Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ถอดคำประพันธ์ อิเหนา ตอน ศึกกะหมังกุหนิง

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่
คืออยากจะให้คนทีมีความรู้ความสามารถช่วยถอกคำประพันธ์ให้หน่อยค่ะ

บท

จัดทหารหน้าช้างพระที่นั่ง  พร้อมพรั่งทวนทองกองหลวง  
ปีกซ้ายปีกขวาตามกระทรวง  มิให้ล่วงหมู่หมวดตรวจกัน  
จัดช้างชนะงาออกมายืน  ผูกปืนสัปประคับเครื่องมั่น  
โลดแล่นโจมทัพซับมัน  พลายพังดั้งกันแทรกแซง  
เกณฑ์ถ้วนกระบวนทัพคชสาร  หมอควาญขับขี่เข้มแข็ง  
ล้วนใส่เสื่อแดงหมวกแดง  ตกแต่งเตรียมไว้ทั้งไพร่นาย  
ผูกช้างพระที่นั่งหลังคาทอง  เรืองรองพระสูตรรูดสาย  
ประสันตาตัวดีขึ้นขี่ท้าย  คอยเสด็จพระโฉมฉายจรลี  
 
๏ เมื่อนั้น  ระเด่นมนตรีเรืองศรี  
บรรทมเหนือแท่นรัตน์รูจี  ด้วยจินตะหราวาตีกัลยา  
ประคองเชยชื่นชมสมสวาท  แล้วทุกข์ที่จะนิราศเสน่หา  
แต่เวียนสั่งทรามวัยอาลัยลา  จนสุริยาเยี่ยมยอดยุคันธร  
ไก่ขันกระชั้นเสียงอยู่แจ้ว ๆ  ฟังแว่วหวั่นใจจะไกลสมร  
พิศพักตร์พนิดายิ่งอาวรณ์  พลางสะท้อนถอนจิตต์จาบัลย์  
 
๏ อุ้มองค์นงลักษณ์ใส่ตักไว้  ลูบไล้โลมนางพลางรับขวัญ  
จำเป็นจำพรากจากกัน  สาวสวรรค์ค่อยอยู่สวัสดี  
 
๏ เมื่อนั้น  นวลนางจินตะหรามารศรี  
ให้ละห้อยสร้อยเศร้าแสนทวี  สงสารที่ถ้อยคำพระอำลา  
ก้มพักตร์ลงเช็ดชลเนตร  พลางทูลภูวเรศเชษฐา  
น้องจะอยู่ผู้เดียวเปลี่ยววิญญาณ์  ทุกข์ถึงคะนึงหาไม่เว้นวาย  
เสด็จไปจงดีมีสุข  ให้ห่างภัยไกลทุกข์ทั้งหลาย  
อันศัตรูนอกกายในกาย  สารพัตรแพ้พ่ายอย่าพ้องพาน  
แม้นเสร็จศึกนึกกลับหมันหยา  ให้สมซึ่งสัญญาได้ว่าขาน  
อย่าลืมคำลืมเคยที่โปรดปราน  เยาวมาลย์ทูลพลางทางโศกี  
 
๏ เมื่อนั้น  ระเด่นมนตรีเรืองศรี  
ตรัสปลอบกนิษฐาแล้วพาที  แก้วพี่อย่าพะวงสงกา  
ถึงตัวพี่จะไปรณรงค์  แต่ใจจงพุ่มพวงดวงยิหวา  
พอเสร็จพันตูไม่อยู่ช้า  จะเร่งรีบกลับมาหาน้อง  
ประโลมลาลูบหลังแล้วสั่งเล่า  ขวัญข้าวค่อยอยู่อย่าหม่นหมอง  
ตรัสพลางย่างเยื้องจากแท่นทอง  เสด็จไปยังห้องสองนารี  
 
๏ นั่งแนบแอบองค์กัลยา  ประคองชมมาหยารัศมี  
เชยปรางนางสะการะวาตี  ตรัสสั่งสองศรีด้วยสุนทร  
ค่อยอยู่เถิดนะน้องอย่าหมองไหม้  พี่จะลาทรามวัยไปก่อน  
อย่ากรรแสงโศกาอาวรณ์  เป็นกรรมจำจรจากกัน  
จงรู้รักอดออมถนอมจิตต์  สิ่งใดอย่าได้คิดเดียดฉันท์  
สั่งเสร็จพระเสด็จจรจรัล  ขึ้นเฝ้าทรงธรรม์เจ้าธานี  
 
๏ ก้มเกล้าประณตบทบงสุ์  ทูลองค์ประหมันทั้งสองศรี  
พระองค์จงอยู่สวัสดี  หลานนี้ขอถวายบังคมลา  
 
๏ เมื่อนั้น  ระตูผู้ผ่านหมันหยา  
ทั้งประไหมสุหรีศรีโสภา  ฟังราชนัดดาก็อาวรณ์  
ต่างองค์อำนวยอวยชัย  เจ้าไปเป็นสุขสโมสร  
อันเหล่าอาสัจดัสกร  จงพ่ายแพ้ฤทธิรอนพระหลานรัก  
 
๏ เมื่อนั้น  ระเด่นมนตรีมีศักดิ์  
รับพรภูวไนยด้วยใจภักดิ์  บังคมลามาตำหนักประเสบัน  
 
๏ ครั้นถึงมนเทียรที่ข้างหน้า  พร้อมหมู่เสนากิดาหยัน  
เสด็จเข้ามณฑลพิธีกรรม์  นั่งเหนือเตียงสุวรรณบรรจง  
ราชครูบีกูประมาหนา  ถวายอาเศียรพาทภิเษกสรง  
ลูบไล้สุคนธาอ่าองค์  บรรจงทรงเครื่องวันอาทิตย์  
 
๏ ทรงภูษาแย่งยกกระหนกกระหนาบ  ฉลององค์เข้มขายคดกฤช  
ห้อยหน้าปักทองกรองดอกชิด  สังวลาวรรณอันวิจิตรจำรัสเรือง  
ทับทรวงพวงเพ็ชร์เม็อแตง  ทองกรแก้วแดงประดังเนื่อง  
ธำมรงค์รจนาค่าเมือง  อร่ามเรืองเพ็ชร์รัตน์ตรัจไตร  
ทรงมงกุฎกรรเจียกจอนสุวรรณ  วาวแววแก้วกุดั่นดอกไม้ไหว  
ห้อยอุบะบุหงามาลัย  เหน็บกฤชฤทธิไกรแล้วไคลคลา  
 
๏ ขึ้นเกยกิริณีที่ประทับ  ผันพักตร์สู่พายัพทิศา  
พร้อมหมู่อำมาตย์มาตยา  โหราธิบดีชีพราหมณ์  
พอได้ศุภฤกษ์ก็ลั่นฆ้อง  ประโคมคึกกึกก้องท้องสนาม  
ปุโรหิตฟันไม้ข่มนาม  ทำตามตำราพิชัยยุทธ์  
ทัพหน้าทัพหลวงทัพหลัง  พร้อมพรั่งตั้งโห่อึงอตม์  
ทหารโบกธงทองกระบี่ครุฑ  ฝรั่งจุดปืนใหญ่เป็นสัญญา  
บีกูก็เบิกโขลนทวาร  โอมอ่านอาคมคาถา  
โห่สนั่นลั่นฆ้องขึ้นสามลา  คลายเคลื่อนโยธาทุกหมวดกอง  
 
๏ ช้างเอยช้างที่นั่ง  สะพักพังหลังดีไม่มีสอง  
งามสรรพสรรพางค์หางบังคลอง  ผูกจำลองจำหลักลายพรายพรรณ  
สองหูพู่ห้อยพรอยแพรว  จงกลแก้วแวววาวดาวกุดั่น  
ปกกระพองพรรณรายข่ายสุวรรณ  ผูกชนักจักรันรึงรัด  
ประดับอภิรุมชุมสาย  ธงฉานธงชายมุยรฉัตร  
อาชาแซงนอกล้วนหอกซัด  เบียดเสียดเยียดยัดอัดแอ  
ขนัดหอกขนัดดาบโล่ดั้ง  คับคั่งธงทวนกระบวนแห่  
สนั่นเสียงปี่กลองฆ้องกระแต  สังข์แตรแซ่เสนาะเพราะเพรียง  
เสียงช้างเสียงม้าโกลาหล  เสียงคนอึงอื้อบันลือเสียง  
กองหลังรั้งท้ายคุมลำเลียง  รีบร้นขนเสบียงตามไป  
 
๏ ครั้นออกมานอกนคเรศ  พระทรงเดชเศร้าสร้อยละห้อยไห้  
เหลียงหลังตั้งตาดูเวียงชัย  ฤาทัยหวั่น ๆ ถึงกัลยา  
โอ้ว่าเจ้าดวงยิหวาพี่  ป่านนี้จะคร่ำครวญหวนหา  
ใครจะปลอบโฉมงามสามสุดา  แต่พอพาใจเศร้าบรรเทาคลาย  
สงสารน้ำคำที่พร่ำสั่ง  คิดถึงความหลังแล้วใจหาย  
ครวญพลางกำสรดระทดกาย  แล้วคิดอายพวกพลมนตรี  
จึงชักม่านทองทั้งสี่ทิศ  ดังจะปิดบังแสงพระสุริย์ศรี  
ลมหวนอวลกลิ่นสุมาลี  เหมือนผ้ายาหยีซึ่งเปลี่ยนมา  
แว่วเสียงสำเนียงบุหรงร้อง  ว่าเสียงสามนิ่มน้องเสน่หา  
พระแย้มเยี่ยมม่านทองทัศนา  เห็นแต่ป่าพุ่มไม้ใบบัง  
เอนองค์ลงอิงพิงเขนย  กรเกยก่ายพักตร์ถวิลหวัง   
รสรักร้อนรนพ้นกำลัง  ชลนัยน์ไหลหลั่งลงพรั่งพราย  
 
๏ บัดนั้น  ประสันตาพี่เลี้ยงพระโฉมฉาย  
ขี่ช้างพระที่นั่งมาข้างท้าย  เห็นพระไม่สบายคลายทุกข์ทน  
จึงเสแสร้งแกล้งกล่าววาจา  ป่านี้สนุกกว่าทุกแห่งหน  
แต่เห็นมามากมายหลายตำบล  ก็ยังไม่ชอบกลเหมือนป่านี้  
แม้นไม่มีราชการงานเดือน  คงจะมาปลูกเรือนอยู่ที่นี่  
น้ำท่าหาง่ายสบายดี  สารพัตรจะมีไม่ยากใจ  
ถ้าเลิกทัพกลับมาหมันหยา  จะจำป่าไว้ทูลแถลงไข  
ให้พระพาสามสมรอรทัย  มาประพาสพรรณไม้ให้สำราญ  
 
๏ เมื่อนั้น  พระสุริย์วงศ์เทวาศักดาหาญ  
นิ่งฟังประสันตาอยู่ช้านาน  ค่อยคลายร้อนรำคาญวิญญาณ์  
จึงลุกขึ้นตรัสถามทันที  ป่านี้หรือสนุกหนักหนา  
ตรัสพลางแหวกม่านทัศนา  ไหนชี้บอกมาอย่าลวงกัน  
 
๏ บัดนั้น  ประสันตาแสนกลคนขยัน  
ทำตกใจทูลองค์พระทรงธรรม์  ข้าสำคัญมั่นคงอยู่ดงนี้  
ด้วยช้างบาทย่างทีสะเทิน  เดินเกินตำบลมาพ้นที่  
เขาว่าดงหน้าก็ยังมี  จึงจะชี้ทูลเชิญให้ทัศนา  
 
๏ เมื่อนั้น  พระโฉมยงวงศ์อสัญแดหวา  
ยิ้มพลางทางตอบวาจา  ปดเล่นต่อหน้าไม่อายใจ  
ครั้นซักไซ้ไล่หาความจริง  ยังกลอกกลิ้งกลับลวงไปใหม่  
ชอบผลักให้พลัดตกลงไป  คนอะไรเช่นนี้ก็ยังมี  
 
๏ ว่าพลางทางชมคณานก  โผนผกจับไม้อึงมี่  
เบญจวรรณจับวัลย์ชาลี  เหมือนวันพี่จากสามสุดามา  
นางนวลจับนางนวลนอน  เหมือนพี่แนบนวลสมรจินตะหรา  
จากพรากจับจากจำนรรจา  เหมือนจากนางสะการะวาตี  
แขกเต้าจับเต่าร้างร้อง  เหมือนร้างน้องมาหยารัศมี  
นกแก้วจับแก้วพาที  เหมือนแก้วพี่ทั้งสามสั่งความมา  
ตระเวนไพรร่อนร้องตระเวนไพร  เหมือนเวรใดให้นิราศเสน่หา  
เค้าโมงจับโมงอยู่เอกา  เหมือนพี่นับโมงมาที่ไกลนาง  
คับแคจับแคสันโดษเดี่ยว  เหมือนเปล่าเปลี่ยวคับใจในไพรกว้า  
ชมวิหคนกไม้ไปตามทาง  คะนึงนางพลางรีบโยธี  
 
๏ แรมร้อนผ่อนพักมาหลายวัน  ถึงทางร่วมกุเรปันกรุงศรี  
พบทัพกะหรัดติปาตี  ภูมีให้หยุดโยธา  
 
๏ เมื่อนั้น  กะหรัดปาตีเชษฐา  
เห็นระเด่นมนตรีก็ปรีดา  จึงเสด็จมาหาทันใด  
แล้วทูลว่าสมเด็จพระบิดร  ให้ข้าคุมนิกรน้อยใหญ่  
มาบรรจบทัพพระองค์ไป  ช่วยพิชัยดาหาธานี  
หลายวันแล้วแต่มาคอยท่า  ยับยั้งโยธาอยู่ที่นี่  
ข่าวศึกว่าประชิดติดบุรี  มาจะจรลีรีบไป  
                 

 
๏ เมื่อนั้น  ระเด่นมนตรีเฉลยไข  
ข้าก็เร่งรีบร้อนไม่นอนใจ  แต่ทางไกลอ้อมกว่ากุเรปัน  
ว่าแล้วสองกษัตริย์ก็จัดทัพ  พร้อมสรรพพหลพลขันธ์  
เข้ากระบวนสมทบบรรจบกัน  แล้วยกจากที่นั่นรีบมา  
 
๏ ครั้นถึงเนินทรายชายทุ่ง  แว่นแควันแดนกรุงดาหา  
จึงให้หยุดกองทัพตั้งพลับพลา  ที่ต้องนามครุฑาเกรียงไกร  
แล้วบัญชาใช้ตำมะหงง  ท่านจงรีบเข้าไปกรุงใหญ่  
ทูลศรีปัตหราเรืองชัย  แก้ไขอย่าให้เคืองพระบาทา  
 
๏ บัดนั้น  ตำมะหงงรับสั่งใส่เกศา  
ก้มเกล้ากราบถวายบังคมลา  มาขึ้นม้าควบขับไปฉับพลัน  
 
๏ ครั้นถึงจึงแจ้งคดี  แก่ยาสาเสนีคนขยัน  
บัดนี้องค์อิเหนากุเรปัน  กรีธาทัพขันยกมา  
สองทัพกับกะหรัดติปาตี  มาช่วยบุรีดาหา  
จงพาเราเข้าเฝ้าพระผ่านฟ้า  จะกราบทูลกิจจาให้แจ้งการ  
 
๏ บัดนั้น  ยาสาปรีดิ์เปรมเกษมสานต์  
จึงพากันเข้าไปมิทันนาน  ยังสถานท้องพระโรงรูจี  
 
๏ นบนิ้งประณมบังคมคัล  กราบทูลทรงธรรม์ถ้วนถี่  
บัดนี้ระเด่นมนตรี  กับกะหรัดติปาตียกมา  
รี้พลมากมายหลายแสน  ตั้งอยู่ปลายแดนกรุงดาหา  
ใช้ให้ตำมะหงงเสนา  เข้ามาเฝ้าเบื้องบาทบงสุ์  
 
๏ เมื่อนั้น  พระปิ่นปักนัคเรศสูงส่ง  
แจ้งว่าอิเหนาสุริย์วงศ์  มาช่วยรณรงค์ราวี  
มีความเกษมสันต์หรรษา  ดังได้ผ่านเมืองฟ้าราศี  
ด้วยนัดดาเรืองอิทธิฤทธี  เห็นว่าบุรีไม่อันตราย  
พระเปรมปรีดิ์ดีใจอยู่ในพักตร์  มิให้ประจักษ์คนทั้งหลาย  
จึงเยื้อนเอื้อนโอษฐ์อภิปราย  ซึ่งหลานชายเราอุสส่าห์มา  
ตำมะหงงไปบอกให้ถ้วนถี่  ว่ากูนี้ขอบใจนักหนา  
เชิญให้เข้ามาในพารา  จะได้พักโยธาให้สำราญ  
 
๏ บัดนั้น  ตำมะหงงได้ฟังพระบรรหาร  
จึงสนองมธุรสพจมาน  พระหลานรักถวายบังคมมา  
ให้ข้าทูลองค์พระทรงฤทธิ์  ด้วยโทษผิดติดพันอยู่หนักหนา  
จะขอทำการสนองพระบาทา  เสร็จแล้วจึงจะมาอัญชลี  
 
๏ เมื่อนั้น  พระผู้ผ่านดาหากรุงศรี  
ได้ฟังตำมะหงงเสนี  มิได้มีพจมานประการใด  
จึงผินพระพักตร์มาบัญชา  แก่สุหรานางกงศรีใส  
บัดนี้อิเหนาชาญชัย  กรีธาทัพใหญ่ยกมา  
กับกะหรัดติปาตีพี่ยานั้น  แม่นมั่นเหมือนคำของเจ้าว่า  
เจ้าจะอยู่ทำการในพารา  หรือจะช่วยเชษฐาราวี  
 
๏ เมื่อนั้น  สุหรานากงเรืองศรี  
ได้ฟังผ่านฟ้าพาที  อัญชลีแล้วสนองพระบัญชา  

ขอขอบคุณล่วงหน้าเลยเพราะต้องใช่ค่อนข้างด่วนค่ะ
ภายในวันสองวันนี้ได้ยิ่งดี เพราะอาจารย์สั่งงานเยอะมากค่ะ


PS.  <object width="180" height="320"> <embed width="180" height="320" src="http://serika.sugarstars.net/sun.swf"></embed></object>

แสดงความคิดเห็น

>

116 ความคิดเห็น

โบว์ 26 มิ.ย. 54 เวลา 10:20 น. 1

แรมร้อนผ่อนพักมาหลายวัน&nbsp ถึงทางร่วมกุเรปันกรุงศรี&nbsp 
พบทัพกะหรัดติปาตี&nbsp ภูมีให้หยุดโยธา&nbsp 

เดินทางมาหลายวันจนถึงทางร่วมกับกรุงกุเรปันและได้พบกับทัพของกะหรัดติปาตีที่นั่น อิเหนาจึงสั่งให้หยุดขบวน

๏ เมื่อนั้น&nbsp กะหรัดปาตีเชษฐา&nbsp 
เห็นระเด่นมนตรีก็ปรีดา&nbsp จึงเสด็จมาหาทันใด&nbsp 
แล้วทูลว่าสมเด็จพระบิดร&nbsp ให้ข้าคุมนิกรน้อยใหญ่&nbsp 
มาบรรจบทัพพระองค์ไป&nbsp ช่วยพิชัยดาหาธานี&nbsp 
หลายวันแล้วแต่มาคอยท่า&nbsp ยับยั้งโยธาอยู่ที่นี่&nbsp 
ข่าวศึกว่าประชิดติดบุรี&nbsp มาจะจรลีรีบไป&nbsp 

เมื่อกะหรัดปาตีเห็นอิเหนาก็ดีใจจึงเข้ามาทูลอิเหนาว่าพระบิดา (ไม่รูบิดาใคร) ให้กะหรัดปาตีคุมทหารมาสมทบกับทัพของอิเหนาเพื่อไปช่วนกรุงดาหา ได้มาหยุดทัพรออยู่ที่นี่หลายวันแล้ว ได้ข่าวว่าข้าศึกยกทันมาติดเมืองเต็มที จึงชวนให้รีบยกทัพต่อไป

1
ฝนทิพย์ 16 ส.ค. 65 เวลา 14:22 น. 1-1

เมื่อนั้น ระเด่นมนตรีมีศักดิ์เหลือบไปรับไหว้นางนงลักษณ์ พิศพักตร์ผิวเนื้อนวลละอองลำลำจะใคร่ตรัสปราศรัย แต่หากเกรงท้าวไททั้งสองให้คิดพิสมัยใจปอง พระนิ่งตรึกตรองไปมา ฯ ขออันนี้หน่อยได้มั้ยคะ

0
โบว์ 26 มิ.ย. 54 เวลา 10:25 น. 2

เมื่อนั้น&nbsp ระเด่นมนตรีเฉลยไข&nbsp 
ข้าก็เร่งรีบร้อนไม่นอนใจ&nbsp แต่ทางไกลอ้อมกว่ากุเรปัน&nbsp 
ว่าแล้วสองกษัตริย์ก็จัดทัพ&nbsp พร้อมสรรพพหลพลขันธ์&nbsp 
เข้ากระบวนสมทบบรรจบกัน&nbsp แล้วยกจากที่นั่นรีบมา&nbsp 

ฝ่ายอิเหนาบอกว่าตัวเรานั้นก็ร้อนใจแต่ทางที่ยกทัพมาไกลกว่ามาจากกุเรปัน แล้วอิเหนาและกะหรัดปาตีก็จัดทัพรวมกันแล้วรีบยกทัพไปกรุงดาหา

๏ ครั้นถึงเนินทรายชายทุ่ง&nbsp แว่นแควันแดนกรุงดาหา&nbsp 
จึงให้หยุดกองทัพตั้งพลับพลา&nbsp ที่ต้องนามครุฑาเกรียงไกร&nbsp 
แล้วบัญชาใช้ตำมะหงง&nbsp ท่านจงรีบเข้าไปกรุงใหญ่&nbsp 
ทูลศรีปัตหราเรืองชัย&nbsp แก้ไขอย่าให้เคืองพระบาทา&nbsp 

เมื่อถึงชายทุ่งของกรุงดาหาก็ให้หยุดตั้งที่พักในบริเวณที่มีชัยภูมิที่ดี แล้วสั่งให้ตำมะหงงเข้าไปชี้แจงแก่ท้าวดาหาไม่ให้ขุ่นเคืองใจ

0
โบว์ 26 มิ.ย. 54 เวลา 10:29 น. 3

บัดนั้น&nbsp ตำมะหงงรับสั่งใส่เกศา&nbsp 
ก้มเกล้ากราบถวายบังคมลา&nbsp มาขึ้นม้าควบขับไปฉับพลัน&nbsp 

ตำมะหงงรับคำสั่งแล้วขี่ม้าไปอย่างรวดเร็ว

๏ ครั้นถึงจึงแจ้งคดี&nbsp แก่ยาสาเสนีคนขยัน&nbsp 
บัดนี้องค์อิเหนากุเรปัน&nbsp กรีธาทัพขันยกมา&nbsp 
สองทัพกับกะหรัดติปาตี&nbsp มาช่วยบุรีดาหา&nbsp 
จงพาเราเข้าเฝ้าพระผ่านฟ้า&nbsp จะกราบทูลกิจจาให้แจ้งการ&nbsp 

เมื่อเข้ากรุงดาหาตำมะหงงแจ้งข่าวแก่ยาสาว่าอิเหนายกทัพมาพร้อมกับกะหรัดปาตีมาช่วยกรุงดาหา ให้ยาสาพาเข้าเฝ้าท้าวดาหาเพื่อกราบทูล

๏ บัดนั้น&nbsp ยาสาปรีดิ์เปรมเกษมสานต์&nbsp 
จึงพากันเข้าไปมิทันนาน&nbsp ยังสถานท้องพระโรงรูจี&nbsp 

ยาสาได้ยินก็ดีใจจึงรีบพาตำมะหงงเข้าเฝ้าที่ท้องพระโรง

0
โบว์ 26 มิ.ย. 54 เวลา 12:15 น. 4

นบนิ้งประณมบังคมคัล&nbsp กราบทูลทรงธรรม์ถ้วนถี่&nbsp 
บัดนี้ระเด่นมนตรี&nbsp กับกะหรัดติปาตียกมา&nbsp 
รี้พลมากมายหลายแสน&nbsp ตั้งอยู่ปลายแดนกรุงดาหา&nbsp 
ใช้ให้ตำมะหงงเสนา&nbsp เข้ามาเฝ้าเบื้องบาทบงสุ์&nbsp 

ยาสาเข้าไปไหว้แล้วกราบทูลท้าวดาหาว่าอิเหนาและกะหรัดปาตียกพลมามากมายขณะนี้ตั้งทัพที่ชายแดนกรุงดาหาและให้ตำมะหงงมาเข้าเฝ้าพระองค์

๏ เมื่อนั้น&nbsp พระปิ่นปักนัคเรศสูงส่ง&nbsp 
แจ้งว่าอิเหนาสุริย์วงศ์&nbsp มาช่วยรณรงค์ราวี&nbsp 
มีความเกษมสันต์หรรษา&nbsp ดังได้ผ่านเมืองฟ้าราศี&nbsp 
ด้วยนัดดาเรืองอิทธิฤทธี&nbsp เห็นว่าบุรีไม่อันตราย&nbsp 
พระเปรมปรีดิ์ดีใจอยู่ในพักตร์&nbsp มิให้ประจักษ์คนทั้งหลาย&nbsp 
จึงเยื้อนเอื้อนโอษฐ์อภิปราย&nbsp ซึ่งหลานชายเราอุสส่าห์มา&nbsp 
ตำมะหงงไปบอกให้ถ้วนถี่&nbsp ว่ากูนี้ขอบใจนักหนา&nbsp 
เชิญให้เข้ามาในพารา&nbsp จะได้พักโยธาให้สำราญ

เมื่อท้าวดาหาได้ฟังว่าอิเหนามาช่วบรบก็ดีใจเพราะอิเหนาเก่งกาจคิดว่ากรุงดาหาคงไม่ตกอยู่ในอันตรายแล้ว แต่พระองค์ก็ไม่ได้แสดงออกถึงความดีใจให้ผู้อื่นทราบ และได้ให้ตำมะหงงไปขอบใจอิเหนาและเชิญเข้าเมือง

0
โบว์ 26 มิ.ย. 54 เวลา 12:22 น. 5

บัดนั้น&nbsp ตำมะหงงได้ฟังพระบรรหาร&nbsp 
จึงสนองมธุรสพจมาน&nbsp พระหลานรักถวายบังคมมา&nbsp 
ให้ข้าทูลองค์พระทรงฤทธิ์&nbsp ด้วยโทษผิดติดพันอยู่หนักหนา&nbsp 
จะขอทำการสนองพระบาทา&nbsp เสร็จแล้วจึงจะมาอัญชลี&nbsp 

ตำมะหงงได้ฟังท้าวดาหาจึงกราบทูลว่าอิเหนาให้บอกว่าตนเองมีความผิดอยู่จึงจะขอช่วยรบให้สำเร็จก่อนจึงจะเข้ามากราบพระองค์

๏ เมื่อนั้น&nbsp พระผู้ผ่านดาหากรุงศรี&nbsp 
ได้ฟังตำมะหงงเสนี&nbsp มิได้มีพจมานประการใด&nbsp 
จึงผินพระพักตร์มาบัญชา&nbsp แก่สุหรานางกงศรีใส&nbsp 
บัดนี้อิเหนาชาญชัย&nbsp กรีธาทัพใหญ่ยกมา&nbsp 
กับกะหรัดติปาตีพี่ยานั้น&nbsp แม่นมั่นเหมือนคำของเจ้าว่า&nbsp 
เจ้าจะอยู่ทำการในพารา&nbsp หรือจะช่วยเชษฐาราวี&nbsp 

ท้าวดาหาได้ฟังก็ไม่ได้ตอบอะไร แล้วหันไปถามสุหรานากงว่าจะไปช่วยรบกับอิเหนาและกะหรัดหรือจะอยู่รอรับศึกในกรุง

๏ เมื่อนั้น&nbsp สุหรานากงเรืองศรี&nbsp 
ได้ฟังผ่านฟ้าพาที&nbsp อัญชลีแล้วสนองพระบัญชา&nbsp 

สุหรานากงได้ฟังแล้วก็ไหว้และทำตามคำสั่งท้าวดาหา

0
Jeep 30 ก.ค. 54 เวลา 14:19 น. 10

เมื่อนั้น&nbsp &nbsp  สุหรานากงเรืองศรี&nbsp &nbsp &nbsp 
ได้ฟังผ่านฟ้าพาที&nbsp &nbsp อัญชลีแล้วสนองพระบัญชา
แต่มาอยู่ดาหาก็ช้านาน&nbsp &nbsp &nbsp  ยังมิได้ทำการอาสา
ขอกราบบาทภูวนาบังคมลา&nbsp &nbsp &nbsp &nbsp ออกไปช่วยเชษฐาชิงชัย
ทูลพลางทางถวายอัญชลี&nbsp &nbsp &nbsp  ลาศรีปัตหราเป็นใหญ่
ออกมาอยู่ที่ภูวไนย&nbsp &nbsp &nbsp &nbsp ตรวจเตรียมทัพชัยฉับพลัน
ครั้นเสร็จเสด็จทรงอาชา&nbsp &nbsp &nbsp &nbsp  พร้อมพี่เลี้ยงเสนากิดาหยัน
ยกจากพระนครจรจรัล&nbsp &nbsp &nbsp ตำมะหงงกุเรปันก็ตามมา


ครั้นถึงจึงหยุดจตุรงค์&nbsp &nbsp เสด็จไปเฝ้าพระองค์เชษฐา
ถ้อยทีมีใจปรีดา&nbsp &nbsp &nbsp &nbsp ตรัสสั่งสนทนาพาที
แล้วแถลงแจ้งเหตุบรรยาย&nbsp &nbsp  แต่ต้นจนปลายถ้วนถี่
วันนั้นน้องมาถึงธานี&nbsp &nbsp &nbsp &nbsp ได้ทูลว่าพระพี่จะยกมา
ดูดีท้าวตรัสเห็นขัดเคือง&nbsp &nbsp &nbsp ว่าไหนจะจากเมืองหมันหยา
เมียเขาเขารักดังแก้วตา&nbsp &nbsp  หรือจะอาจคลายคลาเห็นผิดไป
แต่พระเชษฐาให้หาตัว&nbsp &nbsp &nbsp &nbsp ก็ไม่มีความกลัวยังขัดได้
เกิดณรงค์สงครามก็เพราะใคร&nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp จนเดือดร้อนทั่วไปถึงธานี
นับประสาอะไรแก่ตัวเรา&nbsp &nbsp &nbsp &nbsp  ถึงตายเขาก็ไม่ดูผี
เห็นเคืองขัดตรัสซ้ำอยู่ดังนี้&nbsp &nbsp  พระภูมีจงทราบบทมาลย์


เมื่อนั้น&nbsp &nbsp &nbsp ระเด่นมนตรีใจหาญ
ฟังสุหรานากงแจ้งการ&nbsp &nbsp &nbsp  จึงตอบพจมานอนุชา
ซึ่งท่านขุ่นแค้นเคืองนัก&nbsp &nbsp  ก็ประจักแจ้งใจไม่กังขา
ไม่ถือโทษโกรธตอบพระผ่านฟ้า&nbsp &nbsp  จะตั้งหน้าหักหาญพาลภัย
เสร็จศึกจะเข้าไปอัญชลี&nbsp &nbsp &nbsp จะด่าตีก็ตามอัชฌาสัย
เมื่อได้เกินได้ก็จนใจ&nbsp &nbsp &nbsp ตามแต่ภูวนัยจะปราณี


ช่วยแปลตรงนี้ให้ด้วยนะครับเหลือเพียงเท่านี้เอง

0
nookseed onetime 27 พ.ย. 54 เวลา 17:04 น. 15

จัดทหารหน้าช้างพระที่นั่ง&nbsp พร้อมพรั่งทวนทองกองหลวง&nbsp 
ปีกซ้ายปีกขวาตามกระทรวง&nbsp มิให้ล่วงหมู่หมวดตรวจกัน&nbsp 
จัดช้างชนะงาออกมายืน&nbsp ผูกปืนสัปประคับเครื่องมั่น&nbsp 
โลดแล่นโจมทัพซับมัน&nbsp พลายพังดั้งกันแทรกแซง&nbsp 
เกณฑ์ถ้วนกระบวนทัพคชสาร&nbsp หมอควาญขับขี่เข้มแข็ง&nbsp 
ล้วนใส่เสื่อแดงหมวกแดง&nbsp ตกแต่งเตรียมไว้ทั้งไพร่นาย&nbsp 
ผูกช้างพระที่นั่งหลังคาทอง&nbsp เรืองรองพระสูตรรูดสาย&nbsp 
ประสันตาตัวดีขึ้นขี่ท้าย&nbsp คอยเสด็จพระโฉมฉายจรลี&nbsp 

๏ เมื่อนั้น&nbsp ระเด่นมนตรีเรืองศรี&nbsp 
บรรทมเหนือแท่นรัตน์รูจี&nbsp ด้วยจินตะหราวาตีกัลยา&nbsp 
ประคองเชยชื่นชมสมสวาท&nbsp แล้วทุกข์ที่จะนิราศเสน่หา&nbsp 
แต่เวียนสั่งทรามวัยอาลัยลา&nbsp จนสุริยาเยี่ยมยอดยุคันธร&nbsp 
ไก่ขันกระชั้นเสียงอยู่แจ้ว ๆ&nbsp ฟังแว่วหวั่นใจจะไกลสมร&nbsp 
พิศพักตร์พนิดายิ่งอาวรณ์&nbsp พลางสะท้อนถอนจิตต์จาบัลย์&nbsp 

๏ อุ้มองค์นงลักษณ์ใส่ตักไว้&nbsp ลูบไล้โลมนางพลางรับขวัญ&nbsp 
จำเป็นจำพรากจากกัน&nbsp สาวสวรรค์ค่อยอยู่สวัสดี&nbsp 

๏ เมื่อนั้น&nbsp นวลนางจินตะหรามารศรี&nbsp 
ให้ละห้อยสร้อยเศร้าแสนทวี&nbsp สงสารที่ถ้อยคำพระอำลา&nbsp 
ก้มพักตร์ลงเช็ดชลเนตร&nbsp พลางทูลภูวเรศเชษฐา&nbsp 
น้องจะอยู่ผู้เดียวเปลี่ยววิญญาณ์&nbsp ทุกข์ถึงคะนึงหาไม่เว้นวาย&nbsp 
เสด็จไปจงดีมีสุข&nbsp ให้ห่างภัยไกลทุกข์ทั้งหลาย&nbsp 
อันศัตรูนอกกายในกาย&nbsp สารพัตรแพ้พ่ายอย่าพ้องพาน&nbsp 
แม้นเสร็จศึกนึกกลับหมันหยา&nbsp ให้สมซึ่งสัญญาได้ว่าขาน&nbsp 
อย่าลืมคำลืมเคยที่โปรดปราน&nbsp เยาวมาลย์ทูลพลางทางโศกี&nbsp 

๏ เมื่อนั้น&nbsp ระเด่นมนตรีเรืองศรี&nbsp 
ตรัสปลอบกนิษฐาแล้วพาที&nbsp แก้วพี่อย่าพะวงสงกา&nbsp 
ถึงตัวพี่จะไปรณรงค์&nbsp แต่ใจจงพุ่มพวงดวงยิหวา&nbsp 
พอเสร็จพันตูไม่อยู่ช้า&nbsp จะเร่งรีบกลับมาหาน้อง

0
gaara 3 ก.ค. 55 เวลา 20:21 น. 19

หนูแปลไม่ได้อ่ะ มันงงๆยังไงไม่รู้

&nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp บัดนั้น&nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp  ประสันตาแสนกลคนขยัน
ทำตกใจทูลองค์พระทรงธรรม์&nbsp &nbsp &nbsp &nbsp ข้าสำคัญมั่นคงอยู่ดงนี้
ด้วยช้างบาทย่างทีสะเทิน&nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp  เดินเกินตำบลมาพ้นที่
เขาว่าดงหน้าก็ยังมี&nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp &nbsp  ถึงจะชี้เชิญให้ทัศนา

ช่วยหนูหน่อยนะค่ะ&nbsp ขอบคุณค่ะ

0