ช่วยถอดความ เรื่อง ขุนช้างขุนแผน ตอนขุนช้างถวายฏีกา

[NinewTY]

 

๏ ครานั้นจึงโฉมเจ้าพลายงาม		ฟังความเห็นว่าแม่หาไปไม่
คิดบ่ายเบี่ยงเลี่ยงเลี้ยวเบี้ยวบิดไป		เพราะรักขุนช้างกว่าบิดา
จึงว่าอนิจจาลูกมารับ		แม่ยังกลับทัดทานเป็นหนักหนา
เหมือนไม่มีรักใคร่ในลูกยา		อุตส่าห์มารับแล้วยังมิไป
เสียแรงเป็นลูกผู้ชายไม่อายเพื่อน		จะพาแม่ไปเรือนให้จงได้
แม้นมิไปให้งามก็ตามใจ		จะบาปกรรมอย่างไรก็ตามที
จะตัดเอาศีรษะของแม่ไป		ทิ้งแต่ตัวไว้ให้อยู่นี่
แม่อย่าเจรจาให้ช้าที		จวนแจ้งแสงสีจะรีบไป ฯ
๏ ......................		............................
ครานั้นวันทองผ่องโสภา		ตกใจกลัวว่าจะฆ่าฟัน
จึงปลอบว่าพลายงามพ่อทรามรัก		อย่าฮึกฮักว้าวุ่นทำหุนหัน
จงครวญใคร่ให้เห็นข้อสำคัญ		แม่นี้พรั่นกลัวแต่จะเกิดความ
ด้วยเป็นข้าลักไปไทลักมา		เห็นเบื้องหน้าจะอึงแม่จึงห้าม
ถ้าเห็นเจ้าเป็นสุขไม่ลุกลาม		ก็ตามเถิดมารดาจะคลาไคล
ว่าพลางนางลุกออกจากห้อง		เศร้าหมองโศกาน้ำตาไหล
พระหมื่นไวยก็พามารดาไป		พอรุ่งแจ้งแสงใสก็ถึงเรือน ฯ
๏ จะกล่าวถึงเจ้าจอมหม่อมขุนช้าง		นอนครางหลับกรนอยู่ป่นเปื้อน
อัศจรรย์ฝันแปรแชเชือน		ว่าขี้เรื้อนขึ้นตัวทั่วทั้งนั้น
หาหมอมารักษายาเข้าปรอท		มันกินปอดตับไตออกไหลหลั่น
ทั้งไส้น้อยไส้ใหญ่แลไส้ตัน		ฟันฟางก็หักจากปากตัว
ตกใจตื่นผวาคว้าวันทอง		ร้องว่าแม่คุณแม่ช่วยผัว
ลุกขึ้นงกงันตัวสั่นรัว		ให้นึกกลัวปรอทจะตอดตาย
ลืมตาเหลียวหาเจ้าวันทอง		ไม่เห็นน้องห้องสว่างตะวันสาย
ผ้าผ่อนล่อนแก่นไม่ติดกาย		เห็นม่านขาดเรี่ยรายประหลาดใจ
ตะโกนเรียกในห้องวันทองเอ๋ย		หาขานรับเช่นเคยสักคำไม่
ทั้งข้าวของมากมายก็หายไป		ปากประตูเปิดไว้ไม่ใส่กลอน
พลางเรียกหาข้าไทอยู่ว้าวุ่น		อีอุ่นอีอิ่มอีฉิมอีสอน
อีมีอีมาอีสาคร		นิ่งนอนไยหวามาหากู
บ่าวผู้หญิงวิ่งไปอยู่งกงัน		เห็นนายนั้นแก้ผ้ากางขาอยู่
ต่างคนทรุดนั่งบังประตู		ตกตะลึงแลดูไม่เข้ามา
ขุนช้างเห็นข้าไม่มาใกล้		ขัดใจลุกขึ้นทั้งแก้ผ้า
แหงนเถ่อเป้อปังยืนจังกา		ย่างเท้าก้าวมาไม่รู้ตัว
ยายจันงันงกยกมือไหว้		นั่นพ่อจะไปไหนพ่อทูนหัว
ไม่นุ่งผ่อนนุ่งผ้าดูน่ากลัว		ขุนช้างมองดูตัวก็ตกใจ
สองมือปิดขาเหมือนท่าเปรต		ใครมาเทศน์เอาผ้ากูไปไหน
ให้นึกอดสูหมู่ข้าไท		ยายจันไปเอาผ้าให้ข้าที
ยายจันตกใจเต็มประดา		เข้าไปฉวยผ้าเอามาคลี่
หยิบยื่นส่งให้ไปทันที		เมินหนีอดสูไม่ดูนาย
ขุนช้างตัวสั่นบอกบ่าวไพร่		วันทองไปไหนอย่างไรหาย
เอ็งไปดูให้รู้ซึ่งแยบคาย		พบแล้วอย่าวุ่นวายให้เชิญมา ฯ
๏ ข้าไทได้ฟังขุนช้างใช้		ต่างเที่ยวค้นด้นไปจะเอาหน้า
ทั้งห้องนอกห้องในไม่พบพา		ทั่วเคหาแล้วไปค้นจนแผ่นดิน
เห็นประตูรั้วบ้านบานเปิดกว้าง		ผู้คนนอนสล้างไม่ตื่นสิ้น
เสาแรกแตกต้นเป็นมลทิน		กินใจกลับมาหาขุนช้าง
บอกว่าได้ค้นคว้าหาพบไม่		แล้วเล่าแจ้งเหตุไปสิ้นทุกอย่าง
ข้าเห็นวิปริตผิดท่าทาง		ที่นวลนางวันทองนั้นหายไป ฯ
๏ ครานั้นขุนช้างฟังบ่าวบอก		เหงื่อออกโซมล้านกบาลใส
คิดคิดให้แค้นแสนเจ็บใจ		ช่างทำได้ต่างต่างทุกอย่างจริง
สองหนสามหนก่นแต่หนี		พลั้งทีลงไม่รอดนางยอดหญิง
คราวนั้นอ้ายขุนแผนมันแง้นชิง		นี่คราวนี้หนีวิ่งไปตามใคร
ไม่คิดว่าจะเป็นเห็นว่าแก่		ยังสาระแนหลบลี้หนีไปไหน
เอาเถิดเป็นไรก็เป็นไป		ไม่เอากลับมาได้มิใช่กู ฯ
๏ จะกล่าวถึงโฉมเจ้าพลายงาม		เกรงเนื้อความนั่งนึกตรึกตรองอยู่
อ้ายขุนช้างสารพัดเป็นศัตรู		ถ้ามันรู้ว่าลักเอาแม่มา
มันจะสอดแนมแกมเท็จ		ไปกราบทูลสมเด็จพระพันวษา
ดูจะระแวงผิดในกิจจา		มารดาก็จะต้องซึ่งโทษภัย
คิดแล้วเรียกหมื่นวิเศษผล		เอ็งเป็นคนเคยชอบอัชฌาสัย
จงไปบ้านขุนช้างด้วยทันใด		ไกล่เกลี่ยเสียอย่าให้มันโกรธา
บอกว่าเราจับไข้มาหลายวัน		เกรงแม่จะไม่ทันมาเห็นหน้า
เมื่อคืนนี้ซ้ำมีอันเป็นมา		เราใช้คนไปหาแม่วันทอง
พอขณะมารดามาส่งทุกข์		ร้องปลุกเข้าไปถึงในห้อง
จึงรีบมาเร็วไวดังใจปอง		รักษาจนแสงทองสว่างฟ้า
ไม่ตายคลายฟื้นขึ้นมาได้		กูขอแม่ไว้พอเห็นหน้า
แต่พอให้เคลื่อนคลายหลายเวลา		จึงจะส่งมารดานั้นคืนไป ฯ

ป.ล ช่วยหนูหน่อยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ

Comments

[Spark Final]

อิอิ ... ทำเรื่องเดียวกันเลย 555+

---

PS.  Let's Protect the world.

[Stormy_Night]

ผมว่าภาษาเขาก็เขียนชัดเข้าใจได้นะครับ แค่เอามาเขียนเป็นร้อยแก้วภาษาตัวเอง

[deksilly]

เราคิดว่าถ้าจะไม่ช่วยเค้าน่ะ ไม่ต้องเข้ามาพิมให้เค้าดีใจหรอก  ลองคิดดูถ้าตัวเองต้องการความช่วยเหลือ แล้วมีคนมาพูดแบบนี้จะรู้สึกยังไง

[สมชาย]

ครานั้นวันทองผ่องโสภา ตกใจกลัวว่าจะฆ่าฟัน

จึงปลอบว่าพลายงามพ่อทรามรัก อย่าฮึกฮักว้าวุ่นทำหุนหัน

จงครวญใคร่ให้เห็นข้อสำคัญ แม่นี้พรั่นกลัวแต่จะเกิดความ

ด้วยเป็นข้าลักไปไทลักมา เห็นเบื้องหน้าจะอึงแม่จึงห้าม

ถ้าเห็นเจ้าเป็นสุขไม่ลุกลาม ก็ตามเถิดมารดาจะคลาไคล

ว่าพลางนางลุกออกจากห้อง เศร้าหมองโศกาน้ำตาไหล

พระหมื่นไวยก็พามารดาไป พอรุ่งแจ้งแสงใสก็ถึงเรือน ฯ

ช่วยถอดความหน่อยคับ