9 ขั้นตอนลัด สร้างเรื่องสยองที่มากกว่าสองบรรทัด

ใกล้วันฮาโลวีนแบบนี้ เราขอต้อนรับทุกคนด้วยเคล็ดลับการเขียนเรื่องสยองที่อ่านแล้วจี๊ดสุดๆ  
 

สวัสดีชาวไรเตอร์คับผม สำหรับกลเม็ดเคล็ดลับครั้งนี้ อยู่ในช่วงเทศกาลฮาโลวีน พี่ตินเลยขอทำเรื่องที่เข้ากับบรรยากาศสักหน่อย นั่นก็คือ “เรื่องสยองขวัญ” ถึงแม้ว่าการเขียนแนวนี้จะดูเฉพาะทางอยู่บ้าง แต่เอาเข้าจริงแล้ว เราสามารถนำสไตล์ของมันไปประยุกต์เข้ากับเรื่องได้ทุกแนวเลยนะ แฟนตาซี ก็มีสยองขวัญได้ นิยายรักก็มีเรื่องสยองขวัญได้ หรือแม้แต่นิยายท่องเที่ยว ก็มีเรื่องสยองขวัญได้เช่นเดียวกัน เรียกว่า... ถ้าเราศึกษาการเขียนไว้หลากหลายสไตล์ นิยายของเราก็จะมีความหลากหลาย น่าสนใจมากขึ้น เพราะฉะนั้น ไม่ว่าจะชอบเขียนแนวไหน ก็ควรศึกษาการเขียนแนวอื่นๆ ไว้ด้วย เผื่อว่าจะเป็นประโยชน์ต่อการเขียนของเราในระยะยาวได้เนอะ
 

พร้อมแล้ว ไปดูเคล็ดลับการหยิบยกประเด็นต่างๆ มาแต่งเติมเรื่องสยองขวัญของเราให้จี๊ดใจ และทำให้คนอ่านอินตามไปกับเรา กันเลยดีกว่า...  
 

เครดิตภาพ : fansshare.com
 

ถ้าเคยดูหนังสยองขวัญ มุกที่ปรากฎบ่อยมากๆ คงไม่พ้นเรื่องที่ตัวละครตัดสินใจผิดพลาด เลือกทางผิด หรือทำอะไรไม่ดีสักอย่าง ถ้าเลือกประเด็นนี้ ตัวละครของเราจะต้องเจอกับการตัดสินใจบางอย่าง และเลือกทางผิด วิธีการก็คือ สร้างตัวละครที่คนอ่านรัก และให้พวกเขาทำในสิ่งที่คนอ่านเกลียด เดี๋ยวเราแบ่งย่อยเป็นข้อๆ ให้นะ
 

ขั้นที่หนึ่ง : เขียนให้คนอ่านรู้จักและชื่นชอบตัวละครของเรา

ขั้นที่สอง : ให้ตัวละครตกอยู่ในอันตราย และหวาดกลัวมาก จนต้องตัดสินใจทำบางอย่าง

ขั้นที่สาม : การตัดสินใจเกิดขึ้นเมื่อตัวละครทนต่อบางอย่างไม่ไหวแล้วจริงๆ และการตัดสินใจนั้น ส่งผลให้วิถีชีวิตของเขาหรือเธอเปลี่ยนแปลงไป
 

ถ้าดูหนังสยองขวัญบ่อยๆ จะพบว่าฉากประจำที่ใช้แล้วกระทบความรู้สึกคนดูแรงๆ ได้แก่
 

จำกัดพื้นที่ของตัวละคร : ขังตัวละครไว้ในสถานที่สักที่ ในโบสถ์ โรงพยาบาลร้าง โรงรถ ในป่า บนเกาะ หรือที่ไหนก็ตาม ถ้าสงสัยว่ามันน่ากลัวตรงไหน...? ลองเปรียบเทียบกับตัวเอง ถ้าเราถูกจับไปขังในที่ที่ไม่รู้จัก ต้องเฝ้ารอ ทั้งๆ ไม่รู้อะไรเลย มันจะน่ากลัวแค่ไหน...?

ตัวละครเองก็ยังกลัวตัวเอง : บางที ตัวละครของคุณอาจเคยทำผิดพลาดอะไรสักอย่าง แล้วพอถูกจับมาในสถานที่นั้นๆ ก็เลยทำให้พวกเขานึกถึงอดีต หลายอย่างหลอกหลอน ทำให้พวกเขาหวาดกลัวว่าตัวเองอาจจะทำบางสิ่งที่ไม่เหมาะสม หรือเผลอไปทำร้ายคนอื่นๆ

เล่นกับความกลัวพื้นฐาน : แม้จะเล็กๆ น้อยๆ แต่ประเด็นนี้น่าสนใจ ความกลัวหลักๆ มีอยู่ไม่กี่อย่าง เดี๋ยวเราบอกให้ไหม

ข้อควรจำคือ ต้องทำให้คนอ่านกลัว ไม่ใช่ทำให้สับสน!
 

ข้อนี้ ใช้ได้กับเรื่องทุกแนว ไม่ใช่แค่เฉพาะแนวสยองขวัญ เวลาเขียน ต้องชัดเจน เขียนไปเลยว่าตัวละครจะเจอกับอะไรบ้างและต้องสูญเสียอะไรบ้าง และพวกเขากลัวมันตรงไหน หรือรู้สึกแย่ตรงไหน ถามว่ามันสำคัญยังไง ขอตอบว่า... ถ้าคนอ่านรู้สึกว่าตัวละครเสียบางอย่างไป พวกเขาจะเกิดอารมณ์ร่วม หวาดกลัว กังวล เครียดตาม และนั่นแหละคือสิ่งที่เราต้องการ ตัวละครสำคัญที่ต้องชัดเจนที่สุดคือ “ตัวร้าย” แรงจูงใจต้องเคลียร์ เพราะอะไรเขาถึงทำแบบนั้น เพราะอะไรเขาจึงร้ายกาจกับคนอื่น ถ้าที่มาชัดเจนตรงประเด็น คนอ่านจะยิ่งอินกับเรื่องของเรามากขึ้น
 

เครดิตภาพ : http://1ms.net/scary/
 

ฟังหัวข้อตอนแรกอาจจะงง แต่ฟังคำอธิบายแล้วไม่งงแน่นอน ถ้าเราจับคุณไปไว้ ณ ที่ที่หนึ่ง แล้วไม่บอกอะไรเลย นั่นแหละ คุณจะกลัวไหม...? สิ่งที่ทำให้คนเรากลัวได้มากที่สุดก็คือ “ไม่รู้อะไรเลย” นี่แหละ ถ้าหากเรารู้อยู่แล้วว่าจะต้องตาย ต้องเจอผี ต้องเจอปีศาจ เจออะไรก็ตาม เราก็จะทำใจได้ในระดับนึง และพร้อมเผชิญหน้า แต่ถ้าไม่รู้อะไรเลยนี่สิ... ผวาหนัก ถ้าอยากให้คนอ่านกลัวมากๆ ลองหลอกล่อด้วยการไม่บอกอะไรเลย แล้วปล่อยให้คนอ่านหลอนไปจินตนาการของตัวเอง ข้อควรทำในนิยายสยองขวัญคือ “กั๊กข้อมูลเอาไว้” อย่าเพิ่งบอก ให้คนอ่านได้หลอนๆ กับความไม่รู้นี่แหละ สะใจที่สุด 
 

เกี่ยวกับหัวข้อนี้ ขอออกความเห็นเพิ่มเติมเบาๆ พี่ตินเคยดูรายการของช่องทรูรายการหนึ่ง ที่พาคนเข้าไปในห้องมืด แล้ววางวัตถุไว้หน้าตัว ให้เขาสัมผัสโดยไม่บอกว่ามันคืออะไร... จำได้ว่าปฏิกิริยาตอบรับของแต่ละคนแรงมากๆๆๆๆๆ กรีดร้อง บ้าคลั่ง โวยวาย ฯลฯ ทั้งที่ข้าวของเหล่านั้น ไม่ได้น่ากลัวอะไรเลย ก็ของใช้ในชีวิตประจำวันธรรมดาๆ นี่แหละ บางที อาจเพราะความไม่รู้นี่แหละ หลอกหลอนใจ ทำให้คนที่เฝ้ารออยู่มโนไปเอง แล้วก็หลอนตัวเอง วิธีนี้ พี่ตินว่าได้ผลนะ น่าสนใจ น่าเอาไปใช้ ชอบชอบ
 

การค่อยๆ สร้างความกลัวทีละนิด หรือถ้าเลือกคำให้เหมาะสม มันก็คือ “การบิวท์” นั่นเอง การค่อยๆ บิวท์ อารมณ์ จะทำให้คนอ่านตื่นเต้นมากขึ้น เครียดมากขึ้นเรื่อยๆ ข้อนี้จะสัมพันธ์กับข้อที่แล้ว อย่าเพิ่งเฉลยทุกอย่างในเรื่อง ค่อยๆ ปล่อยเรื่องน่ากลัวๆ ออกมาทีละเรื่องๆๆๆๆๆ ล่อให้คนอ่านอยากรู้อยากเห็น สงสัยใคร่รู้ ไม่เข้าใจว่าเรานำเสนออะไร หลังจากนั้น พออารมณ์ถูกบิวท์ถึงจุดสูงสุด ก็จัดการปล่อยหมัดเด็ดเลย  
 

ไม่ว่าในเรื่องจะมีผีจริงหรือไม่ เราคนเขียนรู้ดีแก่ใจว่าเรื่องที่เขียนเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น และไม่ว่าเราจะเลือกใส่ “ผี” ลงไปเพื่อเพิ่มความสยองหรือไม่ เราก็รู้แหละว่าเราแต่งเรื่อง (หรือบางคนอาจเอาเรื่องจริงมาเขียน...?) ทว่า... คนอ่านไม่อยากคิดแบบนั้น เมื่อพวกเขาอ่านเรื่องของเรา ในใจพวกเขาคิดไปแล้วว่ามันมีความเป็นไปได้ที่จะจริง ก็คงต้องพบกันครึ่งทาง พล็อตก็ต้องเป็นอย่างที่คุณชอบ และต้องทำให้คนอ่านพอใจให้ได้ ต้องให้รายละเอียดมากพอ ใส่ใจมากพอ และทำให้พวกเขารู้สึกว่าเรื่องราวของเรามีโอกาสเกิดขึ้นได้จริง
 

มาลองยกตัวอย่างเบาๆ ดีกว่าว่าเราควรใส่ใจอะไรในเรื่องบ้าง

การออกแบบฉาก : ควรสร้างบรรยากาศและภาพที่ชัดเจนในหนังสือ ให้คนอ่านอ่านแล้วเห็นภาพตาม และเข้าใจว่าฉากในเรื่องของเราเป็นอย่างไร

ระวังความไม่สมจริงในสถานการณ์ : เวลาเขียนอะไร ต้องคิดให้ดี เรื่องที่โดนใจคนอ่าน จะต้องเป็นเรื่องที่อ่านแล้วรู้สึกว่า... มันเกิดขึ้นกับเจ้าตัวได้จริงๆ ไม่ใช่เรื่องลอยๆ เชื่อถือไม่ได้ ถ้าหากเรื่องที่เกิดนั้นแปลกประหลาดจริงๆ ก็ต้องสร้างเหตุผลสนับสนุนที่น่าเชื่อถือให้ด้วย

ตัวละครต้องสมจริง : สร้างบุคลิก สร้างนิสัย สร้างอะไรก็ได้ที่ทำให้คนอ่านรู้สึกว่าตัวละครนี้มีชีวิตจริงๆ สัมผัสได้จริง
 

เครดิตภาพ : http://1ms.net/scary/
 

หนังสือทุกเล่ม สิ่งสำคัญอยู่ที่เรื่องของอารมณ์ โดยเฉพาะเรื่องสยองขวัญนี่ สุดๆ เพราะเราต้องทำให้คนอ่านรู้สึกตามเราให้ได้ การเล่าเรื่องโดยใช้สรรพนามบุรุษที่หนึ่งในผลงานแนวสยองขวัญ จึงเป็นทางเลือกที่ดี เพราะคนอ่านจะเห็นภาพจากสายตาของคนเล่า และได้สัมผัสความรู้สึกของตัวละครในเรื่อง แต่ก็ไม่ใช่ว่าการเล่าเรื่องแบบอื่นๆ จะเลวร้าย การเขียนแบบอื่น ก็บอกเล่าอารมณ์ได้เหมือนกัน มันขึ้นอยู่กับวิธีการสื่อมากกว่า 
 

และในการเขียนเรื่องสยองขวัญ เราไม่จำเป็นต้องเล่นกับอารมณ์ “กลัว” เพียงอย่างเดียว เลือกอารมณ์อื่นๆ มานำเสนอก็ได้ ทั้งเศร้า หดหู่ กดดัน โกรธ เล่นได้หมด หรือจะเลือกอารมณ์ร่าเริง ตื่นเต้น ชื่นชอบจัดๆ ก็ได้เหมือนกัน การสร้างความขัดแย้งทางอารมณ์ จะจับใจคนอ่านได้มากกว่าการเขียนเรื่องแบบกลางๆ ไม่ใส่ความรู้สึกใดๆ เอาเข้าจริงแล้ว เรื่องการเล่นกับอารมณ์คนอ่านนี้ คุณต้องทำให้คนอ่านอิน... และแคร์การกระทำของตัวละครให้ได้ ทำให้คนอ่านมีอารมณ์ร่วม รู้สึกเจ็บร้อนแทน ทำให้พวกเขาตื่นเต้นอยู่เสมอ และอยากรู้ว่าตัวละครของเราจะเจออะไรต่อไป
 

การเขียนเรื่องสยองขวัญให้คนอ่านมีลุ้น คือสร้างความหวังให้กับตัวละคร เช่น แม้จะเจอเรื่องเลวร้ายมากมาย แต่พวกเขาก็มีความหวังว่าจะรอด จะไปต่อ จะเอาชนะ ผ่านพ้นจุดนี้ไปให้ได้ เรื่องสยองขวัญที่ดี ควรต้องมีเรื่องความหวังเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย เพราะคนอ่านจะได้รู้สึกลุ้นไปกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น ลองคิดง่ายๆ นะ ถ้าเราเขียนให้ตัวละครเบื่อหน่าย ยอมรับทุกโชคชะตา ไม่ต่อสู้ดิ้นรน ใครมาฆ่าก็ยอมตาย... คนอ่านจะชอบไหม
 

นี่แหละหัวใจของนิยายสยองขวัญ การสร้างความสมจริงและใส่คำตอบลงในหนังสือของเรา ไม่ใช่สร้างเรื่องราวลวกๆ จู่ๆ คิดอยากให้ใครเป็นฆาตกรก็ใส่ไปเลยซะอย่างนั้น คือจะเขียนแบบนั้นก็เขียนได้แหละ แต่คงไม่ทำให้คนอ่านรู้สึกอินหรือมีอารมณ์ร่วมไปกับคุณด้วยง่ายๆ หรอกนะ การเขียนนิยายสยองขวัญ เปรียบเหมือนการฉายแสงไฟไปยังมุมมืด คนอ่านก็จะมองไปในทางเดียวกับคุณ พวกเขาอยากเห็นคำตอบ อยากรู้ว่าในมุมมืดนั้นมีอะไรซ่อนอยู่ และเพราะอะไรมันถึงไปอยู่ตรงนั้น...? ถ้าเขียนแล้วให้คำตอบคนอ่านได้ รับรองว่าผลงานคุณจะต้องประสบความสำเร็จได้อย่างแน่นอน

  

ขอบคุณภาพจาก http://1ms.net/scary/