คุณค่าทางวรรณกรรม >> หวนกลับมาดูนิยายไทย>>
ถ้าผมพูดถึง "นิยายไทย" ทุกคนคงนึกถึง บารามอสหรือไม่ก็ เซเวน่า The white road ฯลฯ กันใช่ไหมละครับ บางทีทุกคนอาจลืมบางอย่างไป...
นิยายไทยที่ไม่ใช่โรงเรียน องกรณ์ต่างๆ หรือเวทย์มนต์ นิยายที่มีคุณค่าชวนอ่านทางด้านวรรณกรรม นิยายที่มีชื่อตัวละครหรือสถานที่ต่างๆ แบบไทย ทุกคนลืมไปรึเปล่า?
อย่างเพชรพระอุมา เรื่องนี้ผมเองได้รู้จักผ่านทางอาจารย์ภาษาไทยตอนผมอยู่ประถมปลาย และตอนที่ขึ้นมัทยมต้นใหม่ๆ ผมก็รู้จักนวนิยายเรื่องนี้ผ่านเพื่อนนักเรียนชั้นเดียวกันกับผมคนหนึ่ง แล้วเธอก็ชอบเล่าให้ผมฟังบ่อยๆ เพชรพระอุมาเป็นนวนิยายเรื่องหนึ่งที่ถ่ายทอดภาษาผ่านอัปกริยาของตัวละครได้เยี่ยมเรื่องหนึ่งทีเดียว
บทประพันธ์โดย พนมเทียน ซึ่งเป็นนามปากกาของ นายฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ โดยผู้แต่งเรื่องเพชรพระอุมา ได้ใช้เวลาการแต่งจนเสร็จสมบูรณ์เป็นเวลาถึง 25 ปี 7 เดือน 2 วัน เริ่มแต่งตั้งแต่ 19 พ.ย 2507 และจบในวันที่ 27 มิ.ย 2533
เพชรพระอุมา เป็นนวนิยายเกี่ยวกับการผจญภัย เดินป่าของตัวละคร โดยผู้นำเรื่องเป็นนายพรานรับจ้างคนหนึ่ง ที่ถูกจ้างวานนำทางในการออกติดตามค้นหาผู้สูญหายยังดินแดนลึกลับและเต็มไปด้วยอาถรรพณ์แห่งป่า พร้อมกับขุมทรัพย์เพชรพระอุมาอันเป็นตำนานเล่าขาน
เพชรพระอุมาเป็นเรื่องหนึ่งที่อาจเป็นแรงบรรดาลใจให้นักเขียนหลายๆ ท่าน แต่งนิยายแนวผจญภัย อย่างที่ท่านได้เห็นในทุกๆ วันนี้
เล็บครุฑ นวนิยายเรื่องเล็บครุฑเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับ "การเมือง" เรื่องหนึ่งที่น่าสนใจ ส่วนข้อมูลนั้นตอนนี้ผมกำลังศึกษาอยู่
แล้วท่านละ...ลืมนวนิยายไทยเหล่านี้ไปรึยัง?
บางคนอาจยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ ซึ่งถือว่าเป็นโชคดีของผมที่อาจารย์วิชาภาษาไทยชอบพูดให้ฟังบ่อยๆ -*-
ขอบคุณ วิกิพีเดียสำหรับข้อมูลเพิ่มเติม
PS. ....อุดมการณ์ VS ตัวตน?!.......... สุดท้ายก็ไม่ใช่ตัวเรา
18 ความคิดเห็น
ครับ ลืมไป
PS. Don't judge a book by it's cover
ไม่ค่อยจะได้อ่านแฟนตาซีของรุ่นก่อนๆเท่าไหร่ครับ เพราะชอบอ่านนิยายประเภทเล่มเดียวจบมากกว่า
แต่พวกนิยายทั่วๆไป อย่าง ข้างหลังภาพ นิกกับพิม น้ำพุ คำพิพากษา ผมก็อ่านนะ
PS. โลกยังหมุนยังวนไป ให้ฉันพบกับใคร เป็นเธอรึเปล่า~
แต่ก็ขอบคุณที่เข้ามาย้ำเตือนให้ไม่ลืมนะครับ
PS. "Because I Love You ..."
ชอบอ่านของแก้วเก้าค่ะ >O<!!
(แอบรอดูนิมิตรมารอยู่นะ แต่ไม่แสดงออก - -")
แต่ตอนนี้กำลังอ่าน"อยู่กับก๋ง"อยู่ (เพราะมันเป็นหนังสือเรียน -0-)
PS. ~เพียงแค่ครั้งเดียวมันแทบขาดใจ...เจ็บช้ำมาสักเท่าไหร่...อยากขอให้สิ้นสุดเสียที~
รู้สึกว่าแต่งได้ดีมากๆและมีความเป็นตัวของตัวเองดีนะคะ(คือไม่ลอกใครเขามา)น่าสรรเสริญๆ
PS. สวยไม่สวยไม่รู้รู้แต่ว่า... งุงิงุงิ
ที่บ้านมีครบทุกเล่ม
แต่ยังไม่เคยได้แตะมันเลย
เห็นมันแล้วขี้เกียจอ่าน
48 เล่มจบอ่า-[]-
เเต่จะลองอ่านอยู่เหมือนกัน
เยอะนะท่าน
PS. เคี้ยก เคี้ยก เคี้ยก
ใช้เวลาเเต่ง 25 ปี 7เดือน กับอีก 2หรือ3วัน
นับว่าแต่งนานมากๆ
PS. เคี้ยก เคี้ยก เคี้ยก
PS. รณรงค์...เด็กไทยรุ่นใหม่ เลิกใช้ภาษาวิบัติ ภาษาไทยแท้แสนงดงาม ใช้ให้ถูก เขียนให้เป็น เดินตามรอยพระบาทเจ้าฟ้านักอักษรศาสตร์ของเรา "รักสมเด็จพระเทพฯ เลิกใช้ภาษาวิบัติ"
เพชรพระอุมา มาแล้ว คุณSASA มาด่วน (ล้อเล่นนะ) ^_^ น่าอ่านครับ ของไทยเน้นภาษาไม่วิบัติ สำนวนไม่แหวกมาก น่าสนใจในแง่ความรู้ต่อการเขียน
PS. Infinity dream ทะลความคิดไร้ขีดจำกัด... มาเฟียความคิดหรือไอ้น้อง โต้วาทีกันเลยไหม...!?
ตามเก็บอ่านอยู่ค่ะ
มีของ โสภาค สุวรรณ ทมยันตี (คนนี้หลายนามปากกาเหลือเกิน) แก้วเก้า >>>> ให้นึกตอนนี้คงจำไม่หมด
ที่ชื่นชอบมีเยอะแยะค่ะ สายโลหิต ญาติกา ปุลากง นาคราช >>>>>> นึกไม่ออกแล้ว
หลังๆมาทมยันตีก็เขียนแนวๆ ธรรมะด้วย เราเก็บอ่านอยู่เป็นบางเรื่อง
ตัวอย่างมันอาจจะน้อยไปเนอะ
น่าจะเสริมๆ วรรณคดีไทยด้วยนะ เยอะมาก น่าอ่านทั้งนั้น
ยิ่งผลงานของ ร.6 ดีจริงๆ(ได้อ่านแค่ในบทเรียน แล้วรู้สึกดี)
หรือจะสามก๊กนี่ดีมากเลย ให้ข้อคิด (แต่เรายังอ่านจะไม่จบเลย อ่านไปได้สองเล่มก็เหนื่อย หนาชะมัด)
สำหรับเรื่องอย่าง เพชรพระอุมา นี่ มันยาวเกินกว่าที่เราจะสามารถหามาอ่านได้หมด (หนังสืออยากได้ต้องเก็บตังค์ รอทำงานก่อนล่ะกัน - อีกกี่ปีเนี่ย)
กลิ่นไทยๆ หอมหวานชวนหลงใหล คุณค่าวัฒนธรรมที่สะท้อนออกมา เรางี้คิดไปหลายต่อหลายวัน
จริงๆแล้ว วรรณกรรมไทยมีอะไรมากกว่าที่คิด ปุลากง ยังประทับใจอยู่เลย (เล่มล่าสุดที่อ่านน่ะค่ะ)
ส่วนนิยายกลิ่นไทยๆ ในเด็กดีก็มีนะ มีจริงๆ
PS. ขอฝากนิยายเรื่อง "มนต์พฤกษา มายาแห่งรัก" ว่างๆลองเข้าไปวิจารณ์กันได้นะคะ ^^ http://my.dek-d.com/Writer/story/view.php?id=408375 ขอบคุณมากค่ะ
เพชรพระอุมา เราเคยอ่านนะ ชอบมากด้วย มันเป็นนิยายผจญภัยที่ทำให้เราร้องไห้ได้ T^T
แต่ว่านะ เดี๋ยวนี้ บางคนอาจหลงลืมนิยายดีๆไปแล้วจริงๆ
PS. คุณเคยสัมผัสถึงความแค้นบ้างมั้ย.. คุณเคยสัมผัสถึงความรักบ้างมั้ย... สองสิ่งที่ไม่น่าเข้ากัน หากแฝงตัวอยู่ด้วยกันได้อย่างลงตัว ...รักหรือแค้น ไม่ต่างกันเลย ในเมื่อจุดจบสุดท้าย ลงเอยด้วย...น้ำตา...
สำหรับนิยายยุคเก่าๆ ผมไม่ขอชมในด้านพลอตนะครับ เพราะที่มามันค่อนข้างจะมีมลทินอยู่
อ่านแบบเอาความสนุกเป็นส่วนใหญ่ และชื่นชมในด้านภาษาการบรรยาย (ในด้านข้อคิดผมก็ไม่ค่อยชอบ นิยายยุคนั้นส่วนมากจะดูถูกคนต่างชาติ ผู้ชายเป็นใหญ่ กดขี่ผู้หญิง)
PS. บีบตับคนอ่านคืองานอดิเรก
ไม่เคยอ่านทั้งสองเรื่องนั้น
แต่เรื่องอื่นๆก็อ่านมาเยอะพอสมควรค่ะ
PS. ฝากอ่านและติชมนิยายเรามั่งนะ...งุงิ
อ่านอยู่ ณ ตอนนี้
"ลืม"
PS. ยิ่ง กว่า สิ่ง อื่น ใด .. คือ เธอ .. จะ รอ สักวัน ให้ "เธอ" หัน มา .. จะ รอ .. เเม้ ว่า มัน จะ เเลก ด้วย หยด นํ้า เเห่ง ความ ใจร้าย สุด เเสน จะ เย็นชา ก็ ตาม ...
อา...เรื่องเหล่านี้ใช้ภาษาดีมากๆนะคะ
สละสลวยและเป็นภาษาที่เพราะมาก
ที่เพิ่งอ่านจบไปเป็นเรื่องสี่แผ่นดินค่ะ
เนื้อหาดีมากๆเลย คงต้องขอบคุณครูสังคมที่ให้ไปหามาอ่านนะคะ
(ไม่ได้แนะนำให้อ่านแต่บังคับเลยล่ะ)
ตอนแรกก็ยืมห้องสมุดมาอ่านเล่มแรกนะคะเพราะมีตั้งสี่เล่ม
แต่พออ่านไปครึ่งหนึ่งแล้วก็รีบเปิดกระเป๋าสตางค์ตัวเองทันที
เย็นวันนั้นก็ขอให้คุณแม่พาไปร้านหนังสือค่ะ
แล้วซื้อมาอ่านจนจบเลยค่ะ(รุ่นใหม่จะมีแค่สองเล่ม เล่มละสองแผ่นดิน)
ขอบอกว่าเป็นนวนิยายที่มีคุณภาพมากๆเลยค่ะ
ถ้าวันหนึ่งนิยายเหล่านี้หายไปหมดคงน่าเศร้าน่าดูเลยนะคะ...
ไม่ลืมหรอก แต่ก็ไม่เคยอ่าน (แต่เห็นแม่บอกสนุก วางไม่ลง)
แต่เราอ่านทองอาถรรพ์นะ ของสำนักพิมพ์ ณ บ้านวรรณกรรมอ่ะ สนุกใช้ได้ จบแบบหนังฝรั่งเลย
PS. You're never too young to die.
PS.
สนุกค่ะ เพชรพระอุมา อ่านแล้วติด ไปยืนเต้นอยู่หน้าชั้นหนังสือในห้องสมุด เพราะโดนยืมตัดหน้า อิอิ
อย่างเล็บครุฑ ก็สนุกค่ะ ถ้าให้จบจริงๆต้องอ่านต่อไป เล็บครุฑ ทูตนรก ล่าพระกาฬ แล้วก็มัจจุราชสีรุ้ง เป็นเรื่องต่อเนื่องกันค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่า มันมีอะไรที่เราวางไม่ลง
ถ้าของทมยันตี เราชอบ ทวิภพที่สุด แบบอ่านวางไม่ลง เดินอ่านทั้งวัน
อีกเรื่องก็ข้างหลังภาพค่ะ ชอบมากๆ อ่านแล้วเขื่อนน้ำตาแตก มันแสดงแง่มุมต่างๆของสภาพสังคมด้วยค่ะ
ช่วงนี้ชอบกลับไปอ่านนิยายสมัยเก่าๆ ภาษาบรรยายต่างสวยงามมาก ได้เรียนรู้สภาพสังคมสมัยก่อน ค่านิยมเก่าๆหลายอย่าง
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?