[ช-ช] ประสบการณ์ รัก ครั้ง แรก #firstlove #แอบรัก #เพื่อนสนิท

ตั้งกระทู้ใหม่

(เรื่องพยายามย่อๆ นะครับ เล่าทั้งหมด หน้าเว็บคงไม่พอ 555555)

---เนื่องจาก จขกท. อดกลั้นมานานหลายปี เลยอยากลองแชร์ประสบการณ์บ้าง---

เอาล่ะ ก่อนที่จะเข้าเรื่อง ขอแนะนำตัวก่อนเลย (จขกท. ไม่ใช่ผู้ชายเน้อ)

   เราเป็นคนนิ่งๆ เงียบๆ ไม่ค่อยสนใจใคร บางอารมณ์ก็เฮฮาเหมือนคนเป็นบ้า บางอารมณ์ก็เงียบได้ทั้งวัน ถ้าอยู่กับเพื่อนฝูง เพื่อนสนิทก็จะดี๊ ด้า ตามประสาวัยรุ่น

เป็นคนที่ไม่ค่อยจริงจังเรื่องความรักสักเท่าไหร่ ใจแข็ง แต่อ่อนไหว

   อีกคนก็ขอใช้ชื่อย่อ P เป็นนักกีฬาแทบจะทุกประเภท มากความสามารถ ลุยๆ

ตัวเล็ก(เตี้ยนั่นแหละมั้ง 555555) เป็นคนเฮฮา กวนๆ แฮปปี้ตลอด 24 ซม. ติดเพื่อนฝูง

เป็นเด็กหลังห้องตามประสาผู้ชาย รู้สึกอะไรไม่ค่อยแสดงออกสักเท่าไหร่ (P เป็นผู้ชายแท้ๆนะ)

~เข้าเรื่อง~

   ตอนนั้นพึ่งอยู่ ม.3 วันนั้นเป็นวัน พุธ ที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 (จำๆๆๆ )

จริงๆเรากับ P ก็เป็นเพื่อนร่วมชั้นเดียวกันตั้งแต่ ม.1 ละ แต่ไม่ค่อยจะรู้จักกัน(แทบจะไม่รู้จักด้วยซ้ำ)

เพราะเราอยู่กับกลุ่มผู้หญิง อิอิ กล่าวได้ว่าพึ่งจะรู้จักและสนิทกันก็วันนี้แหละ 55555555555 ตอนเย็น ก่อนเลิกเรียนเราก็กำลังเก็บของจะเข้าแถวกลับบ้าน ก็ได้ยิน P บ่นประมาณว่า "คอมพัง ขี้เกียจเอาไปซ่อม" ไรงี้ แล้วก็มีเพื่อนบอก P ลองมาถามเราดูเพราะเราเก่งคอม(เกรด 4 ทุกปี อุ๊ยยยย!! 555555) P ก็มาถาม เราก็คุยๆกันไปจนเป็นที่ตกลงว่า P จะเอาคอมมาให้เราซ่อม พอเลิก รร P ก็เอาคอมมาให้(บ้านไกลกันพอสมควร) ระหว่างซ่อม 3 4 วัน P ก็จะคอยถามว่าซ่อมเสร็จยัง เป็นยังไงบ้าน คือประมาณว่าเริ่มมีบทสนทนากันเกิดขึ้น ละก็มีทักเฟสมาถาม มาคุยด้วย คุยนั่น คุยนี่ คุยไปเรื่อยเปื่อยจนต่างฝ่าย ต่างง่วงละแยกย้ายกันนอน เริ่มมีความสัมพันธ์กัน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ ไม่รู้จักกันเลย ไม่เคยมีบทสนทนาเกิดขึ้น 3 4 วันนี้ก็มีบางวันที่ P มาหาถึงในห้องนอน(ปกติไม่รู้จักบ้านด้วยซ้ำ) ละก็นั่งๆ นอนๆ ดูเราทำนู่นทำนี่ บางวันซ้อมกีฬาเสร็จก็มาหา บางวันมาหาละก็ไปซ้อมกีฬา ตอนนั้นเราเองก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะมีหน้าที่แค่ ซ่อมคอม ละก็ไม่อะไรกับความรักสักเท่าไหร่(แฮ่ะๆ) หลังจากซ่อมเสร็จ P ก็ไม่ได้หายไปเลยนะ ก็จะมีเอามาให้โหลดเกม โหลดหนัง โหลดเพลง เอามาเล่นวายฟายที่บ้าน ฯลฯ ละก็ทักเฟสมาคุยด้วยทุกวัน เหมือนกลายเป็นเรื่องปกติไปแล้ว และแล้วก็มีเพื่อนเริ่มสังเกตุว่าเรา 2 คนสนิทกันมากขึ้น นางก็แกล้งถามว่าเราชอบ P หรอ เราก็บอกไม่ได้ชอบ ก็เพื่อนเนอะนางก็จะล้อเราอยู่นั่นแหละ จนเราเก็บเอามาคิด คิดแล้ว คิดอีก คิดอยู่หลายวัน ช่วงนั้นเราก็รู้สึกแปลกๆกับ P นะ จนกลายเป็นว่าเราเองก็เริ่มชอบ P ขึ้นมาจริงๆแล้วหล่ะ พอ P รู้ เราก็คิดว่าเค้าจะหายไปแบบว่ากลัว ไม่มาบ้านเราอีกไรงี้ แต่ก็ไม่เลย P ก็ทำตัวปกติ(เหมือนแบบพอรู้ว่าเราชอบก็ อ้อ... หรอ ชอบหรอ... อืม ไรเงี้ย ) พอนานๆไป เราก็รู้มาว่า P เนี้ยมีแฟนอยู่แล้ว คบมานานแล้วมั้ง คือก่อนหน้าที่จะได้สนิทกันขนาดนี้เราก็ไม่เคยรู้มาก่อน เราก็เกิดอาการคล้ายจะอกหัก เงียบๆ เศร้าๆ จนเราต้องทะเลาะกับ P อยู่หลายครั้ง เราจำได้นะตั้งแต่เกิดมานอกจากพ่อแม่แล้ว เราก็ไม่เคยร้องไห้ให้ใครนอกจาก P เลย เราร้องไห้เพราะ P อยู่ 7 ครั้ง นานๆไป P ก็เลิกกับแฟนเค้า ตอนนั้นเป็นอะไรที่เรารู้สึกมีความสุข โครตๆ 5555555 เราไม่ได้คิดจะแย่งนะ แค่แอบแช่งให้เขาเลิกกัน เฮ๊ย!! ไม่ใช่ๆ พูดเล่น เขาก็คงมีเหตุผลที่เลิกกันแหละ แต่ไม่น่าจะใช่เพราะเรา หุหุ(จบประเด็นนี้ไป) หลังจากนั้นก็รู้สึกว่าอะไรๆมันดีขึ้น เหมือนชีวิตราบลื่น ความสัมพันธ์ก็เพิ่มขึ้นๆ(คิดไปเองอีกแล้ว แฮ่ะๆ) วันไหนถ้าเราไม่ได้คุยกับ P เรารู้สึกเหมือนขาดอะไรไปหลายอย่าง -0- ตอนนั้นเราก็ไม่รู้หรอกว่า P คิดยังไงกับเรา เพราะเราก็คุยกันทุกวัน มีโทรหากัน มาหากัน ทะเลาะกัน มีเรื่องราวมากมาย เรารู้แต่ว่าตอนนั้นเป็นช่วงเวลาที่เรามีความสุขที่สุด P อาจจะคิดกับเราแค่เพื่อนจริงๆก็ได้ แต่เรานี่แหละ คิดไปเอง คิดไปไกลเกินเพื่อนด้วย 5555555 จนกระทั่งวันเวลาผ่านไป เรารู้สึกเหมือนวันที่เรากำลังจะโดนแยกออกจาก P นั้นใกล้เข้ามาทุกทีแล้ว

วันปัจฉิมนิเทศ แต่ก่อนจะปัจฉิม แน่นอนทุก รร น่าจะมีการไปทัศนศึกษา(เที่ยวนั่นแหละ) ต่างจังหวัดซึ่งก็เป็นอีกหนึ่งความทรงจำที่เรามีความสุขมากๆเช่นกัน วันที่เราไปทัศนศึกษานั้นตรงกับวันที่เราต้องไปแข่งขันทักษะที่เมืองทองธานี ก็เลยไปส่งเราแข่ง แล้วก็ไปเที่ยวด้วย มีรถอยู่ 2 คันแยกครู กับนักเรียน ส่วนเราต้องนั่งกับครูอยู่แล้ว แน่นอน P ก็ต้องนั่งคันเดียวกับเราด้วย อิอิ(เพื่อนเค้าชวนมาน่ะ) ก่อนจะถึงวันแข่งเรานอนไม่หลับเพราะที่บนรถ เต็ม!! เรานั่งบนโต๊ะเบาะหลังสุด(นึกภาพ นั่งเบาะหลั่งสุดเป็นรูปตัว U มีเหลี่ยม ตรงกลางมีแท่นวางของ) ไม่รู้จะนอนยังไงดี P ก็คงยังไม่หลับหรอกมั้ง เค้าก็บอกให้เราไปนอนที่เค้าพรุ่งนี้มีแข่ง พักผ่อนซะ แล้วเค้าก็มานั่งแทนที่เรา โอเค!! ไม่ปฏิเสธ ง่วงมาก 5555555 เรางีบไปสักพักตื่นมาก็เห็น P นั่งอยู่แบบไม่ได้นอน ตอนนั้นเราก็เบียดคนข้างๆให้มันขยับ แล้วก็ถาม P ว่าง่วงป่าว นั่งแบบนั้นปวดไหม เพราะเรานั่งมาแล้ว เค้าก็ตอบมา อือออ เสียงแบบคนเหนื่อย งืมๆ งำๆ เราก็บอกให้ลงมานอนข้างๆนี่ เค้าก็ลงมา ข้างเราเป็นเหลี่ยมของตัว U(นึกออกป่าว) เราก็นึกว่า เค้าลงมาแล้วคงจะพิงเข้าไปในซอกเหลี่ยมแล้วก็นอน แต่ไม่!! พอลงมานั่งเราก็เอาผ้าห่มของเราให้ P ก็ถามว่าห่มด้วยกันไหม เราก็อึ้...... ห่มเถอะ ร้อนละ พอห่มผ้าเสร็จ........ เค้าก็เอาหัวมาพิงที่ไหล่ของเรา(ซบไหล่อ่ะ ><!) แล้วก็หลับไปเลย ในใจเราก็อยากจะเอามือไปโอบไว้อยู่นะแต่กลัวเค้าไม่มีที่พิงละหัวร่วงลงมา ไม่รู้ทำไงดี เขินก็เขิน อยากให้เค้านอนก็อยาก ก็เลย เอ่อ..... หลับมันแบบนี้แหละ ><! ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม P ไม่ไปพิงตรงที่มันเป็นเหลี่ยมเป็นซอก น่าจะหลับสบายกว่าไหล่เราเยอะเลย ^^' พอแข่งเสร็จก็มุ่งหน้าไปหาดจอมเทียน เล่นน้ำทะเลไรงี้ พอถึงตอนเข้าที่พัก เอ๊าาาา!! ต้องแยกชาย-หญิงอีก TT เวรกรรม แต่ฉากนี้ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นหรอก แค่ก่อนจะนอนเห็น P อยู่ที่ระเบียงคนเดียวเราเลยเข้าไปคุยด้วยเฉยๆ หุหุ ฉากหลับ ฉากนอนในที่พักขอคัตไปเลยละกัน 5555555 แยกชาย-หญิงละกลุ้มใจ ไม่อยาก 18+ เอ๊ยยยย!! ไม่มีๆ พูดเล่น ขากลับแวะที่ไหนไม่รู้อ่ะจำไม่ได้ละ สักที่หนึ่งแหละ ไปเที่ยวทั้งทีเราก็อยากมีรูปคู่เนาะ เก็บไว้เป็นที่ระลึกไรงี้ เพื่อนๆก็จัดให้ แช๊ะๆๆๆ!! ><! เป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่ได้ถ่ายรูปด้วยกัน เฮ้อออออ~ หลังจากนั้นก็ไปตลาดน้ำ 4 ภาค พวกเพื่อนๆสนิทแก๊งค์เดียวกันงานนี้มันลงรถไม่รอเราเลย ลงปุ๊ป หายปั๊ป เราก็เลยต้องไปเดินกับ P แล้วก็เพื่อนของ P เป็น 3 คน เวลาเราซื้อของเราก็ไม่เคยได้ถือเองเลย ไม่รู้ทำไม P เอาไปถือหมดเลย บอกจะถือเองก็เถียง เหอะๆน่ารักดี ^^ พอกลับจากการทัศนศึกษา ก็จะมาถึงโค้งสุดท้ายละ พอมาถึงวันปัจฉิมเมื่อพิธีการอะไรต่างๆเสร็จสิ้น พอเพลง "ช่วงชีวิตที่ดีที่สุด" เริ่มดังขึ้น(เดินจับมือกัน... ทุกข์สุขด้วยกัน...) ใจของเรามันก็เริ่มสั่น โอ้ไม่..... ไม่อยากให้วันนี้มาถึง พอขึ้นท่อนแรกมา ทุกคนก็เริ่มร้องไห้ เราก็กอดเพื่อนเรา กอดไป ร้องไห้ไป พอเพลงจบ เราก็มองหา P เค้ายืนจ้องเราแล้วพูดว่า "ไอ่ขี้แย เอ๊ยยยย~" แบบพูดแล้วยิ้ม ในตอนนั้น เวลานั้น ณ ขณะนั้นเราอยากจะวิ่งเข้าไปกอด P ให้แน่นๆ แล้วก็พูดดังๆให้ทุกคนได้ยินว่า "กู รัก -" แต่ก็นะ.... เค้าเป็นผู้ชาย กลัวจะโดนเพื่อนล้อ เราก็เลยต้องยับยั้งชั่งใจเอาไว้ ทั้งๆที่ในใจก็บอกให้ ไป... วิ่งไปเดี่ยวนี้... กอดเขาให้แน่นๆ แน่นที่สุด แต่ก็ทำไม่ได้ พอจบ ม.3 ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปเรียนที่ต่างๆ เราเรียนสายสามัญ P เรียน สายอาชีพ หลังจากจบไป เราก็คุยกันน้อยลง เจอกันน้อยลง ทุกอย่างมันน้อยลงๆ เหมือนกำลังจะกลับไปยังต้นเรื่อง ไปยังตอนที่เราจะไม่รู้จักกัน กลายเป็นคนแปลกหน้า ที่เคยมีความทรงจำด้วยกัน แต่ก็นะ ทั้งหมดที่ผ่านมานั้น เราก็ยังไม่เคยรู้คำตอบว่า P คิดอะไรอยู่ในใจ คิดยังไงกับเรา เค้าเคยบอกว่าคำตอบคือ "เพื่อน" แต่เราดูจากการกระทำแล้วมันเกินคำว่าเพื่อน หรือเพราะทุกสิ่งทุกอย่างเค้าไม่ได้แสดงออกให้ชัดเจน เราก็เลยคิดเสริม เติมแต่งไปเอง ทุกอย่างที่เค้าทำเพียงแค่ไม่อยากเสียเพื่อนดีๆไป เท่านั้นเอง........

   จนมาถึงตอนนี้ เราเรียนสายสามัญ อยู่ ม.5 จะขึ้น 6 เค้าก็เรียนสายอาชีพ ปวช. ปี 2 ละมั้ง เราก็ไม่เคยลบ P ออกไปจากใจได้เลย ตั้งแต่ 16 พฤษภาคม 2555 มาตอนนี้ 4 ปี ถึงแม้เราจะมีรักใหม่สักกี่ครั้ง เราก็คบได้ไม่เกิน 3 เดือน เพราะ P ยังคงวนเวียนอยู่ในความทรงจำของเราทุกวินาที เราคิดถึงเค้าตลอดเวลา จนตอนนี้เราไม่กล้าที่จะเปิดใจรักใครได้อีกเพราะเรากลัวจะไปทำเค้าเจ็บเพียงเพราะความทรงจำของเรา ที่ลืม P ไม่ได้ ทุกวันนี้ เราไม่ได้ติดต่อกับ P แล้ว เราพยายามติดต่อเค้าหลายครั้งนะ แต่เวลาเปลี่ยน อะไรก็เปลี่ยนทุกครั้ง P ทักมา แต่ตอนนี้เราทักไป คุยกันแบบถามคำ ตอบคำ ส่งสติ๊กเกอร์จบบทสนทนา เราคิดว่าเค้าคงจะทักเรามามั่งแหละ แต่ไม่เลย เราก็คงจะเป็นคนที่เก็บความทรงจำพวกนั้นไว้คนเดียว โดยที่มันไม่เลือนลาง และจะไม่มีวันหายไปเลย แม้แต่นิดเดียว
   ถ้าย้อนกลับไปได้นะ เราขอแค่ได้กอด P สักครั้งก็พอ เพราะถ้ารู้ว่าจบไปแล้วจะไม่มีโอกาสได้ทำอีกเลย เราคงไม่ปล่อยให้โอกาสนั้นหลุดไป ตั้งแต่รู้จักกันมา แทบจะไม่ได้ถูกเนื้อ ต้องตัวกันเลย เฮ้อออออ

   ความรักครั้งนี้ ก็เลยเป็นรักครั้งแรกของเรา และครั้งสุดท้ายด้วยมั้ง เรารู้สึกเรารอเค้านะ แต่ไม่รู้ว่ารอไปทำไม ในเมื่อยังมีอีกหลายๆคนที่ต้องผ่านเข้ามาในชีวิตเรา แต่เราไม่ยอมเปิดใจให้เค้าเข้ามาเองแหละ

ขอบคุณผู้อ่านทุกคนนะครับที่อดทนอ่านตั้งแต่ต้นจนจบได้ 55555 ยาวมากๆเลย

(ลาก่อนครับ คิดซะว่าความทรงจำครั้งนี้ อย่างน้อยมันก็เคยทำให้เราสุข และเศร้าในเวลาเดียวกัน)