สวัสดีค่ะชาว Dek-D ช่วงนี้พี่เริ่มเห็นนักเรียนมัธยมออกมาบ่นอุบอิบเรื่องการเก็บเงินค่ากีฬาสีกันบ้างแล้ว บางคนโชคดีหน่อยที่คนคุมสีสามารถบริหารงบที่โรงเรียนจัดหาให้ได้แบบไม่ต้องเก็บเพิ่ม บางคนโดนเบาๆ แค่หลักสิบถึงหลักร้อย แต่มีไม่น้อยที่ต้องปาดน้ำตาพร้อมยื่นเงินหลายพันให้เหรัญญิกของสี จนหลายคนได้แต่คิดแล้วก็สงสัยว่าเงินค่ากีฬาทั้งหมดถูกนำไปใช้จ่ายกับค่าอะไรบ้าง? แล้วสำหรับบางสีในบางโรงเรียนที่ต้องเก็บรวมกันได้เป็นแสนๆ นั้น ดูเกินตัวไปมั้ย? ไม่มีวิธีลดต้นทุนให้น้อยลงกว่านี้แล้วหรือ?
ก่อนจะไปถึงเรื่องวิธีการประหยัดงบที่เด็กหลายๆ โรงเรียนมาแชร์กัน เราจะมาร่างโมเดลค่าใช้จ่ายแบบครบวงจรก่อนว่าถ้าคิดแบบสิ้นเปลืองที่สุด เงินของเราจะต้องถูกจ่ายไปกับค่าอะไรบ้าง?
Photo Credit: Pixabay
1.ค่าสวัสดิการ
กองทัพต้องเดินด้วยท้องฉันใด กีฬาสีก็ต้องมีเสบียงพร้อมฉันนั้น! ในวันดังกล่าวจะมีทั้งฝ่ายที่ใช้พลังเสียงและพลังกายอย่างหนัก จึงต้องมีข้าวกล่อง ขนม และน้ำ รอไว้เติมพลังกันเป็นพักๆ นอกจากนี้ยังต้องมีชุดปฐมพยาบาลไว้เตรียมพร้อมเผื่อมีน้องๆ กองเชียร์ ผู้นำเชียร์ หรือนักกีฬาเกิดอุบัติเหตุบาดเจ็บหรือเป็นลมเป็นแล้งขึ้นมา จะได้รีบรักษาอาการเบื้องต้นก่อนส่งถึงมือแพทย์
Photo by Mira Bozhko on Unsplash
2.ค่าเสื้อ/หมวกกีฬาสี
เป็นองค์ประกอบสำคัญที่กีฬาสีแทบทุกโรงเรียนขาดไม่ได้ เพราะเสื้อสีสุดแสบสันจะช่วยแบ่งแยกได้ชัดเจนมาก ขนาดใครมาสายเดินเข้ามางงๆ กวาดสายตาแป๊บเดียวยังเห็นเลยว่าสีของตัวเองนั่งอยู่จุดไหน โดยทั่วไปเสื้อกีฬาสีจะเป็นเสื้อโปโลอยู่ที่ตัวละ 150-200 บาท บางแห่งมีหมวกไว้เท่ๆ แบบครบเซ็ต หรือไว้ต่อสู้กับแดดแรงๆ ได้ บางแห่งต้องมีเสื้อของ Staff โดยเฉพาะ เพื่อให้ลูกสีมองหาคนเพื่อขอความช่วยเหลือได้ง่ายๆ ทั้งนี้ ค่าชุดอาจไม่ได้รวมกับเงินค่ากีฬาสีที่เราจ่ายไปแล้วก็ได้
Photo by Jeff Sheldon on Unsplash
3.ค่าจ้างผู้ฝึกซ้อมผู้นำเชียร์
ส่วนใหญ่ค่าใช้จ่ายที่บานทุ่งของหลายๆ แห่งมาจากตรงนี้แหละ เหตุเพราะผู้คุมสีต้องการความอลังการงานสร้าง ความเป๊ะความพร้อมอย่างแท้ทรู เพื่อให้ลีลาการเคลื่อนไหวที่งดงามประทับอยู่ในใจผู้ชมทุกคนตลอดไป (ว่าไปนั่น) แต่ลำพังแค่จะฝึกซ้อมกันเองในสีคงไม่เวิร์ค เพราะยังขาดประสบการณ์ วิธีการของเขาคือการลงทุนไปจ้างคนเด็กมหา'ลัยหรือมืออาชีพเข้ามาออกแบบและฝึกซ้อมท่าเต้นให้ บางคนคิดเรทแพงจนน่าใจหาย อย่างที่เห็นเด็กบ่นกันตามกระทู้ว่าสีต้องจ่ายค่าครูฝึกซ้อมเชียร์ลีดเดอร์ไปร่วมครึ่งแสน!
Photo by Nadim Merrikh on Unsplash
4.ค่าเสื้อผ้าหน้าผมสำหรับผู้นำเชียร์/พาเหรด
ท่าเป๊ะไม่พอ หน้าและชุดก็ต้องเป๊ะด้วย เพราะผู้นำเชียร์และขบวนพาเหรดเป็นของสวยๆ งามๆ ที่หลายคนรอคอย (บางคนโฟกัสมากกว่าการแข่งกีฬาซะอีก) สำหรับบางสีในบางโรงเรียนอาจทุ่มทุนไปการเช่าชุดตัดชุดแบบเล่นใหญ่รัชดาลัยเธียเตอร์ ซึ่งมีราคาแพงมหาโหด บ้างก็เลือกราคาเบาๆ แต่ดูดี หรือไม่ก็ใช้แค่เสื้อกีฬา กางเกงยีนส์ และรองเท้าผ้าใบนั่นแหละ เล่นสนุกๆ จะเอาอะไรมาก หรือสำหรับบางสีโชคดีหน่อย เพราะใช้แนวคิดนำวัสดุใกล้ตัวมารีไซเคิล ทั้งแปลกแหวกแนวและสบายกระเป๋าไปอีก
ส่วนเรื่องการแต่งหน้านั้น บางแห่งจะให้รุ่นพี่ อาจารย์ หรือคนรู้จักมาช่วยแต่งหน้าผู้นำเชียร์และคนในขบวนพาเหรดให้สวยหล่อเป๊ะ ค่าใช้จ่ายจึงอาจหมดไปกับเครื่องสำอางเท่านั้น แต่บางที่ลงทุนจ้างช่างแต่งหน้ามาประโคมให้ ถ้าอยากรู้ว่าราคาจะแรงแค่ไหนให้ลองคูณกับจำนวนคน...
Photo by Jeff Sheldon on Unsplash
5.ค่าอุปกรณ์เชียร์และของตกแต่งสแตนด์
ปกติแล้วบางโรงเรียนต้องโชว์สแตนด์ จะต้องหาวัสดุอุปกรณ์ เช่น ไม้อัด แปรงทาสี สีน้ำ/สีอะครีลิค โฟม เทปกาว ตะปู ฯลฯ เพื่อมาใช้สร้างสรรค์ตามแบบที่ดีไซน์ไว้ และบางครั้งก็มีผู้ที่ไปจ้างบุคคลภายนอกมาทำคัตเอาท์โดยเฉพาะ(อีกแล้ว แพงตรงนี้แหละ)
นอกจากนี้ยังมีพู่เชียร์กีฬา ถุงมือ พัด ป้าย กระดาษแปรอักษร สมุดเพลง หรืออุปกรณ์ใดก็ตามที่ใช้ประกอบการแสดงหรือเชียร์ตลอดการแข่งขัน ซึ่งหากพิจารณาจำนวนคนแล้ว ถึงราคาต่อหน่วยจะถูกขนาดไหน เจอปริมาณมากๆ เข้าไปก็กินงบเยอะใช่เล่น
Photo by Dominik Scythe on Unsplash
ทั้งนี้ ค่าใช้จ่ายดังกล่าวจะมากหรือน้อยขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย เช่น สเกลงาน, ทักษะเฉพาะตัว, คอนเนกชั่น และที่ขาดไม่ได้คือทัศนคติที่มองว่ากีฬาสีเป็นกิจกรรมกระชับสัมพันธ์ หรือเป็นพื้นที่ชิงดีชิงเด่นกันแน่
คราวนี้เรามาดูกันบ้างว่า วิธีลดต้นทุนค่าใช้จ่ายที่นักเรียนและบุคคลทั่วไปร่วมกันแชร์ มีอะไรบ้าง!
1. นำสิ่งของรอบตัวมารีไซเคิล ไม่ว่าจะเป็นชุด ของตกแต่งคัตเอาท์ หรืออุปกรณ์ประกอบการแสดง รับรองว่าผลลัพธ์ที่ออกมาสามารถบ่งบอกถึงความคิดสร้างสรรค์ และความสามัคคีของคนในสีได้ดีกว่าเป็นไหนๆ และจากที่พี่เห็นบางโรงเรียน ผู้นำเชียร์ไม่ได้สวมชุดหรู แต่ใช้แค่เสื้อยืด กางเกงยีนส์ เสื้อยืดกีฬา กระโปรงขาว หรือกางเกงพละเท่านั้นเองค่ะ
2. เชื่อมั่นศักยภาพของสมาชิก ส่วนใหญ่งบที่บานปลายไปไกล มักไปตกอยู่กับบุคคลภายนอกทั้งสิ้น ถ้างั้นลองเอาใหม่...ผู้นำเชียร์ลองนั่งเปิดยูทูบดูการแสดงในระดับมหา'ลัย แล้วช่วยกันแกะและปรับให้เหมาะสมดูไหม? หากตั้งใจจริงๆ ภาพที่ออกมาไม่ด้อยไปกว่าการจ้างครูฝึกเรทครึ่งแสนแน่นอนค่ะ
3. เก็บข้อมูลคนในสี จำนวนคนในสีไม่ใช่น้อยๆ ลองสำรวจว่าแต่ละคนมีความสามารถอะไร และทำธุรกิจอะไรบ้าง อย่างบ้านน้องบางคนอาจขายอาหารและขนม ค้าไม้ ตัดชุด ฯลฯ เราจะได้สิ่งเหล่านี้ในราคาถูกกว่าซื้อข้างนอก หรือบางคนอาจมีฝีมือด้านศิลปะ เราก็ยกให้เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงทำคัตเอาท์ได้ เป็นต้น
Photo by Dhruva Reddy on Unsplash
4. หาเงินเข้าสี อย่างการเก็บขวดพลาสติกขาย หรือรวมกลุ่มขายของในตลาดนัดโรงเรียน วิธีนี้จะช่วยให้นักเรียนรบกวนเงินผู้ปกครองน้อยลง
5. ปรึกษาอาจารย์เวลามีปัญหาเรื่องงบ เพราะท่านอาจมีทางออกที่เหมาะสมที่สุดให้เรา แต่ถ้าเรามัวร้อนรนกันเอง อาจเผลอแก้ปัญหาดาบหน้าด้วยเงินซ้ำลงไปอีก คราวนี้บานปลายยาวๆ เลยค่ะ
6. ปรับทัศนคติเกี่ยวกับกีฬาสีซะใหม่ อย่าหลงลืมจุดประสงค์หลักของกีฬาสี ว่าจริงๆ แล้วเป็นกิจกรรมสร้างเสริมสุขภาพ กระชับสัมพันธ์และปลูกฝังความสามัคคีของคนในโรงเรียน ไม่ใช่งานชิงดีชิงเด่นที่ต้องทุ่มเงินจำนวนมากๆ เพื่อโชว์เหนือสีอื่น ไม่จำเป็นเลยค่ะ
Photo by Niels Steeman on Unsplash
แจกแจงค่าใช้จ่ายให้ฟังแบบนี้ ถึงจะช่วยให้น้องๆ เข้าใจ แต่ก็ไม่ได้เคืองคนเก็บเงินน้อยลงเลยใช่ไหมล่ะคะ 5555 (/หัวเราะทั้งน้ำตา) พี่เชื่อว่าไม่มีใครอยากเสียเงินเยอะ ดังนั้นพยายามเตือนกันไว้ว่าอย่าละลายเงินทิ้ง ช่วยกันเสนอวิธีประหยัดให้มากที่สุด แล้วความสัมพันธ์ของคนในสีและเงินในกระเป๋าตังค์จะอยู่ยั่งยืนกับเราไปอีกนานเลยค่ะ ^^
3 ความคิดเห็น
เป็นอะไรที่ไร้สาระมาก โรงเรียนเราเก็บคนละพันนึง ห้องนึงเฉลี่ยสี่สิบคนแล้วเก็บ3ห้องเพราะสีนี้มี3ห้อง กีฬาสีจริงๆแล้วค้าเน้นแข่งขันกีฬาไม่ใช่หรอ แล้วเกี่ยวไรกะเชียร์ลีดเดอร์อ่ะ
ของรร.เรา มีค่าใช้จ่ายเยอะเพราะแต่ละปีไม่สามารถเอาของปีก่อนมารีไซเคิลได้ เนื่องจากอ.บังคับให้เอาของไปให้เค้าเพื่อที่เค้าจะเอาไปให้รร.อื่นที่เพื่อนอ.เค้าสอนอยู่ เซ็งมาก แต่ละปีเก็บโคตรเยอะ ส่วนรร.นั้นไม่ต้องออกซักบาทเพราะรับของจากรร.เราทุกปี
นึกถึงเราปีที่แล้ว เก็บขวดน้ำเก็บกระป๋องขายเพื่อหาเงินมาใช้งานกีฬาสี เลิกเรียนต้องหาเงินเข้าห้อง