ปรัชญา คำคม ในแบบฉบับจี๊ดๆของ G-Dragon ~ 2

ผมมักจะถูกเข้าใจผิดบ่อยๆ ว่า "นายมันไร้ความเคารพ ทำตัวโ ง่ๆ หน้าตาไม่รับแขก" หรืออะไรทำนองนั้น แต่มันเป็นธรรมชาติของผมที่ทิ้งไม่ได้นะ แม้ว่ามันจะยากยังไง ถึงผมอยากจะบอกกับคนอื่นว่า 'ไม่ใช่นะครับ' ให้ตายแค่ไหน ท่าทางของผมที่สื่อความคิดออกมากลับรู้สึกได้ถึงภาพของ 'คนโหดร้าย' ตลอดเลย

ความสามารถส่วนตัว, คาแรคเตอร์และความพยายามที่แตกต่างของพวกเราทำให้มันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะพายเรือลำเล็กๆ นี้ไปให้ถึงฝั่ง ไม่มีพื้นที่ว่างพอที่จะยินยอมอย่างใจดีให้กับความตกต่ำลงของแต่ละคน สมาชิกทุกคนเข้าใจความจริงนี้ดีแต่ว่า 'ความพยายามอย่างหนัก' ยังคงเป็นเพียงพื้นฐาน แต่ถ้าหาก 'ทำได้ไม่ดี' ทุกๆ คนก็รู้ถึงความโหดร้ายที่จะไม่สามารถอยู่ในเรือลำเดียวด้วยกันได้แน่นอน

เมื่อก่อนผมก็เป็นเด็กที่ลุยเดี่ยวตลอดโดยไม่ต้องพึ่งคู่หู ไม่ว่าจะต่อหน้าผู้ใหญ่ที่อายุมากกว่าหรือต่อหน้าผู้คนอื่นๆ ผมก็จะเป็น 'เด็กอนาคตไกล' ที่ไม่เคยตื่นกลัว

วิธีคิดของผมคือ
ถ้าทำได้ดีก็จะมีความสุขแต่ถ้าทำไม่ได้ต่อไปเดี๋ยวก็ทำได้เอง

เรื่องโ ง่ยิ่งกว่าความล้มเหลว

คือการไม่พยายามและหวาดกลัวต่อ มัน

เพื่อไม่ให้ตกสู่ความทุกข์ไร้สาระพวกนี้ ผมคงต้องทำตัวแย่กว่าแต่ก่อนแล้วผมก็ต้องกลายเป็นคนเลวสำหรับคนอื่น

ประธานยางฮยอนซอกเคยบอกเอาไว้ว่า 'ทำให้ดีที่สุด และรู้ไว้ว่าสิ่งที่คิดกับสิ่งที่ถูกต้องจริงๆ มันต่างกัน ซึ่งความ หมายของมันก็คือ 'ความสามารถที่มีอยู่กับตัว กับการแสดงออกมาด้วยความพยายามมันต่างกัน'

มันไม่มีประโยชน์เลยที่จะพูดว่า "ก็ดีแล้ว" หรือ "ทำดีแล้ว" เพื่อแคร์ความรู้สึกของใครต่อใคร ถ้ามันไม่ดี ผมก็จะพูดว่าไม่ดี...ก็แค่นั้น

เพราะเริ่มต้นก่อนคนอื่น ตอนนี้ก็เลยได้รับการยอมรับที่ไม่ค่อยสมควรจะได้รับนัก แต่ว่าพวกเราก็ต้องรู้จักถ่อมตัว และถ้าไม่รู้จักพัฒนาตัวเอง ไม่นานก็อาจจะถอยหลังก็ได้

'ก่อนจะเป็นศิลปิน เป็นคนให้ได้ก่อน'

ถึงจะร้องเพลงเก่งก็จริง แต่จะเป็นศิลปินที่ได้รับการเคารพและยอมรับได้หรือเปล่า? ถ้าเป็นคนที่ไม่สนใจวิธีการอะไรๆเลยแล้วคนอื่นเค้าจะให้ความรักหรอ? คนที่ไม่รู้จักทำความรู้จักกับคนอื่นหรือมีความรู้สึกซาบซึ้งต่ออะไรๆจะ สามารถเขียนเนื้อเพลงเพราะๆออกมาได้หรอ?

ทั้งเนื้อเพลงและเมโลดี้ในเพลงที่ผมแต่งมาจาก ประสบการณ์ของผมทั้งหมดครับ แม้ว่ามันอาจจะเป็นแค่ประสบการณ์ที่ผ่านจากการคุยกับผู้คนหรือดูภาพยนตร์ก็ ตาม ตอนที่ผมมีความรัก ผมก็เขียนได้แค่เนื้อเพลงที่เต็มไปด้วยความสุข แต่ตอนที่ผมอกหักก็มีแต่เนื้อเพลงเศร้าๆที่แล่นมาในหัว

สำหรับผม ดนตรีสร้างแรงบันดาลใจให้หัวใจและร่างกายของผม และทำให้ผมมีลมหายใจ เวทีสุดวิเศษทำให้หัวใจผมยังคงเต้นอยู่ตลอดเวลา ถ้าหากผมไม่ได้เลือกเดินในสายดนตรี แล้วผมจะทำอะไร? ผมเองคงไม่สามารถหาคำตอบให้กับคำถามนี้ได้เหมือนกัน




ถ้าผมอยู่คนเดียว แต่สามารถทำให้คนฟังเพลงเพิ่มขึ้นได้ แม้จะเป็นเพียงน้อยนิด ผมก็พอใจ. โดยส่วนตัวผมคิดแบบนั้น เมื่อคนได้ยินเพลง จะต้องอยากฟังมันอีก โดยธรรมชาติแล้ว คนฟังเพลงจะช่างเลือก ประมาณว่า เพลงที่ฟังเป็นเพลงอะไร แตกต่างกันรึเปล่า คุณภาพแย่ไหม .นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไม นักดนตรีจะต้องเป็นมากกว่านักร้องที่ดี และทำให้ผู้คน เลือกซื้ออัลบั้มของตนได้.เพราะฉะนั้นการทำงานเพลงให้ออกมามีคุณภาพดี จึงสำคัญมากสำหรับผม

ตอนนั้นในช่วงเย็นวันหนึ่ง อยู่ดีๆ ก็เกิดฝนพายุรุนแรงพัดอยู่นอกหน้าต่าง ลมพัดแรงถึงขนาดทำให้เม็ดฝนสาดเข้ามาในช่องระหว่างหน้าต่างที่เปิดอยู่ ตอนที่ผมกำลังจะปิดหน้าต่าง ผมก็เห็นแมงมุมตัวนึงกำลังต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอดกับพายุฝน

แมงมุมตัวเล็กถูกหยาดฝนสาดกระทบร่างกาย ไม่นานมันก็ไต่ขึ้นด้านบนไปยังใยแมงมุนที่กำลังตกอยู่ในอันตราย ถ้าโดยปกติแล้วผมจะไม่จ้องมองอย่างสนอกสนใจขนาดนี้ แต่ว่าในวันนั้น ภาพของแมงมุมตัวเล็กนั้นไม่เหมือนกับตัวอื่นๆ เลย ผมลืมความจริงที่ต้องปิดหน้าต่างไปสนิทและจ้องมองไปยังแมงมุมตัวนั้นเฉยๆ เวลาที่ได้มองสิ่งมีชีวิตเล็กตัวนั้นแล้วความรู้สึกประหลาดใจก็ไหลเข้ามา

เจ้าเพื่อนตัวนี้คงรู้ เมื่อพายุฝนผ่านไปแล้วท้องฟ้าที่สดใสก็จะปรากฏอีกครั้ง แม้ว่าใยแมงมุมจะถูกทำลายเพราะลมพายุนั้น แต่สิ่งเดียวที่เลือกทำได้ตอนนี้คือพยายามต่อไป

สิ่งที่แมงมุมกระเสื อกกระสนอยู่บนใยบางๆ นั้นคือ 'การ มีชีวิตรอด' และสำหรับทุกสิ่งทุกอย่างของผมคือความฝันที่จะเป็น ศิลปิน ถ้าไม่มีความเอาจริงเอาจังก็จะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้ ไม่ใช่การได้สนุกกับชื่อเสียงยิ่งใหญ่ แต่เป็นความกระตือรือร้นที่อยากจะร้องเพลงและหายใจไปกับผู้คนที่ร้องเพลงของผมต่างหาก! ชีวิตที่ทำให้ผมมีชีวิตอยู่อย่างมีความหมายเพื่อความสำเร็จในความฝันนั้น นอกจากสิ่งนี้ก็ไม่มีอะไรที่จะทำให้ผมมีความสุขไปมากกว่านี้อีกแล้ว



=========

" Glory is Agony "
compilation & Cradit ; horrorpig@exteen