คลินิกนักเขียน : Exclusive 13 เขียนพระเอกยังไงให้คนอ่านจดจำ
ถ้าเราเขียนพระเอกแล้วหลงรัก คนอ่านก็จะรักด้วยเช่นกัน #พระเอกที่ดีก็เช่นกัน
สวัสดีอีกครั้งกับเย็นๆ วันศุกร์ของเรา วันนี้ พี่ตินก็กลับมาพร้อมคอลัมน์ที่แนะนำเคล็ดลับการเขียนเช่นเคย กลเม็ดเคล็ดลับฉบับ Exclusive ของเราวันนี้ มาพร้อมหัวข้อที่พี่ตินว่าน่าสนใจมากนะ “เขียนพระเอกยังไงให้คนอ่านจดจำ” ถามว่าทำไมต้องเลือกเขียนพระเอก ทำไมไม่เลือกนางเอก...? 555 ก็บอกแล้วพี่ตินชัดเจนเรื่องผู้ชาย กร๊าก ไม่ช่ายยยยย ก็ แหม ครั้งนี้ เราเลือกพระเอกมาก่อน แล้วเดี๋ยวหัวข้อต่อไป เราค่อยมาเลือกนางเอกมาคุยกันไง ฮ่าๆๆๆ เนียนเนอะ ก็เอาเป็นว่า นี่แหละหัวข้อของเราในวันนี้ สำหรับพี่ติน มองว่า พระเอกถือเป็นตัวละครที่สำคัญเป็นอันดับต้นๆ ในนิยาย ถ้าหากเราเขียนพระเอกได้น่าสนใจ น่าอ่าน น่าดึงดูด ก็จะดึงความสนใจจากคนอ่านของเราได้อย่างแน่นอน เพราะฉะนั้น ก็ลองมาดูเคล็ดลับการเขียนตัวละครอย่างพระเอกให้น่าสนใจกันดีกว่า ดูซิ มันมีเคล็ดลับอะไรบ้างที่เราลืมคิดไป หรือว่าเผลอมองข้ามไปกันนะ
นักเขียนที่เราเลือกมา มีทั้งหมด 4 คน คนแรกคือ น้องเนวาด้า ผู้ชนะเลิศนักเขียนหน้าใสปีที่ 7 ของเรา คนที่สองคือ น้องเมมเน่ เจ้าของนามปากกา มีนันดา และ เมริศา คนนี้ดังในเว็บบอร์ดของเด็กดี เป็นนักเขียนที่น่ารักมากๆ คนที่สาม คุณหมอนักเขียนที่อุตส่าห์สละเวลามาสัมภาษณ์กับเรา พิณณ์อวี เจ้าแม่โรแมนติกดราม่า นั่นเอง ส่วนคนสุดท้าย เราขอปิดท้ายที่ “นางร้ายที่รัก” อ๊ะ ไม่ใช่ นั่นมันชื่อละคร น้องนางร้าย ผู้ชนะรางวัลนักเขียนหน้าใสอีกคน คนนี้เขาเป็นสาวสวยน่ารักที่ออกตัวเสมอว่า เวลาเขียนนิยายต้องนึกถึงพระเอกเป็นอันดับแรก (ชัดเจนสุดตัว) เรียกว่าคิดหัวข้อนี้ปุ๊บ พี่ตินส่งข้อความหาน้องนางร้ายก่อนเลย สารภาพตรงๆ 5555
เกริ่นมาพอหอมปากหอมคอแล้ว ไปดูกันดีกว่าว่านักเขียนทั้งสามคนนี้ มีเคล็ดลับอะไรดีๆ มาแนะนำเราบ้าง ^ ^
“การสร้างคาแรกเตอร์ตัวละครเด่นๆ อย่างพระเอกนิยายขึ้นมา หลายคนมักจะวาดเทพบุตรในอุดมคติเอาไว้แล้วนำไปใช้ใช่มั้ยล่ะคะ จริงอยู่ว่าการทำแบบนั้นมันจะทำให้ตัวละครของเราเพอร์เฟค แต่ก็พึงระวังคาแรกเตอร์ที่อาจจะออกมาซ้ำๆ กันจนกลายเป็นว่าไม่น่าสนใจเอาได้ เพราะฉะนั้นวันนี้ถือฤกษ์งามยามดี เนวาด้าจะมาแนะนำเคล็ดลับในการสร้างพระเอกจากวัตถุดิบพื้นๆ ที่เรามีให้ทุกคนค่ะ
เห็นด้วยใช่มั้ยว่าพระเอกไม่จำเป็นต้องเพอร์เฟค เพราะฉะนั้นสิ่งที่เราควรจะโฟกัสก็คือเรื่องบทค่ะ ไม่ใช่นักแสดง โดยการสร้างสถานการณ์ สร้างเสน่ห์ที่ไม่ว่าสาวที่ไหนเห็นเป็นต้องกรี้ด เพื่อผลักดันให้พระเอกของเรารับบทเด่นและเป็นที่น่าสนใจ
ยกตัวอย่างง่ายๆ ถ้าพระเอกเราซื่อ ดูไม่ค่อยจะโดนใจสาวๆ ทั่วไป ก็ส่งบทคุณชายผู้อ่อนต่อโลกไปเจอกับเด็กสาวขี้แกล้งซักคน กวนกันไป กวนกันมา หาฉากกุ๊กกิ๊กให้ฟินกันนิดหน่อย เท่านี้จากความซื่อที่ว่าจะกลายเป็นความน่ารักขึ้นมาทันทีใช่มั้ยล่ะคะ
และที่สำคัญที่สุด อย่ากังวลว่าพระเอกธรรมดาๆ ของเราจะมัดใจสาวๆ ไม่ได้ เพราะทุกตัวละครล้วนแล้วแต่มีเสน่ห์เป็นของตัวเอง ดึงออกมาให้ได้ แล้วเราก็จะได้คุณพระเอกที่ไม่ซ้ำใคร เอาไปชงกับนางเอกคนไหนก็อร่อย ฮิ้ววว…”
คนต่อไปของเรา น้องเมมเน่ คนนี้ก็สนุกสนานร่าเริง กรี๊ดวี้ดวิ้วพอกัน เรียกว่าเคล็ดลับของเมมเน่นั้น แซ่บแน่นอน พี่ตินมั่นใจมากตั้งแต่ยังไม่ได้เปิดข้อความอ่านด้วยซ้ำ 555 ปะ ไปฟังเมมเน่เม้าท์กันนะ
มีนันดา เมริศา (เมมเน่)
“พูดถึงพระเอกทั้งคนใครไม่กรี๊ดเรากรี๊ดก่อนเลย (เดี๋ยวๆ...) ทุกครั้งที่เน่สร้างพระเอกนิยายขึ้นมาหนึ่งคนจะนึกถึงความชอบของตัวเองเป็นหลักค่ะ ว่าไปนั่น อ๊ะ! แต่มันเป็นความจริงนะคะ หลักการคล้ายๆกับการเขียนนิยายเลยค่ะ ก่อนที่เราจะทำให้ใครชอบอ่านนิยายของเราเราก็ต้องชอบอ่านนิยายของเราก่อนจริงไหมคะ
อนึ่งเลย เวลาที่วาดตัวละครขึ้นมาในความคิดคือเราต้องชอบพระเอกคนนี้ก่อน ไม่ว่าเขาจะดีมากแบบพ่อพระเอกแสนดี เลวสุดขั้วสายมาเฟียสุดโหด หรือเน้นสีเทาๆแบบคนธรรมดามากที่สุด แต่เมื่อมาเป็นพระเอกแล้วเขาต้องมีความน่าสนใจหรือปมบางอย่างที่ทำให้เขาเป็นคนแบบนั้น ซึ่งจุดนี้แหละจะทำให้ตัวละครของเราน่าสนใจขึ้นมา ทำให้นักอ่านอยากรู้ว่าคนๆนี้จะทำอะไรกับนางเอกของเราได้บ้าง (สำคัญตรงนี้หรือไร ฮา) หมายถึงตัวละครอื่นๆน่ะค่ะ อิอิ เพราะสิ่งที่พระเอกแต่ละคนปฏิบัติต่อสิ่งรอบตัวจะไม่เหมือนกันค่ะ ปฏิกิริยาของแต่ละคนต่อแต่ละเหตุการณ์นี่แหละที่ทำให้พวกเขาเป็นตัวเขา แล้วเสน่ห์ตรงนี้นี่เองจะทำให้แต่ละบุคลิกมีความน่ากรี๊ดกันคนละแบบนอกเหนือจากรูปลักษณ์ภายนอกค่ะ
ยกตัวอย่างนะคะ พระเอกรูปหล่อแต่กลับมีนิสัยเคร่งขรึมไม่ชอบพูดกับใคร ไม่ชอบให้ใครถูกตัวโดยเฉพาะผู้หญิง แหม คาแรกเตอร์น่ะคิดง่ายจะตายไปค่ะ แต่เหตุผลที่เขาเป็นคนพูดน้อยเก็บตัวคืออะไร อะไรที่ทำให้เขาพูดน้อย การไม่ปริปากพูด การหลบตา ท่าทางรังเกียจก็มีผลด้วยเช่นกันค่ะ (แค่ปัดมือหรือโกรธใส่ก็เป็นการโต้ตอบที่รุนแรงต่างกันแล้ว) และสิ่งสำคัญที่สุดคือสิ่งที่หล่อหลอมเขาขึ้นมาแบบนั้นนั่นต่างหาก ที่เขาไม่ชอบพูดอาจเพราะปมในวัยเด็กที่เคยซักถามทุกสิ่งทุกอย่างแต่ไม่มีใครตอบหรืออาจโดนด่ากลับด้วยซ้ำ เวลามีอะไรก็เลยชอบคิดในใจคนเดียว อาจมีปมทะเลาะกับแม่และแม่รักน้องสาวมากกว่า ก็เลยเกลียดผู้หญิงที่ชอบเอาความอ่อนแอมาเป็นเครื่องมือในการรับความรัก เห็นไหมคะ ความน่าสนใจค่อยๆเพิ่มเข้ามาแล้ว คอยเสริมนู่นนี่ไปเรื่อยๆให้เข้ากับฉากและเหตุการณ์ตามท้องเรื่องก็เป็นอันน่าจะกรี๊ดแล้วค่ะ
แต่อย่ามัวหลงพระเอกมากเกินไป เอาแต่ใส่ประวัติยาวเหยียดสิบหน้ากระดาษจนนิยายไม่ขยับเขยื้อนนะคะ ฮา คอยเอาใจใส่กับเนื้อหา ข้อมูลของสิ่งต่างๆในเรื่อง รวมถึงพล็อตให้สนุกไปด้วยกันนิยายถึงจะสมบูรณ์แบบที่สุดจ้ะ”
มาถึงคนที่สามแล้ว พิณณ์อวี หรือหมอวี่ นักเขียนแนวโรแมนติกดราม่าผู้เก่งกาจ เธอให้คำตอบไว้อย่างน่าฟังมากๆ นั่นคือ...
เป็นบทสัมภาษณ์ที่ตอบยากที่สุด เพราะปกติเป็นคนเก็บเนื้อเก็บตัว ไม่ค่อยชอบออกสังคม (จริงหรือ?) .... ไปไม่ถูกเลย...
การเขียนพระเอกให้ดี อันดับแรกก็คือ
การเขียนพระเอกให้ดี อันดับแรกก็คือ
- ต้องชัดเจนในบุคลิก เช่น พระเอกเป็นคนอารมณ์ร้าย ก็ต้องเขียนให้ดูเป็นคนอารมณ์ร้ายจริงๆ ซึ่ง คนอารมณ์ร้ายเนี่ย จะไม่ร้ายเฉพาะเรื่องใดเรื่องหนึ่ง ต้องเกลี่ยอารมณ์ให้พระเอกอารมณ์ร้ายไปกับทุกเรื่อง ไม่ใช่ร้ายกับนางเอกคนเดียว กับคนอื่นเป็นลูกแมวไปเลย เอ๊ะ อันนี้มันก็จะไม่เข้ากัน คิดว่าข้อนี้นักเขียนทุกคนก็รู้อยู่แล้ว แต่อาจมีบางทีบางครั้งที่เราเผลอไป ไม่ได้คอนโทรลตัวเรื่องให้ดี บุคลิกของพระเอกก็จะหลุดไปได้ บทพูดก็สำคัญ บทพูดควรจะล้อตามกันไปกับบุคลิกของพระเอก เช่นบอกว่าพระเอกเป็นคนเงียบๆ แต่ทุกงานใส่บทพูดมาเยอะจนแทบจดไม่ทัน อันนี้ก็จะกลายเป็นว่าพระเอกเป็นคนเงียบแบบพูดมากไป
- ไม่ควรหลุดกรอบความดีงาม ที่บอกอย่างนี้ก็เพราะว่า อย่าลืมว่า พระเอก ก็คือพระเอก คือตัวแบบอย่างของเยาวชนที่จะอ่านหนังสือของเรา อันนี้ไม่รู้เรียกว่าเป็นคนหัวโบราณหรือเปล่านะ คือไม่ได้หมายความว่าพระเอกจะร้ายไม่ได้ หนังสือของวี่เองก็มีพระเอกร้าย พระเอกปล้ำ อยู่ในหลายเล่ม แต่ว่าสิ่งหนึ่งที่ควรมีคือ จิตสำนึกของพระเอก เช่นว่า ที่ทำไปเพราะอารมณ์โกรธ มีความรักอยู่เดิมเป็นพื้นฐาน .... ต้องพึงคิดอย่างมากว่า พระเอก ไม่ใช่อาชญากรคดีข่มขืน พระเอกคือพระเอก ถึงเขาจะอารมณ์ร้าย แต่พื้นฐานควรมีความเป็นคนดีแสดงให้เห็น ถึงเราจะบอกว่านิยายเราจัดอันดับเรตติ้งเป็น 18+ , 20+ ก็ตาม ตราบดีที่มันยังคงตั้งวางอยู่บนชั้นวางที่จับดูได้ง่ายตามร้านขายหรือเช่านิยาย เชื่อเถอะว่ายังมีเด็กอายุไม่ถึง 15 ปีหลายคนหยิบมาอ่านอยู่ ส่วนที่มีคนบอกว่าเด็กๆ เขาคิดได้แล้ว จริงๆ ก็อาจเป็นแค่บางคนก็เป็นได้ การพยายามทำงานที่เป็นแง่บวกต่อสังคมจึงเป็นสิ่งที่ดีที่สุด (ถึงจะยากแต่ก็คุ้มค่ากับความพยายามนะ)
- สำคัญที่สุด***
ควรจะรักนางเอก มาก มาก .... อาจจะเป็นความรู้สึกส่วนตัวของวี่เอง แต่บางครั้งเราเขียนนิยายพาฟัน เอ้ย พาฝัน ก็อยากให้ชีวิตมีอะไรกุ๊กกิ๊กให้หัวใจได้รู้สึกดีบ้าง พระเอกก็ควรจะชัดเจนในความรัก หรือชัดเจนว่า ทำไมตัวเองถึงเลือกนางเอก ไม่ควรจะจบลงด้วยความรู้สึกสงสัยของคนอ่านว่า เอ... นี่ตกลงพระเอกรักนางเอกหรือตัวแห้วมากกว่ากันหว่า .... ถ้ามันมีความคลางแคลงใจเกิดขึ้น คนอ่านก็เหมือนนางเอกนั่นแหละ อาจทำให้นิยายกร่อยลงทันที ... พระเอกอาจจะมีคอนฟลิกในจิตใจได้ ระหว่างรักเก่ากับรักใหม่ แต่สุดท้าย คอนฟลิกนั้นควรจะจบลงอย่างกระจ่างและชัดเจนแล้วค่ะ ว่าคุณพี่ ‘เลือกอิชั้น’ และถ้าอิชั้นตายไปจะไม่ย้อนกลับไปหาใครคนอื่นอีก
จบนะ...จบดีกว่า 555
.jpg)
ปิดท้าย กับนักเขียนที่พี่ตินมั่นใจว่ามาแรงสุดตัว น้องนางร้าย นักเขียนหน้าสิว... เอ้ย นักเขียนหน้าใสของเรา (ล้อเล่นน้า จุ๊บๆๆๆ) อ่านคำตอบครั้งแรก พี่ตินถึงกับอมยิ้ม แหม ตอบได้มุ่งมั่นมากๆๆๆ จริงๆ เรียกว่าเป็นคำตอบปิดท้ายที่เหมาะกับหัวข้อนี้ที่สุดแล้ว จริงๆ นะ
นางร้าย
“ปกตินักเขียนท่านอื่นๆ มักจะได้สัมภาษณ์ด้วยคำถามประเภท...
มีวิธีการร่างพล็อตยังไง
ได้แรงบันดาลใจมาจากไหน
มีอุปสรรคในการเขียนอะไรบ้าง แก้ไขยังไง
แต่นางร้ายได้
เคล็ดลับเขียนนิยายยังไงให้ผู้ชายแซ่บ
หนูมาถึงจุดนี้ได้ยังไงคะ
ที่จุดยืนในวงการน้ำหมึกชัดเจนมาก 5555555555
เอาล่ะ ไหนๆ ก็ไหนๆ งั้นมาดู #เขียนผู้ชายฉบับนางร้าย กันดีกว่า (อย่าเรียกมันว่าทริค แต่ให้เรียกว่าวิธีการสนองนี๊ดตัวเองจะดีกว่าค่ะ 55555555)
นางร้ายไม่มีวิธีการตายตัวนะ
แต่มีอย่างนึงที่คิดว่า (น่าจะ) ใช่มั้งนะคะ นั่นคือ
Show me, don't tell me ค่ะ
นางร้ายจะพยายามไม่ใช้ 'คำสำเร็จรูป' ในการอธิบายมากจนเกินไป
เช่น เขาหล่อ รวย ดี, ฉันหึงนะ, เขาเท่มาก
แต่นางร้ายจะทำให้เห็นให้ได้ว่าเขาหล่อ รวย ดี, หึงยังไง, เท่แบบไหน ♥
ตัวอย่าง
"...น่ารัก" เขาพูดอย่างเขินๆ หลังจากที่ฉันออกมาจากห้องลองเสื้อ
กับ
"...น่ารัก" เขาพูดขึ้น ยกหลังมือแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆ พลางก้มมองพื้น ฉันแอบเห็นเขาซุกซ่อนรอยยิ้มบางๆ ไว้ด้วย
'เขาพูดอย่างเขินๆ' เป็นคำสำเร็จรูป ใช้ได้นะ แต่นางร้ายจะเก็บไว้เป็นทางเลือกสุดท้ายดีกว่า
นางร้ายจะอาศัย ‘การบรรยายถึงลักษณะต่างๆ และเก็บราบละเอียดเล็กๆ น้อยๆ’ ที่บ่งบอกถึงอาการเขินแทนนะ
***ที่สำคัญคือขึ้นอยู่กับบุคลิกตัวละครด้วยค่ะ*** ♥
พระเอกบางคนอาจจะก้มหน้าเอาเท้าเขี่ยพื้น
อีกคนอาจจะเกาท้ายทอย
อีกคนอาจจะเสมองทางอื่น
ฯลฯ
Show มันดีตรงที่ มีสเกลกว้าง ให้คนอ่านแต่ละคนเข้าถึงได้หลายระดับ เข้าถึงไม่เท่ากัน ซึ่งแล้วแต่ประสบการณ์คนอ่านค่ะ
แต่ถ้าบ่อยเกินจะเฝือ เพราะงั้นใช้สลับๆ กันไปเนอะ
มาถึงตรงนี้อาจจะสงสัย เอ๊ะ! ’บุคลิกตัวละครคืออะไร? สร้างยังไง?’
โอเค! บุคลิกตัวละคร คือ สิ่งที่ทำให้ตัวละคร (ผู้ชายคน) นั้นแตกต่างจากคนอื่นๆ ยิ่งเป็นชนิดที่พออ่านปุ๊บ ก็รู้ทันทีว่าเป็นใคร ก็ยิ่งดี
แล้วสิ่งหนึ่งที่ทำให้ตัวละครแสดงบุคลิกออกมาได้ดีก็คือ บทสนทนานี่แหละค่า
วิธีการสร้างบุคลิกตัวละครของนางร้ายก็นี่เลย
จินตนาการถึงพวกเขาบ่อยๆ ยิ่งฝันถึงยิ่งดีค่ะ 555555555 ที่สำคัญคือนึกถึงรายละเอียดเขาให้มากๆ แทบจะทุกอย่างในชีวิตเขาค่ะ 5555 ทั้งวิธีการยืน เดิน นั่ง นอน กอดอก ถกแขนเสื้อ อะไรก็ว่าไป
และลองจับตัวละครแต่ละตัวมาอยู่ในสถานการณ์เดียวกัน เขียนบทสนทนาและปฏิกิริยาของพวกเขา แล้วอ่านเทียบกันดูซิว่า บุคลิกชัดเจนและแตกต่างกันแค่ไหน
สมมติว่า นางเอก (ซึ่งตอนนี้เป็นแค่เงาๆ ช่างมันค่ะ 5555) ต่อว่าพระเอกว่าลามก
เหล่าพระเอกของเราจะตอบโต้ว่าอย่างไร
ตัวอย่าง 1
“นายมันลามก!”
“ลามกคืออะไร” เขาพูดเสียงเรียบ “ใช่แบบนี้หรือเปล่า” ก่อนจะก้าวเขามาหาฉันจนหลังติดกำแพง
ตัวอย่าง 2
"นายมันลามก!"
"เธอไม่อยากรู้หรอกว่าลามกจริงๆ น่ะเป็นยังไง" เขายิ้มมุมปาก "หรือว่าอยากรู้?" พอถามจบเขาก็ขยับเข้ามาใกล้
ตัวอย่าง 3
"นายมันลามก!"
"แค่นี้เรียกว่าลามกเหรอ เธอนี่มันละอ่อนจริงๆ" เขาพูดเบื่อๆ "ลามกน่ะ มันต้องอย่างนี้ต่างหาก" พูดจบเขาก็รวบตัวฉันดึงเข้าไปชิด
พอเถอะ 55555 เทหมดหน้าตักแล้วค่ะเนี่ย ไม่เหลืออะไรให้ทำมาหากินแล้ว 5555555
อันนี้แค่ยกตัวอย่างในหัวนะค้า ตอนลงมือเขียนจริง พระเอกสไตล์นางร้ายจะไม่มีการใช้กำลัง ทำรุนแรง ทุ่มลงเตียง จับกด คุกคามหรือทำอนาจารใดๆ ทั้งสิ้น (ถ้าใครอ่านก็จะรู้) อาจจะมีแหย่ มีแกล้งนางเอกบ้างแบบที่ยกตัวอย่าง นางร้ายเน้นการเขียนฉากทั่วไปแต่ทำให้นักอ่านฟินมากกว่าค่า ♥
นางร้ายเชื่อว่าผู้ชายที่น่ากรี๊ดเนี่ย คือคนที่แสดงออกมุมน่ารักๆ ในชีวิตประจำวันนี่แหละ อยู่ที่ว่าเราจะหยิบมาใช้ในนิยายได้เหมาะเจาะแค่ไหน เย้”
.jpg)
บอกแล้วคนสุดท้ายนี่เขาจัดเต็มจริงๆ 555 สวมวิญญาณความเป็นครูได้น่ารักน่าหยิกมากๆ น้องๆ หลายคนอ่านแล้วอย่ามัวแต่หัวเราะน้า เพราะคำสอนของน้องนางร้ายคนสวย มีข้อคิดและประโยชน์ดีๆ ซ่อนอยู่มากมาย อ่านแล้วลองวิเคราะห์แล้วนำไปปรับใช้กับงานเขียนของตัวเองดูจ้ะ พี่ตินเอง ยังคิดอยู่เลยว่าจะลองเอาเคล็ดลับพวกนี้ไปใช้ได้บ้าง ต้องขอบคุณนักเขียนทั้งสามท่านมากๆ ที่สละเวลามาตอบคำถามเก๋ๆ นี้กับเรา บอกเลย คุณคือผู้ถูกเลือกค่ะ 555 เรารักพวกคุณมากมายยย
อาทิตย์ต่อไป รอลุ้นกันนะคะ ว่าจะมีนักเขียนคนไหนมาจับเข่าพูดคุยกับเราอีกบ้าง ^ ^ บอกเลยว่าเด็ดๆ แน่นอนค่ะ
อตินเอง
เสียงตอบรับดี ดีใจฝุดๆ
20 ความคิดเห็น
ขอบคุณค่ะ ได้ประโยชน์มากๆ เลย
ดีๆทั้งนั้นเลย ขอบคุณค้าาา
อ่านเเล้ว พระเอกเราน่ารักไปไหน ปล้ำเลยยยยยยยย // เฮ้ย ไม่ได้ๆ ต้องเก็บไว้ให้นางเอก
ชอบค่ะ ล้ำลึกจริง ๆ ค่ะ ^^
ชอบความเห็นของทุกคนเลย ที่ทำให้พระเอก ได้เป็นพระเอกจริง ๆ ไม่ใช่โจร หรือพวกหื่น ๆ
พระเอกบุคลิกแบบน่ารัก ประทับใจค่ะ
ข้อมูลดีๆแบบนี้ ขอบคุณมากนะค่ะ
คงต้องฝึกเช้าฝนเย็นเลยค่ะ ขอบคุณน่ะคะ ><
สู้ตายยยยย
แค่ได้อ่านบทความเรื่องพระเอกนิยาย ก็รู้สึกฟินแล้วค่ะ
เอร๊ยยยย เจ๋งอ่า
#ชูป้ายไฟนางร้าย ^^
ส่วนใหญ่นิยายเรต 18+ ตามท้องตลาดสมัยนี้ พระเอกเป็นอาชญากรเยอะดีนะคะ เดี๋ยวปล้ำ เดี๋ยวปล้ำ ชีวิตจริง ถ้าเราเป็นนางเอกคงไม่ร้องไห้กระซิกๆ ตวาดใสๆ ฉันเกลียดคุณ! แล้วก็เคลิ้มตอนโดน XXLL หรอกนะ
+
อยากจะกัดให้มันห__มขาด แล้วถุ้ยให้เป็ดกิน #ท่ดๆ
+
ชื่นชมนักเขียนบางท่านที่เข้าใจจุดนี้และพยายามประคองนิสัยพระเอกให้อยู่ในกรอบศีลธรรมค่ะ
+
ป.ล. ปักป้ายไฟท่านเมมเน่ค่าาาา กรีดร้องงงงงงง
เป็นบทความที่ดีมากๆ ค่ะ
ขอบคุณมากเลยค่ะ ปกติเราถนัดแต่งแฟนตาซีแต่ช่วงนี้กำลังลองเปลี่ยนแนวมาเป็นโรแมนติก กำลังพยายามคิด character ของพระเอกออกมาแบบไม่ให้ซ้ำใครเลยต้องเข้ามาหาข้อมูลหน่อย ได้ความรู้กลับไปเยอะเลย ^^
ขอบคุณมากครับ..ได้แนวคิดใหม่ๆเยอะเลย...//ยิ้ม
อืม.......=_= เราคิดว่าจะลองเอาไปปรับแต่งแล้วคิดคาแร็คเตอร์ประหลาดๆออกมา น่าจะสนุกน่าดู^-^หึหึ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ
ของผมกะว่าจะทำพระเอกแบบเงียบๆ แต่มีนิสัยที่จะอดไม่ได้ที่จะอธิบายทุกอย่างให้กระจ่างเอง (พอดีว่าชอบอะไรที่มันขัดๆกัน) ส่วนที่มาของนิสัยนั้นมี 2 ช่วง (เพื่อ?)
แต่นางเอกอันนี้ผมจะไม่เขียนให้รู้ว่าเป็นนางเอก แต่ทุกคนคงจะรู้เอง ~.~ (เป็นความชอบส่วนตัว ไม่ควรเลียนแบบ)
นางร้ายอะไรเขียนพระเอกได้น่ารักอย่างเน๊ กรีดร้องงงงงง
โอ๊ยยย เขิน
เป็นกระทู้ที่ดีค่ะ ช่วยให้มองโลกของตัวหนังสือกว้างขึ้นอีก