อยากซิ่วจากอักษรจุฬาไปศิลปากรขอคำแนะนำหน่อยค่ะ
ตั้งกระทู้ใหม่
ตอนนี้เราเป็นนิสิตจุฬาปีหนึ่ง ที่ไม่มีความสุข เราอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เราไม่ชอบ มีแต่ตึกและห้าง
สรรพสินค้าและการจราจรที่ติดขัด เพื่อนส่วนใหญ่ก็ไม่ใช่สไตส์เรา คือเขาก็นิสัยดีนะ แต่พูดคุยด้วยแล้วรู้สึกอึดอัด แค่ยิ้มให้ ถามชื่อ อยากเข้าเอกอะไรแล้วก็จบ บางคนเรียนเซคเดียวกัน ห้องเดียวกันแต่พอเข้าห้องน้ำเจอกันก็เมินกันซะแล้ว อาจารย์ก็เก่งนะ สอนดี แต่ไม่รู้สึกเป็นกันเอง อึดอัดเหมือนกัน รุ่นพี่ตอนแรกก็ดีนะ แต่เราเจอรุ่นพี่คนหนึ่งที่ดูดีสนุกสนานเฮฮาแต่ก็มากระแนะกระแหนเรา เพื่อนเราก็เจอพี่ปีสูงที่มาเอาเปรียบเวลาทำงานร่วมกัน คือเราเข้าใจว่าคนมีหลายประเภท แต่เหตุการณ์ที่ผ่านมาทำให้เราไม่อยากไว้ใจใคร คือโดยรวมแล้วทุกสิ่งทุกอย่างทำให้เราอึดอัดไม่มีความสุข แค่ตื่นมาทุกเช้าเราก็รู้สึกแย่แล้วอ่ะ รู้สึกเหนื่อยไม่อยากทำอะไร ไม่อยากเรียน กว่าจะทำงานแต่ละอย่างให้ผ่านพ้นไปก็หมดพลังไปเยอะอ่ะ เราไม่ประทับใจที่นี่ อยู่แล้วเราหมดความเชื่อมั่นในตัวเอง เราคงไม่เหมาะกับที่นี่อ่ะ แต่เราชอบภาษามากนะ เราเลยอยากซิ่วไปอักษรศิลปากร ที่ๆเราว่าใช่สำหรับ เราอยากเรียนอย่างมีความสุข ไม่หนักเกินไป เพื่อนๆก็สบายๆเฮฮา อยู่กับธรรมชาติไม่ต้องเซ็งกับรถติดc การเดินทางก็สะดวกรถตู้อยู่หน้ามอ คือเราเด็กตจวอ่า ได้ขี่จักรยานไปเรียน
confuse
14 พ.ย. 55 เวลา 19:19 น.
922
views
19 ความคิดเห็น
จะเอาอย่างนั้นจริงก็ตามใจจ้า
คุณอาจอยู่ไม่ถูกกลุ่มเอง เลยเข้ากับเพื่อนไม่ได้
บอกตามตรงนะ การได้พยายามในที่ที่ดีที่สุด คือโอกาสที่จะทำให้เรามีอนาคตข้างหน้ามากขึ้น
ไม่ได้บอกว่าศิลปากรไม่ดีนะ ดีมากๆ เลย เพียงแต่ค่านิยมคนไทย นายจ้างไทย ต้องเลือกชื่อเสียงมาก่อน
สมมติว่า คุณ และ อีกคน จบมาเกรดเท่ากัน หน้าตาดีๆ เท่าๆ กัน กิจกรรมก็ทำเท่าๆ กัน ทุกอย่างเท่ากันหมด เหลือแต่ชื่อสถาบัน คุณว่านายจ้างเลือกใคร
อีกอย่าง คุณไม่ได้ซิ่วจากคณะหนึ่งไปอีกคณะหนึ่ง แต่่จะซิ่วในคณะที่เหมือนกัน
จากสถาบันที่ชื่อเสียงมากกว่าไปยังสถาบันที่ชื่อเสียงน้อยกว่า (ในค่านิยมคน)
อันนี้แปลก ไม่อยากให้ทำ
แต่ถ้ามันสุดทน ก็ไม่เป็นไร เสียเวลาไปหนึ่งปี ไม่เป็นปัญหา พ่อแม่เข้าใจค่ะ
ย้ำ ว่าไม่ใช่การประชด แค่มองในภาพความจริง
ถ้าไม่ไหวแล้วจริงๆ ไม่ไหวแล้วจริงๆ ทนไม่ได้แล้วจริงๆ ซิ่วเถอะค่ะ
ถามตัวเองให้ดีก่อน ไม่ไหวแล้วจริงๆ สุดทนแล้วจริงๆ หรือเปล่า?
การที่คุณจะทิ้งโอกาส ก็ทำให้คุณถูกด่าจากคนที่ไม่ได้โอกาสแล้วนะเออ
ออ ลืมถามอีกอย่าง ได้พยายามใช้ชีวิตให้เต็มที่หรือยัง?
สู้สู้นะคะ พี่เรียนปีสอง อยู่อักษรศิลปากรค่ะ
ความจริงแล้วพี่ว่าอาจเพราะด้วยความที่น้องเพิ่งเข้ามหาลัย
ยังปรับตัวไม่ค่อยได้ เพราะตอนช่วงที่พี่อยู่ปีหนึ่งพี่ก็อารมณ์คล้ายๆน้องนะคะ
ตัวพี่เองเป็นคนกรุงเทพ ต้องมาเรียนตจว.ก็กลัวๆว่าการเดินทางจะสะดวกมั้ย
เพราะรถไฟฟ้าไรก็ไม่มี(คนกรุงอ่าเน้อ มันชิน-3-) พี่ว่า เดี๋ยวพออีกสักพักนึง
พอน้องเริ่มปรับตัวได้แล้ว อะไรๆก็จะดีขึ้นเองนะคะ พี่เองก็เคยมีความคิดว่าอยากจะซิ่ว
อยากไปที่อื่น เพราะเหมือนกับที่นี่มันไม่ใช่ อย่างที่น้องคิดเลยค่ะ แย่ไปกว่านั้น
ช่วงปีหนึ่งเทอมสอง มีปัญหากับเพื่อนในกลุ่มด้วย ตอนนั้นพี่รู้สึกแย่มาก
โทรคุยกับเพื่อนม.ปลายตลอดๆเลย แต่ก็ยังโชคดีที่มีเพื่อนในมอสองสามคนที่ยังสามารถรับฟัง
และเป็นที่ปรึกษาพี่ได้ จนตอนนี้พี่ก็แฮปปี้ดีนะคะ ไม่ได้รู้สึกว่าอยากไปเรียนที่ไหนแล้ว
เป็นกำลังใจให้นะคะ ค่อยๆเป็นค่อยๆไปค่ะ สู้สู้
เราว่าทนๆเรียนไปก่อนก็ดีน่ะ
อาจจะเจอเพื่อนคนอื่นที่ดีกว่านี้ก็ได้
คนที่เรารู้จักก็จบอักษร จุฬา
ได้งานทำดีมากเลยเเหละ
เราว่า ศิลปากรค่อยเรียนต่อโทก็ได้น่ะ
ทนๆไปเถอะไหนๆก็เลือกไปแล้ว สู้ๆจ้าาาาา
เราเข้าใจความอึดอัดแบบนี้มากเลย
คือถ้ามันไม่สนิทใจกันกับเพื่อนนะ จะลำบากมากๆเลย
เราก็เป็นคนหนึงที่มาจาก ตจว. เราคิดว่ามันอยู่ที่กลุ่มเพื่อนที่คุณเลือกคบด้วยนะ
ลองเปลี่ยนกลุ่มดูไหม (เรารู้ว่ามันทำยาก..แต่ถ้าเพื่อนนิสัยโอเคกับเรา ความรู้สึกเราจะเปลี่ยนเลยนะ)
ถ้าคนที่รู้สึกอึดอัดจริงๆ อะไรก็ขัดใจไปซะหมด
สำหรับเราเพื่อนเป็นตัวแปรสำคัญ ต่อการเรียนและการใช้ชีวิตประจำวัน
แต่ถ้าคนที่ปรับตัวเก่งๆ คงไม่มีปัญหาอะไร (..แต่บังเอิญเราเป็นคนคิดมากไปหน่อย5555)
แต่ถ้าเราเป็นเจ้าของกระทู้ เราคิดว่าถ้าเราไม่มีความสุข แล้วแม่จะมีความสุขได้อย่างไร
ในทางกลับกัน ถ้าจขกท. ปรับตัวได้ และทนๆเรียนไป มันจะเป็นผลดีกับตัวเองมากๆนะ
ลองชั่งน้ำหนักดูว่า พอจะปรับเปลี่ยนอะไรตอนนนี้ได้ไหม ??
ถ้าคิดว่าไม่ ก็อย่าทนเลย เวลา4ปีไม่ใช่น้อยๆนะคะ
4ปีควรจะเป็นเวลาที่น่าจดจำ ในความคิดเรา
ลองดูให้จบปีก่อนนะ กลุ่มเพื่อนที่เราอยู่มันอาจจะไม่ใช่ อาจจะมีเพื่อนบางคนที่เราไม่เคยคุยด้วยที่เขานิสัยเหมือนเราก็ได้ แล้วเธอจะแน่ใจได้อย่างไรว่าศิลปากรเหมาะกับเธอ?
เราก็อยู่ปีหนึ่ง คณะมนุษยศาสตร์ เกษตรศาสตร์ บางเขน เราก็เป็นเด็กต่างจังหวัดเหมือนกัน ตอนแรกเราก็รับไม่ได้กับสภาพสังคม ไม่ใช่ว่าสังคมเขาไม่ดีนะ แต่เราไม่ชอบอะไรวุ่นวาย ช่วงเดือนแรกๆเราปรับตัวไม่ได้ แล้วเราก็ไม่คิดจะปรับตัวด้วย คิดแต่ว่าจะซิ่วอย่างเดียว ตอนแรกเราอยู่กับเพื่อนกลุ่มหนึ่งประมาณ 10 คน มันวุ่นวายมาก แล้วกลุ่มนั้นมีกะเทย ที่เราอยู่ด้วยเพราะมาจากจังหวัดเดียวกัน แต่พออยู่ด้วยสักพักก็รับนิสัยพวกเขาไม่ได้ มันนั่งกรี๊ดกร๊าดผู้ชายกัน ซึ่งมันไม่ใช่สไตล์เราเลย หลังจากนั้นเราเลยแยกตัวมาอยู่คนเดียว แต่พอออกมา ก็ได้คุยกับเพื่อนๆกลุ่มอื่นบ้าง ไปกับพวกเขาบ้าง ก็เลยรู้ว่าคนที่เหมาะกับเราก็มีอยู่ แค่เราไม่เคยสนใจหรือไปพูดกับเขาแค่นั้นเอง
เราก็ว่าจะซิ่วไปอักษรศิลปากรเหมือนกัน แต่พอปรับตัวได้แล้วก็เลยคิดว่าไม่ไปดีกว่า เพื่อนที่ศิลปากรเองก็บอกเหมือนกันว่าอย่ามาเลย อยู่ที่นั่นอ่ะดีแล้ว ตอนหลังพ่อก็มากระซิบบอกว่า "รู้ไหมว่าแม่เขาเครียด" ที่เราบอกว่าจะซิ่ว
เราว่านะไหนๆก็ติดแล้ว จุฬาเลยนะ! อยู่ต่อไปเถอะ แค่อีก 3 ปีครึ่งเอง พอจบแล้วจะไปต่อป.โทที่ศิลปากรก็ไม่มีใครว่า อย่าทำให้แม่เขาผิดหวังเลย แม่เขาภูมิใจในตัวเธอมากนะ พ่อแม่เขามีเรื่องคุยกันไม่กี่เรื่องหรอก หนึ่งในนั้นก็คือลูกมีที่เรียนที่ดีๆ
เธอรู้มั้ย อักษร ฬ คือความฝันของเราตั้งแต่เด็ก และแน่นอนว่าเป็นความฝันของใครหลายๆคนด้วย เธออุตส่าห์ทุ่มเทขนาดติด ฬ แล้ว จะทิ้งโอกาสนั้นไปหรอ เราว่าเธอให้เวลาตัวเองอีกหน่อย อาจจะปรับตัวได้ก็ได้นะ ชีวิตคนเรามันก็ต้องมีการปรับตัว การเปลี่ยนแปลงกันทั้งนั้นแหละ แล้วอีกอย่างเธอรู้ได้ไงว่าอักษร ศิลปกรเป็นสังคมที่เหมาะกับเธอแน่ๆ ไม่รู้นะแต่เราว่าการที่ได้อยู่ในสังคมอีกแบบนึงมันทำให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายๆอย่างอ่ะ
เธอคิดให้ดีก็แล้วกันน้าา สู้ๆๆ ชีวิตมีอะไรหนักกว่านี้อีกเยอะ เอาใจช่วย
ขอบคุณทุกคำแนะนำนะคะ ถามว่าใช้ชีวิตเต็มที่รึยัง คงยังอ่า แต่อย่างที่บอกคือมันหมดแรงอ่ะ ไม่มีอารมณ์จะทำอะไรเลย แต่เราก็ทำนะ มีกิจกรรมก็เข้าร่วม ถ้าเป็นกิจกรรมระหว่างคณะหรือกิจกรรมหอในที่คละคณะจะสนุก แต่ถ้าทำกับในอักษรจะเซ็งมากกก
เรามีเพื่อนสนิทนะ สองสามคน นิสัยดีมากกก แนวเดียวกันด้วย เป็นสิ่งเดียวที่ให้เรายังอยู่ที่นี่ เราก็คุยกับเพื่อนนะว่าถ้าไปกลัวจะไม่เจอเพื่อนแบบพวกแก แต่มันก็บอกว่ายังไงก็ต้องมี ตอนแรกเรายังทนได้เพราะเพื่อนสองสามคนนี้แหละ แต่นานเข้ามันก็ยิ่งอึดอัดอ่ะ
เรื่องงานจริงๆเราเฉยๆอ่ะเพราะเราอยากทำงานอิสระหรือไม่ก็งานที่สบายๆอย่างไกด์ ล่าม นักแปล งานที่ไม่ต้องจำเจอยู่ในตึกแคบๆ ถ้าเลือกได้ก็ไม่อยากเป็นข้าราชการ เรามันพวกรักสระอ่ะ ไม่ก็ทำกับชาวต่างชาติ แล้วงานแนวนั้นมันน่าจะใช้ความสามารถจริงๆ ต้องพูดได้ สำนวนการแปลต้องดี ซึ่งเราเชื่อว่าจุฬาและศิลปากรก็ทำให้เรามีความสามารถแบบนั้นได้ทั้งคู่ มันน่าจะอยู่ที่ตัวเรามากกว่า เราเข้าใจว่าสังคมไทยต้องการอะไร แต่ถ้าจบไปแล้วทำงานกับเจ้านายที่ยึดติดสถาบันมากกว่าความสามารถเราก็ไม่อยากทำด้วยเพราถึงจบจุฬาไปแต่ถ้าต่อไปมีคนจบเมืองนอกมาเราก็คงโดนเขี่ยทิ้ง
แต่เรายังมีแม่และครอบครัวไง เราเลยยังคิดหนัก:(
สาเหตุมันมาจากอะไรอ่า
เอาใจช่วยจ้า า า ตัวเอง ง ง ~~~~~~~
แต่ยังไงๆซะ หาก จขกท. ไม่ชอบ เรียนแล้วไม่มีความสุข มันก็ขึ้นอยู่กับ จขกท. แล้วล่ะ
แล้ว จขกท รู้ได้ยังไง ว่าที่นั่นเพื่อนเป็นแบบนั้น เรียนแล้วมีความสุข
ผมว่า จขกท ไปเจออะไรเข้าแน่เลย หรือ ไม่ก็มีอคติกับอะไรบางอย่างอยู่
>> อย่าใช้ อคติเรื่องเดียว มามีอำนาจในการมองภาพรวมให้ติดลบไปด้วยนะจ๊ะ
เพราะมีบางคน แค่ทะเลาะกับเพื่อนเล็กน้อยๆ ก็หาข้ออ้างนาๆ มาย้ายสถานศึกษาซะแล้ว
ถ้า จขกท. อึดอัดหลายๆเรื่อง ก็แล้วแต่ จขกท. จ้า
แต่ถ้าบังเอิญมันเป็นช่วงขาลง ก็อาจจะลองสอบไว้ แล้วระหว่างนั้นก็ดูๆสถานการณ์ไปประกอบการตัดสินใจจ้า
แก้ไขครั้งที่ 1 เมื่อ 14 พฤศจิกายน 2555 / 21:17
PS. คำถามที่ดี....จะนำมาซึ่งคำตอบที่ดี
มองให้กว้างและไกลๆนะ ชีวิตสนุกกับสังคมในวัยเรียนมัธยมกำลังจะหมดไปแล้วไม่ว่าเรียนมหาลัยใดก็ตามไม่สนุกเหมือนมัธยมแน่นอนเหมิอนกันหมด และมหาลัยทุกแห่งในปี1 ต้องปรับตัวหาแนวทางใช้ชีวิตที่ทำให้เราอยู่ได้จนจบทั้งนั้นครับขอยืนยัน เวลาจบแล้วคุณจะรู้เองว่าโอกาสในอนาคตคุณมีมากกว่าคนอื่นๆ เพราะคุณอยู่ในกลุ่มเด็กที่เก่งที่สุดในสาขานื้ ย่อมมีการเรียนที่รับผิดชอบหนักกว่าถูกมองและเชื่อถือความสามารถมากกว่า  พ่อแม่ก็มีความสุขในตัวเราด้วย  ลองทบทวนดีๆและพยายามเลือกคนที่เหมาะกับเราเป็นเพื่อนเท่านั้นก็มีความสุขแล้วในมหาลัย และสุขแท้อยู่ที่ครอบครัวนะ แต่ถ้าซิ่วไปเพราะไม่ใช่คณะที่เราฝันล่ะก็รีบไปเลยครับ
อย่ามาศิลปากรเลยครับ สังคมไม่ได้ดีอย่างที่โฆษณาหรอก
อย่ามาศิลปากรเลย ที่เธอท้อเพราะเธอยังไม่ชิน ถ้าเธอซิ่ว เธอก็จะทึกทัก
เอาว่านี่ไงฉันเหมาะกับศิลปากร แต่จริงๆ แล้ว เธอแค่ชินกับระบบการเรียน
ในมหาวิทยาลัยนะ
เรื่องเพื่อน สนิทมากๆ ปีหนึ่งเนี่ยมีเวลาคุยกันเยอะ ทะเลาะกันเข้าไปเลย
สิบครั้ง เธอจะหาคนที่ทะเลาะกันบ่อยๆ แล้วยังอยู่กับเธออย่างนี้ไม่ได้แล้ว
แต่ก็อย่าลืมปรับตัวเองด้วย อย่ามัวแต่หลงภาพในจินตนาการว่ามันจะเป็น
อย่างนั้นอย่างนี้
เธอจบจากมหาวิทยาลัยเมื่อไหร่จะได้เป็นภูมิต้านทานเวลาทำงานได้
เราลืมบอกว่าเธออย่าพลาดงานลอยกระทงหลังจุฬาวิล่ะ ไปช่วยงานพี่ๆ
แล้วเธอก็จะได้เพื่อนมาคบเพิ่ม เดี๋ยวพอเข้าเอก ก็ได้เพื่อนอีกกลุ่ม คราว
นี้เธอก็มีให้เลือกคบตั้งเยอะ จะลงหลักปักฐานกลุ่มไหน ต้องรอจบปีสอง
โน่นแหละ
สู้ๆค่ะ เป้นกำลังใจให้ค่ะ
บางทีอาจอยู่ผิดกลุ่มก็ได้น๊า
เราอยู่อักษรศิลปากรแล้วก็มีความคิดจะซิ่วค่ะ
สังคมที่นี่ไม่รู้สิ มันทำให้เราอยากซิ่วด้วย
เรียนคลาสอะไรก็ไม่ค่อยตรงกับเพื่อนเลย มันเบื่อๆ
รุ่นพี่บอกว่ากว่าจะหาเพื่อนสนิทๆด้วยกันก็คือตอนเข้าเอกเลย
เราอยู่หอนอกเวลาปั่นจักรยานมามหาลัยทีนึงต้องปั่นข้ามถนน
ซึ่งมันร้อนและเหม็นควันรถยนต์กับรถมอเตอร์ไซค์มาก
ในมหาลัยก็เหมือนกัน คนใช้มอเตอร์ไซค์เยอะ ไม่ค่อยสัมผัสถึงธรรมชาติเท่าไหร่นะ
เพราะเหม็นควันรถมาก
แต่เราก็ไม่แน่ใจ เราก็พยายามปรับตัวอยู่ ซึ่งมันเซ็งมาก
แต่เห็นคนอื่นในคณะก็มีความสุขเฮฮาร่าเริงดีนะ มันแล้วแต่คนด้วย
ไม่ใช่คณะกับมหาลัยไม่ดี แต่เราว่ามันอยู่ที่ตัวเราเองมากกว่าว่าจะเหมาะกับที่ไหน ว่าจะมองในมุมมองยังไง พยายามปรับให้ได้
แต่เราก็คิดว่าจะซิ่วอยู่ดีอ่านะ555
อีกอย่างนึงอักษรศิลปากร มีนศ.เยอะมาก ปีนี้ประมาณ700กว่าคนเลยทีเดียว(ไม่ก็หกร้อยกว่าๆ)
ไปไหนในมหาลัยก็จะเจอแต่เด็กอักษร มีหมดทุกแบบ แรง เรียบร้อย ขี้เม้าท์ นิสัยดี คนเยอะมันก็หลายพ่อพันแม่ นิสัยหลากหลายอะนะ ถ้าเจอเพื่อนดีก็โชคดีไป
จริงๆทำอย่างที่ตัวเองต้องการ
ถามความเห็นคนอื่นไปก็เท่านั้น นานาจิตตัง
ทุกคนก็เอาตัวเองเป็นที่ตั้งทั้งนั้น
ใครจะมารู้ตัวเราดีเท่าตัวเราเองจริงมั้ย
อยากทำอะไรก็ทำเลย แต่ต้องทำมันจนถึงที่สุด ประสบความสำเร็จให้ได้
อย่ามาศิลปากรเลยเชื่อเราเถอะ
มันไม่ได้ดีเหมือนที่เธอคิดหรอก
พี่ขอตอบในฐานะที่เป็นเด็กซิ่วนะคะ...
พี่ซิ่วมาจาก ม.เกษตร ตอนนี้อยู่รัฐศาสตร์ จุฬาค่ะ^^
ข่วงแรกมาอยู่จุฬา พี่ต้องปรับตัวอย่างมาก ทั้งการเดินทาง เพื่อน สังคม บลาๆๆ
เพราะเกษตรก็ต่างจากจุฬาอ่ะเนอะ เกษตรจะแบบเด็ดตจว.เยอะ ชิวๆ บ้านๆลุยๆคือพี่รักเกษตร พี่อยู่ในรั้วเกษตรมาตั้งแต่อนุบาล จนจบมัธยม แถมมีเพื่อนที่สนิทมากๆในมหาลัย และผูกพันกับกิจกรรมต่างๆที่นั่น โดยเฉพาะการรับน้องทำให้เลือดเกษตรเข้มข้นมาก อิอิ
แต่ด้วยความที่พี่ไม่ชอบในสิ่งที่เรียน เรียนไม่ไหว เกลียดมากๆ ฮ่าๆพี่ก็เลยซิ่ว และตัดสินใจเลือกจุฬาไว้อันดับ1 เพราะอยากทำให้พ่อแม่ภูมิใจ และเพื่ออนาคตที่ดี ตามความฝัน
พอติดจุฬาแล้วก็คิดถึงเกษตร
ตอนแรกน่ะพี่อึดอัดนะ เพราะพี่วาดภาพจุฬาไว้ว่า เพื่อนต้องไฮๆ เด็กเนิร์ด งกวิชาไรงี้ๆๆๆ คิดไว้ด้วยว่าจะซิ่วรอบ2กลับไปเกษตรเพราะคิดถึงเกษตร คิดถึงชีวิตที่นั่น แต่พอผ่านไปได้สักพัก พี่ลองสร้างทัศนคติที่ดีต่อจุฬา ทำกิจกรรมเยอะๆ คุยกะเพื่อนเยอะๆ สุดท้ายพี่ก็ได้เพื่อนที่ดี รุ่นพี่น่ารัก และมีความสุขในรั้วจามจุรีแห่งนี้ คนดีๆมีเยอะ คนไม่งกเรียน ไม่เห็นแก่ตัวก็มี เพื่อนไฮๆเค้าก็ไฮอ่ะ แต่ไม่เห็นอวดเลย อย่างคณะพี่มีอะไรก็มาบอกกัน ชีทซีลอกกันทั่งรุ่นเลย ฮ่าๆ
น้องต้องตระหนักไว้ว่า โลกนี้ไม่ได้สวยตลอด น้องจบไปน้องจะเจอคนที่เลวร้ายกว่านี้เยอะ ที่สำคัญน้องได้มาอยู่ในคณะอักษรศาสตร์ จุฬา ซึ่งเป็นที่ใฝ่ฝันของเด็กศิลป์หลา่ยๆคน น้องจะละทิ้งหรือ? เพียงแค่คนไม่กี่คนน่ะหรือ? เราทำอะไรเราต้องนึกถึงตัวเองนะ อนาคตเราจะเป็นยังไง 4ปีในมหาลัย คือการเรียนรู้ชีวิตความเป็นจริง ไม่ใช่การเรียนรู้โลกสวยเพียงอย่างเดียว ที่สำคัญ พ่อแม่นะน้อง แม่น้องจะภูมิใจไปตลอดชีวิตของท่านเลยนะว่าลูกสาวท่านเป็นนิสิต อักษร จุฬา 
เอาน่าาา อยู่ไปเรื่อยๆเด่วก็ปรับตัวได้เอง อยู่จุฬาต้องเซลฟ์ๆ พี่เห็นคนเดินคนเดียวเยอะแยะ อยากทำไรก็ทำอย่าได้แคร์ มัวแค่แคร์นั่นนี่มาก เราจะเป็นทุกข์นะ
หากน้องซิ่วไป พี่เกรงว่าน้องจะพบกับสิ่งที่ไม่อยากเจออีกน่ะสิ หนีเสือปะจระเข้น่ะ
อยู่สู้กับความเป็นจริงตอนนี้ดีกว่า ถ้าน้องผ่านไม่ได้ตอนนี้ ในอนาคตน้องจะลำบากใจมากกว่านี้นะ
อุปสรรคมีไว้แก้ ไม่ได้มีไว้หนี พี่พูดในฐานะที่เคยรู้สึกแบบน้อง
อ้อ แล้วการซิ่วน่ะ มันเปลี่ยนชีวิตเลยนะ โชคดีไปก็เจอสิ่งที่ดีกว่า โชคร้ายก็เจอสิ่งที่เลวกว่า คือทุกสิ่งทุกอย่างมันอยู่ที่ใจน้องล้วนๆเลย น้องลองสร้างทัศนคติที่ดี ลองรักจุฬาดูสิ พี่ว่าจุฬาสวยออก ไม่เห็นมีแต่ห้างเลย น้องลองเดินเล่นแถวเทวาลัยดูสิ ขลังมากๆ ลมเย็นสบาย สัมผัสได้ถึงความอบอุ่นของรั้วจามจุรี(เพ้อๆๆๆๆ5555)
พี่ขอทำนายไว้นะว่า ถ้าน้องไปอยู่อักษร ศิลปากรแล้ว น้องจะต้องเสียดายอักษร จุฬา
อย่างที่คห.บนๆบอกชื่อสถาบันมีส่วน อันนี้เรื่องจริง น้องต้องยอมรับ สังคมไทยมันเป็นแบบนี้ อย่ามัวแต่โลกสวย จบมาแล้วน้องจะภูมิใจมากๆ อีกอย่างในกรณีของน้องถ้าจะซิ่วเพราะสภาพสังคมพี่ไม่แนะนำน่ะ ก็อย่างเหตุผลที่กล่าวไปแล้วอ่ะนะ เออ พี่ว่าถ้าน้องซิ่วเพราะไม่ชอบสิ่งที่เรียน ไรงี้ จะดูสมเหตุสมผลมากกว่า เหอะๆ
คิดดีๆนะน้อง  "Nisit Arts Chulalongkorn"
ปล.คำแนะนำพี่ดูเชียร์จุฬาไปหน่อยเนอะ ฮ่าๆ อันนี้ไม่มีข้อแก้ตัว
ผมว่ามาเรียนเเพทย์ศิริราชกับพี่ดีกว่าน้องสนุกมากๆๆ
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?