สิ่งเล็กๆ ที่เรียกว่า...รัก ภาค 2 "อ่านต่อ ตอนที่9 " ดร๊าฟที่ 4 แล้วจ้าา

[zzzvea]

ตอนที่9

บ้านพักลึกลับแห่งหนึ่งใกล้ๆ สยามมิวเซียม
กลุ่มเพื่อนโชน ออกมานั่งด้านนอกบ้าน นั่งคุยกัน พร้อมๆ กับทำอาหารกินกันอย่างสนุกสนาน สักพักไม่นาน โชนกับท๊อปก็ขับรถมาถึง โชนเดินถือของกินเต็มสองมือ ส่วนท๊อปก็ไม่แพ้กัน
ท๊อป : “มาแล้วๆๆๆ เสบียงยามค่ำคืน”
โชนกับท๊อปเดินมาที่โต๊ะที่ตั้งอยู่ พร้อมกับวางของบนโต๊ะ สักพักโชนก็พูดว่า “ขอดูตัวบ้านแป๊บหนึ่ง” โชนเดินดูสำรวจรอบบ้าน พร้อมๆ กับเดินขนาบตัวบ้าน เดินไล่ไปเรื่อยๆ
เล็กกับนุ๊กเห็นว่า นี่เป็นจังหวะที่ดี ที่จะให้ปิ่นเข้าไปคุยกับโชน เล็กจึงสะกิตปิ่นให้หันไปมองโชน ที่กำลังเดินไปหลังบ้าน
ปิ่น : “มีอะไรหรอ เล็ก”
เล็กไม่ได้ตอบอะไร แต่นุ๊กดึงแขนปิ่นให้ยืนขึ้น แล้วพยักหน้า “ไปได้ล่ะ”
ปิ่น : “จะดีหรอ.... เอ่อ คือ ปิ่นว่า... ปิ่น เอ่อ...”
นุ๊กกระตุกแขนปิ่นอีกครั้ง พร้อมกับพยักหน้าอีกครั้ง จังหวะนี้ ปิ่นจึงลุกขึ้นมา
ปิ่น : “ปิ่นขอตัวไปห้องน้ำหน่อยน่ะ เดี๋ยวมา”
ปิ่นลุกออกจากกลุ่ม ไม่ได้เดินตรงไปที่โชน แต่ปิ่นเลือกที่จะเดินเข้าบ้าน ไปตามทางเดินทะลุหลังบ้าน เพื่อเจอโชนหลังบ้าน เมื่อปิ่นเดินถึงห้องครัวหลังบ้าน ปิ่นหยุดเดินสักพัก..... ก่อนที่จะถอนหายใจ

สวนหลังบ้านพัก
ตัดมาที่โชน กำลังเดินอยู่หลังบ้าน โชนกำลังเดินดูต้นไม้ที่ปลูกบริเวณรอบบ้าน แต่เพราะความที่เป็นเวลาค่อนข้างดึกแล้ว โชนจึงนั่งย่องๆ กำลังจับต้นไม้เล็กๆที่ตกแต่งอยู่รอบบ้าน โชนแหงนหน้ามองขึ้นไปชั้นบน พลางก็หยิบกล้องถ่ายภาพชั้นบน เมื่อมองจากด้านล่างไว้ด้วย
ปิ่น : “โชน” ปิ่นเรียกโชน เสียงค่อนข้างเบา
โชน : “อ้าว งัยปิ่น” โชนตอบปิ่นแบบยิ้มๆ
ปิ่น : “คือ...เอ่อ...ปิ่น คือ...ปิ่นอยากจะคุย เอ่อ คุย..”
โชนเดินเข้าไปใกล้ปิ่นมากขึ้น เพราะรู้สึกว่า ปิ่นผิดสังเกต “มีอะไรหรือเปล่า ปิ่น”
ปิ่นเอ่อ อ่อ อยู่พักหนึ่ง ก่อนถอนใจครั้งใหญ่
ปิ่น : “โชน ปิ่นอยากถามอะไรโชนบ้างอย่าง.......งงงงงง ได้มั๊ย” ท้ายคำพูด ปิ่นลากเสียงยาว ทำให้โชนสงสัย แต่โชนก็ไม่ได้พูดอะไร แต่พยักหน้าตอบรับ
ปิ่น : “เราขอถามโชนตรงๆ เลยน่ะ คือ โชน เอ่อ ไม่ใช่สิ เรารู้จักกันมานานแล้วใช่มั๊ยโชน วันเวลาที่ผ่านมา โชนก็รู้ดีว่าเราคิดยังงัยกับโชน หรือแม้กระทั่งตอนนี้ เราก็ยังคิดถึงโชน ยัง....ยัง.. ยังคิดกับโชนเกินเพื่อน คือ เรา..”
สีหน้าปิ่นเริ่มเศร้า น้ำตาปิ่นเริ่มไหลออกมา โชนเห็นสีหน้าปิ่นไม่ดี ทำให้โชนจับข้อมือปิ่นไว้
โชน : “ปิ่น ช่วงเวลาที่ผ่านมา เรารับรู้มาโดยตลอด เราไม่ใช่อิฐ ไม่ใช่ปูนน่ะ ที่จะไม่รับรู้ความรู้สึกของปิ่นเลย แต่ก็อยากให้ปิ่นเข้าใจเราเหมือนกันน่ะ เราอยากให้ปิ่นคิดกับเรา... ” ถึงจังหวะนี้ปิ่นพูดขัดขึ้นมา
ปิ่น : “โชนก็รู้ไม่ใช่หรอว่า ที่ปิ่นต้องเลิกกับแฟนปิ่น เพราะเค้ารู้ว่า ลึกๆแล้ว ปิ่นยังไม่ลืมโชน รักแรกและรักเดียวของปิ่น ปิ่นคิดว่า ถ้าปิ่นมีแฟน มีครอบครัว ปิ่นจะลืมโชนได้ แต่สุดท้ายแล้ว ปิ่นก็รู้ว่า ปิ่นลืมโชนไม่ได้เลยจริงๆ จนกระทั่งเดี๋ยวนี้”
โชน : “ปิ่น..” โชนบีบข้อมือปิ่นเพิ่มขึ้นอีกนิด เพราะรับรู้ความรู้สึกของปิ่นได้ดี
ปิ่น : “โชน เรื่องของเรา ไม่มีทางเป็นไปได้เลยใช่มั๊ย โชน....”
โชน : “ปิ่น...” โชนเรียกชื่อปิ่นย้ำอีกครั้ง
ปิ่นสวมกอดโชน “ปิ่นอยากกอดโชนในฐานะคนรักของโชน ไม่ใช่ในฐานะเพื่อนจริงๆ น่ะ โชน”
โชนจับหัวไหล่ปิ่น และดันปิ่นออกมาเล็กน้อย
ปิ่น : “เรากลัวจริงๆ น่ะ กลัว....กลัวจะเสียโชนไป ปิ่นกลัวจริงๆน่ะ ปิ่นกลัว”
โชน : “แต่เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้อยู่น่ะปิ่น”
ปิ่น : “โชน”
ปิ่นร้องไห้อยู่สักพัก โชนพาปิ่นไปนั่งเก้าอี้ไม้
โชน : “ขี้แงแบบนี้ไม่เอาแล้วน่ะ รู้มัย เราเป็นแม่คนแล้วน่ะ แล้วเราก็เป็นเพื่อนปิ่น เราจะเป็นเพื่อนกันตลอดไป”
โชน : “เราให้สัญญาว่า เราจะเป็นเพื่อนปิ่นตลอดไป โอเคมั๊ยปิ่น”
โชนหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดน้ำตาของปิ่น “ขอให้การร้องไห้ครั้งนี้ เป็นครั้งสุดท้าย คำขอแค่นี้ ให้เพื่อนคนนี่ได้มั๊ยปิ่น” ปิ่นรับผ้าเช็ดหน้าจากโชน
ปิ่น : “ปิ่นรู้สึกว่า ตัวเองเห็นแก่ตัวมากเลยน่ะโชน ปิ่นรู้สึกละอายใจเหลือเกิน ที่ปิ่นทำแบบนี้กับโชน”
โชน : “เอาอีกแล้วน่ะ ไม่เอาๆๆ พอแล้ว” โชนพูดไปหัวเราะไป
ปิ่นเริ่มยิ้มออกบ้างแล้ว
ปิ่น : “เราขอโทษที่....” โชนพูดตัดบท “จะขอโทษอีกนานมั๊ย พอแล้วๆ”
ปิ่น : “คือ ยังมีอีกเรื่องที่ปิ่นยังไม่ได้บอกโชน...” ปิ่นพูดเสียงอ่อย..
โชน : “พอแล้วปิ่น เอาแบบนี้ดีกว่า เดี๋ยวเราไปหน้าบ้านกัน ไปทำอาหาร กินไปคุยไปกับเพื่อนๆ เราดีกว่า พอแล้วน่ะ ไม่เอาแล้ว ตกลงมั๊ย เพื่อนรัก” โชนหยอกล้อปิ่น อย่างสบายใจ
ปิ่น : “โชน...ปิ่นรู้สึกว่า น้ำโชคดีจริงๆ น่ะ น้ำโชคดีจริงๆ”
โชนดึงมือปิ่นให้ลุกขึ้น แล้วก็พากันเดินไปหน้าบ้านเข้าไปคุยกับเพื่อนๆ ที่นั่งรออยู่

ลานหน้าบ้านพัก (เช้าวันรุ่งขึ้น)
วันนี้ทุกคนนอนตื่นสาย ยกเว้นโชน ลุกขึ้นมาเดินดูต้นไม้แต่เช้าอยู่ด้านหน้าบ้าน โชนเดินไป-มาได้สักพัก ท๊อปเปิดประตูออกมาจากบ้าน เห็นโชนยืนหันหลังอยู่ จึงเดินตรงเข้ามาทักโชน
ท๊อป : “ว่างัยว่ะ ตื่นแต่เช้าเลย นอนต่ออีกหน่อยดีกว่ามั๊ยเพื่อน”
โชนได้ยินเสียงท๊อป จึงหันมา “เอ่อๆๆ..ไม่เป็นไร สบายๆ ”
โชน : “เพื่อนๆตื่นกันแล้ว ก็กลับกันเลยก็แล้วกันน่ะ ทำกันซะดึกๆ ดื่นๆ เดี๋ยวกูคงเข้าไปทำต่ออีกนิด”
ท๊อป : “เอางั้นเลยหรอ”
โชน : “เอ่อ ฝากบอกพ่อด้วยน่ะว่า วันนี้กลับบ้านดึกหน่อย”
ท๊อป : “ของที่เหลืออยู่ เอางัยว่ะ”
โชน : “เก็บไว้นี่ก่อน เผื่อต้องใช้เพิ่ม”
ท๊อป : “ได้เลยเพื่อน”
คุยกันได้สักพัก เพื่อนที่นอนอยู่ ก็ตื่นขึ้นมา เมื่อเห็นโชนกับท๊อปคุยกันอยู่ จึงเดินเข้ามาสมทบ “อากาศเย็นสบายจังโว้ยย” เพื่อนๆ หลายคนตะโกน
“อากาศโครตเย็นสบายเลย” ท๊อปพูดตอบ
โชน : “กูไม่รู้จะพูดงัยดีน่ะ ที่มาช่วยกูเนีย”
ท๊อป : “เอ่อ ไม่เป็นไรหรอก เล็กน้อยๆๆ เพื่อศิลปินเอกของพวกเรา ใช่มั๊ยเพื่อน”
โชน : “ยังงัยกูก็ต้องขอบคุณมากๆ ที่เข้ามาช่วยกัน ”
เพื่อนๆ ทุกคนเดินเข้าไปในบ้าน เพื่อเตรียมตัวกลับ ส่วนโชนยังอยู่ที่นี่ เดินดูบริเวณรอบๆ บ้านพักอยู่

บ้านน้ำ (ช่วงเช้า)
น้ำตื่นค่อนข้างสาย น้ำเดินลงมาจากบันใดไม้ที่เดินมาตั้งแต่เด็ก ลงมาที่ชั้นล่าง เห็นพ่อแม่นั่งคุยกันอยู่ น้ำจึงเดินเข้ามาหาพ่อแม่
แม่น้ำ : “อ้าวลูก ตื่นแล้วหรอ เมื่อคืนแม่เห็นลูกกลับดึก แม่เลยไม่อยากปลุกลูกน่ะ”
น้ำ : “อ่อ ค่ะแม่ เมื่อคืนน้ำคุยกับเชียร์ กี้ นิ่ม ที่ร้านอ่ะค่ะแม่”
พ่อน้ำ : “สาวๆ กลุ่มนี้นี่ เค้ารักกันดีเลยน่ะ พ่อจำได้ว่า คบกันมานานมากๆ เลยน่ะ ตั้งแต่น้ำเด็กๆ อยู่”
แม่น้ำ : “สาวๆ กลุ่มนี้แหละที่คอยดูแลน้ำมาโดยตลอด แม่ดีใจที่น้ำได้เพื่อนที่ดี”
น้ำ : “ค่ะแม่ เมื่อวานนี้น้ำคุยกับเพื่อนๆ เรื่องพี่โชนน่ะค่ะ ก็เลยคุยกันยาวเลย”
แม่น้ำ : “คุยอะไรหรอ น้ำ” แม่ถามด้วยความสนใจ ส่วนพ่อน้ำ ไม่ได้พูดอะไร แต่หันมามองน้ำด้วยความสนใจ
น้ำ : “ก็หลายเรื่องค่ะแม่ แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่น้ำไม่เข้าใจ แต่นิ่มกลับเข้าใจ ทั้งๆ ที่น้ำควรจะเข้าใจเป็นคนแรก”
แม่น้ำ : “เรื่องอะไรหรอ น้ำ”
น้ำ : “เรื่องรูปค่ะแม่ แม่จำสมุดที่พี่โชนเอามาวางหน้าบ้านเมื่อก่อนได้มั๊ย” น้ำหันไปทางแม่
น้ำ : “เอ่อๆ เดี๋ยวน้ำขึ้นไปหยิบมาให้ดู” พอพูดจบ น้ำรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน สักพัก ก็ลงมาพร้อมกับรูปในมือ
น้ำ : “รูปนี้ค่ะแม่” น้ำยื่นรูปใบนี้ให้แม่ดู
แม่น้ำรับรูปมาจากมือน้ำ ส่วนพ่อน้ำ ก็มองที่รูปด้วยความสนใจ
น้ำ : “น้ำไปบอกชอบพี่โชนตอนที่น้ำอยู่ ม.3 พี่โชนเป็นคนถ่ายค่ะแม่ วันนั้นพี่โชนบอกว่า คบกับพี่ปิ่นแล้ว พอน้ำรู้ น้ำเสียใจมาก น้ำเผลอเดินตกสระน้ำ แล้วน้ำก็เดินออกมาจากพี่โชน”
แม่น้ำ : “อืม แล้วยังงัยต่อจ๊ะ”
น้ำ : “รูปนี้มีรูปพี่ปิ่นอยู่ด้วย น้ำไม่เข้าใจว่า รูปนี้แปลว่าอะไร น้ำคิดว่า รูปนี้พี่โชนไม่ต้องใส่มาในสมุดก็ได้”
แม่น้ำ : “อืม ก็จริงน่ะ”
พ่อน้ำ : “ไหนพ่อขอดูรูปชัดๆ หน่อยแม่” แม่น้ำ ส่งรูปต่อให้กับพ่อน้ำ
พ่อน้ำ หยิบรูปมาดู แล้วก็นั่งคิดไปด้วย ส่วนน้ำกับแม่ ก็หันมาดูพ่อ ที่กำลังเพ่งดูรูปอยู่
พ่อน้ำ : “คนที่เห็นมัวๆ นี่คือ พี่ปิ่นแน่นอนใช่มั๊ย”
น้ำ : “ค่ะพ่อ”
พ่อน้ำ : “ปิ่นเค้าเป็นเพื่อนโชนนานแล้ว แล้วก็ชอบโชนด้วยใช่มั๊ย ลูก”
น้ำ : “ใช่ค่ะ พ่อ เนียพ่อเชื่อเปล่าค่ะ นิ่มเห็นรูปนี้ นิ่มบอกว่า เข้าใจแล้วว่า พี่โชนคิดยังงัย แต่ทำไมน้ำไม่เข้าใจ”
พ่อน้ำไม่ได้ตอบอะไร แต่พ่อยิ้มมุมปาก สักพักก็ส่งเสียงหัวเราะออกมา
พ่อน้ำ : “เจ้านี่ ไม่เบาเหมือนกัน ไม่เบาเลย พ่อชักชอบพี่โชนของหนูซะแล้วสิ”
แม่น้ำ : “พ่อเข้าใจความหมายของรูปใบนี้แล้วหรอ” น้ำทำตาโต รีบถามพ่อด้วยความสนใจ
พ่อน้ำ : “พ่อคิดว่า พ่อเข้าใจแล้วน่ะว่า พ่อหนุ่มคนนี้ต้องการสื่ออะไร” พ่อน้ำหัวเราะอีกครั้ง
น้ำหันมาทางพ่อ “ห๋า พ่อก็เข้าใจอีกคนแล้วหรอ พ่อบอกหนูได้เปล่าค่ะพ่อ น่ะๆๆ บอกหนูทีๆๆ” น้ำเดินเข้าไปจับแขนพ่อ เขย่าตัวพ่อ เพราะอยากรู้ความหมาย
พ่อน้ำไม่ได้ตอบอะไร แต่ส่งรูปนี้กลับให้น้ำ แล้วก็พูดว่า
พ่อน้ำ : “แม่เราเข้าครัวไปทำกับข้าวกัน ใกล้เวลาจะเปิดร้านแล้ว” แม่หันมาทางพ่อ พยักหน้าตอบรับ
น้ำ : “พ่ออ้ะ ไม่ต้องมาเปลี่ยนเรื่องเลย หนูไม่ยอมจริงๆ น่ะ ถ้าพ่อไม่บอก น่ะๆๆ พ่อน่ะๆๆ”
พ่อ น้ำ : “เรื่องของหนุ่มสาว คนแก่อย่างพ่อ อย่างแม่ไม่เกี่ยวจ๊ะเด็กน้อย” พ่อน้ำพูดจบ ก็ดึงแม่เดินเข้าไปหลังบ้าน พร้อมกับหัวเราะด้วยความชอบใจ ส่วนน้ำทำหน้างง “พ่อน่ะพ่อ”

ระหว่างทางกลับบ้านของกลุ่มเพื่อนโชน
ท๊อปขับรถเข้ามาถึงบ้านโชน เพื่อนๆ ทุกคนเดินเข้ามาในบ้าน เข้ามาทักทายพ่อแม่ของโชน ส่วนท๊อปเดินเข้ามาคุยกับพ่อโชน
ท๊อป : “คุณพ่อ คืนนี้โชนเค้ากลับดึกนิดหนึ่งน่ะ คุณพ่อ”
พ่อโชน : “ลูกคนนี้นี่ จะโทรมาบอกสักคำก็ไม่มี เอ่อ แล้วนี่ไปทำอะไรกันมาเนีย”
ปิ่น : “ไม่มีอะไรค่ะ คุณพ่อ พอดีพวกเรานัดไปตั้งแคมป์กัน แต่โชนเค้าอยู่ถ่ายรูปอีกสักพักค่ะ”
พ่อโชน : “อ่อๆๆ นึกว่ามีอะไรกัน แล้วนี่กินอะไรกันมาหรือยังล่ะ อยู่กินข้าวกันก่อน”
ท๊อป : “ไม่เป็นไรครับคุณพ่อ เดี๋ยวพวกเรากลับเลยครับ”
กลุ่มเพื่อนโชน ก็ลาพ่อกับแม่ของโชน และขึ้นรถของท๊อป แยกย้ายกันกลับบ้าน

หล่อมากกกกกกกกก :)) >O<

Comments

[ploy]

[nina]

ชอบมากๆๆเลยคร้าเมื่อไรจะเข้าโรงหนังคร้าา