บทกลอนสุดท้ายที่แต่งถวายรัชกาลที่ ๙
ตั้งกระทู้ใหม่
-ห้าธันวาปีสองสี่เจ็ดศูนย์
พระไวกูณฐ์อวตารจากเวหน
สถิตในราชสกุลมหิดล
ทรงพระนามภูมิพลชนชื่นใจ
-นับแต่ครั้งยังทรงเยาว์หนักหนา
พระบิดาคลาคลาดสิ้นตักษัย
ทั้งเสด็จนิราศสู่แดนไกล
จากเมืองไทยไปสวิสที่โลซานน์
-เก้าเดือนหกปีสองสี่แปดเก้า
แต่แผ่นดินต้องการองค์ราชัน
จึงถวัลย์บัลลังก์ครองแผ่นดิน
-ต้องทรงกลับสวิสเพื่อศึกษา
เหล่าประชากู่ร้องด้วยใจถวิล
อย่าละทิ้งประชาชนเลยบดินทร์
ทรงได้ยินต้องกลับมาหมายพระทัย
-ห้าเดือนห้าปีสองสี่เก้าสาม
ถึงฤกษ์ยามวันดีมงคลสมัย
บรมราชาภิเษกเกริกเกรียงไกร
ครองแดนไทยโดยธรรมทรงสัญญา
-นับแต่นั้นทรงทำตามดำรัส
ทุกจังหวัดทั่วไทยทุกทิศา
ทรงย่ำไปด้วยสองพระบาทา
สี่พันกว่าโครงการบังเกิดพลัน
-เก้าเดือนหกปีสองห้าสี่เก้า
ไทยทุกเหล่าสวมเสื้อเหลืองแสนสุขสันต์
ต่างรอเฝ้าหน้าพระที่นั่งอนันต์
จนเป็นที่กลาวขวัญไปทั่วโลกา
-วันสิบสามตุลาปีห้าเก้า
ไทยรานร้าวเคล้าด้วยหยาดน้ำตา
โอ้สิ้นแล้วภูมิพลจอมราชา
ครองพาราเจ็ดสิบปีแสนผูกพัน
-ยี่สิบหกตุลาปีหกศูนย์
ไทยอาดูรส่งเสด็จสู่สวรรค์
ณ พระเมรุมาศมาพร้อมกัน
ร่วมถวายดอกไม้จันทน์องค์ภูมี
-ขอเป็นข้ารองบาททุกชาติภพ
ขอประสบพักตร์องค์พระทรงศรี
เหล่าปวงไทยขอสัญญาเป็นคนดี
เพื่อพระองค์ทรงสุขีในวิมาน
ข้าพระพุทธเจ้า นายพลกฤต สุนทรพล
ซูบารุโย
18 ต.ค. 60 เวลา 21:12 น.
488
views
แสดงความคิดเห็น