1. บรรยายลักษณะแบบซ้ำซาก
มันกลายเป็นค่านิยมของบ้านเราไปแล้วว่า ตัวละครหล่อควรเป็นแบบไหน ตัวละครสวยควรเป็นแบบไหน และที่บรรยายตามกันมาแบบนี้เพราะเข้าใจว่านี่คือมาตรฐานความงามของตัวละครที่เราอ่านเจอบ่อยๆ
แต่เคยเจอไหม ประเภทพระเอกก็ "คิ้วหนา ตาคม จมูกโด่งเป็นสัน ปากหยักได้รูป" ส่วนพระรองก็ "คิ้วหนา ตาคม จมูกโด่งเป็นสัน ปากหยักได้รูป"
การบรรยายแบบนี้ไม่ได้ช่วยให้คนอ่านจินตนาการถึงพระเอกกับพระรองแยกจากกันได้เลย งั้นเราจะบรรยายไปทำไมล่ะ สู้ให้ข้อมูลลักษณะตัวละครเฉพาะที่เห็นได้ชัด ต่างจากคนอื่นจริงๆ ไม่ดีกว่าหรือ ยกตัวอย่างจากเรื่องใกล้ตัวอย่างแฮร์รี่ พอตเตอร์ เมื่อพูดถึงลักษณะของตัวละครตัวนี้ เรามักจะนึกถึง "ตาสีเขียวแบบแม่ ผมยุ่งๆ แบบพ่อ แผลเป็นที่หน้าผาก กับแว่น"
ลักษณะพวกนี้ที่คนเขียนเน้นย้ำกับเราเพราะเป็นลักษณะที่ทำให้เราแยกตัวละครหลักออกจากตัวละครอื่นๆ ได้ และเป็นลักษณะที่จะมีผลต่อเนื้อเรื่องในภายหลัง
จำไว้ว่า อะไรที่ไม่จำเป็นก็ไม่ต้องพูดถึง ปล่อยให้คนอ่านได้จินตนาการเองบ้าง เราไปบังคับจินตนาการของเขาไม่ได้อยู่แล้ว ใช้เนื้อที่บรรยายสิ่งที่จำเป็นต่อผู้อ่านจริงๆ ดีกว่า แต่ถ้าอยากจะบรรยายเหลือเกินว่าตัวละครนี้ "คิ้วหนา ตาคม จมูกโด่งเป็นสัน ปากหยักได้รูป" ก็ขอให้ระวังอย่าไปบรรยายแบบนี้กับตัวละครอีกตัวแล้วกัน
2. เสียเวลาทำประวัติตัวละครมากไป
วิธีนี้ใช่ว่าทำแล้วไม่ดี ก็ดีตรงที่เรามีข้อมูลตัวละครแน่นๆ อยู่ในมือ เวลาแต่งเราก็อ้างอิงข้อมูลตรงนี้ได้ ไม่ใช่ต้นเรื่องบอกพระเอกเกลียดต้นหอม กลางเรื่องดันเขียนให้พระเอกกินมันซะงั้น
แต่ที่ว่าไม่ดี เพราะเราเสียเวลาทำประวัติตัวละครมากเกินไป จนบางทีกว่าจะทำเสร็จทุกตัว ก็เบื่อ พาลไม่อยากจะเขียนเรื่องแล้ว
ดังนั้น คำแนะนำที่ดีที่สุดก็คือ ทำประวัติตัวละครไว้ แต่อย่าเพิ่งกรอกข้อมูล อย่าไปจริงจังกับมันมาก ให้วางมันไว้ข้างตัว แล้วแต่งนิยายไปก่อน เมื่อเขียนไปเรื่อยๆ แล้ว เราก็จะได้ข้อมูลตัวละครที่มาจากเรื่องเอง เอามาบันทึกไว้ในแฟ้มประวัติ เก็บไว้ใช้ยืนยันทีหลัง ให้ข้อมูลตัวละครออกมาจากเรื่องเองดีกว่า มานั่งคิดข้อมูลตัวละครก่อนแล้วค่อยหาทางยัดมันลงไปในเรื่อง ดูยังไงก็ไม่เป็นธรรมชาติ
3. อิงตัวละครกับคนจริงมากไป
แต่ อย่าเอาตัวละครของเราไปผูกติดกับคนจริงมากเกินไป ถ้าหากว่าบุคลิกของคนๆ นั้นไม่เหมาะกับนิยายของเรา ปรับนิดเปลี่ยนหน่อยบ้าง เพื่อให้เรื่องเรามีสีสันมากกว่านี้ดีกว่า เช่น
เราเอาเพื่อนสนิทเรามาทำเป็นเพื่อนนางเอก เพราะเพื่อนเราเป็นคนพูดเก่ง เฮฮา ชีวิตมีแต่สีสัน เหมาะมากกับบทเพื่อนนางเอก แต่เมื่อเรื่องดำเนินไปถึงจุดหนึ่ง เราต้องการฉากดราม่าระหว่างเรากับเพื่อน แต่เราก็รู้อยู่แก่ใจว่าเพื่อนคนนี้ไม่เคยทะเลาะกับเราเลยสักครั้ง เป็นคนที่ไม่คิดเล็กคิดน้อย หรือใส่ใจกับเรื่องเล็กๆ เราจะทำอย่างไรล่ะ ระหว่างเอาฉากดราม่าออก กับรื้อนิสัยตัวละครเสียใหม่ ให้เขามีอะไรในใจบ้าง
4. พยายามแตกต่างมากเกินไป
เราเลยสร้างนางเอกที่ดิบ เถื่อน รวย มาทรมานพระเอกที่อ่อนแอ ตอบโต้ไม่เป็นบ้าง เพื่อเป็นการสวนกระแสในตลาด การคิดแบบสุดโต่งเพื่อสร้างตัวละครที่แหวกขนบนั้นถือเป็นวิธีที่ดี แต่สุดโต่งแบบไร้เหตุผลนั้นก็ใช่ว่าคนอ่านจะยอมรับได้ พักหลังนี้เราเห็นการ์ตูนเจ้าหญิงของวอลท์ ดิสนีย์เริ่มยกนางเอกเป็นหญิงแกร่ง ทำอะไรก็ได้เพียงลำพังแล้วใช่ไหม
แต่เจ้าหญิงพวกนั้นไม่ได้มีแต่ด้านแกร่งเพียงด้านเดียว พวกเธอก็มีด้านที่อ่อนไหวด้วยเหมือนกัน ดิสนีย์ไม่ได้ต้องการอยู่ "ขั้วตรงข้าม" แต่ขีดเส้นตรงกลางไว้ให้เห็นว่าผู้หญิงเป็นได้ทั้งสองแบบนั่นเอง การทำแบบนี้จะดึงทั้งผู้ชมที่ชอบนางเอกแบบดั้งเดิม กับผู้ชมที่อยากเห็นอะไรใหม่ๆ ให้มาดูหนังเรื่องเดียวกัน
ใครที่ยังคิดแบบนี้อยู่ ได้เวลาเปลี่ยนความคิดใหม่แล้วนะ
จำไว้ว่า "อะไรที่มากเกินไป มักไม่ดี" นะจ้ะ
http://www.a113animation.com/
http://www.fanpop.com/clubs/cinderella/
23 ความคิดเห็น
ข้อ 2 บอกแค่ชื่อตัวละครกับนิสัยเฉยๆแล้วค่อยลงรายละเอียดของตัวละครในเรื่องไปทีเดียว
555 ผมก็รู้สึกว่า ผมจะอิงกับชีวิตจริงมากเกินไปจริงๆด้วย ขอบคุณครับที่ทำให้ผมรู้ตัว 5555
ที่จริงเราก็อยากบรรยายให้พระเอกเป็นคนไม่หล่อมาก แต่คิดคำบรรยายไม่ออกเลยต้องเขียนแบบนั้นอยู่เรื่อย อยากให้พี่ช่วยยกตัวอย่างของบทบรรยายของพระเอกประเภทนี้ให้หน่อยค่ะ จะได้เอาไปต่อยอด
ข้อ1นี่เห็นในนิยายแทบทุกเรื่องเลยค่ะ เลยแบบ อ้าว พระเอกนางเอกหน้าเหมือนกันทุกเรื่องเลยหรอนี่ 555555 ตอนม.ต้นเราเคยเล่นกับเพื่อนนะ แบบไปชมเพื่อนอีกคนว่ามีดวงหน้ามน ตากลมโต คิ้วโก่ง ริมฝีปากได้รูป บลาๆๆ อะไรงี้ เอาคำบรรยายที่เห็นบ่อยๆในนิยายมาชม มันรู้สึกแบบ ตลกอะ 5555
แล้วก็งงกันเองว่าถ้าหน้าตาแบบนี้จริงๆแล้วมันสวยหรอ มันออกจะสะพรึงๆยังไงไม่รู้ 5555
ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณค่ะ ^^
เป้ะมากกก
ขอบคุณค่ะ สำหรับคำแนะนำ
จะพยายามค่ะ^^
ข้อ2 เนี่ยแหละที่ทำให้ไม่ได้ลงมือแต่งจริงๆสักที แต่งประวัติตัวละครเป็นเดือน ยังเก็บไม่ครบทุกตัวเลย
ตรงอะ ข้อ3 แต่งไม่ไปเพราะงี้แหละ บางทีคิดว่าเปนตัวเอง = ="
ขอบคุณครับ
คือเราเขียนชายรักชายอ่ะ ไม่ได้เขียนชายหญิง เพราะอย่างนั้นการที่จะเขียนนายเอกตากลมโต พวงแก้มสีชมพูระเรื่อ จมูกรั้น ริมฝีปากอวบอิ่ม พระเอกตาคม คิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ปากหยักสวย
คงไม่ผิดใช่ไหม?
ขอบคุรค่ะ! ข้อ1กับข้อ4เนี่ยเป็นประโยชน์สุดๆเลยค่ะ
แล้วถ้าไม่บอกลักษณะของพระเอกหรือนางเอกเลยล่ะคะ แบบให้คนอ่านจินตนาการเอาเองเลย5555555555//ขอบคุณค่ะ
หนูอยากจะลองแต่งบ้างแต่รู้สึกความสามารถยังอ่อนเกิดไป ^^" เลยได้แต่ดูของที่พี่ๆเค้าแต่งขึ้นมา หนูขาดความมั่นใจในตัวเองบางครั้งเพราะมีแต่เรื่องที่ทำให้หนูไหวหวั่น เลยไม่มั่นใจในตัวเองขึ้นมาน่ะค่ะ T Tอยากแต่งบ้างจังกลัวไม่รอด
อ่านจบแล้วก็มีกำลังใจจะแต่งนิยายต่อนะคะ
แต่มันก็ยังไม่มั่นใจที่จะอัพลงเว็บอ่ะค่ะ T T
ของผมเสียเวลาทำประวัติฮะ.. กะเอาแบบ 3 มิติสุดๆ ต้องสมจริง สุดท้ายเขียนไปเขียนมาเบื่อละ 55 เลยปาโปรเจคที่คิดไว้ทิ้ง กลายเป็นว่าเสียเวลาไปเปล่าๆเลย
ประวัติตัวละคร อย่างขี้เกียจก็บอกแค่ชื่อ ขยันหน่อยบอกชื่อ วันเกิด อายุ ส่วนสูง นิสัยไม่เคยเขียน ให้มันยืดยุ่นในการแต่งจริง
ส่วนบรรยายตัวละครนี่ เคยคิดเสมอว่าบรรยายทุกส่วนนี่สำคัญมาก (นี่คือบรรยายนางเอกฟิคเรื่องแรก)
เด็กสาวดวงตาสีน้ำเงิน ผมยาวสีดำเงางามโดยธรรมชาติ ที่ถูกตัดตรงเรียบสนิทราวกับใช้คัตเตอร์กรีดเป็นแนวขวาง ผิวพรรณสีขาวนวลชวนน่าสัมผัสสมกับที่ถูกดูแลมาอย่างดีตามฉบับลูกคุณหนู