เรียนที่ไหนก็เหมือนกัน???

สวัสดีครับวันนี้ผมจะมาเล่าประสบการณ์การเรียนต่อม.4 ที่เรียกได้ว่านะจะเจ็บปวดในชีวิตการเป็นนักเรียนของผมเลยล่ะครับ(มหาลัยผมว่าคงไม่ผิดหวังเท่านี้) ก็เริ่มเรื่องที่ตัวผมเองไม่ได้เป็นเด็กแข่งขันตั้งแต่ประถมนะครับแค่เรียนให้ท็อปห้องแค่นั้น(ป.1-6 เรียนรร.เอกชนในจังหวัด) ได้ท็อป 3 ตลอดครับพอจะสอบเข้าม.1ผมอ่านหนังสือหนักมากๆเลยครับตอนนั้น ซึ่งก็ขอบคุณตัวเองเหมือนกันยังคิดอยู่เลยว่าทำไปได้ยังไงผลออกมาคือผมติดทุกที่ครับ คือ จุฬาภรณ์… สาธิต… รร.ประจำจังหวัดห้องเรียนsmte ครับ ผมไปสอบแค่สามรร. มาถึงขั้นตอนที่เรียนได้ว่าเป็นจุดเปลี่ยนชีวิตละกันครับคือการเลือกตัดสินใจเรียนม.1ต่อ ตอนนั้นด้วยความเป็นเด็กผมวิเคราะห์ไว้แบบนี้ครับ 1.จุฬาภรณ์ผมไปอยู่ไม่ได้เพราะยังดูและตัวเองไม่เป็น 2.สาธิตเป็นที่ๆเหมาะที่สุดเพราะผมชอบเนื่องจากเด็กน้อย เนื้อหาเรียนในห้องไม่ได้ออกแบบโดยสพฐ.(ตอนเด็กคิดว่าหลักสูตรสพฐ.คงไม่ได้ดีเท่าสาธิต) 3.รร.ประจำจังหวัด อันนี้ตัดออกไปได้เลยครับไม่ได้อยู่ในสายตาผมตั้งแต่ตอนไปสอบแล้ว ส่วนตัวไม่ชอบเพราะทั้งบรรยากาศ หลักสูตรที่ไม่เข้มข้น(ตอนนั้นรู้เพราะมีรุ่นพี่ไปเรียน) คือพูดง่ายๆ ผมใช้คำว่าไม่ชอบได้เปลืองมากอะครับ55555545 แต่สุดท้ายให้ทายครับว่าแม่ผมส่งไปเรียนที่ไหน……….ใช้แล้วครับ เกลียดอะไรได้อย่างนั้น —>รร.ประจำจังหวัดครับ ผมร้องไห้เลยครับ และถามแม่ว่าทำไมๆ แม่ตอบผมแค่ว่า‘ค่าเทอมมันถูกกว่าและเท่าที่แม่เห็นสาธิตก็ไม่เห็นจะมีอะไรเลยเรียนที่ไหนก็เหมือนกัน’ จนถึงทุกวันนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจว่าผมหรือแม่กันแน่ที่คิดผิด จนสุดท้ายก็ย้ายเข้ามา นั่นแหละครับความล้มเหลวของผมจึงเกิดขึ้นตั้งแต่ตอนนั้น ผมเป็นตัวแข่งของรร.สร้างชื่อเสียงมากมายไปแข่งตามงานสัปดาห์วิทย์ สพฐ. สอวน.(ค่ายสอง) จนสุดท้ายก็ตัดสินใจจะไปสอบต่อมหิดลวิทยานุสรณ์ให้ได้ ผมอ่านหนังสือตั้งแต่ม.1เน้นคณิตมาก แต่วิทย์ก็ตั้งใจเรียนในห้อง แล้วเรียนพิเศษเพียบ ผลออกมาเช่นเคยครับ ผมสอบติดรอบแรกทุกที่ ไม่ว่าจะเป็น มหิดลวิทย์ วมว. โคเซ็น จุฬาภรณ์ พสวท. แต่ว่าผมไปสอบรอบสองที่เดียวคือมหิดล ที่ผมรักมากที่สุดตั้งแต่ยังไม่เห็นรร. ผอ. พอสอบรอบสองเสร็จก็จะมีกิจกรรมที่เรียกว่าพรีเอ้มวิด กิจกรรมผ่อนคลาย ทำให้เราได้รู้จักรร. ผอ.มากขึ้น ตรงจุดนี้เลยทำให้ผมรักเอ็มวิดตั้งแต่ตอนนั้นเลยครับ สุดท้ายวันประกาศผลก็มาถึงครับ ปีนี้เป็นปีที่ประกาศผลออนไลน์ครั้งแรกครับตื่นเต้นมากๆ สุดท้ายกดรีเฟรชจนผลออกมันขึ้นว่าผมไม่ติด… ผมนั่งร้องไห้กับแม่แม่ปลอบใจผมว่าไม่เป็นไรๆ เป้าหมายทุกคนคือมามหาลัยเราเริ่มใหม่ได้ สองวันต่อมาผมต้องไปมอบตัวห้องเรียนพิเศษรร.เดิมที่สอบติดผมไม่มีชีวิตชีวาไม่คุยกับใครเลยอยู่สามวัน …. จนสุดท้ายผมก็มานั่งคิดว่าผมทำอะไรผิดพลาดลงไปตั้งแต่การเลือกรร.เรียนม.1 บรรยากาศในรร.ผมเพื่อนไม่พากันเรียนวันเอาแต่เล่นเกมแตะบอลทั้งวัน ส่วนพวกยาเสพติดในห้องน้ำนี่ไม่ต้องพูดถึงเลยครับ ตัดกลับมาที่สาธิตที่ผมจะเลือกเรียน รร.คนน้อย เนื้อหาสอนยากอยู่ เปรียบเทียบได้กับเพื่อนผมที่เรียนสาธิตในจังหวัดที่สอบติดรอบแรกเหมือนกัน(มีผมคนเดียวในจังหวัดที่ไม่ติดรอบสอง) เรียนพิเศษก็ที่เดียวกัน จนผมก็อยากจะถามทุกคนเหมือนกันครับว่า ‘‘เรียนที่ไหนก็เหมือนกันจริงไหม‘‘