5 ข้อ ควรเฝ้าระวังในนิยายแฟนตาซี

สวัสดีชาวไรเตอร์ทุกคนค่ะ หมวดนิยายในเว็บเด็กดีของเรา แบ่งออกเป็นหลายส่วนมาก และหนึ่งในนั้นก็คือหมวดนิยายแฟนตาซี ที่พี่น้ำผึ้งรักและเลิฟมาก เชื่อว่า... น่าจะมีนักเขียนหลายๆ คนที่หลงใหลในหมวดนี้เหมือนกับพี่ ^ ^ 

ถ้าใครพยักหน้าเห็นด้วยหรือกำลังอมยิ้มล่ะก็ พี่ขอบอกว่าบทความนี้เป็นบทความที่ต้องอ่านค่ะ! เพราะอะไรรู้ไหม เพราะวันนี้ เราจะมาพูดถึงข้อควรระวังในนิยายแฟนตาซีค่ะ ความจริงแล้ว การเขียนอย่างอิสระ เป็นเสน่ห์ของนิยายแนวนี้ แต่... บางครั้งอิสระที่มากเกินไป ก็อาจทำให้นิยายของเราเกิดข้อผิดพลาดได้ เพราะฉะนั้น พี่ขอรวบรวมข้อควรระวังมาฝากเอาไว้ให้คิดกันค่ะ 
 

จะมีอะไรนั้นตามมาอ่านดูได้เลยค่ะ 

 

เครดิตภาพ : wallpaperup.com  
 

อย่างที่รู้กันว่าโลกของเราไม่มีอะไรที่เพอร์เฟ็คท์ ในโลกของนิยายเองก็เช่นกัน ขอถามหน่อยว่า น้องๆ จะเบื่อไหมคะกับการอ่านนิยายที่ตัวละครทุกตัวสุดแสนจะเพอร์เฟ็คท์ โดยเฉพาะพระนางที่ไม่มีด้านมืดเลยสักนิด เราเรียกตัวละครเหล่านี้ว่า “แมรี่ ซู” ค่ะ หลายคนอาจไม่คุ้นหูกับคำนี้ แต่ว่าในแวดวงวรรณกรรมของต่างประเทศนั้นรู้จักแมรี่ ซูกันดีมาก และนักเขียนหลายคนส่วนใหญ่กลัวคำนี้ค่ะ!

แล้วอะไรคือแมรี่ ซูล่ะ? น้องๆ ทำหน้างงใส่พี่ใหญ่เลย เฉลย มันคือตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อเติมเต็มจินตนาการของผู้เขียนและผู้อ่านโดยไม่นึกถึงหลักแห่งความเป็นจริงเลยทำให้ขาดความสมจริงไป ซึ่งน้องๆ สามารถศึกษาเพิ่มเติมได้จากบทความที่พี่น้องเคยทำไว้ค่ะ กับดักนักเขียน Mary Sue  

ยกตัวอย่างแมรี่ ซู ที่เจอบ่อยๆ ในนิยายแฟนตาซีก็เช่น ตัวละครที่ตอนแรกไม่เก่งเลย กากมาก ทำอะไรก็แพ้ (คนอะไรจะห่วยขนาดนั้น ในชีวิตจริงมีความเป็นไปได้น้อยมากๆ เลยค่ะ) แต่พอหลุดไปอยู่อีกโลกนึงเท่านั้นแหละ คำถามหนึ่งก็เกิดขึ้นในหัว “โอ้โห พระเจ้า สกิลเทพของท่านนี่ได้แต่ใดมา” 

หรือแม้กระทั่งตัวละครที่ “เก่งเกินไป” เก่งชนิดที่ว่าไม่เคยพ่ายแพ้สักครั้ง อ่านแรกๆ มันก็ดีหรอกนะคะ พวกตัวละครเทพๆ แต่อ่านไปอ่านมามันก็เริ่มน่าเบื่อแล้วแหละค่ะ เพราะเราจะรู้เลยว่าพอสู้ก็จะชนะ ทำให้อาการลุ้นหมดไปเลย 

อย่างที่บอกแหละค่ะ เราต้องสร้างตัวละครที่สมดุล ไม่ดีหรือเลว หรือเพอร์เฟ็คท์เกินไป จะได้ทำให้นิยายของเรามีมิติขึ้นค่ะ
 

งานเขียนที่ดีไม่ควร “บอก” ผู้อ่านจนหมด แต่ควรให้ผู้อ่านได้มีโอกาสจินตนาการตามเองบ้าง เช่นน้องๆ บรรยายไว้ว่า “หล่อนดูไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด” แน่นอนว่ามันก็ง่ายดีที่เขียนไปค่ะ แต่มันจะดีกว่าไหมถ้าเราเปลี่ยนจากการบอกผู้อ่านว่า “หล่อนดูไม่เชื่อในสิ่งที่เขาพูด” เป็นการบรรยายลักษณะท่าทางเพื่อให้ผู้อ่านได้จินตนาการเอง เช่น เธอขมวดคิ้วพลางเลียริมฝีปากขณะที่มองเขา เป็นต้นค่ะ มันจะทำให้นิยายของเราสมจริงขึ้นและดูน่าสนใจมากค่ะ
 

รู้จัก POV ไหมคะ? มันคือการเล่าเรื่องในนิยายของเรานั่นเอง บางคนอาจจะเล่าผ่านตัวละครตัวใดตัวหนึ่ง หรือบางคนอาจจะเล่าผ่านตัวละครหลายตัวก็ได้ การเลือก POV นั้นสำคัญนะคะ เพราะถ้าเลือกไม่ดีก็จะทำให้นิยายของเราดูแย่ค่ะ

เพราะฉะนั้นการเล่าเรื่องจึงมีความสำคัญพอๆ กับพล็อตหรือตัวละครของเรื่องเลย ซึ่งเจ้า POV เนี่ยแบ่งออกเป็น 3 ประเภทคือ
 

• บรรยายโดยใช้บุรุษที่หนึ่ง เช่น ฉัน เธอ เป็นต้น
• บรรยายโดยใช้บุรุษที่สองคือ คุณ
• บรรยายโดยใช้บุรุษที่สามหรือมุมมองพระเจ้า
  
  

ส่วนรายละเอียดเพิ่มเติมเรื่อง POV น้องๆ สามารถศึกษาเพิ่มเติมได้จากบทความเรื่อง 5 ข้อควรจำเรื่อง POV สำหรับนักเขียนมือใหม่  ค่ะ

ส่วนตัวพี่น้ำผึ้งมองว่า เวลาเขียนนิยาย เราควรเลือกใช้แค่มุมมองใดมุมมองหนึ่ง ไม่ควรที่จะใช้ผสมปนเปกันมั่ว หรือถ้าต้องการใช้มุมมองพระเจ้าก็ควรตัดฉากไปยังอีกฉากนึงแล้วค่อยเปลี่ยนตัวละครค่ะ เพราะหากไม่ทำอย่างนั้นแล้วจะทำให้นักอ่านสับสนและพาลไม่ชอบนิยายเราดื้อๆ เลยค่ะ
 

เครดิตภาพ : tomhotovy.deviantart.com 
 

เวทมนตร์ที่ไร้กฎเกณฑ์

จบไปแล้วนะคะสำหรับสิ่งที่ต้องระวังในนิยายแฟนตาซี การที่เขียนอะไรซ้ำๆ จำเจไม่ว่าจะเป็นพล็อตหรือตัวละครจะทำให้นิยายของเราน่าเบื่อ สิ่งที่แก้ได้คือการหาจุดแตกต่างของนิยายเราค่ะ การเขียนนิยายไม่ใช่เรื่องยาก แค่น้องๆ อย่าท้อก่อนนะคะ ส่วนใครที่อยากเพิ่มเติมตรงจุดไหน เห็นด้วยหรือไม่เห็นด้วยยังไงก็อย่าลืมเล่าให้พี่ฟังด้วยนะคะ รออ่านความคิดเห็นของน้องๆ อยู่ค่ะ