"เดิมทีเป็นคนกลัวผี แต่ชอบเรื่องผีมาก พอฟังเรื่องผีมาเยอะ ก็เลยอยาก เอามาลองเขียนเป็นเรื่องผีให้ทุกคนอ่านกันสนุกๆ และก็คิดว่าจะทำยังไงให้เราใส่ ผีลงไปในเรื่องได้เยอะๆ เพราะนิยายหรือหนังผีส่วนใหญ่จะมีผีตัวหลักแค่ตัวเดียว ก็เลยเลือกทำเป็นเกมให้เห็นผี (ช่วงนั้น The Eye คนเห็นผีกำลังดังด้วย)..." นี่คือสิ่งที่ข้าเจ้าได้บอกไว้ เธอได้เปลี่ยนความกลัวในจิตใจออกมาเป็นนิยาย เรื่องเยี่ยมจนมีคนติดตามและเป็นที่พูดถึงอย่างกว้างขวาง สิ่งที่โดดเด่นอีกอย่าง อาจจะเป็นเพราะนิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นตั้งเเต่ตอนที่เธอยังอายุ 15-16 ปีเท่านั้น ข้าเจ้าจึงใช้ความกลัวเเบบเด็กๆ ถ่ายทอดลงไปสู่ตัวละครหลักซึ่งยังอยู่ในชั้นมัธยมศึกษา (วัยเดียวกันกับเธอ) ทำให้การดำเนินเรื่องค่อนข้างมีความสมจริงเเละ ทำให้คนอ่านเข้าถึงความรู้สึกของตัวละครได้อย่างลึกซึ้ง

ถึงแม้ว่าวันเวลาจะผ่านมานานกว่าสิบปีแล้ว เเต่ข้าเจ้าก็บอกว่าเธอยังจำความรู้สึกตอนที่เขียนนิยายเรื่องนี้ได้ดี ความรู้สึกในตอนนั้น มีแต่คำว่า "กลัว" เธออายุยังน้อย จึงไม่รู้จักวรรณศิลป์ ไม่รู้จักการใช้ภาษาที่สละสลวยงดงาม แต่ถึงอย่างนั้น นิยายของเธอก็ถ่ายทอดจากความรู้สึกที่แท้จริง และความจริงใจแบบเด็กๆ สุดท้าย ด้วยความเป็นตัวเองของเธอ ทำให้นิยายเรื่องนี้ประสบความสำเร็จ และได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวาง