นิเทศจุฬา จบมาตกงานจริงไหม? #Dek 65

จริงง เบื่อมากเวลาเจอคำตอบแบบสอบให้ได้ก่อนเถอะ ถ้าคนที่เรียนจริงๆเค้าจะไม่พูดแบบนี้กัน เค้าจะพูดแนะแนวเราแบบopenhouseเลย

นิเทศต่อให้จะมหาลัยดี มหาลัยดังแค่ไหน ถ้าคนมันจะไม่มีงานมันก็ไม่มีจริงๆ นิเทศเป็นสาขาที่คนตกงานเยอะมาก ถ้าใจจะเข้าทางนี้ก็ควรหาลู่ทางให้ตัวเองล่วงหน้า

จบเมื่อ ประมาณ 57 นะครับ ขอตอบคือ

ถ้ากลัวตกงาน น้องต้องตั้งใจให้ได้ว่าจะทำงานตำแหน่งอะไร ในบริษัทอะไร และคอยหางานตั้งแต่ปีสามปลายๆ พอเริ่มปีสี่ก็เริ่มร่อนใบสมัครได้แล้วครับ

ตัวอย่าง ที่ต้องคอยไปดู

นักข่าว ที่ไทยพีบีเอส

นักข่าว หนังสือพิมพ์ หัวดังๆ

ครีเอทีฟ โฆษณา บริษัท ข้ามชาติ ถ้าเข้าไปได้น้องต้องเริ่มถามพี่ๆฝั่งโฆษณาแล้วว่ามีชื่ออะไรบ้าง สายนี้จะเครียดแต่เงิดดีสุดสำหรับจบใหม่ แต่ส่วนใหญ่มักจะมีเด็กนอกเยอะนะครับ

พีอาร์ บริษัทใหญ่ๆ เช่น ปตท. การท่า หรือ อื่นๆ

ถ้าไม่เตรียมไว้แต่เนิ่นๆ ลำบากแน่ๆ

เริ่มต้นประมาณ หมื่นห้าครับ บางที่ให้เยอะกว่า มีค่าเกียรตินิยมกับค่าภาษาให้ด้วย (ซึ่งได้ยินมาเท่านั้น)

ประสบการณ์พี่เอง คือ ตกงานครับ ๕๕๕ แต่สาเหตุเพราะไม่ได้เตรียมตัวมากกว่า ๆม่มีใครบอก คิดว่าจบแล้ว ชิลล์แล้ว เลยนอนเล่นอยู่บ้านพักผ่อน ปีนึง ซึ่ง ไม่ดีนะ เพราะจะตอบคำถามยาก ตอนสัมภาษณ์ว่าไปทำอะไรทำไมว่าง จะตอบว่านอนเล่นอยู่บ้านก็คือไม่ดีเนอะ ๕๕๕๕๕

พี่คือขนาดได้เกียรตินิยม และภาษาดีประมาณหนึ่ง โทอิค สอบไว้คะแนนเกิน 900 ประสบการณ์ไปแลกเปลี่ยน สองครั้ง ยังยากเลยครับ

เพื่อนๆโอตาคุในกลุ่มเดี่ยวกันก็ซัดเซพเนจรมาก ๕๕๕๕๕ คือไม่มีใครอยากทำงานในองค์กรใหญ่ๆนะ พอรับงานฟรีแลนซ์เลยก็ลำบากมาก

พวกที่โอเคมี ไปทำที่ไลน์ บ้าง บางคนทำงาน ไปเรียนต่อเมืองนอก แล้วมาทำบริษัทแอปเปิ้ลสาขาประเทศไทยก็มี งานการคือดีนะ พวกทำเอเจนซีโฆษณาต่างชาติจะเครียดๆหน่อย แต่ตังค์เยอะ

ส่วนพี่ไปทำสายข่าว นสพ. แล้วพบว่าไม่ชอบเลยยยยยยยย เกลียดการสัมภาษณ์แบบทำข่าวครับ แต่ทำตอนเรียนคือทำได้ไง แล้วก็ไปทำพาร์ทไทม์บ้างฟรีแลนซ์บ้าง ล่าสุดก็ทำแบคออฟฟิซ สายการบิน ซึ่งพี่รู้สึกว่าดีกว่าที่ผ่านมามากๆละครับ ได้ทำงานที่ลงตัวประมาณนึงซะที

พอเราทำงานๆไป เราจะเริ่มเทียบว่าการดูแลพนักงานแต่ละที่เป็นยังไงด้วย ทั้งเงินเดือน โบนัส ค่ารักษาพยาบาล

ซึ่งสำหรับพี่ แรกๆนี่ไม่ได้คิดอะไรเลย ก็ค่อยๆเริ่มสังเกตว่า เวลาเจ็บป่วย นอกจากวันลาที่บริษัทเล็กๆจะไม่ค่อยมีระบบที่ดีแล้ว บริษัทใหญ่ยังดูค่ารักษาพยาบาลอีก ถ้าเรามีลูก มีครอบครัว ตรงนี้จะเริ่มเป็นประเด็นครับ

นอกนั้นก็มีเรื่องความมั่นคง คือ บริษัทไม่เจ๊งง่ายๆ หรือไม่ไล่คนออกง่ายๆ บางที่ก็มีส่วนนะ

อ้าวร่ายมาซะยาว สรุปคือ ถ้าเตรียมตัวดีๆโอกาสได้งานเร็วหลังจบมีเยอะครับ แต่ต้องดูทั้งตำแหน่ง ทั้งบริษัทเลยล่ะ

ส่วนงานพี่ตอนนี้ไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับที่เรียนมา แต่ก็พอได้

เพิ่มเติมให้สำหรับน้องๆที่อยากไปเที่ยวต่างประเทศราคาถูก ไม่เน้นเงินเดือนเยอะ

เวลาทำ โรงแรม หรือสายการบินที่อยู่ในเครือใหญ่ๆ เราจะไปเที่ยวได้ถูกลงครับ

ถ้าสายโรงแรม จะได้พวกจองที่พักถูก หรืออาจจะฟรี

ส่วนสายการบินสายการบินตัวเองจะมีส่วนลดเยอะหน่อย ตามนโยบายของสายการบิน เรียกว่า Industrial Discount ticket ถ้าน้องๆไปสมัครเป็นแอร์ พวกสิงคโปรแอร์ไลน์ กาต้าร์ ออลนิปปอน หรือพนักงานภาคพื้นของเขา ก็จะได้สิทธิ์พวกนี้ บินไปกลับญี่ปุ่น ก็ประมาณ สิบถึง ยี่สิบเปอร์เซ็นของเงินเดือนน้องจบใหม่ น่าจะได้ปีละครั้งครับ ค่อนข้างฟินอยู่นะสำหรับสายเที่ยว

แต่ข้อเสียคือต้องมีที่ว่างครับ เราต้องให้ลูกค้าไปก่อนเสมอ อาจจะตกเครื่องได้นะเวลาเครื่องแน่นๆ ถ้าน้องคนไหนจบมหาวิทยาลัยแล้วยังไม่แน่ใจ แต่อยากลองเที่ยวต่างประเทศ จะลองไปทำงานสายการบินเก็บประสปการณ์ทำงานไปด้วยซัก ปีสองปี ได้ไปเที่ยเก็บประสบการณ์ชีวิต และหาลู่ทางว่าจะไปทำงานอะไรต่อไปดี พี่ว่าโอเคอยู่ แต่ต้องระวังบางตำแหน่งที่สนามบินนะครับ คือไม่น่าทำอย่างแรงงงงงง เตือนไว้ก่อนแบบแย่มากๆเลยล่ะ

โอกาสตกงานสูงมากครับถ้าตอบตามตรงเพราะพี่เองเรียนที่นี่ ถ้าทางบ้านไม่มีธุรกิจของตัวเองไม่เเนะนำให้เรียน ถ้าจะทำงานสายนี้มันจะมีพรสวรรค์มาตั้งเเต่เด็กๆเเล้วเช่นได้เป็นดาราตั้งเเต่เด็กอันนี้เอามาเรียนต่อยอดได้ ถ้าเกิดเป็นคนธรรมดาๆเลย โอกาสตกงาน พี่ให้เปอร์เซ็นต์เลย คือ 97%

เค้าได้ไป workshop ของรุ่นพี่ที่จุฬามา เค้าก็สงสัยมากว่าจบมาเเล้วตกงานมั้ย พี่เค้าบอกว่ามันขึ้นอยู่กับเราด้วยง่ะเเบบไม่เลือกไม่ยากจน555555 เค้าบอกด้วยนะว่าจุฬาcontact เยอะ เเบบพวกพี่ๆถ้าเค้าเห็นเเววเค้าจะให้งานเราอะไรเเบบนี้อ่ะเตง

มันขึ้นอยู่กับความพยายามและความสามารถของเราเองค่ะ มันขึ้นอยู่กับความพยายามและความสามารถของเราเองค่ะถ้าเราตั้งใจมีความพยายาม และมองหาลู่ทางการทำงานตั้งแต่ตอนที่เรายังเรียนอยู่ แน่นอนว่าเราจะไม่มีทางตกงานค่ะ การหวังพึ่งคอนเนคชั่นนั้นเป็นเรื่องที่คิดก็ได้แต่ไม่จำเป็นต้องคิดถึงว่าจะมีคนมารับเราไปทำงานด้วยทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวเองทั้งนั้น

.

เรายังเรียนอยู่และยังเรียนไม่จบ เราไม่สามารถคอนเฟิร์มได้ว่าพอจบแล้วจะตกงานหรือไม่ตกงาน แต่คิดว่าการจะตั้งใจเรียนและพยายามทำให้มันดีที่สุด คงพอส่งผลดีบ้างในอนาคต

นี่เรียนอยู่นะ เอาสิ่งที่ตัวเองเข้าใจก่อนแล้วกัน คือจริง ๆ สายงานนิเทศนี่มันมีมาเรื่อย ๆ นั่นแหละแต่ตลกร้ายคือมันเป็นงานที่คณะอื่นก็ทำได้อ่ะครับ คือเรียกว่ามันแทบไม่มีงานไหนเขียนว่า "รับเฉพาะเด็กนิเทศ" เลย ไหนจะที่ทำงานข้ามสาขากันได้อีก เราเองเรียนยังหวั่น ๆ เลยว่าจะตกงานในสภาพเศรษฐกิจแบบนี้ แล้วพูดตรง ๆ อีกเรื่องคือวงการภาพยนตร์นี่ไม่ได้กว้างเลย มันไม่ได้มีการเปิดรับเรื่อย ๆ ยิ่งกว่างานนิเทศทั่วไป (แบบ Content Creator เอย หรือ Editor เอย) คือเราต้องมีรางวัลจากการประกวดภาพยนตร์พวกนี้อ่ะถึงจะมีหวัง เราเองก็พยายามอยู่ แต่จะอะไรก็ตามนะถ้าแกรักในสิ่งนี้จริง ๆ แกต้องพยายามเอาไว้ก่อน อนาคตมันต้องดีขึ้นแน่ ๆ ความฝันมันต้องพิสูจน์มันถึงจะเห็น ถึงเราจะเรียนอยู่คนละสถาบันที่แกหวังแต่ขออวยพรให้แกได้เรียนในสิ่งที่ชอบนะ