัยรุ่น "ห่วงผอม"




สวัสดีค่ะสาวๆ NUGIRL ช่วงนี้เราจะเห็นได้ว่าเทรนด์สวยแบบสุขภาพดีกำลังมาแรงมากจริงๆ หลายคนหันมาออกกำลังกายและควบคุมอาหารการกินกันมากขึ้น ทั้งคอร์สออกกำลังกายและร้านอาหารคลีนมีออกมาให้สาวๆ ที่รักสุขภาพได้เลือกอย่างคึกคัก ทำให้ตอบโจทย์ไลฟ์สไตล์ของสาวๆ ได้มากกว่าเดิม  แต่ด้วยความหลากหลายนี้เองที่ทำให้สาวๆ หลายคนสนุกไปกับการดูแลสุขภาพร่างกายแบบผิดวิธี เช่น ถ้าเราออกกำลังกายมากไปหรือรับประทานอาหารที่คิดไปเองว่าคลีน ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งที่เข้าใจผิด ผลลัพธ์ร้ายๆ ที่จะตามมามันจะน่ากลัวขนาดไหน!! คอลัมน์ Health me ประจำสัปดาห์นี้ พี่เตยมีสิ่งดีๆ มาแนะนำค่ะ

ช่วงสัปดาห์ที่ผ่านมาสาวๆ หลายคนน่าจะเห็นกระทู้หนึ่งในหน้าฟีดเฟซบุคกันมาบ้าง เมื่อมีสาวน้อยคนหนึ่งมาเขียนเล่าประสบการณ์จากการลดน้ำหนักแบบมากเกินไปและเธอต้องต่อสู้กับโรคที่มีชื่อว่า Anorexia วันนี้พี่เตยพา “น้องเมษา” มาเล่าประสบการณ์ให้สาวๆ NUGIRL ฟังกันค่ะ

 



Q : แนะนำตัวหน่อยค่ะ

- ภณิตา ฉัตรทิวาพร (เมษา)

Q : ตอนนี้ทำอะไรอยู่ (เรียนอะไร, มีงานอดิเรกชอบทำอะไร)
- จบม.6 จากโรงเรียนอัมพรไพศาลค่ะ งานอดิเรกช่วงนี้ก็อ่านวรรณกรรมสืบสวน ฟังเพลง ดูหนัง หัดทำอาหาร (รสชาติกินได้คนเดียว) เเล้วก็ออกกำลังกาย

Q : เริ่มต้นลดน้ำหนักตั้งแต่ตอนไหน?
- ช่วงปิดเทอมซัมเมอร์ ม.4 ปี 2557 ค่ะ เริ่มจากเล่นหน้าท้องก่อนนอนทุกคืน

Q : แล้วตอนไหนที่เริ่มจริงจังขึ้นกว่าเดิม?
- พอใกล้ๆเปิดเทอมม.5 เริ่มเล่น T25 เเละหันมาคุมอาหาร (เเบบผิดๆ) ค่ะ

Q : คิดว่าอะไรที่เป็นเหตุผลที่ทำให้เราอยากจะผอมมาก หรือนอยด์กับรูปร่างของตัวเองมากขนาดนั้น?
- ก่อนหน้านั้นมักจะรู้สึกว่าตัวเองเอวเเละขาใหญ่ เเต่ก็ไม่เคยคิดจะออกกำลังเพื่อลดอย่างจริงจังนะคะ เพราะเเต่เเรกไม่ใช่คนชอบออกกำลัง ไม่เคยมีใครว่าอ้วนค่ะ ถ้าไม่รวมที่ตอนม.4 เพื่อนเคยทักว่าไปเที่ยวกลับมาเอวใหญ่ขึ้นนะ เเต่ตอนนั้นไม่ได้เก็บมาคิดค่ะ เหตุผลหลักที่เริ่มออกกำลังกายก็เเค่อยากมีกล้ามหน้าท้อง เเต่พอได้รู้ว่าต้องลดไขมันด้วยการ cardio เเละคุมอาหาร ก็เลยเริ่มทำนู่นนี่มากขึ้น

Q : แล้วรู้ว่าตัวเองเริ่มจะไม่สบายตอนไหน?
- เเรกๆ เลยที่เริ่มผอมลงคือกระดูกเชิงกรานโผล่ชัดขึ้น เเต่ก็ไม่ได้คิดว่าผิดปกติ เพราะเราตั้งใจจะลดหน้าท้องอยู่เเล้ว ยังคิดว่าไขมันตรงนั้นมันหายไปก็ดีสิ รู้ว่าตัวเองเป็นโรคนี้หลังจากเสิร์ชกูเกิ้ลเจอเว็บๆ นึง เเล้วพออ่านดูก็เห็นว่าอาการทุกอย่างมันใช่เราเลย พอหาข้อมูลเพิ่มก็ยิ่งคิดว่าชัวร์เเน่ ก็คุยให้เเม่ฟัง เพราะช่วงก่อนหน้านั้นก็ทะเลาะกับเเม่บ่อยๆ เรื่องการกินมาซักพักเเล้ว เเต่ก็คิดว่าเราจะยังไม่ไปหาหมอนะคะ คิดว่ารักษาตัวเองได้ เเบบ self-recovery

Q : ร่างกายเรามีปัญหายังไงบ้าง ถึงเป็นจุดเริ่มต้นที่เราตัดสินใจเข้ารับการรักษา?
- เเรกๆ เลยคือ เมนส์ไม่มาหลายเดือน อารมณ์เหวี่ยง พูดน้อยลง วันๆ เครียดอยู่กับเรื่องเรียน เรื่องเลือกกิน เรื่องออกกำลังกาย ผมร่วงเยอะมาก หนาวง่ายกว่าเมื่อก่อน หน้ามืดบ่อย คอเเห้งทั้งวันต้องคอยดื่มน้ำตลอด ซึมเศร้า เครียดอะไรหน่อยก็ร้องไห้ บางครั้งก็รู้สึกว่าชีวิตมันเเย่จนอยากตาย จนรู้สึกว่าเราไม่ไหวเเล้วจริงๆ ที่เคยบอกว่าจะรักษาตัวเองให้ดีขึ้น มันทำไม่ได้เลย เเย่ลงด้วยซ้ำ เเล้วพีคสุดคือครูท่านนึงบอกไปพบจิตเเพทย์ค่ะ

Q : คิดว่าคนแบบไหนมีโอกาสเป็นโรค Anorexia หรือ Eating Disorder มากที่สุด?
- คนที่ไม่พอใจในรูปร่างตัวเอง คนที่ชอบยึดติดกับค่านิยมของสังคมภายนอก ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง หรือเเม้เเต่คนที่มีความมั่นใจในตัวเองมากจนไม่ยอมรับฟังความเห็นใครก็เป็นได้ หรือบางคนที่จิตใจอ่อนไหวง่าย โดนใครว่าอะไรก็อาจจะเก็บไปคิดเเล้วทำอะไรที่สุดโต่งก็ได้

Q : ครอบครัวของเรามีส่วนช่วยเรื่องการดูแลตัวเอง สุขภาพและอาหารการกินบ้างไหม?
- พ่อเเม่กับญาติๆ คอยให้กำลังใจตลอดค่ะ เขาก็บ่นบ้างทะเลาะกับเราบ้าง เเต่ต่างฝ่ายก็จะพยายามเข้าใจกัน อยากกินอะไรก็พยายามหามาให้ พอเครียดก็ให้ระบายให้ฟัง เเม่ก็พยายามทำอาหารที่เราชอบ เเละพอกินได้ในตอนนั้น

Q : ตอนนี้เราดูแลตัวเองยังไง? ออกกำลังกายสัปดาห์ละกี่ครั้ง?
- กินอาหารครบทุกหมู่ ไม่ได้คลีน เเต่เน้นว่าเพื่อสุขภาพค่ะ เพื่อสุขภาพไม่ได้หมายถึงว่าเราห้ามกินของทอดหรือขนมนะ เเต่ให้ได้สารอาหารครบถ้วนเเละพอเหมาะกับที่ร่างกายต้องการ จริงๆ มีผลมาจากตอนคุมอาหารหนักๆ จนตอนนี้จะไม่ค่อยชอบอาหารที่มันเยิ้มๆ เเล้วก็ไม่กินพวกหนังสัตว์ ทั้งที่ตอนเด็กๆ ค่อนข้างชอบกิน เดี๋ยวนี้จะรู้สึกเลี่ยนๆ เเล้วก็ไม่ชอบเวลาปากมันๆ เเต่กินพวกข้าวผัด ตามร้านได้นะคะ อย่างข้าวกะเพราเนี่ย ถ้ามาเป็น ข้าวราดจะกินข้าวไม่หมด เเต่ถ้าผัดรวมมากับข้าวเเล้ว ต่อให้มันปากกินเกลี้ยงเลย อันนี้ก็ยังไม่เข้าใจตัวเอง55555

การพักผ่อนก็ตามสไตล์วัยรุ่นไทยส่วนใหญ่ นอนดึกเเต่ไม่เกินเที่ยงคืนค่ะ นี่ก็ดึกกว่าเมื่อก่อนอีกนะคะ การออกกำลังตอนนี้ก็ 5-6 วันต่อสัปดาห์ค่ะ (คิดว่าพอเข้ามหาลัยเเล้วต้องลดเวลาลงเเน่ๆ) จะจัดตารางเอง เเละจัดใหม่ทุกสัปดาห์ ไม่ค่อยเเน่นอนเท่าไหร่ จะดูด้วยว่าสัปดาห์นั้นเรามีธุระต้องไปไหนเปล่า เเล้วก็ต้องมีวันพัก ปกติก็ 1-2 วัน เเล้วเเต่ร่างกายเรา เพราะบางทีวางเเผนไว้เรียบร้อย เเต่ตื่นมารู้สึกเหนื่อย ก็จะตัดตารางวันนั้นไป หรืออาทิตย์ไหนมีโปรเเกรมไปเที่ยวกับครอบครัวหลายวัน ก็ตัดตารางอาทิตย์นั้นทิ้งไปเลย ไม่ถึงขนาดว่าต้องไปหาที่ออกกำลังระหว่างพักอยู่โรงเเรม ในเมื่อเป็นเวลาพักผ่อนก็พักให้สุด กลับมาเราจะได้มีเเรงเพิ่มขึ้นเเล้วก็ไม่เบื่อด้วย



Q : ฝากอะไรถึงสาวๆ NUGIRL ที่มีค่านิยมอยากผอมมากๆ ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองผอมหน่อยค่ะ
- นิยามคำว่าหุ่นดีของวัยรุ่นบางคนสมัยนี้คือ ตัวบาง เอวมด ขาตะเกียบ คิดว่าเเบบนั้นคือสวย ไม่ได้มองถึงความเป็นจริงว่าลักษณะเเบบนั้นมันจะดูดี ดูสวย แต่เมื่ออยู่บนร่างกายของเรามันจะดูดีจริงๆ หรือเปล่า ถ้าอยากลดความอ้วนก็ควรลดเเบบค่อยเป็นค่อยไป รู้ลิมิตตัวเอง ลดเเบบถูกต้อง ห้ามอด บางคนถ้าไม่ได้อ้วนมากเเบบอันตรายโรครุมเร้า ก็อาจจะยังไม่จำเป็นต้องกินน้อยลงด้วยซ้ำ เเค่เริ่มจากออกกำลังก่อน ถ้าได้ผลไม่ทันใจค่อยว่ากัน เเละสำคัญสุดคือกินครบทุกหมู่ ทุกมื้อ ให้พอเหมาะกับที่ร่างกายต้องการ ดื่มน้ำเยอะๆ พักผ่อนให้เพียงพอ ไม่จำเป็นต้องโหมออกกำลังกาย ถ้าเราทำถูกต้องทุกอย่าง มันจะเห็นผลเองค่ะ  อย่ายึดติดกับค่านิยมมากเกินไป เเค่เป็นตัวของเรา พอใจในตัวเรา รักตัวเองให้มากขึ้น เราไม่จำเป็นต้องผอมเหมือนเขา ชีวิตเราก็ดีได้


นอกจากเรามีโอกาสได้พูดคุยกับน้องเมษาที่มาเล่าประสบการณ์จากการป่วยเป็นโรค Anorexia กันแล้ว วันนี้เรายังมีโอกาสได้พูดคุยกับคุณหมอ อ.นพ. ภุชงค์ เหล่ารุจิสวัสดิ์  จากโรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ด้วยค่ะ คุณหมอบอกว่าโรคนี้ไม่ใช่แค่ผู้หญิงอยากผอมธรรมดา แต่เป็นโรคที่อันตรายและต้องการการรักษาและดูแลอย่างใกล้ชิดจากคุณหมอเลยค่ะ วันนี้คุณหมอจะพาเรามาทำความรู้จักกับโรคนี้ให้มากยิ่งขึ้น รวมถึงวิธีแนวทางในการรักษาจากโรคนี้ด้วยค่ะ ตามมาอ่านไปพร้อมๆ กันเลย



คำว่า Anorexia แปลว่าเบื่ออาหารในทางการแพทย์ โดยมีสาเหตุมาจากจิตใจ โรคนี้เกิดจากความผิดปกติทางจิตชนิดหนึ่ง ในสายตาเขาตอนนั้นเขาจะรู้สึกว่าตัวเองอ้วนเกินไป เขาจะทำอะไรก็ได้เพื่อให้ตัวเองผอม เพื่อให้น้ำหนักลดลง โดยเน้นอดอาหารและอกกำลังกายอย่างเข้มงวด หรือกินยาถ่าย โดยมากคนที่เข้ารับการรักษาคือกลุ่มคนที่เป็นหนักแล้ว เพราะแรกๆ พ่อแม่หรือคนรอบข้างจะคิดว่า เขาเป็นแค่คนรักษาสวยรักงาม แต่มันจะมากขึ้นเรื่อยๆ จนสังเกตได้ เช่น ผอมมากจนเห็นกระดูก ไม่กินข้าว โดยเริ่มต้นอาจจะไม่ได้มาพบจิตแพทย์ อาจจะไปพบหมอสาขาอื่นก่อน เช่น ผู้ป่วยที่เป็นวัยรุ่นก็อาจจะไปพบหมอเด็กว่าทำไมประจำเดือนขาด ทำไมผมร่วง ทำไมตามตัวถึงมีขนอ่อนๆ สีขาวๆ ซึ่งมันสะท้อนถึงภาวะขาดสารอาหารอย่างรุนแรง

โรคนี้ถ้าไม่รักษาจะเสียชีวิตได้นะ ไม่เหมือนโรคทางจิตชนิดอื่นๆ เพราะมันจะขาดสารอาหารไปเรื่อยๆ ถ้าญาติพี่น้องเจออาจจะต้องมีการบังคับรักษาเพราะเจ้าตัวเองจะไม่ยอมรักษา เขาไม่คิดว่าเขาป่วย แต่การรักษาก็ยากเพราะการบังคับให้รักษาเป็นการทำให้เขารู้สึกอ้วน เหมือนเราจะไปทรมานให้เขาน่าเกลียดขึ้น บางคนฆ่าตัวตายเพราะรับไม่ได้กับการรักษา

สิ่งที่คนรอบข้างและคนในครอบครัวสามารถทำได้เมื่อรู้ว่าคนใกล้ตัวกำลังป่วย เริ่มต้นต้องพามารักษา เขาไม่ได้ต้องการกำลังใจเพราะเขาไม่รู้ตัวว่าตัวเองผิดปกติ สิ่งเดียวที่คนรอบข้างและคนในครอบครัวทำได้คือพาเขามารับการรักษาให้เร็วที่สุด เพราะโรคนี้ไม่ได้รักษากันง่ายๆ เป็นโรคที่หนักมาก ส่วนใหญ่จะมาหาหมอตอนที่ผอมแห้งแล้ว ไม่มีแรง ผมร่วง ไม่มีไขมันและอาจจะเสียชีวิตในที่สุด


หลายคนอาจสงสัยว่า โรค Anorexia และ Bulimia ต่างกันยังไง คุณหมอมีคำตอบเข้าใจง่ายๆ มาฝากค่ะ โรค Bulimia เป็นโรคที่เกี่ยวกับการกินเหมือนกัน แต่จะไม่ผอมแห้ง Bulimia จะเกิดจากการเครียดแล้วกิน กินแล้วกินไม่หยุด ไม่เน้นอร่อย เน้นแก้เซ็งแก้เครียด กิน High Calories พอกินเข้าไปเยอะๆ ก็รู้สึกผิดแล้วก็ล้วงคอออก แต่ Anorexia คือคุมการกินอาหารและคุมมากเกินไป

แล้วใครสามารถเป็นโรคนี้ได้บ้าง? คำตอบก็คือคนที่มีโอกาสจะเป็นโรคนี้ส่วนใหญ่จะเป็นผู้หญิง ที่รักสวยรักงาม ค่อนไปทางคนที่รักความสมบูรณ์แบบ เป็นคนเอาจริงเอาจัง ชอบความเป๊ะ มักจะพบตอนวัยรุ่น วัยรักสวยรักงาม อาจจะเกี่ยวกับค่านิยมทางสังคม สังคมมีส่วนชี้นำ เสื้อผ้าตามท้องตลาดมีไซส์เล็กเกินไป คนที่อ้วนมากๆ ใส่ไม่ได้ ก็รู้สึกแย่ รู้สึกหดหู่ใจ นานเข้านานเข้าก็อาจจะถึงจุดที่สุดโต่งได้ แต่ถ้าคนที่อ่านแล้ว คิดได้ ไม่มีทางเป็นโรคนี้ครับ หรือคนที่ยังมาถามว่าน้ำหนักเท่านี้ ส่วนสูงเท่านี้อ้วนไหม คนพวกนี้ไม่เป็นครับ



สุดท้ายคุณหมอฝากถึงสาวๆ NUGIRL มาว่า สัดส่วนของคนเราหรือร่างกายของเรามันคือผลพวงจากการใช้ชีวิต ไม่ใช่แค่การกินยังไงก็ได้อย่างนั้น การปฏิบัติต่อตนเองยังไงก็ทำให้ร่างกายสะท้อนออกมาแบบนั้นเช่นกัน มันเป็นตัวชี้วัดว่าเราใช้ชีวิตยังไง

สิ่งที่น้องเมษาและคุณหมอฝากถึงสาวๆ NUGIRL เป็นสิ่งที่พี่เตยย้ำเสมอในคอลัมน์ Health Me ว่าเราควรรับประทานอาหารที่ดีและมีประโยชน์ ออกกำลังกายเพื่อให้ร่างกายแข็งแรง แล้วหุ่นและรูปร่างที่ดีก็จะตามมา แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ควรทำอยู่ในความพอดี ไม่ออกกำลังกายหนักจนกล้ามเนื้อพัง หรือไม่อดอาหารเพื่อให้ผอม เพราะผลที่ตามมาไม่ใช่การที่เราได้รูปร่างที่ดี แต่เรากลับเสียสุขภาพแทน หลังจากอ่านบทความนี้แล้วสาวๆ NUGIRL รู้สึกเลยไหม? ว่าเราเองก็เคยมีความกังวลเล็กน้อยเกี่ยวกับการกินหรือความอ้วนเช่นกัน ลองคอมเม้นเล่าให้พี่เตยฟังหน่อยว่า...อะไรทำให้เราเกิดความกังวลเรื่องความอ้วนบ้าง?


 
Special Thanks
ภณิตา ฉัตรทิวาพร (น้องเมษา)
อ.นพ. ภุชงค์ เหล่ารุจิสวัสดิ์
ภาควิชาจิตเวชศาสตร์ คณะแพทยศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย


 
พี่เตย
พี่เตย - Columnist คอลัมนิสต์ประจำคอลัมน์ NUGIRL

แสดงความคิดเห็น

ถูกเลือกโดยทีมงาน

ยอดถูกใจสูงสุด

ชอบวันที่ฝนตก Member 4 พ.ค. 59 14:47 น. 2

เห็นในพันทิปเหมือนกันค่า แต่เก่งมากๆเลยอะ พอกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วน่าร้ากblush

1
กำลังโหลด
❥Mqauy❀ Member 4 พ.ค. 59 13:18 น. 1

ตามอ่านกระทู้ในพินทิป เห็นรู้แล้วแบบช็อค! ผอมจนกระดูกออกมา

ตอนนั้นรีบลุกไปหาข้าวกินเลย ส่วนตัวชอบอดอาหารมีช่วงหนึ่งทั้งวันกินนมกล่องเดียว

ได้อาทิตย์หนึ่ง หน้าท้องหายหมดเลย(แอบดีใจ) แม่ด่า สั่งกินข้าวใหญ่เลย สุดท้ายก็กลับมาสู่ปกติ 55

1
กำลังโหลด
NICONI Member 5 พ.ค. 59 10:55 น. 4
เราเคยลดน้ำหนักนะขนมไม่กินงดข้าวเย็นกินโยเกิรต(เขียนงี้ปะ555)เจเล่บิวตี้อะไรที่มันอิ่มๆอ่ะแต่มันไม่อิ่มมันทรมาณมันหิววว เราจึงเลิก ละร่างกายเรายังเติบโตไม่สุดเราก็เลยหันมากินนมออกกังลังกายให้สูงๆแทนกินข้าวทุกมื้อ พอเราสูงขึ้นพุงเรารุ้สึกว่าลดนะ ตอนนี้น้ำหนักคงที่ไม่เปลี่ยนมาหลายอาทิตย์ละแต่ก่อนอาทิตย์นึงโลนึงถ้ากินเยอะ55555ตอนนี้หนัก40.3สูง150 ภูมิใจมาก5555ละก็หันมาควบคุมอาหารขนมให้น้อยลง ผักมากขึ้นแต่ถ้าไม่ชอบจึงๆก็ผ่านอย่าหักโหม
1
Annie J. Member 5 พ.ค. 59 11:17 น. 4-1
อย่าให้ผอมกว่านีนะคะ ผอมกว่านี้อันตราย พยายามควบคุมน้ำหนักไว้ ยังไงซะเราก็ต้องกินของที่มีประโยชน์เพื่อให้ร่างกายได้เจริญเติบโตค่ะ :) แน่นอนเยี่ยม
0
กำลังโหลด
Boksun Member 5 พ.ค. 59 11:09 น. 5

ตามอ่านจากกระทู้พันทิปมาเหมือนกัน 

ดีใจกับพี่เมษาด้วยค่ะที่ต่อสู้และผ่านมากับโรคนี้ได้ เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เป็นโรคนี้ให้ด้วยคะ

1
กำลังโหลด
The girl..♥♥♥ 5 พ.ค. 59 20:44 น. 8
หลายคนบอกว่าเราอ้วน..จริงป่ะ ไม่แน่ใจอ่อ ก็อายุแค่ 10 ขวบ สูง 152 แล้วอ่ะ แต่ขางี้ใหญ่อ่ะ พุงก็จับๆดู ไขมันล้วนๆ แต่น้ำหนักเราแค่ 42 เองนะ (ไม่เองอ่ะ) เราพยายามลดอยู่ ก็กินนม ออกกำลังกาย กินข้าวปกติ แต่ไม่อยากกินข้าวเย็นอ่าาา...กินแค่โยเกิร์ตก็อิ่มแย่ละ แต่เราจะพยายามไม่หักโหมเกินไปนะ พี่เมษาหุ่นกำลังดีเลยแหละ...ขอบคุณที่มีกระทู้นี้ เราจะได้ไม่หักโหมจนเกินไปคร่าา~~กดLIKE
2
mypastelgrey Member 6 พ.ค. 59 09:54 น. 8-1
ไม่อ้วนเลยค่าา พี่ว่ากำลังดีน้า อีกอย่างน้องยังสูงได้อีกเยอะเลยย (อิจเบาๆ) อย่าพึ่งลดๆ ออกกำลังกาย สร้างกล้ามเนื้อ สร้างส่วนสูง อย่าให้จบที่ 158 แบบพี่ > <
0
กำลังโหลด

18 ความคิดเห็น

❥Mqauy❀ Member 4 พ.ค. 59 13:18 น. 1

ตามอ่านกระทู้ในพินทิป เห็นรู้แล้วแบบช็อค! ผอมจนกระดูกออกมา

ตอนนั้นรีบลุกไปหาข้าวกินเลย ส่วนตัวชอบอดอาหารมีช่วงหนึ่งทั้งวันกินนมกล่องเดียว

ได้อาทิตย์หนึ่ง หน้าท้องหายหมดเลย(แอบดีใจ) แม่ด่า สั่งกินข้าวใหญ่เลย สุดท้ายก็กลับมาสู่ปกติ 55

1
กำลังโหลด
ชอบวันที่ฝนตก Member 4 พ.ค. 59 14:47 น. 2

เห็นในพันทิปเหมือนกันค่า แต่เก่งมากๆเลยอะ พอกลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้วน่าร้ากblush

1
กำลังโหลด

ความคิดเห็นนี้ถูกลบเนื่องจาก

ถูกลบโดยทีมงาน เนื่องจากงดตั้งกระทู้วิจัย โครงงาน หรือใช้พื้นที่เว็บบอร์ดเพื่อการส่งการบ้าน เนื่องจากเป็นการรบกวนผู้ใช้บอร์ดท่านอื่นๆ ขออภัยในความไม่สะดวก

กำลังโหลด
NICONI Member 5 พ.ค. 59 10:55 น. 4
เราเคยลดน้ำหนักนะขนมไม่กินงดข้าวเย็นกินโยเกิรต(เขียนงี้ปะ555)เจเล่บิวตี้อะไรที่มันอิ่มๆอ่ะแต่มันไม่อิ่มมันทรมาณมันหิววว เราจึงเลิก ละร่างกายเรายังเติบโตไม่สุดเราก็เลยหันมากินนมออกกังลังกายให้สูงๆแทนกินข้าวทุกมื้อ พอเราสูงขึ้นพุงเรารุ้สึกว่าลดนะ ตอนนี้น้ำหนักคงที่ไม่เปลี่ยนมาหลายอาทิตย์ละแต่ก่อนอาทิตย์นึงโลนึงถ้ากินเยอะ55555ตอนนี้หนัก40.3สูง150 ภูมิใจมาก5555ละก็หันมาควบคุมอาหารขนมให้น้อยลง ผักมากขึ้นแต่ถ้าไม่ชอบจึงๆก็ผ่านอย่าหักโหม
1
Annie J. Member 5 พ.ค. 59 11:17 น. 4-1
อย่าให้ผอมกว่านีนะคะ ผอมกว่านี้อันตราย พยายามควบคุมน้ำหนักไว้ ยังไงซะเราก็ต้องกินของที่มีประโยชน์เพื่อให้ร่างกายได้เจริญเติบโตค่ะ :) แน่นอนเยี่ยม
0
กำลังโหลด
Boksun Member 5 พ.ค. 59 11:09 น. 5

ตามอ่านจากกระทู้พันทิปมาเหมือนกัน 

ดีใจกับพี่เมษาด้วยค่ะที่ต่อสู้และผ่านมากับโรคนี้ได้ เป็นกำลังใจให้ทุกคนที่เป็นโรคนี้ให้ด้วยคะ

1
กำลังโหลด
แคท 5 พ.ค. 59 12:50 น. 6
เราเองก้อเปงคนที่ลดหุ่นจนผอมโซเลย ทุกคนที่เจอคือทักกันว่า "ผอมเกินไปนะ " การลดของเราคือ กินข้าวทุกมือ แต่น้อย กายบริหาร ทำงานหนัก โกรธ
0
กำลังโหลด
ดอกเหมยมรกต Member 5 พ.ค. 59 20:38 น. 7

เราว่าเรากินเเล้วกินไม่หยุด กินเเก้เครียด หดหู่จนร้องไห้ (เเถมเเฟนเลิกไปอีก โคตรหดหู่ตอนนั้นเจอปัญหาเเต่พูดกับใครไม่ได้ท้อ หมดความพยาม คิดถึงหน้าคนที่รักที่สุดกลับเป็นเเฟนเก่าไม่ใช่พ่อเเม่ เพราะเราไม่ค่อยสนิทกับพ่อเเล้ว เพราะหลายๆอย่างเราเลยไม่รู้จะคุยกับใคร เเม่ก็ไม่อยู่ ปกติเราไม่เคยเป็นอย่างนี้นะ เเต่มาเป็นหลังเลิกกะเเฟนไปสามเดือนนี่เเหละ จากคนเข้มเเข็งหายไปหมดเลย เเถมพอจะลดกลับเพิ่มเพราะเรากินเเก้เครียดหลายๆอย่าง....ปรากฏว่าตอนคบผอมกว่าตอนเลิกอีกT^T) ตอนนี้เลยพยายามลดพอดีๆ 

เมื่อก่อนเราเคยคุมอาหารจนผมร่สงเหมือนกัน หน้ามืดดดดดดไรงี้ หัวบางลงเลยเเบบอะหือเอ่อ..

0
กำลังโหลด
The girl..♥♥♥ 5 พ.ค. 59 20:44 น. 8
หลายคนบอกว่าเราอ้วน..จริงป่ะ ไม่แน่ใจอ่อ ก็อายุแค่ 10 ขวบ สูง 152 แล้วอ่ะ แต่ขางี้ใหญ่อ่ะ พุงก็จับๆดู ไขมันล้วนๆ แต่น้ำหนักเราแค่ 42 เองนะ (ไม่เองอ่ะ) เราพยายามลดอยู่ ก็กินนม ออกกำลังกาย กินข้าวปกติ แต่ไม่อยากกินข้าวเย็นอ่าาา...กินแค่โยเกิร์ตก็อิ่มแย่ละ แต่เราจะพยายามไม่หักโหมเกินไปนะ พี่เมษาหุ่นกำลังดีเลยแหละ...ขอบคุณที่มีกระทู้นี้ เราจะได้ไม่หักโหมจนเกินไปคร่าา~~กดLIKE
2
mypastelgrey Member 6 พ.ค. 59 09:54 น. 8-1
ไม่อ้วนเลยค่าา พี่ว่ากำลังดีน้า อีกอย่างน้องยังสูงได้อีกเยอะเลยย (อิจเบาๆ) อย่าพึ่งลดๆ ออกกำลังกาย สร้างกล้ามเนื้อ สร้างส่วนสูง อย่าให้จบที่ 158 แบบพี่ > <
0
กำลังโหลด
startay Member 6 พ.ค. 59 19:16 น. 9

เราอายุ14 สูง 157 หนัก 43-45 อ่ะค่ะ แม่ชอบบอกว่าหน้าบวมๆ อวบๆตอนนี้เครียดมากเลย เลยพยายามลด แต่มันก็ลดบ้างอ่ะ คือจะบอกก่อนว่าจะลดๆนี่ ขนมไม่เลิกจ้าาา ข้าวไม่อดนะคะ แต่ออกกำลังกายทุกวัน เช่นเต้นโคบเวอร์ ปั่นจักรยานงี้ ให้นน.มันคงที่ ไม่รู้วาส่วนสูงกับนน.ประมาณนี้ อ้วนป่าว แต่เราเป็นคนมีหน้าอกกับสะโพก แล้วก็มีหน้าท้องมาแต่เด็กพอกินข้าวมันก็แบบ... พอไม่ได้กินไรหน้าท้องมันก็เหมือนคนปกติทั่วไปอ่ะ แล้วเราเป็นคนมีแก้มนิดๆเวลาบวมมันก็จะบวมที่แก้มก็เลยดูอวบๆ TT..TT พยายามจะทำให้คงที่ไม่หักโหมค่ะ ขอบคุณพี่เมษามากๆนะคะที่เอามาแบ่งปันเป็นความรู้ค่าาา เยี่ยมเยี่ยมเยี่ยม

0
กำลังโหลด
mojimina Member 6 พ.ค. 59 21:21 น. 10

ของเราเรียกว่าโรคไหมนะ คือมันไม่อยากอาหารอะ ตื่นเช้ามาก็กินนะแต่ไม่ค่อยอยากกินเลย ไม่มีความคิดจะลดด้วย(แต่เมื่อก่อนคิดนะ)

0
กำลังโหลด

ความคิดเห็นนี้ถูกลบเนื่องจาก

ถูกลบโดยทีมงาน เนื่องจากงดตั้งกระทู้วิจัย โครงงาน หรือใช้พื้นที่เว็บบอร์ดเพื่อการส่งการบ้าน เนื่องจากเป็นการรบกวนผู้ใช้บอร์ดท่านอื่นๆ ขออภัยในความไม่สะดวก

กำลังโหลด
poogthong Member 7 พ.ค. 59 20:22 น. 12
หนูชื่อ กิ่ง ค่ะ อายุ18ปีแล้ว ตอนนี้ขึ้นม.6 หนูเป็นแบบที่พี่เมษากับคุณหมอพูดมาเป๊ะๆเลย เป็นคนคิดเล็กคิดน้อยมาก เคยลดนน.ได้มากสุดถึง15โล จาก55 ช่วงปลายปีที่แล้ว กิ่งอดข้าว อดขนม บางวันไม่กินข้าวเลด้วยซ้ำ แล้วช่วงนั้นเป็นไข้เลือดออกนน.เลยลดง่ายขึ้นเพราะเบื่ออาหารมากไม่กินอะไรเลย เพราะถ้ากินก็จะชอบเครียดจนทำให้คนรอบข้างกิ่งรู้สึกว่าเราบ้า มีคนทักน่ะว่าผอมไปมั้ย มันแห้งไปหรือเปล่า ในตอนนั้นที่กิ่งลดมาได้ถึง41กึ่ง40 มีแต่คนบอกว่ากิ่งผอมเกินไป ผอมจนแห้งเหมือนกระดูกเดินได้ ไม่มีอะไรเลย กิ่งรู้สึกดีแปลกๆน่ะมี่มีคนทักว่าผอมดีใจมากเพราะที่ทำมามันได้ผล แล้วพอต้นปีที่ผ่านมา กิ่งมีไปค่ายบ่อย โดนบังคับให้กินข้าวทุกมื้อ บอกเลยว่าตอนนั้นอยากตายมาก เข้าใจหัวอกคนแบบนี้มั้ยอ่ะว่าแบบ อดมาตั้งนาน กินวันล่ะมื้อมานาน แล้วอยู่ๆต้องมากินทุกมื้อ คือแบบรู้สึกแย่มาก แต่พอกินไปทุกมื้อเท่านั้นแหละ นน.เริ่มพุ่งขึ้นเร็วมากทั้งๆที่กินไม่เยอะเลย บอกเลยว่าไม่เยอะ จนกิ่งไปอ่านเจอในพันทิพ เค้าบอกว่าคนที่อดอาหารมาเยอะ พอมากินเพิ่มนิดๆหน่อยๆนน.มันจะเพิ่มขึ้นเร็วกว่าคนกินข้าวปกติเพราะตอนที่เราอดร่างกายจะไม่รับอะไรเลย แต่พอมาวันนึงเรามากินเยอะร่างกายเราจะรับมันมาเรื่อยๆจนทำให้เกิดเป็นภาวะโยโย่ ไม่ต่างอะไรกับการกินยาลดความอ้วน แต่บอกเลยว่ากิ่งไม่ได้กินยาลดอะไรเลย กิ่งลดโดยการอดมาทั้งนั้น กิ่งเครียดมากบอกเลยที่นน.ขึ้น พอขึ้นแล้วจะลดยังไงก็ไม่ลงเหมือนเดิมแล้วจนทำให้ คิดมาก มากแบบมากๆ มากจนทำให้เราเปลี่ยนไปเป็นคนละคนอย่างที่พี่เมษาบอกเลย มีปัญหากับคนรอบข้างอย่างแฟนเรา คือเราไม่มีโอกาสที่จะได้กินอะไรมื้อพิเศษๆกันเลย เพราะแฟนกิ่งกลัวว่ากิ่งจะคิดมาก เพราะถ้ากิ่งคิดมากแน่นอนกิ่งจะหงุดหงิดทะเลาะกันแฟน เค้าเลยไม่กล้าพูดถึงเรื่องกินกับกิ่งเพราะเหตุนี้ บอกเลยว่าหนักแบบหนักมากจนทุกวันนี้ก็ยังเป็น กิ่งพยายามปลงแล้วแต่มันก็ยังทำใจไม่ได้ มันอยากผอมอยากหุ่นดี จนตอนนี้ยิ่งลดเหมือนนน.มันยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้นน.47แล้ว ขึ้นเร็วแบบเร็วมาก จนเราคิดอะไรไม่ออก จนแฟนเราส่งลิงนี้มาให้อ่านว่ามีคนอื่นที่เป็นแบบกิ่งด้วยน่ะ กิ่งอยากเลิกคิดมาก อยากเลิกคิดเล็กๆน้อย แต่มันทำไม่ได้ซักที ขอบคุณคนที่มาอ่านความคิดเห็นนี้น่ะค่ะ
0
กำลังโหลด

ความคิดเห็นนี้ถูกลบเนื่องจาก

ถูกลบโดยทีมงาน เนื่องจากงดตั้งกระทู้วิจัย โครงงาน หรือใช้พื้นที่เว็บบอร์ดเพื่อการส่งการบ้าน เนื่องจากเป็นการรบกวนผู้ใช้บอร์ดท่านอื่นๆ ขออภัยในความไม่สะดวก

กำลังโหลด
กำลังโหลด
กำลังโหลด

ความคิดเห็นนี้ถูกลบเนื่องจาก

ถูกลบโดยทีมงาน เนื่องจากงดตั้งกระทู้วิจัย โครงงาน หรือใช้พื้นที่เว็บบอร์ดเพื่อการส่งการบ้าน เนื่องจากเป็นการรบกวนผู้ใช้บอร์ดท่านอื่นๆ ขออภัยในความไม่สะดวก

กำลังโหลด
กำลังโหลด

ความคิดเห็นนี้ถูกลบเนื่องจาก

ถูกลบโดยทีมงาน เนื่องจากงดตั้งกระทู้วิจัย โครงงาน หรือใช้พื้นที่เว็บบอร์ดเพื่อการส่งการบ้าน เนื่องจากเป็นการรบกวนผู้ใช้บอร์ดท่านอื่นๆ ขออภัยในความไม่สะดวก

กำลังโหลด
กำลังโหลด