6 ก้าวสู่การเป็นนักเขียนหน้าใส ตอนที่ 6 ส่งต้นฉบับ

เราจะเห็นว่านิยายแฟนตาซีที่ลงในเว็บไซต์ Dek-D.com มีหลายภาค หลายเล่มจบ และผู้เขียนเองก็ไม่ได้แต่งจนจบครบ 12 เล่ม 18 ภาคแล้วถึงส่งสำนักพิมพ์ แต่เพราะงานของเขาดัง มีคนอ่านเยอะ สำนักพิมพ์เลยมาจีบตั้งแต่ยังเขียนไม่จบภาคแรก ถ้าเรามั่นใจว่างานเราดีจริง มีคนอ่าน ก็ไม่จำเป็นต้องเขียนจนจบ เสนอสำนักพิมพ์ได้เลย

แต่ถ้าเราเป็นนักเขียนโนเนม ไม่ค่อยมีคนอ่านผลงาน แล้วคิดอยากแต่งนิยายหลายภาคจบ ต้องทำใจยอมรับนิดหนึ่งว่าสำนักพิมพ์คงไม่กล้าเสี่ยงลงทุนกับงานของเรา อาจจะต้องเปลี่ยนไปเขียนงานแบบเล่มเดียวจบ หรือ 3 เล่มจบ แล้วต้องเขียนให้จบทุกภาคด้วย เพื่อให้สำนักพิมพ์พิจารณางานเขียนของเรารวมๆ ได้

เรื่องค่าลิขสิทธิ์จะแบ่งเป็น 2 แบบคือแบบให้เป็นเปอร์เซ็นต์ ตามยอดพิมพ์ หรือยอดขาย กับแบบเหมาจ่าย ตามแต่ว่าสำนักพิมพ์จะตกลงกับผู้เขียน มักจะเป็นนักเขียนหน้าใหม่ที่เจอให้ค่าลิขสิทธิ์แบบเหมาจ่าย เพราะงานไม่รู้จะขายได้หรือเปล่า สำนักพิมพ์ก็ไม่อยากเสี่ยงเสียเงินเยอะ แต่เราเองก็อย่าดูถูกงานของเราเกินไปนัก

แนะนำให้อ่านสัญญาดีๆ ถ้าเราคิดว่าเรารับได้ มองว่าเป็นโอกาสเปิดตัว วันข้างหน้าเราอาจต่อรองเพิ่มราคา ก็โอเค แต่สิ่งที่พี่ไม่แนะนำเด็ดขาดคือสัญญาแบบ “ซื้อขาด” เพราะนั่นหมายความว่าสำนักพิมพ์จะเป็นเจ้าของผลงานเราทันที และเขาอยากจะปู้ยี่ปู้ยำ พิมพ์ซ้ำ ดัดแปลงผลงานเรายังไงก็ได้ แนะนำให้อ่านสัญญาให้ครบถ้วน ระวังเรื่องการซื้อขาดและการนำผลงานไปดัดแปลงโดยที่เราไม่ได้ประโยชน์อะไร

อีกอย่างที่ต้องเช็คให้รอบคอบคือวันจ่ายค่าต้นฉบับ ถามให้แน่ใจ อ่านในสัญญาให้ดีว่าจ่ายวันไหนกันแน่ บางที่จ่ายหลังวางแผง 45 วัน บางที่ต้องรอร้านหนังสือตัดยอด 3 เดือนถึงจะจ่ายให้ได้ บางที่อาจจ่ายให้ทันทีที่เข้าโรงพิมพ์ หรืออาจแบ่งจ่ายเป็นงวด เช็คให้ดี!

อันนี้ต้องขึ้นอยู่กับความชอบส่วนตัวด้วย เวลาเราเลือกสำนักพิมพ์ เราดูความประณีตในการทำงาน เช็คว่าสำนักพิมพ์นี้ตรวจงานละเอียดไหม พิสูจน์อักษรดีหรือเปล่า ปกสวยไหม ถูกใจเราหรือเปล่า เพราะชื่อเสียงของสำนักพิมพ์มีผลกับงานของเราเหมือนกัน เวลามีคนว่า เขาก็ว่างานเราด้วย
 

สำนักพิมพ์ใหญ่ก็มีข้อดีตรงที่ฐานนักอ่านเขาเยอะ เวลามีหนังสือออกใหม่มันก็ผ่านตาคนอ่านเยอะไปด้วย และมั่นใจว่าได้ค่าต้นฉบับชัวร์ ไม่โกงแน่ๆ บางครั้งอาจได้ไปเดินสายออกงานนั่นนี่ เพราะเขาจะจัดงานโปรโมทใหญ่ๆ ได้ แต่ข้อเสียคือเป้าในการผลิตของสำนักพิมพ์ใหญ่สูง แต่ละปีมีหนังสือออกมาหลายสิบเล่ม บางครั้งงานออกมาไม่ดี เพราะเร่งผลิต บางครั้งเราต้องแชร์ส่วนแบ่งการตลาดกับนักเขียนคนอื่นๆ ที่ออกมาพร้อมๆ กันด้วย

ในขณะที่สำนักพิมพ์เล็ก ข้อดีคืออัตราการผลิตแต่ละปีไม่สูง มีเวลาพิถีพิถันกับแต่ละงาน และต้องโปรโมทแต่ละเล่มให้ได้ดีที่สุดเพื่อไม่ให้ขาดทุน แต่ข้อเสียก็คือฐานนักอ่านไม่เยอะ ต้องใช้เวลากว่าเราจะเป็นที่รู้จัก อาจไม่ค่อยได้โปรโมทในงานใหญ่ๆ ในงานหนังสืออาจจะไม่มีขึ้นป้ายหราประชาสัมพันธ์ เผลอๆ ไม่มีบูธของตัวเอง ต้องฝากขาย และที่สำคัญบางครั้งสำนักพิมพ์เปิดใหม่อาจมีปัญหาทางการเงิน ถ้าคุยกันรู้เรื่องก็ดีไป แต่ถ้าปิดสำนักพิมพ์หนีเมื่อไรก็ตัวใครตัวมัน

ดังนั้นจะเลือกสำนักพิมพ์แบบไหนก็ขึ้นอยู่กับความชอบของเราและความสามารถของเราด้วยว่าเลือกได้หรือเปล่า ถ้าหากว่างานของเรามันไม่ mass จริงๆ หาสำนักพิมพ์ลงไม่ได้ ก็พิมพ์ขายเองเลย เพราะยังไงช่องทาง social network เดี๋ยวนี้กำลังมาแรง โรงพิมพ์เล็กๆ ที่รับ print on demand ก็ถูกลงแล้วด้วย