ในนิยายหนึ่งเรื่อง แน่นอนล่ะว่าเรามีตัวเอกเป็นตัวละครที่สำคัญที่สุด นอกนั้นก็เป็นแค่ตัวประกอบกันไป แต่มีอยู่ตัวละครหนึ่งที่ขอบอกเลยว่าถ้าหายไป ตัวเอกตาย นั่นคือ "ตัวร้าย" ค่ะ
ตัวเอกจะดูเป็นคนดีได้ ต้องมีตัวร้ายมาให้เปรียบเทียบ และในนิยายก็มีตัวร้ายให้เราเลือกเขียนอยู่ 2 แบบ คือ ตัวร้ายแบบ "จอมมาร" กับตัวร้ายแบบ "คนธรรมดา"
ตัวเอกจะดูเป็นคนดีได้ ต้องมีตัวร้ายมาให้เปรียบเทียบ และในนิยายก็มีตัวร้ายให้เราเลือกเขียนอยู่ 2 แบบ คือ ตัวร้ายแบบ "จอมมาร" กับตัวร้ายแบบ "คนธรรมดา"
1. จอมมาร
จอมมารหรือ Dark Lord พูดคำนี้แล้วเชื่อว่าหลายคนนึกถึงเซารอนขึ้นมาในหัวเลย นั่นแหละค่ะคือต้นตำรับตัวร้ายรสดั้งเดิม ภาพลักษณ์ตัวร้ายประเภทนี้ที่ติดตาของเราคือ
- หน้าตาน่ากลัว ไม่ว่าจะมีรูปร่างอัปลักษณ์ หรือลึกลับ คาดเดาไม่ถูกว่าเป็นแบบไหน รู้แต่ไม่อยากมอง ไม่อยากเข้าใกล้ ดูน่าเกรงขามและน่าขนลุกในเวลาเดียวกัน (มักไม่ใช่เผ่าพันธุ์มนุษย์)
- ผูกขาดสีดำ จะเสื้อคลุม ไม้เท้า พรมปูหน้าปราสาท หรือพื้นดินรอบๆ อาณาเขตของจอมมารมันต้องขมุกขมัว มืดครึ้ม อึมครึม เหมือนฝนจะตกอยู่ตลอดเวลา
- แต่บางทีก็มีไฟ ใช่ค่ะ นอกจากจะผูกขาดความมืดแล้ว ยังแอบมีไฟร้อนๆ เล็กๆ ที่ไม่ได้มาเพื่อเพิ่มความสว่าง แต่มาเพื่อเพิ่มความระอุ เพิ่มความน่าเกรงขาม จะมาใช้แสงหิ่งห้อยมุ้งมิ้งประดับปราสาทก็เกรงใจหน้าตาตัวเอง
- เกิดมาเพื่อครองโลก บางทีเราก็ไม่รู้หรอกว่าทำไม เปิดเรื่องมาพ่อคุณก็เหวี่ยงแส้ กรีดร้อง ประกาศก้องว่าจะทำลายพวกมนุษย์หน้าโง่แล้วจะครองโลกนี้ให้หมด
- อำนาจเหลือล้น พลังร้ายกาจ พระเอกนี่สู้ไม่ได้เลยจนกว่าจะท้ายเรื่อง
2. คนธรรมดา (แต่ไม่ธรรมดานะจ๊ะ)
ตัวร้ายที่เป็นคนธรรมดาคือตัวร้ายที่เห็นได้ทั่วไปในนิยายสมัยปัจจุบัน และโดยเฉพาะนิยายที่มีฉากหลังเป็นสถานที่จริง ไม่อิงแฟนตาซี ลักษณะตัวร้ายแบบนี้จะต่างจากจอมมารดังนี
หน้าตาไม่สำคัญเท่าความเลว ตัวร้ายที่เป็นคนธรรมดาจะมีรูปร่างภายนอกเป็นเกราะกำบัง ล่อให้คนเข้าใจผิดค่ะ ไม่ว่าจะเป็นรูปงาม ฐานะดี มีการศึกษา ทั้งหมดนี้เป็น 'ภาพลวง' ซึ่งเกิดจากค่านิยมปัจจุบันที่นับคนมีเงิน มีการศึกษา มีหน้าตาดีว่าอาจจะเป็นคนดีตามนั่นเอง- เอาทุกสี ตัวร้ายยุคใหม่ไม่แยกสีค่ะ เอาหมด บางเรื่องเอาสีขาวมาผูกกับตัวร้าย เช่น ให้ใส่สูทสีขาว ดูดีเป็นหน้ากากทักซิโด้กันเลยทีเดียว
- เป็นคนมีเหตุผล ตัวร้ายยุคปัจจุบันจะไม่อยู่ๆ ก็เกิดจากก้นบึ้งเหวนรกแล้วก็เกลียดมนุษย์ขึ้นมาซะอย่างนั้น แต่จะมีปูมหลัง มีเรื่องราว มีที่มาที่ไปว่าทำไมถึงมารับบทนี้
- บางทีก็เก่งเวอร์ ฉลาดเวอร์ แต่ไม่ได้เก่งซะทุกอย่าง บางทีเราก็จะเห็นตัวร้ายพวกนี้พลาดท่าบ้าง ฝากไว้ก่อนเถอะบ้าง
จะสร้างจอมมารนั้นไม่ค่อยยากเท่าไร เพราะไม่ได้มีรายละเอียดเบื้องลึกเบื้องหลังซับซ้อน แต่จะสร้างคนธรรมดาให้กลายเป็นตัวร้ายที่คนทั้งรักทั้งชังต้องใช้เทคนิคแพรวพราวกว่าเยอะ แต่วันนี้พี่น้องขอใช้ทางลัด แค่ 3 ข้อก็ได้ตัวร้ายแบบนี้มาอยู่ในเรื่องแล้ว
1. ให้ตัวร้ายเป็นกระจกสะท้อนตัวเอก
จะสร้างตัวร้ายได้นั้น เราต้องมีตัวเอกก่อนค่ะ แล้วให้สองตัวละครนี้สะท้อนกันเอง เหมือนจับมาส่องกระจก เชื่อไหมคะว่าถ้าเราลองวิเคราะห์นิยายสมัยใหม่หลายๆ เรื่อง ตัวเอกกับตัวร้ายมักมีคุณสมบัติที่คล้ายคลึงกันอยู่
พี่น้องจะยกตัวอย่างจากเรื่องเชอร์ล็อก โฮล์มส์แล้วกัน ทุกคนน่าจะรู้จักดี เชอร์ล็อกโฮล์มส์มีคู่ปรับเป็นศาสตราจารย์โมริอาตี้ พอจับสองคนนี้มาเทียบกันแล้วเห็นความเหมือนไหมคะ?
ใช่แล้วค่ะ สองคนนี้ฉลาดเหมือนกัน ฉลาดเหนือมนุษย์มากๆ และมีรูปแบบความคิดบางอย่างที่คนธรรมดาเข้าไม่ถึง
2. เหมือนแต่ต่าง
พอเราสร้างตัวร้ายที่เหมือนตัวเอกแล้ว ทีนี้เราต้องทำให้สองคนนี้เดินไปคนละทางค่ะ เสือสองตัวอยู่ถ้ำเดียวกันไม่ได้ฉันใด ตัวเอกกับตัวร้ายก็ไปทางเดียวกันไม่ได้ฉันนั้น
ถ้าเชอร์ล็อก โฮล์มส์และศาสตราจารย์โมริอาตี้ฉลาดเหมือนกัน ทั้งคู่ต้องเลือกใช้ความฉลาดของตัวเองไปคนละทาง เชอร์ล็อกเลือกที่จะใช้เพื่อคลี่คลายคดี (และหักหน้าตำรวจสกอตแลนด์ ยาร์ด) ส่วนโมริอาตี้เลือกที่จะใช้ความฉลาด "สร้างคดี" ขึ้นมา ก่อปัญหาให้เชอร์ล็อกมาตามแก้
เมื่อต่างคนต่างเดินคนละทางแล้ว ปมขัดแย้งของเรื่องจึงเกิดขึ้น กลายเป็นนิยายให้เราอ่านนี่เอง
3. ใส่ปูมหลังไปหน่อย
เรามักเล่าเรื่องผ่านมุมมองของตัวเอง หรือจับกล้องอยู่แต่ตัวเอกและพวกพ้อง แต่เรื่องจะเข้มข้นมากขึ้นถ้าเราใส่ 'เหตุผล' ให้ตัวร้ายลงไป
ทำไมเขาถึงเลือกอีกเส้นทางหนึ่ง?
เขาเจออะไร? อยู่ในสภาพแวดล้อมแบบไหนถึงทำให้เป้าหมายของเขาแตกต่างจากตัวเอก?
ที่เราต้องหาเหตุผลให้ตัวร้าย เพราะมันเป็นจิตวิทยาล่อลวงคนอ่านอย่างหนึ่งค่ะ
ถ้าตัวร้ายเลวแบบไม่มีเหตุผล คนอ่านก็จะเชียร์ตัวเอกอย่างเดียว แล้วเรื่องมันจะไปสนุกอะไรล่ะคะ เราต้องให้ความเป็นธรรมกับตัวร้ายหน่อย ใส่อดีตลงไป ใส่ปูมหลังลงไปว่าเขาเจออะไร ทำไมเขาถึงมาเป็นแบบนี้ แล้วปล่อยให้คนอ่านตัดสินเอง
พี่น้องยกตัวอย่างที่เห็นชัดๆ เลยอย่าง มัลฟอย (Harry Potter) เรารู้ว่ามัลฟอยเป็นเด็กเกเร ดูจากบ้านที่เขาอยู่ก็พอเดานิสัยได้ และตลอดทั้งเรื่องมัลฟอยก็ถูกวางให้เป็นขั้วตรงข้ามของแฮร์รี่ แต่พอโวลเดอมอร์ทเรืองอำนาจเขาถึงรู้ว่าความชั่วร้ายที่แท้จริงเป็นอย่างไร และสงครามก็ทำให้เขาเปลี่ยนความคิด เพราะลึกๆ แล้วมัลฟอยมีความดีซ่อนอยู่ (เจเคให้สัมภาษณ์ไว้เอง) แต่เพราะการเลี้ยงดู และสภาพแวดล้อมทำให้เขาไม่ได้โตมามีนิสัยแบบแฮร์รี่
แน่นอนว่าการกระทำของตัวร้ายมันคงชอบธรรมไปไม่ได้ ผิดก็คือผิด แต่อย่างน้อยปูมหลังของตัวร้ายทำให้คนอ่านเกิดความหวังเล็กๆ ว่าตัวร้ายอาจจะเปลี่ยนแปลง หรือตอนจบอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เป็นผลให้คนอ่านตามอ่านเรื่องของเราติดๆ เพราะอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับตัวละครตัวนี้
จะเลือกสร้างตัวร้ายแบบตามขนบหรือแบบโมเดิร์น ก็ดูให้ดีว่าอย่างไหนเข้ากับเรื่องของเรา ไม่ได้หมายความว่าตัวร้ายแบบจอมมารจะมาโผล่ในนิยายร่วมสมัยไม่ได้ และถ้าอยากจะสร้างสรรค์เพิ่มขึ้นมาอีก เอาทั้งสองแบบมาผสมกันก็ยังได้นะคะ
ช่วงปิดปีใหม่ยาวๆ นี้ พี่น้องก็ขอซินเจียยู่อี่...ห๊า? อะไรนะ? ผิดเหรอ?
อย่าลืมไปร่วมโหวตนิยาย "ที่สุด" ของชาวเด็กดีประจำปี 2014
แล้วลุ้นรับหนังสือเป็นของขวัญปีใหม่
หมดเขตสิ้นปีนะจ๊ะ
สุขีวันปีใหม่จ้า ไปเที่ยวไหนก็ขอให้เดินทางโดยสวัสดิภาพนะ
ขอบคุณข้อมูลบางส่วนจาก
http://www.standoutbooks.com/two-secrets-writing-first-rate-villain/
http://www.standoutbooks.com/two-secrets-writing-first-rate-villain/
ขอบคุณภาพประกอบจาก
New Line Cinema via eltemplodezeus.com
BBC via costigdj.wordpress.com
Warner Bros. via betcheslovethis.com
the-dark-master-moriarty.tumblr.com
New Line Cinema via eltemplodezeus.com
BBC via costigdj.wordpress.com
Warner Bros. via betcheslovethis.com
the-dark-master-moriarty.tumblr.com
(ร่างอ้วนนะคะ555)
25 ความคิดเห็น
ขอบคุณสำหรับบทความดีๆค่ะ ช่วยได้มากเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ อ่านแล้วคิดตาม ก็ปรากฏว่ามันใช่จริงๆ
+
จอมมาร... ตรงที่ว่า "ผูกขาดกับสีดำ" นี่ พอลองนึกถึงจอมมารชอบสีชมพู ในห้องติดสติกเกอร์ลายคิตตี้ กอดหมอนข้างหมีพู ... //ผมนี่อึ้งไปเลย
+
แต่ประเด็นสำคัญ สำหรับคอมเม้นท์เราก็คือ...
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด มัลฟอยยยยยยยยยยยยยยยยยยย //แดดิ้น
น่ารักจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย โฮรกกกกกก -//////////////-
#นอนตายอย่างสงบ
+
ก็มีนี่จอมมารสีชมพู ...
จอมมารบูไง สีชมพู้ ชมพู 55+
ขอบคุณค่ะ น่าสนใจมากเลย
เราว่าตัวร้ายที่ทำให้คนอ่านทั้งรักทั้งเกลียดบางทีน่าติดตามกว่าพระเอกอีกค่ะ ฮ่าๆ ลุ้นประหนึ่งเป็นพระเอกซะเอง
กำลังจะเเต่งนิยายพอมาอ่านอันนี้เเล้วได้ความรู้เยอะเลย ขอบคุณครับ
ขอบคุณมากๆค่ะ สำหรับความรู้ดีๆ
ด........เดรโก มัลฟอย ของช้านนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
เชอร์ล๊อคค~~~~~
เดรโก...... มัลฟลอย
การ์ตูนญี่ปุ่นบางเรื่อง เรารักตัวร้ายมากกว่าพวกพระเอกอีก
ต้องยอมรับว่า บางเรื่องอ่านไปอ่านมาดันเชียร์ให้พระเอกตาย ตัวร้ายได้ครองโลก
แถมมีบางเรื่องที่เขียนมาตอนแรกคิดว่าเป็นพระเอก ที่ไหนได้.......ดันเป็นตัวร้ายซะงั้นก็มี
อืม.......คนแต่งที่ทำได้ที่ยอดเยี่ยมมากจริงๆ
ขอบคุณสำหรับความรู้ดีๆนะคะ
ปล. เข้ามาติ่งเชอร์ล็อกด้วยค่ะ กรี๊ดดดด \\q\\ ฟฟฟฟ
ฮาอันนี้อะ 555+
ถ้าพระเอกเป็นตัวร้ายซะเองล่ะ... อย่างของผมเนี่ย พระเอกก็เป็นคนธรรมดาที่ฉลาดมาก แกมโกงหน่อยๆ และมีนิสัยที่เด่นๆ ก็คือไม่ชอบให้ใครมาขู่ตัวเอง... หลังจากที่รับทราบเรื่องหนึ่งเข้า ความคิดของพระเอกคนนี้ก็เปลี่ยนไป เขาเปลี่ยนตัวเองให้กลายเป็นตัวร้าย และเป็นศัตรูกับคนทั้งโลก... (แต่ในความเป็นจริงแล้ว พระเอกวางแผนที่จะตายตั้งแต่แรก)
พี่เบนหล่อค่ะ 555
บางทีเราก็คิดนะว่าโฮมส์กับเมอริอาตี้เนี่ย...อย่างกับเล่นเกมอะไรซักอย่างกันอยู่เลย
จอมมารสีชมพู -A- น่าคิดแฮะ เดียวผมจัดเอง จอมมารวิปริต 55555555555
ที่สำคัญต้องเเพ้พระเอกตลอด ไม่เคยเห็นเรื่องไหน จอมมารชนะเลย มีเรื่องไหน โปรดบอกด้วยนะคับจะได้ไปหาดู