รวมมาให้แล้ว
6 ปัญหานี้แหละที่นักเขียนตัวจริงต้องเจอ!
สวัสดีค่ะชาวนักเขียนเด็กดีทุกคน วันนี้ แอดมินขอรวบรวม 6 ปัญหาเด็ดที่มั่นใจมากว่า... นักเขียนทุกคนต้องเคยเจอ หรือไม่ก็กำลังเจออยู่ ณ ตอนนี้เลยมาฝากกัน ประเด็นที่รวบรวมมา ก็แค่อยากแบ่งปันแลกเปลี่ยนกันค่ะ เพราะถึงจะเจอปัญหาหนักแค่ไหน ยังไง เราก็ตั้งใจแล้วว่าจะต้องสู้ เพราะเรารักและอยากเป็นนักเขียนค่ะ!!! ยังไง ตรงใจหรือไม่ตรงใจยังไง ก็เม้าท์มอยกันได้นะคะ
คิดชื่อเรื่องไม่ออก
เชื่อว่าปัญหานี้ เป็นปัญหาของนักเขียนทุกคน บางครั้ง แม้แต่ตัวแอดมินเอง คิดพล็อตเรื่องได้ไปยาวๆ แล้ว แต่กลับคิดชื่อเรื่องไม่ออก หาคำตรงใจไม่เจอ วิธีนี้ยังหาทางแก้ไขไม่ได้ และคงไม่มีทางหาได้แน่ๆ เพราะงั้น ถ้าหากว่าคิดไม่ออก ก็บอกได้เลยค่ะว่า ให้เวลากับตัวเองต่อไป แล้วสักวันชื่อดีๆ ก็จะมาหาน้องๆ เองค่ะ ระหว่างที่คิดไม่ออกนี้จะใช้เทคนิคแบบเดียวกับแอดมินก็ได้นะคะ ใช้ชื่อเป็นตัวอักษรไป xoxoxoxo เป็นต้น
เขียนไปเยอะมาก อ่านแล้วรู้สึกว่าไม่ใช่
เพราะงั้น ลบทิ้งสิคะจะรออะไร
ถ้าคุณเป็นนักเขียนตัวจริง ต้องเคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วแน่ๆ เพราะแอดมินเองก็เจอประจำเลยค่ะ เขียนแล้วอ่านไปมันฝืด ไม่ลื่นไหล ก็ตามนั้นค่ะ ลบทิ้งแล้วเขียนใหม่ แม้หลายคนจะแอบบ่นเบาๆ ว่าวิธีนี้มันเจ็บปวด แต่แอดมินบอกเลยค่ะว่ามันดีต่อเราจริงๆ เพราะการเก็บงานที่อ่านแล้วไม่ใช่ไว้ มันไม่มีประโยชน์เลย
คนรอบตัวไม่เข้าใจ
นี่ก็อีกหนึ่งปัญหาที่อาจจะทำให้นักเขียนเจ็บปวดได้ ส่วนตัวแอดมินเองก็เคยเจอเหมือนกันค่ะ การที่มีคนมาทักว่า เขียนนิยายง่ายๆ สบายๆ ไม่เห็นน่าจะยากเลย เขียนแป๊บๆ ก็ได้เงินแล้ว แต่ในความเป็นจริง การเขียนยากกว่านั้นมาก และการเขียนนิยายให้ได้เงิน ก็ยากยิ่งกว่านั้นอีก เอาเป็นว่าคนอื่นไม่เข้าใจ เราก็ยังเข้าใจกันเอง และมีเพื่อนๆ ในวงการนักเขียนด้วยกันเนอะ ^ ^
หาข้อมูลมา 100 หน้า เขียนได้ 1 ย่อหน้า
เคยไหม เวลาจะเขียนเรื่องอะไร นั่งหาข้อมูลอยู่นั่นแหละ หาวนไปค่ะ นั่งอ่านนั่งตีความ นั่งเครียดอยู่แบบนั้น ยิ่งสำหรับคนที่เขียนนิยายแนวพีเรียดหรือแนววิทยาศาสตร์ ข้อมูลนั้นสำคัญมาก บางครั้งก็ต้องซื้อหนังสือเป็นเล่มๆ หรือไม่ก็นั่งค้นข้อมูลทางอินเทอร์เน็ต อ่านวนไปวนมาหลายรอบ กว่าจะเขียนได้สักหนึ่งย่อหน้าหรือแม้แต่หนึ่งหน้าก็ตาม
นั่งหลังขดหลังแข็งเขียน ไม่ได้หลับไม่ได้นอน
อันนี้ นักเขียนอาชีพน่าจะเข้าใจได้ดีมาก โดยเฉพาะเวลาที่สนพ. จี้ๆๆๆ ใกล้จะถึงเดดไลน์แล้ว ต้องส่งงานแล้ว เจอจังหวะแบบนี้ทีไร ต้องทำทุกทางเพื่อหาทางเขียนให้จบให้ได้ สถานการณ์นี้ นักเขียนจะเข้าใจกันดี เวลาเห็นสเตตัสของนักเขียนด้วยกัน ช่วงไฟลนก้น บก. ตามทวงนี่แหละค่ะ ปวดใจนักหนา จะนอนก็นอนไม่ลง กลัวเขียนไม่จบ เพราะงั้นก็ตื่นต่อไป เขียนต่อไปค่ะ
รีไรท์ไม่จบไม่สิ้น
ปัญหาหลักของเรื่องนี้คือหลังจากเขียนนิยายจบ พอกลับมาอ่านทวนก็พบว่า ไม่ใช่!! เอาแล้วไง ทำไงดีล่ะ คำตอบก็คือ รีไรท์นั่นเองค่ะ แก้ไป ปรับไป หลายครั้งแล้ว ก็ยังไม่พอ เอ้า แก้ต่อ แก้วนไปวนมาอยู่นั่นเอง ข้อนี้แอดมินมีเคล็ดลับที่ตัวเองใช้ประจำมาฝากค่ะ นั่นคือ พอเขียนจบ ให้ลองทิ้งต้นฉบับไปพักนึงก่อน อาจจะสักอาทิตย์หรือสองอาทิตย์ แล้วค่อยย้อนกลับมาอ่านอีกรอบ การได้อยู่ห่างจากงานของตัวเองบ้าง จะทำให้เรามองเห็นข้อบกพร่องในผลงานได้ดีขึ้นค่ะ
ทีมงานนักเขียนเด็กดี
29 ความคิดเห็น
เคยเจอมาหมดแล้ว ถถถ
หาข้อมูลมา 100 หน้ากับรีไรท์ไม่จบไม่สิ้นนี่ตรงมากกก
มันใช่เลยค่ะ ลำดับที่ 1 ,2, 6 นั้นใช่เลย
ตรงทุกข้อเว้นหาข้อมูล ผมใช้การสรุปข้อมูลสั้นๆ ง่ายๆ ไม่ซับซ้อน
เจอมาทุกอย่างแล้วล่ะ แถมยังหนักกว่านี้อีก
เหมือนเจอมาแล้วทุกอย่าง 555
บัดซบเถอะครับ อ่านถึงคำว่าบัดสีแล้วผมขำ 555
คนรอบตัวไม่เข้าใจ
นั่งหน้าจอคอมก็คิดว่าเล่นแต่เกมอย่างเดียว
รีไรท์รอบที่ร้อยล้านแปด
คือมันใช่!!!
อ่านแต่ละข้อทีนี่พยักหน้าทีTTTT
มันใช่เลยเจอ มาครบ T^T
อย่าว่าคนอื่นไม่เข้าใจเลยค่ะ บางทีก็ยังสับสนในตัวเองเลย แล้วอีกปัญหาหนึ่งคือ รีไรท์มิจบ มิสิ้นเสียที หึ ๆ ขยันได้ขยันดีนะ -รีไรท์เนี่ย จนบางคนก็ถอนแฟนไปเลย เก๊าขอโทษครับ เก๊ามิได้มีเจตนาแต่อย่างใด
ตรงหาข้อมูลนี่คือความลำบากที่สุดรองจากหาเวลาเขียนเลย ค้นจากหนังสือ หาจากอินเทอร์เน็ต โทรถามจากผู้รู้ กว่าจะย่อยสาระสำคัญออกมาเขียนแล้วคนอ่านเข้าใจง่ายใช้เวลาหลายอาทิตย์หรือเกือบเดือน ใช้จริงๆ แค่ตอนเดียว
งื้อ หนาวเจอหมดเลยค่ะ นั่งหาข้อมูลทั้งวันทั้งคืนเพื่อมาเขียนหนึ่งย่อหน้า เขียนออกมาถ้าไไม่โอก็ต้องลบ ไม่ว่าบทนั้นจะใช้เวลานั่งหลังขดหลังแข็งในการเขียนมากแค่ไหน จะเสียดายแค่ไหนอ่านแล้วไม่ใช่ต้องจำใจตัดทิ้ง ล่าสุดลบไปราวๆ 50 หน้า ตัดออกตอนรีไรท์นี่แหละค่ะ รีไรท์สามรอบไม่เหมือนกันสักรอบ เนื้อหาเปลี่ยนแต่ยังพล็อตเดิม ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ
ยิ่งเวลาไม่มีข้อมูลภาษาไทยให้อ่านนี่เจ็บปวดมาก
แปลวนไปค่ะ!!
ใช้เวลาหาข้อมูลมาเกือบสองวันเต็ม ค้นมาเป็นสิบๆเว็บ พอจะมาเขียนก็ต้องย่อยสาระให้อ่านง่ายๆไว้ก่อน สุดท้ายก็ย่อจนเหลือแค่หน้าเดียว เอาสองวันกุคืนมาาาา
ทุกอย่างที่ว่ามา เหอะๆๆ