หญิงเอม..กับตาโตสตอรี่ที่บราซิล

     สวัสดีครับน้องๆ ชาว Dek-D.com แม้คอลัมน์ประสบการณ์เด็กนอกที่ผ่านมา จะมีน้องๆ แวะเวียนมาเล่าเรื่องราวมากมาย แต่ก็ยังไม่เคยมีใครเอ่ยถึงการใช้ชีวิต ในประเทศต้นกำเนิดนักฟุตบอลระดับโลกอย่างบราซิลเลย งานนี้ พี่ยีน จึงได้มีโอกาสนำประสบการณ์ของนักเรียนแลกเปลี่ยนโครงการ AFS ณ ประเทศบราซิล มาเล่าสู่กันฟัง ชีวิตของเธอจะเป็นเช่นไร ไปติดตามกันเลยครับ...

     สวัสดีค่ะ ชื่อเอม บุสบงกช ตอนนี้เพิ่งจบม.6จากโรงเรียนเตรียมอุดมศึกษาพัฒนาการค่ะ เอมมีประสบการณ์นักเรียนแลกเปลี่ยน AFS ที่ประเทศบราซิลอยากจะเล่าให้เพื่อนๆ ฟังค่ะ

บราซิลเป็นอีกประเทศที่มีค่าครองชีพแพงและค่อนข้างจะไปยาก ต้องต่อเครื่องบินหลายต่อ และเดินทางถึง 2 วันกว่าๆ ตอนแรกที่เอมไปถึง งงจริงๆ ตอนนั้นพูดภาษาเขาได้ 3 คำ คือ สวัสดี ขอบคุณ แล้วก็ ฉันหิว ฮ่าๆๆ      หลายคนคิดว่าประเทศบราซิลมีแต่คนผิวดำ ไม่จริงเลยค่ะ เอมได้ไปอยู่รัฐทางใต้สุดชื่อ Rio grande do Sul (RS) รัฐนี้และรัฐทางใต้อื่นๆ จะมีคนขาวเยอะมากๆ เล่นเอาเอมงงเลยว่าต่อเครื่องมาถูกหรือเปล่า

     ใน RS บรรพบุรุษของพวกเขาอพยพกันมาจากยุโรป โดยเฉพาะจากประเทศอิตาลีและเยอรมัน เมืองที่เอมอยู่ชื่อเมือง Antonio Prado เป็นเมืองที่มีความเป็นอิตาเลียนมากๆ ด้วยวัฒนธรรมและภาษาที่ใช้คือภาษาโปรตุเกส มันช่างลงตัวกันจริงๆ ออกมาเป็นวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษ์มากเลยค่ะ ถ้าถามว่าว่าภาษาโปรตุเกสยากไหม เอมว่าไม่ยากนะคะสำหรับคนที่พอเข้าใจในการแปลง verb ให้เป็นไปตามประธานเหมือนภาษาอื่นๆ ในแถบยุโรป ถ้าจะให้อธิบายกันง่ายๆ ก็คล้ายๆ กันกับสเปนเลยค่ะ พูดภาษาไหนได้ก็จะพอเข้าใจได้ในอีกภาษาหนึ่งเลย (ถึงจะพูดเร็วกันมากก็เถอะ...เหอะๆ)

     พี่ชายใจดีมากๆ คอยดูแลเอมตลอดค่ะ ครั้งหนึ่งมีตัวประหลาดตกลงมาจากเพดานในห้องเอม ซึ่งตอนนั้นเอมอยู่กับพี่เขาในบ้านแค่ 2 คน เอมก็ได้แต่กรี๊ด แต่พี่เขาเดินมาท่าแมนมากๆ แล้วถามว่าไหนๆ ตัวประหลาด แล้วพี่เขาก็เขี่ยมันลงไปที่พื้นและจัดการกระทืบให้เลย ประทับใจมากๆ คุณแม่บอกอยู่เสมอว่า พี่ชายชอบเอมมากเลยนะ ตอนที่เขาเคยรับเด็กเยอรมันมาอยู่  เอาแต่ทำหน้าบึ้งตลอดเลย แต่กับเอมเขาใจดีมากเลยนะ

     ส่วนพี่สาว Cristina นั้น แรกๆ ก็เรียนอยู่ชั้นเดียวกันกับเอมค่ะ แต่พอเขาทำงาน ก็เลยย้ายไปเรียนกลางคืน เอมกับพี่สาวมีปัญหากันนิดหน่อยตามประสาผู้หญิงวัยรุ่น อยากบอกเพื่อนๆ ว่าใครที่ได้โฮสต์แฟมิลี่ที่มีสมาชิกอยู่ในวัยเดียวกับเรา อย่าคาดหวังว่าเราจะต้องซี้ปึ้กกับเขา เผื่อใจไว้บ้างก็ดีเหมือนกันค่ะ บางทีเราอาจจะมีเพื่อนคนละกลุ่มคนละแนวกัน และสำหรับน้องชายจอมจุ้น อายุ 8 ขวบ ชื่อว่า Elias คนนี้เขาติดเอมมากๆ ไปไหนไปด้วยตลอด แถมยังเคยหวงด้วย ห้ามไม่ให้เอมมีแฟน ฮ่าๆๆ

โรงเรียนที่เอมเรียนชื่อ Escola Estadual Prof Ulisses Cabral การเรียนก็จะแบ่งช่วงเช้าเป็นม.ปลาย ส่วนช่วงบ่ายเป็นเด็กประถม และเด็กอนุบาล (ให้น้องๆ ได้นอนตื่นสาย) ส่วนกลางคืนจะสำหรับคนที่ไม่มีเวลาเรียนกลางวันและไม่อยากเรียนกลางวัน ก็มาเรียนกลางคืน เลิกประมาณ 5 ทุ่ม ช่วงแรกๆ ที่เอมไปที่นั่น ก็เข้าเรียนห้องเดียวกับพี่สาวซึ่งกำลังเรียนในปีสุดท้าย เอมได้สัมผัสบรรยากาศการสอบเข้ามหาวิทยาลัย และบรรยากาศของ Formatura (หรืองาน Prom) ด้วยค่ะ เพื่อนๆ ของเอมน่ารักมากๆ เพราะนิสัยของคนบราซิลจะร่าเริงและคุยเก่ง ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีเพื่อนเลยล่ะค่ะ

     ระหว่างอยู่ที่บราซิล กิจกรรมที่เอมเข้าร่วมกับชุมชน ก็มีร้องเพลงประสานเสียงในโบสถ์ มีงานแสดง แบบที่นั่งรถทัวร์เดินสายไปแสดงที่เมืองต่างๆ ก็เคยค่ะ นอกจากนี้ยังสอนคอมพิวเตอร์ให้เด็กในมูลนิธิแห่งหนึ่ง ได้เรียนทำอาหาร แล้วก็มีคนมาขอให้สอนภาษาไทยด้วยนะ แต่เอมก็สอนโดยไม่คิดตังค่ะ เพราะสิ่งที่ได้กลับมา คือ มิตรภาพค่ะ

เอมได้ไปเที่ยวหลายที่ในบราซิลค่ะ ไปกับ trip ที่ AFS จัด โดยจะมีบริษัททัวร์จัดให้นักเรียนโดยเฉพาะ เอมได้ไป ป่า Amazonia (อ่านแบบบราซิลว่า อะมาโซเนีย) หรือที่รู้จักกันในนาม ป่าอเมซอน ป่าดงดิบที่ใหญ่มาก ประทับใจที่สุด เพราะว่าระหว่างที่เดินทางในป่าเอมไม่ยอมพูดภาษาอังกฤษกับใครเลย พูดแต่ภาษาโปรตุเกสอย่างเดียว จนเจ้าหน้าที่ของโครงการ AFS ยังชมเลย..อิอิ

     เอมได้ล่องแม่น้ำอเมซอนไปกับเรือเหมือนในเรื่อง Anaconda เลย ตอนแรกเอมก็คิดว่าจิ๊บๆ อากาศร้อนคงพอๆ กับบ้านเรา แต่จริงๆ มันร้อนมาก แต่ก็ยังพอทนได้ และระหว่างล่องเรือไปเอมก็เอาขนมที่กินค้างไว้มากินต่อ เพื่อนที่ไปด้วยกันก็ร้องเสียงหลงว่า "กินได้ไงไม่กลัวเชื้อโรคเหรอเธอ!" เอมก็งงๆ และคิดว่า แหม..อากาศบ้านฉันก็เป็นอย่างนี้แหละ ไม่เห็นเป็นอะไรเลย

น้ำในแม่น้ำอเมซอนจะมี 2 สี คือ สีดำและสีน้ำตาล เหมือนกาแฟใส่นม สีดำไม่ใช่น้ำสกปรกหรอกนะคะ แต่เป็นเพราะสภาพแม่น้ำเหมือนกับถ้วยชาถ้วยใหญ่ที่มีใบไม้ (เปรียบได้กับใบชา) จากป่าที่มีมากมายหล่นลงไป ทำให้น้ำของแม่น้ำเปลี่ยนสี ที่แม่น้ำนี้เอมได้มีโอกาสใส่บิกินี่แหวกว่ายน้ำเล่นด้วยค่ะ กรี๊ดกร๊าดมากๆ  แต่ก่อนที่จะลงไปว่ายน้ำ มีเหตุการณ์ที่สำคัญมากๆ เกิดขึ้น คือตอนที่เอมไปเดินป่าดงดิบ มันลื่นแฉะและมีแต่โคลน เรียกได้ว่าสุดยอดมากๆ ถ้าใครไม่แน่จริงเนี่ย อย่าคิดไปเดินป่าที่นี่เชียวนะคะ เพราะนอกจากจะลื่นแล้ว ยังเป็นเนินขึ้นๆ ลงๆ  ทุกคนที่ได้มาเดิน ไม่ว่าจะแน่แค่ไหนก็พลาดท่าค่ะ แล้วอย่างเอม..มีหรือที่จะไม่พลาด  พอลื่นพรืดก็เอามือยื่นออกไปคว้าและตะเกียกตะกายหาที่เกาะ แม่เจ้า!..คว้าหมับเอาต้นไผ่แปลกๆ ได้ต้นหนึ่ง งานเข้าจริงๆ หนามตำเต็มมือเลย เลือดก็ออก ช่างภาพเลยวิ่งมาช่วย ตอนนั้นวิตกจริตมากๆ จะทำไงดี เดี๋ยวเขาจะไปว่ายน้ำกันในแม่น้ำอเมซอนกัน แล้วไปเล่นกับปลาโลมาสีชมพูอีก เราจะได้เล่นไหมเนี่ย?

     จริงๆ แล้วเอมไม่ใช่กลัวมาเที่ยวไม่คุ้มหรอกนะคะ แต่เอมกลัวตายค่ะ ทุกคนรู้จักปลาปิรันย่าใช่ไหมคะ ถ้ามันได้กลิ่นเลือดจากมือเอม เอมต้องตายแน่เลย ไม่นะ! สุดท้ายพี่ช่างภาพก็บอกว่าเล่นน้ำได้ เลือดนิดเดียว ต้องวัวตายทั้งตัวพวกปิรันย่าถึงจะมา แต่สุดท้าย ฮ่าๆๆ..เจ้าปลาเจ้าปัญหาก็โดนเอมตกมาลองกินด้วย อร่อยดี 

     ตอนไปอเมซอน ทำให้เอมได้รู้อีกอย่างว่า เด็กไทย..เตรียมพร้อมจริงๆ (หรือเอมเป็นแค่คนเดียวเนี่ย) เอมมีเป้ตุงๆ แบกใส่หลังอยู่ตลอด ใส่ทุกอย่างตั้งแต่ไฟฉาย เชือก เป้ ร่ม ไปจนถึงพาสปอร์ต เพราะกลัวว่าในป่าเขาจะมีด่านตรวจคนเข้าเมือง ส่วนร่มเนี่ย เป็นอะไรที่บ้ามากๆ ที่เอาเข้าป่าไป แต่เอมก็ได้ใช้นะ เพราะจู่ๆ ฝนก็ตกระหว่างเดินป่า เอมเลยเอาออกมากาง ทุกคนที่ไปด้วยกันร้องอู้วอ้ากันใหญ่ เก๋มาก กางร่มในป่าอเมซอน  เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งก็เข้ามาคุยและบอกว่า "กระเป๋าเธอนี่สารพัดนึกจริงๆ" และหลังจากเดินคุยกันซักพักบรรยากาศก็เริ่มมืดๆ เอมก็เลยควักไฟฉายออกมาส่องทางเดิน ก็กลัวเจองูอ่ะ ทุกคนก็ได้อู้วอ้ากันอีกรอบ..อิอิ

นอกจากอเมซอนแล้ว เอมยังได้ไปน้ำตก Foz do Iguacu น้ำตกที่ใหญ่ที่สุดในโลก ใหญ่ตระการตามากๆ เลย ได้ล่องเรือไปเฉียดน้ำตกด้วยตื่นเต้นมากๆ เห็นว่ามีนกทำรังอยู่ในน้ำตกด้วยล่ะ จริงๆ แล้วเอมตั้งใจว่าจะนั่งเฮลิคอปเตอร์ดูน้ำตก แต่ไม่มีใครเอาด้วยเพราะแพงและทาง AFS ก็ไม่อนุญาตเลยอด  น้ำตกนี้จะอยู่ระหว่างชายแดนบราซิล อาเจนตินา และปารากวัย ซึ่งถือเป็นสวรรค์แห่งนักช้อป ตัวเอมก็ได้อะไรติดไม้ติดมือมาด้วยล่ะ พวกกล้องดิจิตอลเนี่ย ทางโฮสต์แฟมิลี่ก็ฝากเงินให้เอมไปซื้อที่นั่นแหละค่ะ

     อาหารที่บราซิลก็อร่อยนะคะ มีร้านพิซซ่าแบบบุปเฟ่ต์เรียกว่า Rodizzio บริกรจะถือถาดวนไปวนมา เราก็กินได้ทุกอย่างที่เราอยากกิน ที่พิเศษคือ มีพิซซ่าหน้าหวานด้วย หน้าช็อคโกแลต ไวท์ช็อกโกแลต เยลลี่ และไอศกรีม อีกอย่างที่ขาดไม่ได้คือ แฮมเบอร์เกอร์แบบบราซิล เรียกว่า Xis ซึ่งขนาดใหญ่มากๆๆ ใหญ่กว่าจานสเต็กที่บ้านอีก แฮมเบอร์เกอร์ธรรมดายกธงแพ้ไปได้เลย เอมกินคนเดียวไม่ไหว ต้องมาตกลงกับน้องชายว่าจะกินไส้อะไรแล้วแบ่งกันคนละครึ่ง ส่วนพี่สาวไม่อยากจะเมาท์ว่าเขากินเรียบ ไส้โปรดเอมคือหัวใจไก่ค่ะ..หงั่มๆ คิดถึงๆ   

ช่วงคริสมาสต์ เอมกับเพื่อนสนิทได้ไปเที่ยวเมือง Gramado เมืองที่มีแต่โรงงานช็อคโกแลต แถมยังเป็นเมืองของชาวเยอรมันด้วย เมืองนี้ตกแต่งไฟได้สวยงามตระการตามาก เอมได้ไปนอนที่บ้านย่าของเพื่อน และก็ตระเวนช้อปปิ้ง ดูขบวนพาเหรด ไปโรงงานช็อคโกแลต กรี๊ดกร๊าดมากๆ มีน้ำตกช็อคโกแลตด้วย เพื่อนก็พาเที่ยวด้วย เอมค้างที่นั่นประมาณ 2-3 วัน ซึ่งเป็นเวลาที่ทำให้เอมได้อยู่ใกล้ชิดกับเพื่อนสนิทมากเลยค่ะ

     เป็นอย่างไรบ้างครับสำหรับประสบการณ์ ณ ดินแดนนักฟุตบอลระดับโลก พี่ยีนว่า แม้น้องเอมจะได้ไปในประเทศที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาหลัก แต่ก็ได้ภาษาที่สามมาเป็นของแถม และยังได้รับประสบการณ์ชีวิตแปลกๆ ใหม่ๆ ที่น้อยคนจะมีโอกาสเช่นเธอคนนี้ น้องๆ คนใดมีเรื่องอยากพูดคุย หรืออยากเล่าประสบการณ์เด็กนอกเหมือนน้องเอม ก็ส่งอีเมล์มาหาพี่ยีนได้ครับที่ gin@dek-d.com คราวหน้าพี่ยีนจะนำเรื่องราวของใครมาฝากอีก คอยติดตามกันนะครับ...

ขอขอบคุณข้อมูลจากน้องเอม บุสบงกช