ว่าด้วยเรื่องความสมจริงกับนิยายแฟนตาซี
ตั้งกระทู้ใหม่
เวลาแต่งนิยายเราพยายามทำให้พล็อตมันสมเหตุสมผลอยู่นะ
คงจะมีบ้างใช่ไหมคะ ที่คิดเหตุการณ์ที่ 1 ได้ แล้วกระโดดข้ามไปเป็น 5 หรือ 10 เลย
แต่ตรงกลางยังโล่งโจ้งอยู่ แล้วจะทำยังไงถึงจะถมมันให้เต็มได้ ต้องมานั่งคิดหลายตลบเลย
แต่อยากเขียนเหตุการณ์ที่ 10 มากๆ จะทำไงดี!?
มีทางเลือกอยู่สองทางระหว่าง...
1. นั่งคิดต่อไปเรื่อยๆ ว่าจะทำยังไงให้เรื่องดำเนินไปได้ไหลลื่นที่สุด แม้จะปวดกบาลก็ตามที
2. ไม่เห็นต้องคิดมากเลย ยังไงเสียนิยายก็คือนิยาย มันจะต้องสมจริงมากขนาดนั้นเลยหรอ? ขอแค่ผู้อ่านเพลิดเพลินได้ก็พอ
เราจึงขอถามท่าน 'ในฐานะผู้อ่าน' ว่า ท่านซีเรียสกับความสมจริงของนิยายมากน้อยขนาดไหน?
ป.ล. ความสมจริงที่ว่านี้ไม่ใช่เรื่องของเวทมนตร์ค่ะ แต่หมายถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเรื่อง และความคิดของตัวละครแต่ละตัว
(จำนวนคนโหวต 29 คน)
HIYU
20 ก.ย. 56 เวลา 14:33 น.
243
views
18 ความคิดเห็น
สำหรับคำถามแรก
ก็อย่าเพิ่งเอาใจไปจดจ่อกับ 10 สิครับ ลองคิดว่าระหว่าง 2-9 นี่ จะขับเคี่ยวเรื่องอย่างไรให้สนุกแล้วพอถึง 10 ก็ทำให้ 10 ดูโดดเด่นขึ้นมาได้ ทำอย่างไรให้เนื้อหาก่อนจะถึง 10 เชื่อมโยงกันไปอย่างตื่นตาตื่นใจ
ไม่แปลกที่เวลาเราเขียนแล้วอยากข้ามไปเขียนตอนข้างหน้าที่อยู่ถัดไปไกลๆ มันเหมือนกับการเดินทางด้วยรถไฟแล้วมีจุดจอดพักที่เป็นไฮไลท์อยู่ไม่กี่สถานี เช่น 1, 7, 9, 10 ซึ่งสถานีที่ 9 และ 10 อาจจะเป็นไคลแมกซ์ของเรื่องที่เรามักจะนึกถึงอยู่บ่อยๆ จนอยากข้ามไปเขียนเสียเดี๋ยวนั้น เป็นเรื่องธรมดา บางทีตอนจบของเรื่องโผล่มาในหัวก่อนอย่างอื่นด้วยซ้ำ
คำถามที่สอง
ความสมจริงเป็นเรื่องสำคัญครับ ในที่นี้หมายถึง สมจริงโดยบริบทของนิยายเรื่องนั้นๆ ไม่ได้หมายถึงความสมจริงที่เชื่อมโยงหรืออิงกับโลกความจริง แต่ถ้าจะมีจุดที่เชื่อมโยงมา แล้วทำให้คนอ่านเผลอคิดไปได้ว่า เอ๊ะ นี่มันมีมันเป็นในโลกเราจริงๆ หรือเปล่า แบบนั้นก็จะเป็นการดี ทำให้คนอ่านอินได้มากขึ้น
สำหรับเราเอาแค่มีเหตุมีผล เวลาคนอ่านถามและตอบได้ก็พอ
เรื่องราวสมจริง หมายถึงมีข้อมูลแน่นในการเขียน?
หรือว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริงในความเป็นจริง?
ข้ามความเห็นเราไปเถอะ เริ่มงงกับตัวเองแล้ว
ขอลาไปนอนก่อนละกัน 555
ผมว่าต้องสมจริงในระดับหนึ่ง แล้วก็เหลืออีกส่วนหนึ่งที่ไม่สมจริงเอาไว้เพื่ออรรถรส
ไม่ต้องสมจริงก็ได้ครับ
แต่ต้องสมเหตุสมผล
ถ้าเหตุการณ์1หรือ10ที่ว่ามันแย้งกันคงต้องปรับให้มันสอดคล้องกันแหละ
ของเราเหตุการณ์ไม่โดดยังพลาดอนาจกว่าอีก
ตอน16 มีบอกไว้ว่าปีศาจเกิดได้2กรณี แต่ดันแต่งไว้ว่ามีแค่กรณีที่2ซึ่งมีอยู่แค่ 8ตัวในเรื่องเท่านั้นที่มีการพัฒนาตามวัยแบบมนุษย์
พอตอน19นางเอกไปหมู่บ้านของปีศาจ เจอตัวเล็กตัวน้อยวิ่งเล่นกันอยู่ พอถึงตอนนี้ปุบในใจก็คิดเลยว่า เวนล่ะ กรณีแรกดันไม่บอกว่ามีการพัฒนาตามวัยนี่หว่า
แต่ยังไม่กลับไปแก้ค่อยทำตอนรีไรท์
แฟนตาซีคือนิยาย แบบ นิยายในความฝันอะไรประมาณนั้น คือมันไม่จำเป็นต้องเหมือนจริงทุกประการ และไม่ต้องเกินจริงจนมันหลุดโลก คงให้ตำแนะนำได้เท่านี้ เพราะเราก็ยังมือใหม่เหมือนกัน 0-0
สามารถมองข้ามความสมจริงได้เพื่อการเล่าเรื่อง
แต่ต้องมีความสมจริงของที่มาที่ไป
เช่นพระเอกพ่นไฟได้ นี่เป็นเรื่องที่สามารถมีได้
แต่ต้องมีความสมจริงในเรื่องของที่มาที่ไป
คือพระเอกเป็นลูกครึ่งมังกรไฟกับชิวาว่าเลยพ่นไฟได้
คือเราแทบไม่สนใจขบวนการที่ทำให้พระเอกพ่นไฟ
ขอให้มีที่มาที่ไปที่รับได้ก็พอ
มีสองสิ่งที่ในนิยายแฟนตาซีไม่จำเป็นต้องมีความสมจริง คือ 1.คาแรกเตอร์แปลกๆของตัวละคร กับ 2.หลักการการทำงานของพลังหรือมนตร์แฟนตาซีเชิงลึก(ประเภทว่าในโลกเราจะมีของแบบนี้มั้ย เคยมีใครปล่อยจักระได้รึยังอะไรแบบนี้) นอกจากนั้นแล้ว พยายามเอาให้สมจริง มีเหตุมีผลไว้ดีกว่าครับ
ทุกการกระทำย่อมมีเหตุผลของตัวมันเอง เราอาจจะไม่ไ้ด้อ้างถึงในท้องเรื่อง แต่ในความจริงก็ควรจะมีไว้ในใจ เพื่ออุดช่องโหว่ของนิยายเรา และเพื่อนำไปตอบคำถามของนักอ่านได้ด้วย..
นิยายแฟนตาซีอาจมีเรื่องแปลกประหลาดเหนือความสมจริง
แต่อย่างน้อยในความประหลาดนั้นก็ต้องมีความสมเหตุสมผลในตัวมันนะ ♥
บางครั้งก็แอบอิจฉาคนที่แต่งนิยายตามจินตนาการได้อย่างลื่นไหลจริงๆ ค่ะ
เรามันวิตกจริต.. ทุกตัวอักษรต้องมีเหตุผล จนบางทีก็ซีเ้รียสกับเรื่องเล็กๆ น้อยๆ มากเกินไป "Orz
อยากโหวตทั้งคู่เลยนะ...
...
ปัญหาของการมีแต่ 1 กับ 10 คือพอเขียนไปได้ถึง 1.5 (หรือไกลกว่านั้น แต่ส่วนใหญ่ไม่ค่อยเกิน 5 กัน) มันจะเริ่มไปต่อไม่ออก
ข้อแนะนำคือ ไปคิดมาให้ได้อย่างน้อยสัก 1,3,5,7,9,10 แล้วชีวิตจะดีขึ้นอีกจม...
ถ้าขาดความสมจริงและความสมเหตุสมผลไป บางครั้งก็จะทำให้นิยายช่วงต่อๆไปหลังจากนั้น มีปัญหามากขึ้นเรื่อยๆค่ะ
สมจริงในที่นี้ไม่ได้หมายความว่า"ต้องอิงความจริง" ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่าแฟนตาซี มันต้องมีการใส่จินตนาการลงไปบ้างอะไรบ้างอยู่แล้วค่ะ
แต่สมจริงในที่นี้หมายถึง"สมเหตุสมผล สมจริงโดยบริบทของเรื่องนั้นๆ" อย่างที่ท่านคห.1บอกนั่นล่ะค่ะ ถ้าพี่ฮิยูเอา1กับ10มาต่อกันเลย ขาด2-9ไป มันไม่สมจริงแล้วล่ะ และมันก็จะทำให้ผู้อ่านงุนงง สร้างความไม่น่าอ่านมากขึ้นไปอีก
เพราะฉะนั้น..ทางที่ดีที่สุดคือจด10เอาไว้ในสมุด(หรืออะไรก็ได้)ซะ แล้วมาใจจดใจจ่อกับ2-9ดีกว่าค่ะ เมื่อแต่ง9จบแล้วค่อยไปลาก10ออกมาจากสมุด(หรืออะไรก็ได้)อีกที
ขอบคุณสำหรับคำแนะนำค่ะ ที่ยากคือ 2-9 นี่แหล่ะ ฮา
นั่นสิเนอะ เราก็คิดแบบนั้นเหมือนกันนะ
สมจริงที่ว่า คือ ทำไมAถึงทำแบบนี้ สิ่งที่Aทำจะส่งผลต่อเหตุการณ์X แต่บางทีเหตุการณ์X มันก็ขัดกับY ที่เป็นพล็อตหลัก
อ่า... งงเนอะ ^^"
กำลังปวดหัวกับการปรับแต่งเลยล่ะค่ะ TT___TT
อ่า แสดงว่าเราเป็นเหมือนกันเลยสินะคะ ^^
ซีเรียสกับเรื่องเล็กๆน้อยๆมากไปเนี่ย...
ฮ่าๆ ระหว่างทางก็คิดได้แล้วล่ะค่ะ แต่ก็ปัญหามักจะอยู่ตรงฉากที่ตัวละครที่(เขียนเอง)อวย(เอง)ไม่ออกแล้วแต่งต่อไม่ค่อยได้ TT___TT
ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกจ้าน้องมายเดียร์
พี่ชอบคิดมากอย่าง...
นายAวางแผนทำอะไรสักอย่างแล้วสำเร็จ
มันจะมีคำถามในใจตามมาว่า... แล้วถ้าไม่สำเร็จล่ะ นายAต้องทำยังไง? แผนBคืออะไร?
ซึ่งมันไม่จำเป็นเลย แต่ก็หยุดคิดไม่ได้ ก็ไม่รู้จะคิดทำไมให้ปวดหัว โรคจิตสินะ? ฮา
รายชื่อผู้ถูกใจความเห็นนี้ คน
แจ้งลบความคิดเห็น
คุณต้องการจะลบความคิดเห็นนี้หรือไม่ ?