Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ในโลกนี้เหมือนมีเราอยู่คนเดียว--เศร้า--อยากฆ่าตัวตาย!

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนละกัน
เราชื่อนาย   เรากำลังจะเข้าปี1 คณะทันตะแพทยศาสตร์  มหาวิทยาลัยเชียงใหม่
หลายคนอาจคิดว่า  เราก็เรียนมาตั้งขนาดนี้แล้ว  ทำไมเราถึงต้องรู้สึกเหงา รู้สึกเศร้า  รู้สึกท้อแท้  และที่สำคัญ ทำไมเราถึงต้องอยากจะฆ่าตัวตาย!
           เราเกิดมาในครอบครัวที่ห้อมล้อมไปด้วยญาติ  พี่น้องมากมาย  เรามีพี่ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องอยู่ถึง5คน(ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นผู้หญิง) ตอนเด็กๆเรารู้สึกว่าครอบครัวของเราอบอุ่นมาก  เพราะไม่ว่าเราจะทำอะไร  พี่ๆของเราก็จะคอยช่วยเหลืออยู่ตลอดเวลา  แต่ถึงแม้เราจะถูกแกล้งบ้างอะไรบ้าง  แต่ตอนนั้น เราไม่รู้สึกโกรธหรอก ก็เพราะตอนนั้นเรายังเด้กไง  และเราก็ชอบอยู่กับพวกพี่ๆเค้า
           พอเวลาผ่านไป  พวกพี่ๆก็ออกจากบ้านเพื่อไปเรียนในระดับมหาวิทยาลัย  ทุกคนจากเราไป ทีละคน ทีละคน จนสุดท้าย  ชีวิตวัยเด็กที่แสนจะอบอุ่นในความคิดของเด็กตัวเล็กๆคนนึงก็ถึงเวลาจบลง
           ตั้งแต่นั้นมา  เราใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวมาตลอด  จากที่เคยหัวเราะพูดคุยกับคนอื่นๆ  เรากลับกลายเป็นคนละคน  เราเริ่มรู้สึกว่า  เราอยู่คนเดียวแล้วเรารู้สึกดีกว่า  เราจึงเริ่มที่จะเก็บเนื้อเก็บตัว  ไม่พูดคุยกับใครเลยในวันนึงวันนึง  เพื่อนๆเคยอยู่คนเดียวแบบไม่คุยกับใครเลยมั้ย?   เราอยู่อย่างนั้นมาประมาณ 3 ปีได้   แต่ก็ไม่มีใครสังเกตหรอก  เพราะยังไงเราก็เป็นคนที่ไม่สำคัญอะไรอยู่แล้ว  เพราะพ่อ  แม่ ลุง ป้า น้า อา หรือว่าใครๆก็ตาใ  เค้าไม่สนใจใยดีเราหรอก  เรากลายเป็น "คนเก็บกด"ไปโดยที่เราไม่รู้ตัว
            แต่นั่นมันไม่ทำให้เราร้องไห้มากเท่าไหร่หรอก  เพราะเราค่อนข้างชินกับการอยู่คนเดียวมานานแล้ว  แต่ที่ทำให้เราร้องไห้อยู่ทุกๆวัน  ก็คือแม่เราอ่ะ   แม่เราชอบบังคับเราต่างๆนานา ทุกเรื่อง  แม่ไม่เคยเห็นว่าเราทำถูกเลยสักนิด  แม่มักจะหาเรื่องมาดุเราตลอดเวลา  ตั้งแต่เช้า  จนถึงเย็น  เราก็พยายามจะเงียบเอาไว้  แต่แม่ก็ยังหาว่าเราดื้อด้าน  เหลือเกิน เกินกว่าที่แม่จะสั่งสอนเราได้  แม่ว่าเราหน้าหนา หน้าชา ไม่มีความรู้สึก สอนเท่าไหร่ก็ไม่รู้จักฟัง  และที่ทำให้เราร้องไห้เมื่อได้ยินแม่พูด  คือแม่หาว่าเราอวดดี อวดเก่ง และเป็นคนหยาบกระด้าง........แล้วไงล่ะ  ที่เราทำมันยังไม่ดีพอหรือไง  ที่เราเงียบนั้นไม่ใช่ว่าเราจะเป็นคนดื้อดึง  คนเย็นชา  คนหน้าหนา หน้าด้านซักหน่อย  แต่เป็นเพราะเราไม่อยากจะได้ชื่อว่าเป็นลูกที่เถียงคำไม่ตกฟากต่างหาก  เราไม่ออกไปไหน  แม่ก็หาว่าเราอ่ะ  อยู่บ้านแล้วก้ยังสร้างความเดือดร้อน  นั่งผลาญค่าไฟกับทีวี  กับคอม  ก็แล้วไงล่ะ  มันเป็นทางเดียวที่เราจะได้ปลดปล่อยอารมณ์เครียด  ที่แม่นั่นแหละเป็นคนที่สร้างมันขึ้นมา  เราทำมันยังไม่ดีพออีกหรือ   เราตั้งใจเรียน  เราตั้งใจจะเป็นลูกที่ดี  เราตั้งใจจะเป็นเด็กผู้หญิงคนนึงที่อยากอยู่แต่ในบ้าน  อยู่ในที่ๆเป็นเหมือนสวรรค์  เพราะเราไม่ต้องออกไปพบกับโลกภายนอกที่เราไม่ชอบ  ทำไมแม่ไม่ฟังเหตุผลเราบ้าง  แม่อยากให้เราออกไปเที่ยวเฮฮากับเพื่อน  ดื่มเหล้า  เป็นเด็กเสเพล  เป็นโสเภณีเกาะผู้ชายกินอยู่ตามข้างถนนหรือไง  แม่ต้องการอะไรกันแน่  นี่แม่รักเราบ้างหรือเปล่า  เราไม่มีค่าเลยใช่มั้ย เรามันตัวปัญหามากเลยหรอ เรามันรกหูรกตามากเลยหรือไง   นี่เรายังทำไม่ดีอีกหรอ  .........นี่เรายังไม่ดีพอหรือไง

            โลกของเราจึงเหมือนกับว่า  ทุกวันนี้เราอยู่คนเดียว  นั่งคุยกับเงาตัวเองในกระจก  ฟังสียงหัวใจตัวเอง  นั่งอ่านหนังสือ  แล้วหายใจไปวันๆ  เราไม่มีใครเลย  มีแต่หนังสือเรียน  นิยาย  กับเพื่อนๆในmsnที่เป็นเพื่อน  ที่เราจะสามารถพูดคุย  จับต้องได้

            เราเหงา  เราว้าเหว่ เราหมดกำลังใจ  เราอยากจะหยุดลมหายใจเราไว้ตรงนี้  นาทีนี้  เพิ่อที่จะไปจากโลกที่โหดร้าย  และสุดแสนที่จะเหงาใบนี้ตลาดกาล คงไม่มีใครมาสนใจหรอก  เพราะเราก็เป็นเพียงแค่คนไร้ค่าคนนึง

            เพื่อนๆที่อ่านเรื่องที่เราเพ้อมาจนจบ  ก็ขอขอบคุณนะ  และสำหรับคนที่ให้กำลังใจ  หรือให้ความรู้สึกดีๆกลับมา  เราก็จะกลับมาตอบละกัน  ถ้าหากว่าเรายังมีชีวิตอยู่อ่ะนะ  
........ขอบคุณมากมาย.........

แสดงความคิดเห็น

>

25 ความคิดเห็น

baobub 24 มี.ค. 52 เวลา 09:50 น. 1
อย่าคิดอย่างนั้นสิคะ ทุกคนมีค่าหมดนั้นแหละ คุณน่าจะลองไปหาเพื่อนใหม่ดูต้องเป็นเพื่อนที่ดีๆด้วย อย่าเพิ่งคิดสั้นค่ะชีวิตเรามีค่า
PS.  แมวในโลกทุกตัวน่ารัก แม้มันจะเป็นแมวข้างถนนที่ผอมโซ l love cat
0
b_a_y 24 มี.ค. 52 เวลา 10:03 น. 2

อย่าคิดสั้นเลย ถ้าเธอยังไม่รักชีวิตตัวเองก่อน แล้วใครจะมารักเธอล่ะ จริงมั้ย

ถ้าเธอเหงา คิดถึงวัยเด็ก เธอก็โทรคุยกับพี่ ๆ บ้างก็ได้นี่นา

ส่วนแม่ทุกคนก็รักลูกทั้งนั้น แค่มีการแสดงออกที่ต่างกัน

เธอก็ลองหาอะไรทำดู ไม่งั้นลองช่วยงานบ้านแม่ก็ได้ หาอะไรทำร่วมกัน แล้วเธอจะรู้ว่า แม่เธอก็รักเธอเหมือนกัน

สู้ ๆ นะ และจำไว้ว่าไม่มีใครรักเธอได้เท่ากับตัวเองและครอบครัว อย่างน้อยเธอก็อยู่เพื่อตัวเอง ^^


PS.  จะรู้ว่าอะไร…ที่เรียกว่าคิดถึง ก็ต่อเมื่อในความคิดคำนึง…มีใครสักคน
0
CHEESE ♥ 24 มี.ค. 52 เวลา 10:03 น. 3

อย่าคิดมากเลย  แม่เค้าห่วงเรารักเรา เเต่เเค่เค้าไม่เข้าใจเราเเค่นั้นเอง รึถ้าเครียดก็โทรไปหาพี่ที่เล่นกันตั้งเเต่ตอนเด็กๆก็ได้พี่เค้าอ่ะเข้าใจอยุเเล้ว อยากเก็บตัวมากละ เเละเราก็เป็นกำลังใจให้   

^_______________________^

สู้ๆๆ


PS.   ♥. Tempo
0
oneOeighT 24 มี.ค. 52 เวลา 10:46 น. 4

ฮั่นแน่

คิดไรไปน่ะรู้ตัวรึป่าว

ก็ไม่ยากนะกรณีนี้

ก็เพียงแค่

เราต้องเปิดใจเข้าไว้

ทำตัวตามสบาย

มีอะไรก็ไม่ต้องเก็บไปคิด

คิดซะว่าเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่าก็ว่ากันไป

ถ้ามีอะไรแบบ

อยากระบายก็

คุยกะแม่ก็ได้

คุยแบบคุยกันตรงๆไปเลยนา

ไม่ต้องไม่กลัว รึว่า กังวลอะไรหรอก

อะไรๆก็จะดีขึ้นเองนะ

ยังงัยก็เข้ามาตอบเรื่อยๆนะ

เราจะรออ่าน

แล้วเย็นนี้มีอะไรก็ลองคุยกะแม่นะ

สู้ๆ

เป็นกำลังใจครับ^^


PS.  ขอแค่ได้ฝัน เท่านั้นฉันก็สุขใจ (พะนะ)
0
อะนะ 24 มี.ค. 52 เวลา 11:03 น. 5

คนเราทำสิ่งดีๆในโลกนี้ได้อีกเยอะ
ลองเซิร์ซหามูลนิธิทำกิจกรรมดิ

เยอะแยะออก

0
PATTA 24 มี.ค. 52 เวลา 11:43 น. 6

รู้อะไรมั้ย.....ชีวิตเราน่ะคล้ายกัน

ต้องสู้นะ ถ้าไม่อย่างนั้นก็เท่ากับว่าเรายอมแพ้ชีวิตไปอย่างง่ายดาย

ชีวิตเราต้องโดนเปรียบเทียบกับน้องสาวตลอดเวลา

ไม่ได้มีเธอที่เบื่อชีวิตคนเดียว คนอีก กี่แสนกี่ล้านคนก็เบื่อเหมือนกัน

เบื่อกับปัญหางาน ครอบครัว&nbsp ค่าใช้จ่ายต่างๆ

ลองออกไปข้างนอก เดินเล่นสบาย ๆ ไปไหว้พระ

วัดอาจจะเย็นกว่าบ้านนะ

ถ้าไม่มีใคร ชาว dek-d ก็พร้อมให้กำลังใจเสมอ

อย่าคิดสั้นเป็นอันขาด ชีวิตเป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุด

บางทีถ้าผ่านตรงนี้ไปได้ เมื่อเธอมองกลับมา เธอก็อาจจะได้เห็นอะไรที่เธอมองไม่เห็นตอนนี้ก็ได้

เพราะฉะนั้นต้องอยู่เพื่อวันนั้น&nbsp เพื่อพิสูจน์ตัวเอง

หวังว่า คงจะเห็นกระทู้ของ "เด็กทันตะ" อีกครั้ง

0
angelus-p 24 มี.ค. 52 เวลา 13:19 น. 7
เราก็เคยเป็นหนึ่งคนที่เป็นแบบนายอ่ะนะ หลายครั้งด้วยแหละที่คิดจะฆ่าตัวตาย แต่พอจะทำนะมันจะมีหน้าพ่อกับแม่แว๊บเข้ามาตลอด เราเลยไม่กล้าทำ แล้วลองคิดในแง่ที่ดีขึ้น เราจะคิดเสมอว่าพ่อกับแม่รักเราพอๆกับน้องนั่นแหละแต่แสดงออกมาไม่เหมือนกันเท่านั้น นายลองคิดแบบนี้ดูนะ เราน่ะนะมีแต่คนปรึกษาความทุกข์ตลอดแหละ แล้วก็ไม่เคยมีเหมือนกันคนที่จะมาฟังทุกข์ของเรามั่ง เราเลยใช้วิธีเขียนไดเอา อยากเขียนอะไรก็บรรเลงไปเลย จะได้สบายใจ ลองเอาไปทำดูก็ได้นะคะ เราคนนึงแหละที่ยินดีเป็นเพื่อนเสมอนะ ไม่ต้องคิดมากเราเป็นพวกไม่ชอบด้วยสิที่เห็นคนอื่นทุกข์อ่ะ สู้ๆนะคะ
PS.  มาด้วยใจ และจากไปด้วยรอยยิ้ม
0
แอปแอ 24 มี.ค. 52 เวลา 13:19 น. 8

สู้ๆนะ...เธอต้องอยู่กับมันให้ได้ เชื่อสิว่ายังมีคนที่แย่กว่าเธอ

...ลองมองคนที่ด้อยกว่าแล้วเอามาเป็นแรงผลักดันให้ตัวเองสู้ต่อไปนะ

หวังว่าเราจะได้เห้นกระทู้เธอ..จากที่เคยท้อแท้หมดหวังกลายเป็น คนที่มีความหวังและพร้อมจะสู้อีกครั้งนะจ๊ะ


สู้ๆนะ&nbsp ^__________^&nbsp มีเพื่อนๆตั้งหลายคนที่ให้กำลังใจเธอ... สู้ๆนะ

0
akarichan 24 มี.ค. 52 เวลา 15:10 น. 9

แม่ด่า แม่บ่น เพราะแม่รัก

เราเคยเจอคนๆนึงมันบอกว่าอยากตาย ชีวิตเค้าดูแย่กว่าคุณอีก 

แต่ตอนนี้มันยังมีชีวิตอยู่ 

จากเท่าที่ฟังมาคุณดูมีพร้อมแทบทุกอย่าง

มีครอบครัว เพื่อน การศึกษาที่ดี

ชีวิตคนเรามันต้องสู้จนวินาทีสุดท้าย

อย่าท้อแท้เพียงแค่คุณรู้สึกว่าไม่มีใคร

ยังมีคนอีกมากที่อยากรู้จักคูณ เป็นเพื่อนกับคุณ

ถ้ายังไงแอดเรามาก้ได้นะ เปนเพื่อนคุยได้เสมอ


PS.  http://writer.dek-d.com/akarichan/writer/view.php?id=498936 นิยายเราเองจร้า ช่วยอ่าน ช่วยเม้นกันหน่อยเน้อ
0
mvl; 24 มี.ค. 52 เวลา 21:20 น. 10

อย่าเพิ่งอยากตายสิ คนเรากว่าจะเกิดมาได้มันยากลำบากนัก ถ้าเกิดตายแล้วตกนรกยิ่งแย่ไปใหญ่นะ 555
เราเองก็อายุเท่าเธอ รู้สึกโดดเดี่ยวแบบเธอนั่นแหละ
ขนาดเรามีครอบครัวอยู่พร้อมหน้า เรียนก็เก่งกว่าน้องๆทุกคน
พ่อแม่ไม่ค่อยด่าว่าเรา เราอยู่อย่างสุขสบาย แทบไม่ทำอะไร เรายังว้าเหว่ได้เลย
เราน่ะเป็นคนเก็บกดมาตั้งแต่เด็กแล้ว ตอนเด็กถูกเพื่อนแกล้งร้องไห้เกือบทุกวัน
ตอนนี้เราก็มีเพื่อนน้อยเต็มที เพื่อนสนิทก็มีแค่คนเดียว ตอนนี้ก็เริ่มห่างเหินกันแล้ว
ในกรณีของเราเรื่องเพื่อนเป็นเรื่องใหญ่ ส่วนของเธอเรื่องแม่เป็นเรื่องใหญ่
ถ้าเธอรู้สึกอัดอั้นมาก เราแนะนำว่าเวลาแม่ด่าอะไรเธอก็เถียงกลับไปบ้างสิ
เราไม่ได้แนะนำให้เธอเป็นลูกอกตัญญูหรอกนะ แต่เธอก็ต้องดูว่าที่แม่ว่าเธอน่ะแม่เขามีเหตุผลรึเปล่า
ถ้าแม่ด่าแล้วมันฟังดูไม่มีเหตุผล และด่าแล้วไม่ทำให้อะไรดีขึ้นมา เธอก็ควรพูดกับแม่ตรงๆเลย
อาจทำให้แม่เข้าใจเธอขึ้นมาได้บ้าง หรืออย่างน้อยเธอก็จะได้ปลดปล่อยความเครียดออกไปบ้าง
หรือไม่เธอก็พูดคุยกับใครก็ได้ที่เธอสามารถไว้ใจได้น่ะ คิดเสียว่า "มันจะต้องไม่เป็นแบบนั้นตลอดไป"

0
FORMULA21 24 มี.ค. 52 เวลา 21:22 น. 11

เรา สนับสนุน ตายไปเถอะ  จริงๆ  คิดไรไม่ออกเนี้ย  เอาเลย 

เลยคิดว่า ตัวเอง เลวร้ายที่สุด อ่ะ เคยไม๊ ที่ เหงคนขอทานข้างถนน 

เขามีชีวิตที่ดี กว่าเราไม๊ ละ คนเร่ร่อน คนไม่มีพ่อไม่มีแม่ อยู่ในสถานรับเลี้ยงเด็ก อ่ะ

ถ้าคิดว่า เขาพวกนั้น ดีกว่า ก้ไปตาย ซะ  อยู่ไป รกโลก คนโง่ๆ อย่างคุณ อ่ะ

0
วงเวทมรกต 25 มี.ค. 52 เวลา 12:30 น. 12

คห.11 เขียนอะไรอ่านไม่ออก
เรื่องฆ่าตัวตายเนี่ย ปรึกษาผมได้นะครับ มีหลายวิธีอยู่ ตั้งแต่เหมือนจะสบายยันเละสะใจ ตั้งแต่กินยาตายยันเหินฟ้าลงมาสมองเละ สามารถมาปรึกษาผมได้นะ เพราะผมเองก็เป็นอีกคนหนึ่งที่เคยคิดจะฆ่าตัวตาย กรณีก็คล้ายๆ กับคุณน่ะแหละ แต่โชคดีหน่อยที่ผมยังมีน้องให้ระบายอารมณ์เล่น(เลวซะ) แล้วก็...มีเพื่อนฝูงที่นิสัยดีพอสมควร ทำให้อาการอยากฆ่าตัวตายของผมลดลงไปได้บ้าง แต่อยากเป็นฆ่าคนอื่นแทน หึหึ
ว่าแต่ว่า...ถ้าหากคุณฆ่าตัวตายไปเนี่ย แล้วค่าเรียนค่าเสื้อผ้า ค่าหยูกยาที่แม่คุณเป็นคนจ่ายให้ตั้งแต่เกิดยันโตมาเนี่ย มันจะไปมีค่าอะไรล่ะครับ ถ้าเพียงเสี้ยววินาทีแห่งการตัดสินใจของคุณคือความตาย 
แล้วไหนยังจะการเรียนของคุณอีก 
ญาติพี่น้องอีกล่ะ
ถึงตอนนี้ดูเหมือนทุกคนจะไม่ใส่ใจคุณ
แต่ถ้าคุณตายขึ้นมา พวกเขาก็ต้องกลับมาหาคุณใช่ ใช่แล้ว กลับมาร่วมงานศพของคุณไงล่ะ
อ้อ...ลืมไป งานศพของคุณก็คงจะเงินของแม่คุณอีกกระมัง ถ้าคุณอยากเป็นลูกกตัญญูก็อย่าคิดผลาญเงินแม่ด้วยวิธีการฆ่าตัวตายซะล่ะ
ตอนนี้ก็คิดได้แค่นี้ แต่จะเข้ามาอ่านเรื่อยๆ ถ้ามีชีวิตอยู่ก็ตอบด้วย แต่ถ้าไม่ผมก็ขอไว้อาลัยตั้งแต่ตอนนี้เลยก็แล้วกัน
พิมพ์ไปแล้วก็สงสารคนอื่นๆ ที่ต้องมาร่วมงานศพของคุณนะ เวลาน่ะมีค่าอย่าให้เสียไปเพราะงานศพของคน(งี่เง่า)เลย 
คนอย่างคุณน่ะ จะถูกด่า ว่า ก็เพราะความคิดนี้แหละ 
(ป.ล.หวังว่านี่คงจะไม่ใช่การเรียกร้องความสนใจนะ เพราะวิธีนี้ผมก็เคยทำมาแล้ว ได้ผลดีในระดับหนึ่งล่ะ555)
แล้วจะรอคำตอบนะครับคุณนาย 
เรื่องฆ่าตัวตายน่ะปรึกษาผมได้
แต่อย่าเพิ่งตายซะล่ะ


PS.  คนมันบ้า บ้าเลือด ใครจะทำไม?
0
J_H 16 เม.ย. 52 เวลา 04:45 น. 13

อ่า อย่าคิดอยากตายเลยนะคะ
เมื่อก่อนเราก้อเป็นแบบนายนี่แหละ เคยร่าเริง แต่วันนึงเราก้อเหมือนโดนเขี่ยออกจากสังคม
เราคิดไปเองเสมอว่าเราไร้ค่าจนไม่มีใครอยากคบด้วย
แถมตัวเราเองก้อเคยโกรธแค้นแม่ที่เอาแต่ดุด่าเวลาไปเที่ยว เล่นเกมส์ อ่านการ์ตูน
แต่ทั้งหมดอยากให้นายรู้ไว้นะ ว่านั่นเพราะแม่ห่วงเรามากๆ เพียงแต่ ณ เวลานั้นเราไม่ยอมรับรู้ความรู้สึกของแม่หรือคนรอบๆข้าง
เราเคยน้อยใจ เสียใจ เหงา ว้าเหว่จนอยากตาย
เราเคยโกรธแค้นแม่ พี่เรา พ่อ และทุกคนๆที่ทำให้เราต้องกลายเป็นเด็กเก็บกดจนแทบอยากฆ่าให้ตาย
...ลองเปิดใจ เปิดความคิด หันมาฟัง-ทำความเข้าใจความรู้สึกของคนรอบๆข้างดีกว่าค่ะ
มันเป็นเรื่องง่ายมากเลยที่จะทำให้นายหายจากภาวะเศร้านี้
...เราก้อเคยเป็นแบบนายมาก่อน อยากให้นายคิดใหม่ เลือกทางเลือกใหม่
ไม่อยากให้เหมือนเรา เพราะท้ายที่สุด แม่ที่เราแสนเกลียดนั้น ก่อนสิ้นใจยังเอาแต่พูดถึงชื่อเราไม่ขาดปาก
แม่คนนั้น เอาแต่พูดว่าจะทำกับข้าวให้เรากิน
กว่าเราจะสำนึกได้ เราก้อไม่มีแม้แต่โอกาสขอโทษเค้าเลย
...อย่าคิดที่จะตายนะคะ เปิดใจคุยกันเลยคะ แล้วทุกอย่างจะดีขึ้น เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^7

0
ก้อย 28 ส.ค. 52 เวลา 08:35 น. 14

วันนี้วันที่ 28 สิงหาคม 2552 เป็นวันที่เราเหนื่อย รู้สึกอยากตาย เพราะมีเรื่องบางเรื่องที่เราไม่สามารถพูดกับใครได้ ปัญหาที่บ้านก็เยอะมากมายเหลือเกิน เราสงสารพ่อกับแม่มาก เราพี่น้องทั้งหมด 12 คน ในตอนเด็กนั้นชีวิตของเราก็มีความสุขดี เพราะตอนนั้นทั้งแม่และพ่อต่างก็ยังมีงานทำ เราไม่เคยลำบากเลย ชีวิตเรามันมีจุดผันตอนที่ยายตาย พ่อกับแม่ไม่ได้ทำงาน ปัจจุบันนี้พี่น้องทั้งหมดของเราก็ได้แต่งงานมีครอบครัวไปหมดแล้ว เชื่อไหมว่าการที่มีพี่น้องเยอะแต่พ่อกับแม่ก็ไม่ได้อยู่อย่างสบาย พ่อขอเงินเอามาใช้จ่ายในครอบครัวบ้างครั้งก็นโดนเขาบ่น บางทีจะขอเงินลูกมาใช้สิ้นเดือนก็ต้องคืน บางครั้งที่บ้านไม่มีเงินเลยพ่อก็ต้องนั่งอยู่ข้างบ้านคิดหาเงินเอามาใช้ในครอบครัว พระที่พ่อเก็บสะสมไว้พ่อก็ต้องนำออกมาให้เขาเช่าจนพระที่เก็บสะสมจะหมดแล้ว ตัวเราเองปัจจุบันอายุ 30 ปี พึ่งจะได้งานทำแต่เงินเดือนที่ได้มันน้อยเพราะเรายังมีค่าใช้จ่ายอื่น ๆ เราไม่ได้ทำงานมาเกือบ 2 ปี เชื่อไหมพอเรามาทำงานการที่จะทำให้เราเป็นที่ยอมรับของเพื่อร่วมงานได้มันลำบากมาก บางครั้งก็โดนแอบว่ารับหลังอยู่เรื่อย ๆ แต่เราขอบอกว่างานตรงนี้เป็นงานที่เราชอบมากและเราก็ได้พยายามเรียนรู้งานอย่างเต็มที่แล้วก็ตาม แต่บางครั้งต้องเข้าใจด้วยว่าพวกเขาทำงานกันมาเป็น 10 ปี แล้วในขณะที่เราพึ่งมาทำได้เพียง 10 เดือน เพราะฉะนั้นบางครั้งประสบการณ์มันก็ต่างกันต้องให้เวลาเรานิดหนึ่งด้วย เราเองมีปัญหาเรื่องเงินพยายามขอความช่วยเหลือจากใครก็ไม่มีใครช่วยเพราะมันจะทำให้เราอยู่บนโลกนี้ไปได้อีกนาน วันนี้เราออกจากบ้านมาด้วยความรู้สึกที่เรียกว่า เหงา เหนื่อย ไม่รู้จะทำไปเพื่อใครจะคุยกับแม่ก็กลัวไม่ไม่สบายใจเพราะแม่เองมีโลกประจำตัวอยู่ มันเคราะห์ชัดกรรมชัดพยายามหาเงินจากเงินกู้นอกระบบเชื่อไหมว่าเราโดนมันหลอกให้โอนเงินไปห้ก่อน 1,500 บาท เราก็ต้องยืมเงินเขามาโอนให้มันเราก็เลยเป็นหนี้เพิ่มอีก เรารักหมาของเรามาก เราเป็นห่วงมันมาก วันนี้เราออกจากบ้านมาเราบอกกับมันว่าแม่ไม่รู้ว่าจะอยูดูหนูได้อีกนานแค่ไหน แต่เราอยากให้หลานรับดูแลเขาต่อ อย่าทิ้งเขานะ เพราะเราเลี้ยงเขามาเป็นอย่างดีเราไม่มีทางออกทางไหนแล้ว เราคิดว่าถ้าเราตายไปพ่อ กับ แม่ คงเสียใจไม่นานหรอกเพราะยังมีหลานที่ให้พ่อกับคาดหวังกับพวกเขามากว่าเรา เราอยู่ไปมีแต่จะสร้างความเดือดร้อนให้ เราไม่รู้ว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายของเราหรือเปล่า เราไม่รู้จะคุยกับใคร เหนื่อยอยากพักแล้ว ขอโทษพ่อกับแม่นะที่เกิดมามีลูกอย่างเรา ลาก่อน 0831234822 ขอข้อคิดดีๆ101

0
Khanom_Piakpoon 1 ก.ย. 52 เวลา 13:43 น. 15

โอย จขกท. กับ คห.14 พาเครียด ...

*_*"a


PS.  คิดให้มาก พูดให้น้อย ทำให้เยอะ แล้วทุกอย่างจะอยู่ในมือคุณ ... ^3^
0
ขันติ 13 ก.ย. 52 เวลา 21:45 น. 16

อย่าเพิ่งท้อดิน้องเอ๋ย ชีวิตคือการต่อสู้ อยู่อย่างอดทนเข้าไว้

ปัญหาของเธอเนี่ยมีทางออกง่ายๆ ถ้า!!!! เธอยอมเปิดใจและลดทิฐิมานะของตัวเองลง

เลิกคิดซะว่าตัวเองเป็นคนเก็บกด เลิกคิดว่าแม่ชอบมาหาเรื่อง(ให้มองแง่บวกเข้าไว้)

มีประโยคเด็ดในหนังเข้าพูดกันบ่อย ไม่พูดว่ารักจะรู้เหรอ ถึงการแสดงออกจะสื่อ แต่ถ้าไม่บอกรักไปจริง เค้าก็คงไม่แน่ใจหรอกว่าเรารัก

พูดตั้งนาน งงมั้ย ก็หมายความว่าถ้าไม่พูดกับแม่ แม่ก็คงไม่เข้าใจ(ก็เห็นอยู่จริงๆว่าไม่เข้าใจ)

เราเข้าใจนะว่าความรู้สึกว่าแม่ไม่รักเป็นยังไง ช่วงวัยรุ่นก็แบบนี้แหละ เราก็เคย

เรามีพี่คนหนึ่งเรียนเก่งมาก แถมไปคุยกับแม่ตลอด สมัยเด็กพี่ชอบแย่งเราพูดเราก็เลยเป็นคนไม่พูดเลย แม่ก็ชอบบ่นว่าเราอ้ะไม่พูดกะแม่


เราก็คิดว่าเพราะแม่แหละไม่ค่อยฟังเรา เราเลยไม่พูด และคิดว่าแม่รักแต่พี่

แต่ความจริงแล้วแม่ก็รักเรามากเหมือนกัน เมื่อเราได้มีโอกาสปรับความเข้าใจกะแม่

หลังจากนั้นแม่กะเราก็สนิทกันมากขึ้น จนตอนนี้ เรารู้สึกได้ว่าแม่เป็นทุกอย่างเป็นกำลังใจ แม่ทำทุกอย่างเพื่อเรารักเราที่สุด ร๊ากๆรัก


แม่อาจอารมณ์เสียบ้าง ว่าเราบ้าง ท่านอาจเหนื่อยจากงานของท่าน เราก็ต้องเข้าใจ เราเองก็คงเคยอารมณ์เสียใส่คนอื่นบ้างล่ะจริงมั้ย

ดังนั้นการที่แม่เราอารมณ์เสียใส่เธอก็ทำใจเย็นซะ แม่ว่าจบ ก็พูดนะพูดกับแม่ว่าขอโทษค่ะแม่ หนูไม่ได้ตั้งใจ แล้วยิ้มๆแบบอ่อนโยนกลับ รับรองแม่อึ้ง แม่เธออาจจะตั้งสติได้เหมือนกัน

อย่าลืมนะหาทางปรับความเข้าใจซะ เราเป็นลูกเราต้องเริ่ม อย่าทำบาปใหญ่หลวงให้ตัวเองคืออย่าทำให้พ่อแม่ทุกข์ใจ

เราว่าที่แม่เธออยากให้เธอไปข้างนอกบ้าง อาจเพราะแม่รู้ว่าเธอไม่ค่อยพูดกะเพื่อนเลยอยากให้ไปเที่ยวกะเพื่อนบ้างจะได้สนิทๆ แต่แม่แค่พูดกะเธอไม่เป็น เลยทำให้เธอเข้าใจผิดบ้างง่านะ

ไม่ได้มีปัญหาเร่องอื่นอีกแค่นี้จิ๊บๆน้องเอ๋ย ถ้าฆ่าตัวตายก็โง่แล้ว บาปๆๆๆๆๆบ๊าป กว่าขะได้เกิดเป็นคน นานขนาดไหนไปหาอ่านดูไป๊ในหนังสือพุทธศาสนาที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้อ้ะ เต่าผุดมาหายใจแล้วหัวเข้ไปในห่วงงะ เคยได้ยินมั้ย&nbsp ฆ่าตัวตายต้องมาเกิดแล้วฆ่าตัวตายอีกห้าร้อยชาตินะ


บ้านน้องไม่ได้มีปัญหาด้วย บ้านพี่ยังมีปัญหามากกว่าอีก บ้านพี่ล้มละลายตอนพี่สี่ขวบ ต้องไปอยู่กะลุงกะป้า แม่พี่ก็โนเค้าดูถูกสารพัด พ่อพี่นี่ก็ชอบเที่ยวกลางคืนกลับบ้านตีห้าทุกวัน เช้ามเจ็ดโมงแปดโมง ก็ต้องได้ยินพ่อกะแม่ทะเลาะกันก่อนไปเรียน เป้อย่างงี้มาตลอดจนพี่โต ตอนนี้เคราะห์กรรมคงเริ่มหมดพี่ทนมาจนเมื่อไม่กี่ปีมานี้ที่ทุกอย่างเริ่มดีขึ้น ตอนนี้พี่ก็เรียนแพทย์อยุเชียงใหม่เหมือนกัน เห็นมั้ย พี่ยังไม่เคยคิดฆ่าตัวตายเลย เพราะพี่ไม่กล้าอ้ะไม่ใช่


น้องต้องเอาพระพุทธศาสนาเป็นที่ตั้ง อ่านหนังสือธรรมะบ้างอะไรบ้าง หนังสือ ดร,สนอง วรอุไรอ้ะ อ่านซะ

เป็นกำลังใจให้เด็กน้อยไม่รู้จักโต...

0
เบล 16 พ.ค. 53 เวลา 01:50 น. 17

ยังโดนไม่ได้ครึ่ง

ของที่ชั้นเจอเลย เรื่องแค่นี้

อยากตายก็ตายไปเหอะ ตายเลยนะ!!!!

0
รักหัวฟู 1 ธ.ค. 54 เวลา 17:32 น. 20

ให้กำใจน่ะค่ะ สู้ต่อไปน่ะค่ะ ชีวิตก้อเปนอย่างนี้แหละค่ะ ทุกคนก็มีปัญหาที่ไม่เหมือนกัน สู้ๆๆน่ะค่ะ สู้จนวินาทีสุดท้ายของลมหายใจ ..
คิดถึงหัวฟูน่ะ หัวฟูสบายดีไหม ทำไรอยู่ อยากรู้ว่าเค้าเปนรายไหม ตอนนี้อยู่ไหน อยากรู้แทบจะบ้าตายอยู่แล้ว ชีวิตเราก็มีปัญหาเยอะแยะมากมาย เรารู้ตัวดีว่าไม่ีมีอะไรดี นิสัยก็ไม่ดี คิดถึงแม่มาก คิดถึงทุกคนที่บ้าน แต่ทำไงได้ มีความทุกข์เพิ่มอี่กอย่างเดียวคงไม่ตายหรอ
เราเลือกไม่ได้ เลือกเปนไม่ได้ เลือกอยากไม่ได้
แต่สิ่งเดียวที่อยากบอกคือ ว่ารักหัวฟู รักมากๆๆ
แม้ว่าหัวใจเราจะไม่เต้น จะหยุดหายใจ แต่เราก็จะเก็บหัวฟูไว้ในใจเราตลอดกาล รักหัวฟูน่ะ
ไม่ได้เจอ หัวฟูหลายวันแล้ว คิดถึงน่ะ

0