Dek-D.com ใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสบการณ์ของ
ผู้ใช้ให้ดียิ่งขึ้น เรียนรู้เพิ่มเติมที่นี่
ยอมรับ

ชีวิตขาดความอบอุ่น

ตั้งกระทู้ใหม่
ตั้งกระทู้ใหม่

แนะนำตัวก่อนน่ะครับ ผมชื่อเจมส์ จะมาเล่าเกี่ยวตัวผมที่ผมคิดว่าเป็นอะไรที่ลำบาก คือ คนส่วนใหญ่พ่อแม่อยู่ด้วยกัน ส่วนผมพ่อแม่ของผมแยกกันอยู่ ทำนองว่าเลิกแต่ยังอะแหละครับ ตอนนี้ผมอยู่กับแม่ ตา ยาย แต่ละวันผมจะเบื่อคำพูดของแม่ ตา ยาย ซึ่งคือว่าผมขออะไรท่านไม่เคยได้ ท่านขออะไรผม ผมทำให้ ผมก็รู้สึกน้อยใจ เถียงกับแม่ทุกวัน บางครั้งผมแอบมองครอบครัวที่มีพ่อแม่ครบ รู้สึกอิจฉาแทน วันนี้ที่ผมได้เขียนข้อความมา เพราะผมโดนด่าหาว่าไปติดยา ทั้งๆที่ผมไม่ได้ไปยุ่ง เรียนก็พอไปได้ หากผมจะติดยาผมไม่ติดตั้งแต่ พ่อแม่ผมแยกทางกันเลยหรอ ผมรู้สึกน้อยใจที่เค้าไม่เคยนึกถึงผมเลยเวลาด่า แต่ก่อนผมจะเถียงพอเดียวนี้ผมก็เงียบเพราะควบคุมอารม แล้วบางครั้งตาผมจะเมาซึ่งเป็นอะไรที่ผมรำคาญมาก จะพูดถึงพ่อแม่ผมที่แยกกัน ทำให้ผมบางครั้งแอบร้อง คือมันทนไม่ไหว หากผมหนีออกจากบ้านได้หนีไปแล้ว ตั้งแต่นี้ผมเลยไม่อยากขออะไรจาก ครอบครัวเลย เพราะรู้อยู่ว่าไม่ได้ อยากจะถามว่า มันจะมีวัยรุ่นไทยกี่เปอเซ็นที่ไม่สูบบุหรี่ เรียนใช่ได้ แบบนี้

แสดงความคิดเห็น

>

5 ความคิดเห็น

แวะมา 7 มิ.ย. 56 เวลา 20:40 น. 1

พ่อแม่เราก็แยกทาง แยกกันอยู่
เวลาเห็นเพื่อนมีพ่อแม่ขับรถมารับพร้อมหน้าพร้อมตาแล้วบางทีเราก็คิดนะ
ว่าทำไมพ่อกับแม่เราถึงต้องเลิกกัน ทำไมครอบครัวเราไม่เหมือนคนอื่น
แต่มันเลยจุดนั้นมาแล้วแหละ ในเมื่อทำอะไรกับมันไม่ได้ก็ต้องยอมรับและอยู่กับมันนะ
เป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะ อย่าเปลี่ยนไปหรือตามเพื่อนจนกลายเป็นเด็กเกเรเพราะเรื่องนี้นะ
เรานับถือคนที่ผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาได้ ทั้งที่มีโอกาสไม่เท่าคนอื่นมากๆ
อย่างน้อยๆ เราก็ภูมิใจตัวเองนะคะ
สู้ๆ

0
PH.VIPBabyz ' ϟ 7 มิ.ย. 56 เวลา 21:30 น. 2

สู้ๆ นะ เราก็พ่อแม่แยกกันอยู่ตั้งแต่ป.หก
พ่อเราก็เสียเมื่อต้นปีนี้เอง
มันหนักมากๆ สำหรับเราที่อายุแค่สิบกว่าเองนะ
แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำใจยอมรับ
เคยเถียงแต่ตอนนี้ก็เงียบเหมือนกัน
คือแบบทุกอย่างมันทำให้เราเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมากจนเกินตัวไปเลย

เรื่องมีปัญหากับแม่ คืออาจจะไปคุยด้วยดีๆ มั้ย
ว่าเราไม่ได้เป็นคนแบบนั้น แบบเปิดใจว่าอึดอัด
หรืออะไรก็ตาม น่าจะช่วยได้นะ
เราคิดว่าแม่น่าจะฟังนะ
รอท่านใจเย็นๆ พร้อมจะฟังเหตุผล
ยังไงบ้านก็เป็นบ้าน ถ้าอึดอัดที่จะอยู่มันก็ไม่มีที่ไหนจะไปป่ะ
อย่างที่ คห. บนบอก
อย่าไปคิดเรื่องยาหรือบุหรี่เลยนะ
คบเพื่อนดีๆ อย่าให้ท้อกับการเรียน
ทำให้แม่เห็นว่าเราทำได้ ไม่ติดยาไม่ติดบุหรี่จริงๆ
สู้ๆ นะ ชีวิตมันไม่ได้มีแค่นี้ ^ ^! ผ่านมันไปให้ได้!! ไฟท์ติ้ง!!~


PS.  Get your CRAYON xD
0
ชีวิตของคุณ 7 มิ.ย. 56 เวลา 23:49 น. 3

คุณทำดีแล้วนะ ที่ไม่ยุ่งกับสิ่งไม่ดี ขอให้คุณเคารพตัวเองอย่างนี้ต่อไป  
เราเชื่อว่าแม่เค้ารักคุณนะ เพราะถ้าเค้าไม่รัก เค้าคงไม่เลี้ยงคุณ  การเลี้ยงใครซักคนมันยากมากนะ เพียงแต่เค้าแสดงออกไม่ถูกเฉยๆ  อดทนนะคะ  ต้องอดทน ลองหาเวลาที่เค้าอารมณ์ดีๆลองคุยกับเค้าจริงๆจังๆดู  แต่ถ้าเค้ายังไม่เข้าใจ ก็มีแค่ต้อง "อดทน"  และ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับสิ่งไม่ดี ทุกสิ่งทุกอย่างมันมีทางออก ถ้าเกิดปัญหาอะไร  ปรึกษาเราได้นะ  เราเคยเจอปัญหามาเยอะ เราเข้าใจความรู้สึกนะ  https://www.facebook.com/cheewidkongkun

0
เวลาของคนจน 6 ม.ค. 59 เวลา 21:34 น. 4

ผมเองก็เป็นอีกคนครับ ที่พ่อแม่แยกกันอยู่ตั้งแต่ผมเล็กๆ ตอนนั้นผมเห็นภาพและจำความได้ทุกอย่างอายุประมาร 4-5 ขวบ เพราะเป็นภาพที่ทำร้ายจิตใจเด็กคนหนึ่งมาก พ่อผมเมาและทำร้ายแม่ต่อหน้าผม ทำให้ตอนนั้นผมไม่ชอบนิสัยพ่อมากๆ ผมเป็นคนติดแม่มากครับ แต่ครอบครัวทางพ่อผมคือย่า ที่ไม่ชอบผมและแม่ แม่ผมต้องทำงานหนักตลอดเวลาที่อุ้มท้องผม ขนาด 9 เดือนแล้วยังต้องไปช่วยย่า ทำนา ครอบครัวทางแม่ผมจนมากครับ แต่ย่าผมค่อนข้างจะมีเงิน แม่ผมโดนกล่าวหาหลายอย่างตลอดเวลาที่อยู่บ้านพ่อ ทำให้แม่ตัดสินใจออกไปทำงานต่างจังหวัดและทิ้งผมให้ย่าเลี้ยงดู ผมโตขึ้นมากับคำว่าขาดความอบอุ่น จนเวลาผ่านไปผมเป็นวัยรุ่น ผมก็ได้รู้ว่าแม่ผมได้มีครอบครัวใหม่และมีน้อง ทำให้ผมรู้สึกว่า แม่ยังต้องการผมอยู่รึป่าว แต่มันเป็นความคิดที่แย่มากแต่ก็ห้ามคิดไม่ได้ ตอนนี้ผมอยู่กับย่า ปู่ และ พ่อ ย่าผมเลี้ยงดูผมปกติ แต่ไม่ได้คุยกันมาก วันๆแทบจะไม่ได้พูดกันเลยครับ ทำให้ผมรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว เศร้าจัง

0
ขอแค่กอดที่อบอุ่น 2 มิ.ย. 60 เวลา 01:30 น. 5

ตอนเด็กๆก็เคยมีอาการเหล่านี้ค่ะพ่อแม่ไปทำงานต่างจังหวัดปล่อยเราไว้กับพี่ น้องชายและย่าซึ่งตอนนั้นเราก็นอนร้องไห้เอาเสื้อผ้าของแม่มานอนกอดทุกวันเลยจนทุกวันนี้ยังจำไม่เคยลืมเลยอาการเหงาๆเศร้าๆก็จะมีมาเรื่อยๆจนถึงทุกวันนี้ไม่รู้ว่าทำไมถึงยังเป็นอยู่

0