เพื่อน

"เฮ้ย มึงแดกข้าวยังวะ"

"เฮ้ย.. ทำไมยังไม่นอนอีกวะ"

"เฮ้ย วันนี้มันเป็นอะไรวะ"

"ขอร้องเหอะเพื่อน อย่าไปมีเรื่องกับมันเลย"

แล้วก็ อื่นๆอีกมากมาย

... ไอคำพวกนี้ บางทีมันอาจจะดูไม่ค่อยเพราะมากเท่าไหร่นัก

แต่ผมก็คิดว่า.. มันก็มาจากเพื่อนของผม.. มาจากคำที่จริงใจมากกว่าเสแสร้งเยินยออะไร..

.. อะไรที่เพื่อนมันเป็นห่วงกันอะ.. มันเหมือนธรรมดานะครับ

แต่จริงๆแล้ว แม่งเพราะกว่าที่แฟนบอกอีก..

-----------------------------------------------------------------------------

วันนี้อาจจะมาในแนวที่ใช้คำสุภาพมากเท่าไหร่นะครับ .. เพราะถ้าจะพูดให้ถึงลูกถึงคนถึงปู่ถึงทวดกันเลยเนี่ย ต้องใช้คำที่เป็นกันเอง

แล้วก็.. ฝังลงหัวใจแบบ.. เพื่อนๆอะครับ แหะๆ

.. เล่าๆเลยดีกว่านะ

   เพื่อนผมอะมีหลายคนครับ สนิทกันตั้งแต่ม.ต้นก็มี เพิ่งมาสนิทตอนม.ปลายก็มี เลิกกันแล้วก็มี (เอ๊ะ!) .. บางที เรื่องราวของคำว่าเพื่อนนี่มันก็ซับซ้อนเหมือนกันนะครับ
   บางคนเราก็รู้สึกว่าต้องการที่จะดูแลเพราะว่าเราไม่อยากเห็นเพื่อนเดินไปในทางที่ผิด แต่กลับได้ผลลัพธ์ออกมาในทางที่เลว หรือบางครั้งเนี่ยเราไม่ต้องอะไรจากมันเลย แต่เพื่อนเราบางคนกลับคิดว่าเราเนี่ยล่ะ คือคนที่เป็นเพื่อนแท้.. เพราะบางทีเขาอาจจะคิดว่าเขาไม่มีใครแล้วก็ได้ครับ

  บางทีมันก็มีให้นิยามนะครับ.. ผมก็เคยใช้ว่าตัวเราก็เหมือนตัวเราเนี่ยล่ะครับ เป็นเงาดำๆที่หล่นมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ แล้วก็อยู่ในโลกมืดๆที่ไม่รู้จะเดินไปบนเส้นทางไหนดี มีแต่คนคอยชี้ทางให้ อยู่ที่เราว่าจะเลือกไปหรือไม่ไป.. มีคนคอยอุ้มพาไปบ้าง สุดท้ายก็ต้องเดินเองอยู่ดี.. โลกนี้บางทีมันก็ซับซ้อน แต่ความจริงแล้วมันก็มีอยู่แค่นั้นล่ะครับ

... ความมืด แล้วก็ แสงสว่าง ...

  ตอนที่เราเดินไปบนถนนสายหนึ่งที่เราเลือกเดินมา ครั้งแรกอาจจะโดดเดี่ยวเหมือนตอนที่เราหลับตา แต่พอคุณเดินไปได้สักพัก คุณอาจจะรู้สึกว่า มีมือบางๆเบาๆจับมือคุณไว้อยู่.. มีมือมากมายมาจับตัวคุณไว้ บางอันก็ฉุดรั้ง บางอันก็กระชากไป.. ไม่ไหวหรอกครับที่คุณจะทำตามสิ่งเร้าที่ต้องการที่จะนำพาคุณให้ได้ทั้งหมด..

  แล้วคุณก็เลือกจับมือๆหนึ่งไว้

  แล้วคุณก็เดินต่อไป..

  .. มันไม่ใช่เรื่องของความคิดหรือโชคชะตาหรอกครับ บางทีเราก็เลือกที่จะจับมือๆนั้นเพียงเพราะว่าคุณรู้สึกว่า นี่ล่ะ.. มือที่จะนำพาคุณไปยังจุดหมาย.. นี่ล่ะ มือที่จะไม่ปล่อยเราลงกลางคัน
นี่ล่ะ.. คือมือที่จะไม่ทำร้ายเรา

นี่ล่ะ.. คือมือไว้ใจได้

  แล้วเขาก็กลายเป็นเพื่อนร่วมทางของคุณ..

.. แล้วเมื่อคุณอยู่บนโลกใบนี้ ..

  คุณก็ต้องเดินต่อไป.. พร้อมกับเพื่อนของคุณ..

  .. แต่จนถึงวันนี้ ใครหลายๆคนกลับได้สัมผัสมือที่อ่อนและเบาบางอย่างผิวเผิน.. มือที่จับคุณไว้อย่างไร้ซึ่งความอบอุ่น..

  แล้วเขาก็จากไป..

  คำว่าเพื่อนมันพูดยากจริงๆครับ.. ถ้าคุณไม่ได้ประสบเอง คุณก็ไม่รู้สึกหรอกว่า มิตรภาพนั้นเป็นยังไง

...............................................................................

.. เพื่อนที่ผมสนิทๆก็เท่าที่นึกออกได้เนี่ยก็มี ...

ไอศานต์ (เป็นชื่อจริงอะครับ แต่เรียกมันว่าศานต์ เคยจะเรียกชื่อเล่นที่ว่า "บอส" แต่ดันไปซ้ำกับเพื่อนอีกคนนึง เป็นเด็กเลย ปากหนัก ดัดฟัน เคยไปเที่ยวภูกับมันแล้วก็เพื่อนๆด้วยครับ)

ไอนัท (ไอนี่มีหลายชื่อครับ อย่าง ไอหยิก ไอหยอย ไอเงาะ.. ได้ยินชื่อแล้วคงเดาหน้าออก อารมณ์มันแบบว่า เอ่ออออออออออออออออ... ~ งี้อะ) 

ไอเพชร (ไอนี่เป็นลูกครูครับ มีปัญหากับชีวิตรักรันทด แต่มันก็เป็นคนเฮฮาที่สุดในห้องคนนึง สมองมันใหญ่ๆพอกับผมอะ ถ้าวัดจากความกว้างหน้าผากนะ)

ไออาร์ม (ไอนี่ก็ว้าวุ่นไม่แพ้ไอเพชรเลย เงียบๆหน่อย แต่ไปเที่ยวบ้านมันบ่อยครับ เล่นเกมประจำ) 

ไอปอม (คุณชายตื่นสาย นักบาสทีมชาติ!(ล้อเล่นฮะ)) 

ไอไอซ์ (เป็นไอเป็ดขี้โรค(ที่เพื่อนว่ามันอะนะ)ที่วาดแบบเสื้อห้อง เพราะมันวาดรูปสวยอะ เวลาเรียนไม่เรียนอะ นั่งวาดรูป) 

ไอบอส (ตี๋.. กะทิข้นๆต้องต้นตระการ ขาดอากาศหายใจไม่ได้ครับ ?! เป็นนักคัดลายมือประจำห้อง และเอามุกแป๊กประจวบมาปล่อยประจำ ตอนนี้มันคงฟังวิทยุอยู่) 

ไอบี (จอมเก๋าสุดหล่อประจำห้อง) ต้องมาคู่กับ ไออ๋อง (นักเรียนหัวโตซ้ำชั้น) กับ ไอพีร์ (นักเลงพระประแดง) ครับ ฮ่าๆ

ไออิศรา (อันนี้ชื่อจริงเต็มๆเลย แต่ก่อนมันเป็นคนที่เรียกแต่ชื่อจริงคนอื่น (เช่น สวัสดี ชนม์พิสิฐ) แต่เดี๋ยวนี้กวนชะมัด )

น้องเมธิน (คนนี้เป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่ประถมครับ เป็นหัวหน้าห้อง แล้วก็เจนจัดเรื่องการเรียนเป็นพิเศษ)

น้องสิง (เข้ามาตอนม.4 มีแต่คนหาว่าผมหน้าเหมือนเพื่อนคนนี้ครับ แต่ก็อย่างว่านะ มีคนหาว่ามันหล่อ ผมก็หล่อด้วย !)

... ก็เพื่อนสนิทๆในห้องตอนนี้ก็มีประมาณนี้ล่ะครับ... รูปถ่ายคิดว่าจะตามมาทีหลัง เพราะว่า วันนี้ง่วงมากเลย

ปกติแล้ว ผู้ชายในห้องก็จะมีน้อย ก็เลยสนิทกันเกือบทั้งหมดเลย มีอะไรก็พยายามที่จะคุยกัน กิจกรรมในห้อง แล้วก็เดินสายออกเที่ยวต่างจังหวัดบ่อยๆ ทำให้พวกเราสนิทกันเร็วขึ้นครับ ไปบ้านพวกมันบ้าง ไปกินข้าวด้วยกันบ้าง ไปโรงพยาบาลด้วยกันบ้าง (อันหลังนี่เฉพาะนายต้นตระการนะครับ ครองแชมป์สองปีซ้อน).. อะไรบ้าง ~

.. จริงๆแล้วอยากเล่าเรื่องเพื่อนอีกตั้งเยอะแยะมากมากเลย ..

แต่..

โปรดฟังอีกครั้งนะครับ... คำว่าเพื่อนเนี่ย ไม่ได้เจอกับตัวเองอะ... มันไม่เข้าใจหรอก...

-------------------------------------------------------------------------------

แล้วเราก็เดินต่อไป..

.. เส้นทางที่เราต้องการที่จะเดินไปยังจุดหมาย ในบางครั้ง มันก็มืดเกินกว่าที่เราจะเดินไปคนเดียว

  พอมีเพื่อนอยุ่ข้างๆกัน..

แม้มันจะไม่มากมาย..

ทะเลาะกัน.. ร้องไห้..

แต่.. แม่งก็เพื่อนกู !

... รักพวกมึงทุกคนเว่ย ~