เจอแบบนี้ยิ้มไม่ออก! รวม 10 สถานการณ์ ที่เด็กมหา’ลัย ใจตกไปอยู่ตาตุ่ม

  ตอนนี้เราเพิ่งอยู่แค่ม.1 คิดว่าแค่เรียนไปเรื่อยๆมีอะไรก็ใส่เต็มที่ไม่ต้องกังวล พอมาเจอบทความนี้เข้าไป...รู้สึกอยากผูกคอตายใต้ต้นพริกมาก แต่ติดตรงที่ต้นพริกดันชิงตายไปก่อน 5555 

ห้องเชียร์อันหนาวเหน็บสำหรับผมเป็นอีกความหมายครับ
คือหนาวเหน็บจริงๆ  คนขี้ร้อนไม่เข้าใจ แต่เปิดแอร์ซะเฉียบ แล้วระเบียบเชียร์คือต้องสวมเครื่องแบบนักศึกษาล้วนๆ เท่านั้น เสื้อกันหนาวไม่ได้ เวลาเจอห้องเชียร์ที่มีแอร์ทีไรไม่ได้สนใจกลัวรุ่นพี่เลย กลัวจะเป็นหวัดอย่างเดียว(อยู่หอ ไม่ได้อยู่บ้าน ป่วยทีลำบาก)

คือบางอันก็เว่อไปหน่อย พวกควิซ พรีเซนงานอะไรพวกนี้ ม.ปลายก็เจอมาแล้วน่าจะผ่านไปได้ เผลอๆ ม.ปลายต่างหากที่จะทำให้ชอคมากกว่า อยู่มหาลัยคงไม่ชอคหรอกเพราะมีภูมิคุ้มกันมาแล้วตอน ม. ปลาย

พรีเซนต์หน้าห้อง ตอนนี้อยู่มหาลัยยังตื่นเต้นเลย แก้ไม่หายจริงๆ

ชอบข้อสุดท้ายอ่ะ55555

ช่วงปั้นงานคือนรกของจริง -ไฟล์พังอ่ะ มันจะมาช่วง 24 ชม.ก่อนเดดไลน์ ถ้าแก้ทันก็ทัน ถ้าไม่ทันก็ต้องเททิ้งไม่ก็ไปขออ.ว่าเกิดปัญหา แต่ ที่นรกกว่าไฟล์พังคือ เน็ตจ้าาาาา อ.ชอบให้ส่งก่อนเที่ยงคืนไง ละเน็ตก็ชอบอืดตอนเที่ยงคืนไง ยิ่งถ้าหอในใช้เน็ตรวมกันนะ แม่เจ้า ต้องแยกกันเข้า เอ้าเครื่องตัวเองเข้าไม่ได้ ต้องเอาไฟล์ไปลงเครื่องเพื่อนที่เข้าได้ เคยส่งงานทัน 23.58 นี่แบบ ไม่เอาแล้ว ร่างกายยังไม่ต้องการความตื่นเต้นตอนนี้

ดีใจที่ชีวิตนี้ไม่เจอห้องเชียร์แฮะ 

อ่านแล้วหงุดหงิดแปลกๆ ไม่เข้าใจว่าทำไมการไม่เคารพสิทธิของผู้อื่นจึงนิยมทำกันนัก แถมบอกว่าเป็นเพราะรักและหวังดี ในส่วนของความหวังดีพูดดีๆ ก็เข้าใจนี่นะ

ของมอเราเจอห้องเชียร์ มีพี่วินัยมาคอยดุเรื่องกฎต่างๆ ถ้าใครทำผิดระเบียบพี่วินัยก็จะลงมา ลักษณะไม่ใช่การด่า แต่เป็นการดุเหมือนพี่ดุน้อง อันนี้ถ้าไม่สนใจน้ำเสียงนะ แต่น้ำเสียงพี่ก็จะเป็นการตะโกน ตะคอก สำหรับคณะเรา มีเยอะประมาณหกร้อยคน น่าจะอันดับหนึ่งในมอ การใช้คำพูดธรรมดามันอาจไม่ได้ผลกับคนทุกคน คนบางคนจะยอมอยู่ในระเบียบวินัยได้ก็เพราะความกลัวเกรงนะ อีกอย่างเราดีใจมากที่ได้เข้าประชุมเชียร์ ได้รู้จักเพื่อนๆในคณะ ซึ่งบรรยากาศแตกต่างกับรับน้องนะ เพราะรับน้องเหมือนกับเเค่รู้จักกันทำกิจกรรมกันผิวเผิน แต่ห้องเชียร์คือต้องลำบากไปด้วยกัน สบายก็สบายด้วยกัน จบห้องเชียร์แล้วยิ่งรักเพื่อนๆ แล้วก็ภูมิใจที่ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในคณะมากๆ และจริงๆพี่เค้าก็ไม่ได้ทำอะไรไร้เหตุผลเลย พี่เค้ามาพูดเรื่องป้ายห้อยคอ ซึ่งปีหนึ่งทุกคนต้องห้อย เพราะมันมีข้อมูลโรคประจำตัว แพ้ยา แพ้อาหาร ปีหนึ่งบางคนเข้ามาไม่มีใครรู้จัก อย่างน้อยถ้าเจ็บป่วยยังช่วยเหลือได้ทัน แล้วก็เรื่องเครื่องแบบ ซึ่งบางคนบอกว่าอยู่มหาลัยใส่อะไรก็ได้ ไม่พอใจที่พี่มาว้ากให้แต่งตัวถูกระเบียบ เราว่าเป็นนิสิตนักศึกษาก็ควรภูมิใจในเครื่องแบบสถาบันนะ แล้วก็เรื่องตรงเวลาที่โดนว้าก จริงๆทุกคนก็ควรมีจิตสำนึกมาตรงเวลานัดอยู่แล้ว เราคิดว่าห้องเชียร์เป็นการสอนน้องมากกว่า