(อ)เมริกา มาริโซล 1 ปีที่ เมกา ยา ยา ยาาา (เริ่มต้น)

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนว่า อายุเรา 17 ปี นะ ใครจะเรียกพี่ เรียนน้อง ตบไหล่เรียกเพื่อน ตามจบาย5555

    

    มาๆ เริ่มเถอะ กระทู้แรก เค้าจะมาเล่า วันแรก กับ ความเปิ่นของฉัน ที่ อเมริกา

ณ แมซซาชูเซต : MA

    เรามาถึงที่นี่วันที่ 27 สิงหาคม 2559 เครื่องจาก นิวเวิร์ค มาลง มาเบิลเฮท (Marblehead) เป็นเมืองเล็กๆ สงบๆติด อ่าว ฮาเบอร์ มาถึงอย่างดึก เดินทาง 23 ชม. ขุ่นพร่ะ!! ไม่ได้หลับไม่นอน เดินลงจากเครื่องสภาพ ซอมบี้ ตอนนั้น 4-5 ทุ่มได้ เจอหน้าโฮสครั้งแรก ก็ตามวัฒนธรรมไทย จะยกมือไหว้ สองมือยกขึ้นปุ้บ โฮสคว้ามือ shake hand ปั้บ.... ก็เออ มันเบลอ ครั้งแรกกับรถอเมกา *2 ความเพลีย นี่เดินไปเปิดประตูข้างซ้าย! พร้อมกับเงยหน้ามองตาปริบๆใส่โฮส "รถเมกามันพวงมาลัยซ้ายโว้ย!" ตะโกนใส่ตัวเองในใจ แล้วเดินไปเปิดประตูหลัง เรามีโฮสน้องสาว2คน คนนึงอ่อนกว่าเรา 2-3ปีได้ ส่วนอีกคนไล่ๆกัน ทั้งสองนางน่ารักนะ ช่วนคุยตลอด โฮสพ่อเจอหน้ากันก็ถามก่อนเลย "หิวไหม?" แฮร่~ จะ 5ทุ่มแล้ว ให้กินก็จะหลับมันที่ร้านอาหารแหละ.... สรุปก็กลับบ้าน ประสบการณ์ความประทับใจแรกกับถนนอเมริกาคือ โฮสพ่อ ขับรถผิดทางงงง!  ทำไรได้ หันไปยิ้มเจือนๆ ในที่สุดก็ถึงบ้าน ที่บ้านมีหมา2ตัว ชื่อ บูล่า กับ ล๊อบบี้ อายุ 1 ปี กับ 10ปี ตัวเมียคู่ แล้วคือนางบูล่าก็อายู ลูกหมา(ยักษ์) โดดๆ วิ่งๆ ไปทั้ว  ตัวภาพมาที่ ล็อบบี้คือ จะเดินยังคิดหนัก เห็นแล้วก็เอ็นดู๊ อะไรจบ ไปกับคืนแรก ถึงห้องอย่าว่าแต่อาบน้ำ แค่แปรงฟันล้างหน้าก็พอ เราใช้ตรรกะ "อยู่เมืองหนาว ไม่ต้องอาบก็ได้".....

    ตื่นมา 6โมง...ก็ปกติอะต่างบ้านต่างเมือง ต่างครอบครัวก็ทำตัวน่ารักหน่อยตื่นเช้า เดินลงมาคือ...ไม่มีใครตื่น "แล้วกรรรุ จะตั้งนาฬิกาเพื่อ~" นั่งเล่นไปข้างล่างได้ครึ่ง ชม. โฮสพ่อลงมา แล้วพาไปนั่งรถรอบตัวเมือง ดูนู้นดูนี่ 30นาทีได้ กลับมาบ้าน โฮสน้องสาวคนโต(Maggie)เพิ่งตื่นนางก็อยากพาไปกินอาหารเช้าที่ร้านไกล้ อะนี่ก็โดดขึ้นรถไป ถึงร้านก็มึนๆ มึนเมนูอาหารเนี่ย! เป็นทุกร้านเลย คิดชื่ออาหารแปลกๆ แล้วเขียนบรรยายใต้ภาพยาวๆ นี่แลกเปลี่ยนว้อย ไอฟอร์มไทยแลนด์เด้อ ไม่รุ้เรื่อง...ก็ปล่อยเป็นภาระโฮสน้อง5555 นางก็พาเพื่อนมาคนนึงชื่อ Christien น่ารักมากกก นิสัยดีคือ ดีมากคนนี้ คุยกันนิดหน่อยภาษายังไม่คล่องปากก็พาไปดูโรงเรียน...เดินไปจ้าาาาา คนที่นี่ชอบออกกำลังกาย(ไม่ใช่กรรรรรุว) เดินทัวเล่นไปฟังเขาพูดอะไรไม่รู้เหมือนบรมนักเรียน โฮสน้องพาเดินโรงเรียนมี4ชั้น แบ่งเป็น 4ปีก แต่ละห้อง มีรหัสประจำห้องเช่น A210; ปีกA ชั้น1 ห้อง10 คือบอกมาสิ้ว่านี่โรงเรียนถ้าไม่เขาวงกตก็ทำเป็นหนัก พอร์ตเรื่อง หาทางออกจากโรงเรียนลึกลับ ได้เลยอะ ไม่พอน้องสาวที่น่ารักพาไปสอบคณิต !!! สอบคณิต !!! แม่เจ้าฉันเพิ่งบินมาถึงเมื่อคืน ภาษายังไม่ได้ ปกติโง่คณิต แล้วจับฉันมาสอบ คณิต บ้าไปแล้วววววว สรุปก็ตามนั้น สอบๆไปเป็น words problem เกือบ 100% สอบเสร็จก็กลับมาบ้านนั่งได้ไม่ถึง 2 ชม เวลา 11.30 ได้โฮสน้องสาวคนเล็ก(Briget) เพิ่งกลับมาจากวิ่ง นางก็อยากพาเราไปกินมื้อเที่ยงที่ยอร์ชคลับ เป็นร้านอาหาร+คลับเรือยอร์ช+ของโรตารี่ จ้ะ ตามสบายน้องพี่เลย โดดขึ้นรถไป พอถึงร้านอารมเดิมเล้ย ชื่อเมนูคือเหมือนตัดจากบทแฮรี่พอตเตอร์มาแปะ นี่ก็สั่งเอาตัวรอดเลย แซนวิชชีส คิดว่าจะจบไม่จ้า พนักงานถามต่ออารมแบบมันฝรั่งทอดไหม เครื่องเครื่องนู้นนี่แล้วพูดเหมือนบ่น พ่นมาอย่างแร๊พ นี่ตอบกลับไป No No สองพยางค์จบ พออาหารมา ของโฮสน้องคือหรูหราอลัง เว่อวังมาก คือ มีมันฝรั่ง ซาวครีม ชิพ ข้าวโพด ซอส บลาๆ เต็มจาน ตัดภาพมาที่ฉัน... นึกภาพจานใบใหญ่สีขาว ตรงกลางมีขนมปังประกบชีส1ชิ้น แหม่ ไปต่อไม่ถูกจริงๆ กินเสร็จ โฮสแม่อยากพาไปซื้อของ ลากสังขารขึ้นรถอีกรอบ ขับไปที่Salem เป็นเมืองข้างๆคล้ายอีกอำเภอนึง เดินๆเมืองสวยมากกกกกกกกกก แก แต่ตอนนั้นคือขาลาก อยู่ไทยก็ไม่ค่อยจะดงจะเดินอะ น่องนี่ปูด เหน็บจะกิน เดินอยู่3-4 ชม. ไม่หยุด....จ้ะ ก็ได้ของนิดๆหน่อย(ของโฮส) เหวี้ยงตัวขึ้นรถแล้วกลับบ้าน ตอนนั้น 5โมงได้ มันก็เวลาอาหารเย็นพอดีง้ะ ไกล้ละ ไกล้บ้านขับออกไปอีกรอบ ไปร้านอาหาร MOM!!!!! NO!!!!!! (พูดไม่ได้คิดในใจ). ปะๆไปกัน ร้านอาหารอารมณ์มังสริรัส มีเนื้อนิดนึงผัก 98% ก็ต้องสลัดผักอะนะเลี่ยงไม่ได้ เดินไปหยิบ ช้อนส้อม คือก็เข้าใจว่าที่นี่เขาใช้ ส้อมกับส้อมก็มันไม่ชิน พอเดินมากำลังจะกิน ทุกคนมองมาที่ฉ้านทำมายยยยย มองเป็นตาเดียวแล้วถามว่า ผิดผิดรึเปล่า.... เปล่าจ้ะ เปล่า ยิ้มๆ แล้วตอบกลับไป กินเสร็จกลับบ้านเย้~ ถึงบ้าน6โมงเกือบทุ่ม ก็ตามมารยาทนั่งเล่นคุยกับโฮสก่อน ก็นี่เด็กดี ทำตามเขาสอนมา(มองบน) ดูหนังคุยนู้นนี่จนถึง2ทุ่มขอตัวไปนอนพร้อมพุ่งตัวไปอาบน้ำแล้วหลับ สนิท!!!