สัมภาษณ์เฮฮากับบรรดานักเขียน M.House จ้างมา...ป๋าจัดให้ (ภาค 2)

สัมภาษณ์เฮฮา กับบรรดานักเขียนผู้สร้างสรรค์
M.House จ้างมา...ป๋าจัดให้

        หลังจากคราวที่แล้วเราเห็นความเป็นเฮฮา สนุกสนาน และออกทะเล เอ๊ย! สาระของบรรดานักเขียนทั้งสามกันไปแล้ว เรายังเหลือนักเขียนอีกสามคนสุดท้าย ที่จะมาแฉ เอ๊ย มาพูดถึงเรื่องราวการสร้างสรรค์ M.House จ้างมา...ป๋าจัดให้
 
ซึ่งได้แก่
 

    MaSaLan       Season Cloud      V.Rondell   

เรามาดูเรื่องราวในมุมนักเขียนกันบ้างดีกว่าว่าจะดราม่าเคล้าน้ำตา (?) มากแค่ไหน!
 

ผู้สัมภาษณ์ : สวัสดีค่ะ วันนี้เราก็จะมาสัมภาษณ์นักเขียนอีกสามคนที่เหลือ ได้แก่ MaSaLaN V.Rondell และ Season Cloud แต่ละคนพร้อมรึยังคะ

ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมอ้ะ
พร้อมค่าาา!
คร้าบบบ!

ผู้สัมภาษณ์ : คราวที่แล้วเม้าท์มอยกันสนุกมากเลยค่ะ
ไม่ทราบว่าแต่ละคนเห็นคำนินทา เอ๊ย บทสัมภาษณ์ของชุดที่แล้วรึยังคะ

เห็นแล้วจ้า
แว้บๆ ค่า
งั้น...คงต้องเห็นแหละ เดี๋ยวไม่เหมือนคนอื่นเขา
ตื่นยังเนี่ยพี่

ผู้สัมภาษณ์ : หรือเราสัมภาษณ์เช้าไปคะ (/มองนาฬิกา)

จะว่าไป เห็นคนสัมภาษณ์บ่นว่าไม่รู้จะสัมภาษณ์อะไรด้วยนะ

ผู้สัมภาษณ์ : คราวที่แล้วคนอื่นพูดไปเกือบหมดแล้วนี่คะ ; w;

ต้องเข้าใจว่าบางคนเขาอะเลิร์ตมาก โดยเฉพาะเจ้าโดราเอม่องตัวนั้น
อ้อ ตอนนี้ D-Dara กำลังดีใจจนเนื้อต้น เนื่องจากผลตอบรับของลิเคียวร์ดูดีจริงๆ อุ้ย...โทษทีครับ D-dora ต้องเขียนอย่างนี้ วันนั้นโดนเจ้าของชื่อเตือนไปครั้งหนึ่งแล้ว
งั้นเรามาไม่มีสาระกันเถอะ!!
มะ!!

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วดิฉันจะเอาอะไรไปบอกนักอ่านคะ!!

ความ...รั่ว!!!
//ภูมิใจ

ผู้สัมภาษณ์ : ได้ยินว่ามีการรวมก๊วนกัน 4 คนด้วย จริงไหมคะ

ช่าย ค่า ตั้งแก๊งกันอย่างลับๆ ขนานนามว่า...
ภาคีฟินิ...เอ๊ยๆ ภาคีกระติ๊บ!
หะ...สี่คน ไม่ใช่มั้งครับ ที่อยู่ๆ กันนี่อาจจะต้องใช้สรรพนามเป็น ตน...ตัว หรือ ชิ้น อัน...อะไรประมาณนี้
-3- อย่าเปิดเผยความลับทางการค้าสิพี่

ผู้สัมภาษณ์ : 5555+ แล้วทำไมต้องเป็นกระติ๊บล่ะคะ สงสัยมานานแล้ว

ทำไมอ่ะพี่พล
บอกเขาไปเลย เพราะเหตุใด (ยิ้มละไม)
นั่นสิพี่ ทำไมนิ
ไม่รู้แฮะ อยู่ดีๆ มันก็พิมพ์ออกมา ก็เขียนๆ ไป ดำน้ำไปเรื่อยเหมือนนิยาย แล้วก็ออกมา อาจจะเป็นเพราะฟ้าสั่งมามั้ง
ล้ำลึก!!
ตอนแรกมันชื่อว่าสี่กระติ๊บครับ

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วทำไมกลายเป็นภาคีล่ะคะ

จู่ๆ พี่พลแกก็เพ้อขึ้นมา ผมกับวีก็เลยมานั่งคุยกันว่า สี่กระติ๊บ นี่ฟังดูแปร่งๆ
นั่งจ้อกันไปมา จู่ๆ คำว่า ภาคี มันก็ดีดขึ้นมาซะงั้น
ก็เลยใส่ภาคีเข้าไปให้มันดูเก๋ๆ เท่านั้นแล
เป็นคีย์เวิร์ดแห่งความเท่!
เติมปุ๊บ เมพปั๊บ

 
เป็นการเพ้อขึ้นมาโดยพร้อมเพรียง จะเรียกว่าเป็นสกิลเพ้อหมู่ของนักเขียนก็ว่าได้ //ฮาาา

ผู้สัมภาษณ์ : ที่มาช่างยิ่งใหญ่นัก...ว่าแต่เรามาเข้าเรื่อง LN กันดีกว่าค่ะ
เดี๋ยววันนี้ไม่จบ //ซับเหงื่อ

นี่แหละครับที่มาของไลท์โนเวลชุดนี้
มันก็...มั่วๆ เอาน่ะครับ
หะ...!? ไม่ใช่รึ!

ผู้สัมภาษณ์ : ไม่ใช่ค่ะ!

พรูดดด!
...นั่นสิ เราวางแผนกันมาหลายปีแล้วสำหรับโพรเจกต์นี้ครับ...ผมยืนยัน
น่าจะต้องเท้าความไป 5-6 ปีก่อนเห็นจะได้
เราตั้งใจมาก...
จ...จะว่าไป ที่พี่พลพูดมันก็...
นานเกิ๊น!
ได้ข่าวตอนนั้นนายยังไม่ได้เป็นนักเขียนเลยนะ

ผู้สัมภาษณ์ : ได้ข่าวว่าเพิ่งปีที่แล้วเองไม่ใช่เหรอคะ...

ฮ่าๆ แต่มันก็เหมือนน้านนานจริงๆ แหละ
เห็นด้วยกับวีมาก
ตอนเขียน LN นี่เหมือนเวลามันยาวนานมาก เอ๊ะ หรือว่าเพราะเราอดนอนนะ
อ่า...งั้นคงผิดพลาดนิดหน่อยครับ
ราวๆ ปีที่แล้วครับ งานหนังสือเด็กเวลา 10 นาฬิกา 1 นาที เวลากรุงเทพมหานคร เราเริ่มคุยเรื่องนี้กันครับ
ที่ร้านกาแฟ...สินะ
จริงๆ สั่งไส้กรอกด้วยนะ
ในร้านกาแฟ แต่วีกินชามะนาวแหละ
อื้อ ไส้กรอกอร่อย
ไม่ว่าจะกินอะไรกัน โพรเจกต์มันก็เกิดขึ้นตรงนั้นแล
ไส้กรอกอร่อยจริงอ่ะ ไม่น่าพลาดเลย
อย่านอกเรื่องเซ้!!!
เป็นงานเป็นการๆ
พี่นั่นแหละ ตัวชักใบเรือเลย!

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วก็ไส้กรอก เอ๊ย สานต่อจนกลายเป็นรูปเป็นร่างอย่างนี้สินะคะ

ใช่ค่า หลังจากออกทะเลกันหลายรอบมันก็เกิดขึ้นจนได้!
กว่าจะสานได้ หมดไส้กรอกไปหลายกิโลครับ เพราะเราแต่ละคนมีเรื่องที่ต้องเขียนประจำด้วยครับ เลยถึงขั้นอดหลับอดนอนกันเลยทีเดียว
ก็ถือเป็นงานเขียนที่เหนื่อยแต่สนุกนะครับ
ทีแรกก็แอบกลัวเหมือนกัน
เพราะเป็นโพรเจกต์ที่คนเยอะที่สุดเท่าที่เคยเฉียดใกล้เลยค่ะ
เอาจริงๆ คือตั้งแต่เป็นนักเขียนมา
ก็ไม่เคยวุ่นวายอะไรขนาดนี้มาก่อนเลย (ฮา)
วุ่นตรงประสานงานเชื่อมเรื่องกันนี่แล

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วที่มาของพลอตมายังไงคะ ทำไมถึงต้องเป็นบริษัทล่ะ

ตอนแรกไม่ได้เป็นบริษัทนะ
ที่เราคุยกันเนี่ยคิดว่ามันจะเป็นตระกูลใหญ่ตระกูลหนึ่ง
ใช่ๆๆๆๆ
ตอนแรกเป็นโฮสต์คลับ
โฮสต์คลับ!!!
ใช่ๆ แล้วก็มาเกี้ยวสาวกัน...ถุ้ย!!
หะ...เอ่อ...คงจะเช้าเกินไปจริงๆ
ต่อๆๆ นัทต่อเลย

ผู้สัมภาษณ์ : ยื่นไมค์ให้ MaSaLan

มันเป็นตระกูลนึง แล้วเราก็จะรับหน้าที่เขียนตัวละครในตระกูลนั้น
ทีนี้ผมเห็นว่ามันยากไป เพราะถ้าเป็นตระกูลเนี่ยมันต้องมีอะไรเชื่อมโยงกันเยอะ ผมเลยเสนอให้เป็นบริษัทดีกว่า มันจะง่ายกว่า แล้วทุกคนก็โอเค
เพราะการเชื่อมโยงกันของตัวละครไม่ลึกซึ้งมาก งานก็คนละสายกันแล้วแต่คนถนัดได้เลย

ผู้สัมภาษณ์ : ที่มาของพลอตมาจากคุณ MaSaLan นี่เอง
แล้วเป็นยังไงคะ ง่ายกว่าจริงรึเปล่า

ตอนแรกคิดว่ามันจะง่ายนะครับ
แต่เอาจริงๆ ไม่มีอะไรโรยด้วยกลีบกุหลาบหรอก

งานทุกอย่างมันมีอุปสรรคในตัวมันเองเสมอ
ง่ายมาก.....ที่ง่ายมากน่ะคือ...เงิบกันง่ายมาก มึนกันทุกชอตครับ
//มีนัท อ่างน้ำในสปาโรยด้วยกลีบกุหลาบนะ
พูดถึงอ่างตลอดเลยนะนาย
ผมว่า MaSaLaN เลิกนอกเรื่องดีกว่าครับ เรากำลังพูดคุยกันจริงจังนะครับ
ผมขอโทษครับ....ถุ้ย! นี่ผมผิดเหรอเนี่ย?
/เหลือบมองพี่พล หุๆ กลับมาเถิดพี่ๆ คับ~
มันยากเพราะตอนหลังเราปรับให้แต่ละเรื่องมีความเชื่อมโยงมากขึ้นด้วยละค่ะ อัตราการประสานงานเลยเพิ่มขึ้น
อย่างที่วีบอกครับ ยากตรงที่เราต้องเข้าใจตัวละครที่เราไม่ใช่คนคิดครับ

ผู้สัมภาษณ์ : เห็นทางกรุ๊ปเก่าบอกว่ายากตรงที่มันต้องมีเซตติงเดียวกัน
ต้องทำให้เกิดภาพในหัวเหมือนกัน ต้องใช้ตัวละครบางตัวร่วมกัน
ถึงขนาดต้องมีแผนผัง แผนที่ ตารางกันเลย จริงรึเปล่าคะ

ช่าย
อันดับแรกเราต้องดีไซน์ตัวละครออกมาให้อ่านกันก่อนเลยครับ
มีแผนที่ มีตาราง มีระดับเลเวล และค่าพลัง...
มีตารางก็ช่วยได้เยอะค่ะ มีรูป กับข้อมูลตัวละครก็ทำให้เห็นภาพ
สองอย่างหลังนั่นมัน...
หะ...อันนั้นไม่มีเรอะ!?
ค่าพลัง...
................................
ที่ช่วยได้เยอะคงจะเป็นภาพวาดของวีอ่ะครับ
ทำให้จดจำตัวละครได้ง่าย
//เมินคำว่าค่าพลัง
ใช่งับ ภาพของวีทำให้นึกหน้าออก
ดีใจที่ช่วยได้ค่า

ผู้สัมภาษณ์ : ได้ยินว่าคุณ V.Rondell ช่วยวาดภาพตัวละครทั้งหมดด้วยใช่ไหมคะ
รู้สึกยังไงบ้างคะ เหนื่อยไหม ภาพเยอะมากเลย

ตอนนั้นรวบรวมข้อมูลประวัติตัวละครจากทุกคน แล้วลองวาดออกมาดูค่ะ
อยากจะบอกว่าประชุมยังไม่ทันเสร็จ ผมหันไปเห็นปุ่นกับวีร่างตัวละครกันแล้ว
อ้อ เรื่องภาพนี่ผมไม่เหนื่อยนะ เพราะไม่ใช่ผมวาด
เอ่อ ยอมรับว่าทีแรกไม่คิดว่าจะทำเสร็จทุกตัวด้วยละค่ะ
บางทีต้องกลับไปถามเจ้าของตัวละครว่าวาดประมาณนี้ถูกไหม
เหนื่อยตอนวีไปสัมภาษณ์ซ้ำไงพี่
ได้ข่าวว่าเม้าท์กันกระจายอยู่แล้วรึเปล่าวี
ก็แหม่... มีรูปตัวละครมันจินตนาการง่ายกว่า  > <
แล้วระหว่างคุยงานมันก็ต้องมีบันเทิงกันบ้าง!!
รู้สึกไม่ต้องสัมภาษณ์หรอก คุยกันทีไรพรั่งพรูออกมาเพียบ
ฮ่าๆ อินเนอร์ตัวละครมันเข้าสิงด้วยแหละ
บางพลอตก็ได้จากการพรั่งพรูกันเนี่ยแหละ
โดยเฉพาะฉากเรย์แกล้งไรเซล - -+
ขอบคุณมากฮะเรย์ ผมอบอุ่นจังเลย...//ไรเซลเอ่ยมาจากที่ไหนสักแห่ง
“ไม่ต้องเกรงใจไอ้น้อง” เรย์พูดแล้วก็ยิ้มหวาน

ผู้สัมภาษณ์ : นี่จะได้คู่จิ้นคู่ใหม่เหรอคะ เห็นคราวก่อนมีเซย์กับลิเคียวร์ไป

จิ้นกะเรย์ให้ผมเตี้ยไปตลอดชาติเหอะ
พูดถึงคู่จิ้นน่าจะเป็นเรย์กับดาต้านะ - -+
อ้อ...คู่จิ้นที่ดีคือประธานกับไรเซลใส่หูแมวครับ
...V.Rondell เสียหายสามพันจุด
วีถึงกับโดนคริติคอล
จำได้แวบๆ ว่าใครเอ่ยถึง
ประวัติศาสตร์สยองบางอย่างเก็บไว้เป็นความลับกันเถิด TwT
5555
นี่รายการสัมภาษณ์หรือแฉแต่เช้าเนี่ย

ผู้สัมภาษณ์ : กลับเข้าเรื่องๆ ได้ข่าวว่าดาต้ามีคู่กัด คือเรย์ใช่ไหมคะ

ใช่ครับ
ด้วยนิสัยของเจ้าเรย์นั่นแหละทำให้เขาไม่กลัวดาต้าเลย
และด้วยนิสัยของดาต้านั่นแหละที่ทำให้เรย์ชอบแหย่เธอสุดๆ
ผู้ชมสนุกสนานเฮฮา~
คนเขียน เขียนฉากนี้ยังฟินเอง
สุดแสนประทับใจ //ปิ๊งๆ
ฉากเรย์โนอาร์อุ้มลิเคียวร์บินไปบนฟ้า?
...จะไปอุ้มมันทำไม เห็นหน้ามันก็ง่วงจะแย่แล้ว
เอ๊ะ...มีเหรอฉากนั้น
ไม่มีอะ...นิมิตมา
พี่พลเขากลบเกลื่อนกระแส เซย์xง่วง น่ะวี
ได้ข่าวว่ากำลังมาแรงเลยทีเดียว

ผู้สัมภาษณ์ : ได้ข่าวว่าเซย์กับลิเคียวร์ออกจะมองตาก็รู้ใจไม่ใช่เหรอคะ

ตกข่าวแล้วเรา! เดี๋ยวจะรีบไปส่องบ้าง
...............
เออ เป็นคู่ที่ไม่น่าจะจับจิ้นกันได้ แต่ก็โดนไปแล้วนะ
แต่ไอ้ตัวปัญหาน่าจะเป็นไอ้ง่วงนี่แหละ
เพราะรู้สึกเหมือนจะมีน้องคนนึงเขาจับเรย์จิ้นง่วงเหมือนกัน
ง่วงป๊อบจริง!

ผู้สัมภาษณ์ : มันเกิดขึ้นได้ยังไงคะ คิดว่าจะเป็นเรย์ x เซย์ มากกว่า

-  -"
-*- อันนั้นสงสัยเป็นเสียงจากทีม บ.ก. ว่ะพี่พล
จะดีเรอะ

ผู้สัมภาษณ์ : คุณ MaSaLan กับคุณ Season Cloud
เป็นคู่จิ้นประจำสำนักพิมพ์ไม่ใช่เหรอคะ เห็นมีเด็กกระซิบ

พรูดดด!
ไม่ใช่ครับ...
ไม่! หน้าเราสองคนอย่างโหด ยังจะโดนจับจิ้นกันอีก
โจร...วาย?

ผู้สัมภาษณ์ : เห็นเขา (ใครสักคน) บอกว่าเข้าคู่กันได้ดีน่ะค่ะ มันเลยยอดมากจอร์จ

พรูดดดด!
ขอใช้คำแก้ตัวของดาราหน่อย
"เป็นพี่น้องกันครับ"

ผู้สัมภาษณ์ : เป็นความสัมพันธ์แบบ Bromance รึเปล่าคะ * - *

ไม่หรอก
จริงๆ เพราะผมกับพี่พลนิสัยคล้ายกันก็เลยสนิทกันเท่านั้นเอง
สาวๆ เขาก็เอาไปจิ้นกันเองอะแหละ
เดี๋ยว...
ไม่มีใครจิน...นายก็ชี้โพรงให้กระรอก
555+
นายสังเกตดิ ไอ้พวกโดนจับจิ้นเนี่ยดังนะ
เราสัมภาษณ์ LN กันไม่ใช่รึ

ผู้สัมภาษณ์ : นั่นสิคะ กลับเข้าเรื่องกันเถอะ เดี๋ยววันนี้ไม่จบแน่

อ้าว จะเข้าเรื่องแล้วเหรอ กำลังฟังเพลินเลย
ทำไมออกนอกเรื่องไปได้ ผมรับไม่ค่อยได้นะครับ กำลังคุยกันจริงจังมาออกนอกเรื่องเนี่ย
..............
..............

ผู้สัมภาษณ์ : คุณ Season Cloud เป็นตัวพาออกนอกเรื่องเลยไม่ใช่เหรอคะ...
//เข้าเรื่อง// เห็นทางชุดก่อนบอกว่าชุดนี้เขียนยากเพราะข้อจำกัดเยอะ
ต้องทำงานเป็นทีม ฯลฯ มีอะไรจะเสริมไหมคะ

เสริมว่า...ไม่ยากครับ แต่ยากมาก
สไตล์ของแต่ละคนบางทีก็ทำให้เขียนยากเหมือนกันครับ
บางทีเราก็ต้องคุมตัวละครของเขาให้อยู่ในสไตล์ของเขาอะนะ
ซึ่งตัวที่ยากสุดๆ ก็คือเจ้าลิเคียวร์เนี่ยแหละครับ เพราะว่าเป็นตัวละครที่เข้าใจยาก มีความลับอยู่ในตัวเยอะ จะเขียนถึงทีไรต้องถามแม่มันตลอด เราจะเรียกเจ้าตัวนี้ว่า "สเตตัสเยอะ" ครับ
จะเข้าใจกันได้นี่ คนเขียนต้องเกิดมาแล้วมีอัตราซิงโครระดับเทพ
ปานขับหุ่น**เกอร์ใน Pacific *** แล้วเห็นภาพในสมองอีกคน
แต่เล่มที่เราเขียนด้วยกันสามคนก็หินอยู่นา
คริสทีน่าถือเป็นอะไรที่ท้าทายมากนะ
เพราะต้องวางพลอต ถกกันหัวหมุนกว่าจะเขียนได้
ยากแต่สนุกครับเล่มนั้น เป็นหนึ่งในเล่มที่พลาดไม่ได้เลยครับ
ก็จะรับผิดชอบกันคนละส่วน ซึ่งสไตล์เราสามคนก็ไม่ได้ใกล้เคียงกันเล้ย!
ช่ายย!
เวลาน้อยกว่าเล่มอื่นด้วยละ

ผู้สัมภาษณ์ : ว่าจะถามเหมือนกันค่ะ ว่าสำหรับเล่มคริสทีน่าที่ต้องเขียนร่วมกันนี่
มีวิธีการทำงานยังไงในการซิงโครกัน เอ๊ย ทำงานร่วมกันคะ

เรามีเครื่องฉายภาพจากสมองครับ...สบายๆ
ก็ต่อเข้าหัวปุ๊บเชื่อมกันผ่านคอมพ์ ก็เห็นภาพปั๊บ...
...จริงดิพี่ เรามีไรไฮเทคงั้นด้วย!
ทำไมทุกคนเก่งกันจังเลย
ล้อเล่นค่ะ แค่คุยกันเยอะมากกก...เท่านั้นแหละ
บางวันคุยกันยาวแบบเขียนไปด้วยคุยด้วยโต้รุ่งน่ะครับ
คือต้องบอกว่าเล่มนี้เป็นเล่มที่เป็นเจ้าปัญหาในตอนแรกครับ
เราสามคนเหมือนรับเผือกร้อนมาจัดการ ต้องบอกว่าตอนแรกพี่พลอาสาจะเขียนคนเดียว แล้วผมบอกว่าถ้าเขียนคนเดียวตายแน่ เพราะแค่เล่มเขาก็สาหัสมากแล้ว ผมก็เลยจะช่วยเขียนด้วย เสร็จแล้วพอเราคุยกัน ปุ่นกับวีก็อาสาจะช่วยวางพลอตด้วย สุดท้ายมันแบ่งช่วงได้ 3 ช่วง ก็เลยขอให้วีมาช่วยเขียนอีกแรง
มันดูแล้วหนักมาก พี่นัทก็รับเปิดคริสต์มาสแล้ว วีเลยมาแจมค่า
เพราะผมเป็นคนดี ทุกคนสงสารเลยช่วยครับ
จริงๆ งานผมล้นมากน่ะ น้องๆ สงสารเลยมาช่วยกัน แต่ผลที่ได้ออกมามันดีในระดับที่เราเองก็ยังตกใจครับ
ไม่จริงๆ ผมอยากแบ่งค่าตีพิมพ์ด้วย
................
................
อ๊ะ! ลืมตัว...
สายไปแล้วพี่

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วแบบนี้วางระบบเขียนยังไงกันคะ สำหรับเล่มนี้

เรารับผิดชอบกันคนละส่วนครับ
เพื่อไม่ให้สไตล์ของแต่ละคนมาตีกันมั่ว
ก็เลยจัดกันคนละตอนคนละส่วนกันไป

ผู้สัมภาษณ์ : ยังไงเหรอคะ แจกแจงได้ไหม

ผมว่าคนอ่านจะดูออกว่าตรงไหนใครเขียน ใครรับผิดชอบ
สปอยล์รึเปล่า - -+
ถ้าบอกมันจะสปอยล์นะ
รวมๆ คือ เรามีการปรับมุมมองในเรื่องค่า!
ต้องใช้คำนี้ครับ...
ปริศนาจะกระจ่างเมื่อท่านได้อ่านเล่มนี้ครับ//ขายของเสียเลย
พรูดดดด!
อุ๊บ!
แต่เล่มนี้นี่เสื่อมจริงๆ นะ โดยเฉพาะฉากไคลแมกซ์
อารมณ์แบบผมบิวด์มาอย่างดี จู่ๆ วีอัดมุกเข้าไปนี่แบบ...แค่คิดยังขำ

ผู้สัมภาษณ์ : พอเล่าคร่าวๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้และตัวเอกของเรื่องได้ไหมคะ

คริสทีน่าก็เป็นเรื่องของแผนกนักเจรจา
ซึ่งเป็นจุดเชื่อมโยงของเล่มคราวน์ที่ได้บ่มเพาะความแค้นของศัตรูเอาไว้
จนถึงจุดที่ศัตรูจะจัดการบริษัทของเราทิ้งแล้ว
ยังดีที่ได้ซุน**กุนมาช่วยเอาไว้ //ผิด
คริสทีน่าก็เลยเหมือนถูกใช้เป็นเหยื่อล่อให้พวกตัวร้ายเนี่ยดึงเอาคนที่สำคัญที่สุดของบริษัทมาเล่นงานได้ ก็คือ ป๋า
ซึ่งเรื่องราวหลังจากนั้น คริสทีน่าจะรับมือยังไงต้องติดตามจ้า - -+
//จงใจเมิน**กุนอย่างชัดเจน

ผู้สัมภาษณ์ : แนะนำตัวเอกคร่าวๆ ได้ไหมคะ ว่าคริสทีน่าเป็นใคร นิสัยยังไง
เห็นเป็นเหมือนแม่มดใช่ไหมคะ

ก็เป็นคนเข้าใจยากนิดหน่อยค่ะ
อันที่จริงก็ค่อนข้างมากเลยละ
แผนกเจรจาเรามีแม่มดครับ...
มีนิสัยเป็นเอกลักษณ์สุด
เป็นหญิงสาวจอมเจ้าเล่ห์ พูดหวานแต่ในใจนั้น...อีกเรื่องครับ
มีคำพูดติดปากอยู่ 2 ประโยค
ใช่ครับ คำนี้เลย...
"รับขนมจีบซาลาเปาทานเพิ่มไหมคะ"
"มันไม่อนามัย!!"
//เมินพี่พล
ฮาาา! นึกถึงภาพโปสเตอร์ของ 'เมกาที่เป็นตาแก่ชี้นิ้วชวนคนไปเป็นทหาร แล้วตะโกนคำว่า "แกมันไม่ได้อนามัย!" //เมินคูณสอง
..................
อย่าลืมนี่ด้วย "ช่วยไม่ได้ ก็ฉันเป็นแม่มดนี่นา"

ผู้สัมภาษณ์ : นอกจากเรื่องที่เขียนร่วมกันแล้ว ก็มีเรื่องแยกอีกใช่ไหมคะ
พอจะแนะนำเรื่องกับตัวละครของตัวเองคร่าวๆ ได้ไหม

เริ่มจากใครดีล่ะท่าน
ของผมก่อน จะเป็นตอนที่ชื่อว่า 'เรียกข้าว่าผู้กล้า' ครับ เป็นเล่มแรกของชุด
ตัวเอกก็คือเรย์โนอาร์ หรือเรย์ เป็นเรื่องเกี่ยวกับแผนกผู้กล้า ซึ่งไอ้แผนกเนี่ยก็เป็นเหมือนแผนกรับจ้างผจญภัยทั่วราชอาณาจักร ประเด็นสำคัญอยู่ที่แผนกมันกำลังจะโดนปิดเพราะไม่มีผลงาน (ด้วยฝีมือคุณดาต้า) เรย์ก็เลยได้โอกาสสุดท้ายที่จะกอบกู้แผนกไว้ด้วยงานสำคัญของเขา จึงเป็นที่มาของการผจญภัยครับ

ผู้สัมภาษณ์ : อย่างเรย์นี่เห็นว่าเป็นผู้กล้า มีความพิเศษยังไงบ้างคะ

มันบ้าพลังครับ (ยิ้มอย่างภูมิใจ)
เป็นผู้กล้าแรงวัวแรงควายที่สามารถใช้ดาบผ่าตึก 20 ชั้นขาดเป็นสองท่อนได้

ผู้สัมภาษณ์ : เพราะงี้เลยต้องใช้แต่เข็มหมุดใช่ไหมคะ

แม่นแล้ว! ประมาณว่าถูกบริษัทกำหนดให้ใช้ได้แค่นั้นจริงๆ
แต่อยากจะบอกว่าแค่เข็มหมุดตานี้ก็เอาไปล้มมังกรได้นะครับ
ในเล่มจะมีเรื่องราวให้ผู้อ่านได้ช็อกกับการบ้าพลังของมันแน่ครับ
เรียกว่าเป็นผู้กล้าสไตล์เลยก็ว่าได้ เป็นจุดของที่ผมบอกทุกคนเลยว่าอยากได้ตัวไปล้มทัพใคร เอาไอ้เจ้าเรย์ไปใช้งานได้เลย

ผู้สัมภาษณ์ : โอเคค่ะ งั้นต้อไปเป็นของคู่วายเรย์ เอ๊ย ลิเคียวร์ เอ๊ย...เอาเถอะ
เป็นเรื่องของเซย์ค่ะ คุณ Season Cloud

- -"
ของผมรับหน้าที่เขียนเล่ม 3 ชื่อตอน เซลล์แมนเอ็กซ์คาลิเบอร์ ครับ
ตัวเอกคือเซย์ เซลล์แมนขายของในตำนานขั้นเทพ ที่ถึงแม้จะหาเงินได้มากเท่าไร จำนวนเงินที่เป็นหนี้บริษัทก็มากขึ้นไปเรื่อยๆ เพราะ...สาเหตุบางอย่าง
แล้ววันหนึ่งประธานก็เรียกเขาไปให้ช่วยฝึกพนักงานใหม่คนนึง ซึ่งแรกๆ เซย์ก็ไม่อยากทำนัก แต่เมื่อประธานยื่นคำขาด เขาก็จำใจต้องทำ และค้นพบว่า หญิงสาวที่เขารับหน้าที่ฝึกงานให้...มีความลับ และเธอเกี่ยวข้องกับความลับเรื่องอื่นๆ ที่นำพาความวุ่นวายตามมาครับ ซึ่งก็ต้องใช้กำลังคนทั้งบริษัทเพื่อมาช่วยจัดการเรื่องนี้ครับ

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วอย่างเซย์มีความพิเศษยังไงบ้างคะ พอบอกได้ไหม

ความสามารถพิเศษของเซย์คือ ปากเสีย
จิกกัด
เซย์เป็นคนที่ไม่มีพลังอะไรเหมือนอย่างผู้กล้า ไม่สามารถเทเลพอร์ตได้
แต่ความสามารถทางด้านการต่อสู้ด้วยคำพูดของเขาอยู่ระดับสุดยอดครับ
//สุดยอดทั้งด้านดีและชั่วร้าย

ผู้สัมภาษณ์ : แล้วคุณ Season Cloud รับหน้าที่จัดการเรื่องไหนอีกหรือเปล่าคะ
นอกจากสองเรื่องนี้

อีกตัวละครที่ผมรับหน้าที่คือเล่ม 9 มาสเตอร์ทูริกครับ
เป็นบาร์เทนเดอร์แสนใจดีของบริษัท ซึ่งตัวเองก็มีความลับ และความลับของเขาทุกคนจะได้รู้กันในเล่ม 9 เล่มพิเศษ ที่น่าจะเรียกว่าเป็นฉากจบที่แท้จริงของซีรีส์นี้ครับ

ผู้สัมภาษณ์ : ต่อไปก็เป็นของคุณ V.Rondell เลยค่ะ

เล่มที่รับผิดชอบเป็นเล่ม 4 ต่อจากเซย์เลยค่ะ แต่ตัวละครหลักนี่ไปกันคนละทาง ไรเซลเป็นบุรุษไปรษณีย์ที่เทเลพอร์ตได้ แต่ผลข้างเคียงของพลังที่ได้มาโดยไม่ได้ตั้งใจทำให้ตัวหด ทั้งที่อายุพอๆ กับเซย์ แต่ตัวเท่าเด็กอายุ 12 เจ้าตัวเลยอ่อนไหวง่ายกับเรื่องความสูงและแฟน เป็นหนุ่มน้อยเฮฮาคนหนึ่งค่า จะซวยกว่าคนอื่นหน่อยก็ตรงที่เวลาทำงานอะไรพลาดสักอย่าง จะไม่ถูกตัดเงินเดือน แต่จะโดนเพิ่มอายุงานแทน
เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อไร เซลไปเจอผู้หญิงแปลกๆ คนหนึ่งในกล่องพัสดุ ซึ่งตามหลักแล้วบริษัทไม่รับส่งสิ่งมีชีวิตนอกจากพืช ติดต่อคนส่งก็ไม่ได้ ติดต่อปลายทางก็ไม่ได้ เขาเลยต้องรับหน้าที่ไปสืบต้นตอของพัสดุพร้อมๆ กับรับงานพิเศษไปทำค่ะ

และที่ละเว้นไปไม่ได้คือ ไรเซล เป็นตัวละครที่ถูกแกล้งบ่อยมาก - -
เป็นที่โปรดปรานของเรย์มั่กๆ - -+
ดีใจจังเบย เอาพุดดิ้งมา!!!

ผู้สัมภาษณ์ : เอาละค่ะ น่าจะหมดแล้วเนอะ // มองการออกอวกาศก่อนหน้านี้
สุดท้ายนี้อยากให้กล่าวอะไรกับคนอ่านซักหน่อยค่ะ

อยากบอกผู้อ่านทุกท่านนะครับว่า เรื่องนี้พวกเราพยายามกันมากถึงมากที่สุดคำว่า ‘พวกเรา’ นี่ไม่ใช่นักเขียนเท่านั้นนะครับ บรรณาธิการ ผู้บริหารที่ต้องลงทุนหลายล้านบาท ฝ่ายอาร์ต และนักวาดที่ต้องทำภาพประกอบที่มีมากกว่าเรื่องอื่นๆ ของเราก็ด้วย ทุกคนพยายามกันอย่างเต็มที่ครับ หวังว่าจะสร้างความสุขให้นักอ่านได้ครับผม
ครับ นี่ก็เป็นงานแรกเลยนะครับที่ผมได้ทำงานกับนักเขียนท่านอื่นเป็นทีมใหญ่มากขนาดนี้ ต้องขอฝากทุกๆ ท่านให้ติดตามผลงานของพวกเราที่บอกได้เลยว่ากลั่นออกมาจากหยาดเลือด (และการอดนอน) กันเลยทีเดียว
ถ้าเกิดว่ากระแสตอบรับดีเราอาจจะได้เขียน M.House ภาคสองก็ได้นะจ๊ะ
ขอฝากนิยายเซตนี้ไว้กับทุกคนด้วยค่า เป็นประสบการณ์แปลกใหม่ของนักเขียน สนพ. นักวาด และ บ.ก. ทุ่มเทแรงกายแรงใจทำกันเต็มเหนี่ยว หวังว่าจะทำให้ทุกคนยิ้มได้และมีความสุขค่ะ
มาเฮฮาไปกับพวกพ้องเราใน M.House ได้เลย!!

        จบไปแล้วนะคะ สำหรับคำบอกเล่าจากนักเขียนทั้งหกผู้สร้างสรรค์ผลงาน M.House จ้างมา...ป๋าจัดให้ เรียกว่าสนุกสนาน เฮฮา จนน่าติดตามว่าเรื่องราวที่พวกเขาเหล่านั้นเขียนออกมาจะสนุกสนานเฮฮากันมากขนาดไหน อย่าพลาดนะคะ

แล้วสัปดาห์หน้าเราก็จะพบกับผู้สร้างสรรค์ผลงานอีกเช่นกัน
แต่ครั้งนี้เป็นผู้สร้างสรรค์
ภาพประกอบ
สวยๆ สำหรับชุด
M.House จ้างมา…ป๋าจัดให้

จะเป็นอย่างไร เตรียมติดตามกันค่ะ!

M.House

แสดงความคิดเห็น

ถูกเลือกโดยทีมงาน

ยอดถูกใจสูงสุด

กำลังโหลด

5 ความคิดเห็น

กำลังโหลด
กำลังโหลด
กำลังโหลด
กำลังโหลด
กำลังโหลด
กำลังโหลด